Στο «άνδρο» της ελεύθερης αγοράς, στις ΗΠΑ ο λαός είναι ελεύθερος να λιμοκτονεί ή να αρρωσταίνει από αυτό που τον ταΐζουν.

Τα σχετικά στοιχεία λένε ότι στις ΗΠΑ που χρησιμοποιούν μαζικά τα μεταλλαγμένα και είναι η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής και εξαγωγής αγροτικών προϊόντων, 11 εκατομμύρια Αμερικανοί υποσιτίζονται και άλλα 22 εκατομμύρια δυσκολεύονται περιοδικά να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες με αποτέλεσμα 28 εκατομμύρια να ενταχθούν σε συσσίτια. Εδώ η πραγματικότητα καταρρίπτει ένα μύθο... Ομως, δεν είναι ο μόνος μύθος που καταρρίπτεται. Ο ισχυρισμός των οπαδών της ελεύθερης αγοράς ότι ο ανταγωνισμός βελτιώνει την ποιότητα και την καταλληλότητα των τροφίμων διαψεύδεται διαχρονικά από τα αλλεπάλληλα διατροφικά σκάνδαλα που δεν οφείλονται σε ατυχή περιστατικά, αλλά στο κυνήγι μεγαλύτερου κέρδους. Οσο οξύνεται ο ανταγωνισμός και συγκεντρώνεται η παραγωγή τροφίμων σε λίγα μονοπώλια, τόσο αυξάνεται και η επικινδυνότητα των τροφίμων, γεγονός που επιβεβαιώνεται από το κέντρο ελέγχου και πρόληψης ασθενειών των ΗΠΑ το οποίο αποκαλύπτει ότι κάθε χρόνο 76 εκατομμύρια Αμερικανοί αρρωσταίνουν και 5 χιλιάδες χάνουν τη ζωή τους από την κατανάλωση ακατάλληλων τροφίμων. Ολα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που ισχυρίζεται ότι έχει το καλύτερο σύστημα ελέγχου των τροφίμων και οι βιομηχανίες τα καλύτερα συστήματα αυτοελέγχου...

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Περίπου 200.000 δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι - σύμφωνα με εκτιμήσεις της αστυνομίας - συγκεντρώθηκαν στη λεωφόρο Ελευθερίας φωνάζοντας συνθήματα και κρατώντας πανό για «αξιοπρεπή ζωή και εργασία για όλους» και ενάντια στην εντεινόμενη επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Πορτογάλων εργαζομένων και του λαού, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός προωθεί νέες περικοπές των κοινωνικών δαπανών και την αναθεώρηση του εργατικού κώδικα, με την οποία μεταξύ άλλων θα γίνεται πιο εύκολη η απόλυση των εργαζομένων, τη στιγμή μάλιστα που έχουν ήδη περικοπεί τα επιδόματα της κοινωνικής πρόνοιας για τους κρατικούς υπαλλήλους, έχει αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης αλλά και τη φορολογία σε βάρος των εργαζομένων. Ανάμεσα στα άλλα «επιτεύγματα» της... σοσιαλιστικής κυβέρνησης είναι η αυξανόμενη ανεργία, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ακρίβεια, καθώς και οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας, της Εκπαίδευσης, της δημόσιας διοίκησης, της αγοράς της εργασίας κ.ά. Οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι με πρωτοπόρο το Πορτογάλικο ΚΚ, δίνουν έναν αγώνα που είναι κοινός για όλες τις λαϊκές δυνάμεις σε όλη την ΕΕ, και στη χώρα μας.

Το 'χουμε ξαναπεί. Ο εθνικισμός ως κάλπικος πατριωτισμός πάει χέρι χέρι με τον ωμό αντικομμουνισμό. Πολύ περισσότερο όταν οι αναφορές γίνονται για ιστορικές περιόδους ανάτασης του λαϊκού επαναστατικού κινήματος, ως κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης και μάλιστα με την ανώτερη μορφή της, τον ένοπλο αγώνα, όπως για παράδειγμα η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ. Ετσι στα μέσα της περασμένης βδομάδας, με αφορμή την ψήφιση, επιτέλους, από την ελληνική Βουλή, μέτρων που προβλέπουν και για τους μαχητές τραυματίες του ΔΣΕ ό,τι ισχύει και για τους άλλους Αντιστασιακούς, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. βγήκε λάβρος στη Βουλή κατά του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, χρίζοντας τον εαυτό του ως ισχυρό προστάτη της τιμής της «Πατρίδας» τως αφεντικών. Με κραυγές πρωτόγονου αντικομμουνισμού, ο Γ. Καρατζαφέρης και οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. Μ. Βορίδης και Α. Γεωργιάδης, «εξεμάνησαν» λέγοντας πως, τάχα, οι μαχητές του ΔΣΕ... «γύρισαν τα όπλα κατά της πατρίδας» και συνέχισαν λέγοντας: «Να υποχωρούμε, μονίμως, εμείς οι δεξιοί και να ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε δεξιοί και να ντρεπόμαστε να πούμε ότι σώσαμε το κράτος»!

Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. όπως και το κόμμα του είναι πασίγνωστο πως είναι χρήσιμοι στο σύστημα ενίοτε και για να κάνουν τη «βρώμικη» προπαγανδιστική δουλειά υπεράσπισης του κράτους της δικτατορίας των μονοπωλίων. Αλλά να μιλούν και για «Πατρίδα» πάει πολύ. Γιατί η άρχουσα τάξη εργαλείο της οποίας είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. στην Κατοχή, ένα μέρος της συνεργάστηκε με τους Γερμανοϊταλούς και ένα άλλο εγκατέλειψε το λαό στην τύχη των καταχτητών φεύγοντας για το Κάιρο. Για να επιστρέψει μετά τη λαϊκή απελευθέρωση της Ελλάδας και μαζί με τους κατοχικούς συνεργάτες των Γερμανών να πάρουν τα όπλα για να τσακίσουν το λαό προκειμένου να επιβάλουν ξανά την εξουσία τους και το κράτος τους ζητώντας βοήθεια από τους Αγγλους και τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους. Αυτές τις πομπές υπερασπίζεται ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Και επανέρχεται χτες στο έντυπό του μιλώντας για «νομιμότητα» των κυβερνήσεων που έστρεψαν τα όπλα κατά του λαού και «παρανομία» του λαού που πήρε επίσης τα όπλα γιατί έπρεπε να το κάνει προκειμένου να μην αφανιστεί, να μην υποταχτεί. Αλλά αυτό είναι που τον πονάει τόσο ώστε να κραυγάζει αντικομμουνιστικά. Οτι ο λαός, με μπροστάρη την εργατική τάξη και το Κόμμα της, προτίμησε να πάρει τα όπλα αντί τις αλυσίδες που θέλαν να του φορέσουν διά των όπλων οι αστοί. Και ένα ακόμη ζήτημα. Οση αντικομμουνιστική χολή και αν χύσουν για το ΔΣΕ και το ΚΚΕ, αποκαλύπτουν πως μια ιστορική επαναστατική πραγματικότητα από τις πλέον ένδοξες στη νεότερη ιστορία του λαϊκού κινήματος τους κυνηγά σα φάντασμα ζωντανό και τους τρομάζει. Γι' αυτό και επανέρχονται, οι εθνικιστές «πατριώτες». Μόνο που το μπόι τους είναι σαν του χαμαιλέοντα, μπροστά στην ιστορία του ΔΣΕ.