Μια πιο προσεκτική ματιά στις ομιλίες του πρωθυπουργού και άλλων στελεχών της κυβέρνησης, όπως και συνολικά στην προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, φανερώνει ότι όλο και λιγότερο χρησιμοποιούν τα συνθήματα που είχαν στις ευρωεκλογές, όπως το προκλητικό «για τις ανάγκες των πολλών», ή τα περί «δίκαιης ανάπτυξης». Την ίδια στιγμή, είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο ο Κυρ. Μητσοτάκης, όσο και ο Γ. Δραγασάκης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στην ετήσια συνέλευση των βιομηχάνων «προειδοποιούσαν», και μάλιστα με σχεδόν ίδιες διατυπώσεις, ότι ο «δρόμος είναι ανηφορικός», ότι «δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις», ότι «δεν κρύβουμε τις δυσκολίες» κ.ο.κ. Ενώ, με κάθε ευκαιρία και τα δύο κόμματα επαναλαμβάνουν ότι ακόμα και τα όποια ψίχουλα υπόσχονται να διαθέσουν στον τσακισμένο φτωχόκοσμο, εξαρτώνται από την επίτευξη όλων των αντιλαϊκών στόχων. Προφανώς ούτε η ΝΔ ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ έπαθαν καμιά ...κρίση ειλικρίνειας ή αυτογνωσίας. Αφού πρώτα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μείνουν στον πάτο οι απαιτήσεις των εργαζομένων, για να λοιδορήσουν κάθε εργατική διεκδίκηση, τώρα πατάνε και οι δύο σε αυτές τις χαμηλές προσδοκίες για να στείλουν το σήμα της «επόμενης μέρας». Καλούν τον λαό να βάλει την ουρά στα σκέλια, να ξεχάσει όσα έχασε, να είναι «μετρημένος» και να μη ζητάει πολλά, γιατί κινδυνεύει να χάσει και τα υπόλοιπα... Ποια άλλη απάντηση μπορεί να δοθεί από τους εργαζόμενους σε αυτήν τη μιζέρια του αυριανού αντιλαϊκού συσχετισμού, αν όχι μια διακριτή ισχυροποίηση του ΚΚΕ, δηλαδή ένα δυνατό μήνυμα αντεπίθεσης για τις λαϊκές ανάγκες;

«Πρέπει οι εργαζόμενοι να αισθάνονται συμμέτοχοι στην επιχειρηματική δραστηριότητα», έλεγε τις προάλλες σε συνέντευξή του ο Κυρ. Μητσοτάκης, προαναγγέλλοντας μια «συμφωνία αλήθειας ανάμεσα στο κράτος, στις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους». Τι θα περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία; Από την πλευρά των επιχειρήσεων, «μπόνους» στους εργαζόμενους, είτε με τη μορφή «παροχών» (κάρτες αγορών από τα σούπερ μάρκετ, κάρτες μεταφορών κ.ά.), είτε με τη μορφή «έξτρα αμοιβής» ανάλογα με την παραγωγικότητα. Για το κράτος, την παροχή επιπλέον προνομίων και φοροαπαλλαγών στις επιχειρήσεις, ως επιβράβευση για όλα τα παραπάνω. Και για τους εργαζόμενους, σκύψιμο του κεφαλιού, για να πάει καλά η επιχείρηση, ξεθέωμα στη δουλειά για μερικά ευρώ παραπάνω, κάρτες σούπερ μάρκετ αντί για αυξήσεις στους μισθούς και βέβαια ...λιτανείες για να είναι γερά το αφεντικό και η κυβέρνηση, για να πάει καλά η οικονομία. Την ίδια ώρα βέβαια, πέρα από το ξεζούμισμα στη δουλειά, θα συνεχίσουν να πληρώνουν κανονικά τα χαράτσια και τους φόρους, για να πιάνονται οι ματωμένοι δημοσιονομικοί στόχοι και να μπορεί το κράτος να δίνει τις φοροαπαλλαγές και τα προνόμια στο κεφάλαιο! Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, αυτή η «συμφωνία αλήθειας» έχει ένα βασικό ελάττωμα: Μονά κερδίζει η εργοδοσία, ζυγά χάνουν οι εργαζόμενοι...

