«Πρέπει οι εργαζόμενοι να αισθάνονται συμμέτοχοι στην επιχειρηματική δραστηριότητα», έλεγε τις προάλλες σε συνέντευξή του ο Κυρ. Μητσοτάκης, προαναγγέλλοντας μια «συμφωνία αλήθειας ανάμεσα στο κράτος, στις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους». Τι θα περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία; Από την πλευρά των επιχειρήσεων, «μπόνους» στους εργαζόμενους, είτε με τη μορφή «παροχών» (κάρτες αγορών από τα σούπερ μάρκετ, κάρτες μεταφορών κ.ά.), είτε με τη μορφή «έξτρα αμοιβής» ανάλογα με την παραγωγικότητα. Για το κράτος, την παροχή επιπλέον προνομίων και φοροαπαλλαγών στις επιχειρήσεις, ως επιβράβευση για όλα τα παραπάνω. Και για τους εργαζόμενους, σκύψιμο του κεφαλιού, για να πάει καλά η επιχείρηση, ξεθέωμα στη δουλειά για μερικά ευρώ παραπάνω, κάρτες σούπερ μάρκετ αντί για αυξήσεις στους μισθούς και βέβαια ...λιτανείες για να είναι γερά το αφεντικό και η κυβέρνηση, για να πάει καλά η οικονομία. Την ίδια ώρα βέβαια, πέρα από το ξεζούμισμα στη δουλειά, θα συνεχίσουν να πληρώνουν κανονικά τα χαράτσια και τους φόρους, για να πιάνονται οι ματωμένοι δημοσιονομικοί στόχοι και να μπορεί το κράτος να δίνει τις φοροαπαλλαγές και τα προνόμια στο κεφάλαιο! Απ' όπου και να το πιάσει κανείς, αυτή η «συμφωνία αλήθειας» έχει ένα βασικό ελάττωμα: Μονά κερδίζει η εργοδοσία, ζυγά χάνουν οι εργαζόμενοι...