Περιζήτητη έχει γίνει η «Συντονιστική Επιτροπή των Πανεπιστημιακών Κινήσεων» ή, αλλιώς, η κίνηση των «1.000». Πρώτος έσπευσε να τη δικαιώσει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, που δήλωσε τις προάλλες ότι οι προτάσεις της «κινούνται σε μια κατεύθυνση να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση σε άλλη βάση, δηλαδή στο να συζητήσουμε θέματα με βάση τις προτάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, του φοιτητικού κινήματος». Μετά πήρε σειρά η υπουργός Παιδείας, η οποία, μετά τη συνάντηση που είχε την Πέμπτη με τους εκπροσώπους της κίνησης, αισθάνθηκε την υποχρέωση να ευχαριστήσει δημόσια τους «1.000», για την υποστήριξη που παρέχουν στην πολιτική της κυβέρνησης. Και προχτές πήρε τη σκυτάλη ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος, μιλώντας στη Βουλή, είπε τα εξής: «Εμείς τρία χρόνια τώρα προτείναμε έναν άλλο δρόμο στο χώρο της Παιδείας, έναν τρίτο δρόμο που ούτε εκθειάζει τον άκρατο γραφειοκρατικό κρατισμό ούτε αφήνεται έρμαιο στις ορέξεις της ελεύθερης αγοράς. Σήμερα, αυτός ο τρίτος δρόμος εκφράζεται από χίλιους ακαδημαϊκούς».

Ψάξτε εσείς, τώρα, να βρείτε, ποιοι είναι οι «νεοφιλελεύθεροι» και ποιοι οι «αντινεοφιλελεύθεροι», ποιες οι δήθεν μεγάλες και αγεφύρωτες διαφορές τους και τι εκπροσωπεί ο καθένας τους...