Δεν είναι η πρώτη φορά που το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να διαστρεβλώσει τις θέσεις του ΚΚΕ και να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα για τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιεί η κυβέρνηση και σ' αυτόν τον τομέα. Τελευταίο «κρούσμα» η ανακοίνωση του υπουργείου για τη δίχρονη Προσχολική Αγωγή, όπου η κυβέρνηση εξήγγειλε τη λειτουργία της από φέτος σε 114 επιπλέον δήμους, χωρίς να έχει εξασφαλίσει τις αναγκαίες υποδομές, χωρίς τη χρηματοδότηση που χρειάζεται, χωρίς νέους διορισμούς. Το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να βγάλει ψεύτες τους εκατοντάδες γονείς σε όλη τη χώρα, που αυτές τις μέρες ζουν ένα αδιέξοδο, καθώς είτε δεν ξέρουν πού θα φοιτήσει το παιδί τους την επόμενη χρονιά είτε βάζουν κάτω τους ...χάρτες, για να δουν πώς θα μετακινούνται καθημερινά για να πάει το παιδί τους σε κάποιο νηπιαγωγείο της ευρύτερης περιοχής. Αντί λοιπόν το υπουργείο να αναλάβει τις ευθύνες του γι' αυτήν την αθλιότητα και να πάρει άμεσα μέτρα για την ομαλή ένταξη όλων των νηπίων στη δίχρονη δημόσια Προσχολική Αγωγή, βγάζει ανακοινώσεις, όπου, από τη μια, υπερασπίζεται τις ελλείψεις και τα κοντέινερ και, από την άλλη, επιτίθεται με ανακρίβειες και βρωμιές στο ΚΚΕ, επειδή αποκαλύπτει τις κυβερνητικές ευθύνες και βρίσκεται στο πλευρό γονέων και εκπαιδευτικών που αντιδρούν και διεκδικούν. Κι επειδή οι εκλογές είναι κοντά, θα πρέπει ο λαός να αξιολογήσει ως κριτήριο ψήφου όχι μόνο την άθλια κατάσταση στην Προσχολική Αγωγή και τους υπαίτιους, αλλά και την απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας απέναντι σε όσους παλεύουν και διεκδικούν, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του παιδιού και των λαϊκών οικογενειών.

1633 Η Ιερά Εξέταση καταδικάζει τον Γαλιλαίο σε φυλάκιση ως αιρετικό, επειδή είχε υποστηρίξει ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ηλιο.

1837 Γεννιέται ο Γερμανός αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλερ, ο οποίος σχεδίασε πάνω από 500 κτίρια στην Αθήνα και στα περίχωρα.

1921 Αρχίζει στη Μόσχα το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (22/6 - 12/7/1921). Ο Β. Ι. Λένιν στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη ενός αποφασιστικού αγώνα εναντίον κάθε λογής οπορτουνισμού, ενός αγώνα που δίχως αυτόν ήταν αδύνατο να δημιουργηθεί ένα πραγματικά επαναστατικό, μονολιθικό κόμμα.

1940 Επειτα από μόλις 6 βδομάδες πολεμικών συγκρούσεων η Γαλλία - μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις παγκοσμίως - παραδίδεται στη ναζιστική Γερμανία.

1941 Οι δυνάμεις του «Αξονα» αρχίζουν την επίθεσή τους κατά της Σοβιετικής Ενωσης («Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»). Οι επιτιθέμενοι (συνολικά 7 χώρες: Γερμανία, Ρουμανία, Ιταλία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Κροατία και Φινλανδία) παρατάσσουν 3,8 εκατομμύρια στρατιώτες στη μάχη, απέναντι σε μόλις 2,7 εκατομμύρια Σοβιετικούς. Ξεκινά ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος.

1955 Συνέρχεται στο Ελσίνκι της Φινλανδίας το Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ειρήνη (22 - 29/6/1955).

1997 Πεθαίνει ο πιανίστας Γιώργος Θέμελης, που παρότι εκ γενετής τυφλός, σπούδασε μουσική με τη μέθοδο «Μπράιγ» και διέπρεψε διεθνώς.

1848 Η εργατιά του Παρισιού εξεγείρεται ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης (23 - 26/6/1848). Οι εργάτες στήνουν οδοφράγματα, στα οποία υψώνουν κόκκινες σημαίες με τα συνθήματα: «Ψωμί ή μολύβι», «Δικαίωμα εργασίας», «Ζήτω η κοινωνική δημοκρατία», κ.ά. Στις οδομαχίες που ακολούθησαν 40.000 - 45.000 εργάτες συγκρούστηκαν με σχεδόν 250.000 στρατού και εθνοφρουράς και, παρά την ηρωική τους στάση, η εξέγερση καταπνίγηκε στο αίμα. Σχεδόν 20.000 - 25.000 εργάτες συνελήφθησαν, ενώ 3.500 εξορίστηκαν σε απομακρυσμένες αποικίες της Γαλλίας. Στην ήττα των εργατών του Παρισιού συνέδραμαν το γεγονός ότι η εξέγερση δεν γενικεύτηκε και στην υπόλοιπη χώρα, οι ταλαντεύσεις των μικροαστικών στρωμάτων και η παθητική στάση που επέδειξαν οι αγρότες.

1901 Πεθαίνει ο σατιρικός ποιητής και συγγραφέας Ανδρέας Λασκαράτος.

1933 Τριακόσιες εργάτριες του 5ου εργοστασίου υφαντουργίας του Ρετσίνα στο Φάληρο κατεβαίνουν σε απεργία με αιτήματα την αύξηση των μισθών, το σταμάτημα των προστίμων και την εφαρμογή του 8ώρου. Τις επόμενες 5 μέρες, η απεργία επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα υφαντουργεία, ενώ έληξε μετά από 27 μέρες, με τις απεργούς να πετυχαίνουν αυξήσεις 10% στα μεροκάματα.

1944 Γερμανοί και ταγματασφαλίτες χτυπούν το σανατόριο του Ασβεστοχωρίου στη Θεσσαλονίκη. Οι φυματικοί και το προσωπικό του σανατορίου διεκδικούσαν τη βελτίωση του συσσιτίου και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης καθώς και την κατάπαυση της τρομοκρατίας. Η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός και τον τραυματισμό πολλών, ενώ 300 φυματικοί πιάστηκαν και κλείστηκαν στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά», απ' όπου απελευθερώθηκαν μετά από τη λαϊκή κατακραυγή και κινητοποίηση.

1996 Πεθαίνει ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και τρεις φορές πρωθυπουργός Αντρέας Παπανδρέου.

2005 Πεθαίνει ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης. Μαθητής ακόμα του Γυμνασίου, το 1942, εμφανίστηκε στο περιοδικό «Πειραϊκά Γράμματα», που εξέδιδαν ΕΑΜίτες και άλλοι προοδευτικοί λογοτέχνες του Πειραιά, και το 1944 στο ΕΠΟΝίτικο φοιτητικό περιοδικό «Ξεκίνημα», του οποίου ήταν αρχισυντάκτης. Μετά τη δημιουργία της ΕΠΟΝ, εντάχθηκε στην Οργάνωση της Θεσσαλονίκης και στο ΚΚΕ, ενώ με τη διάσπαση του ΚΚΕ, το 1968, εντάχθηκε στο «ΚΚΕ Εσωτερικού».