Το 'χουμε ξαναπεί. Ο εθνικισμός ως κάλπικος πατριωτισμός πάει χέρι χέρι με τον ωμό αντικομμουνισμό. Πολύ περισσότερο όταν οι αναφορές γίνονται για ιστορικές περιόδους ανάτασης του λαϊκού επαναστατικού κινήματος, ως κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης και μάλιστα με την ανώτερη μορφή της, τον ένοπλο αγώνα, όπως για παράδειγμα η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ. Ετσι στα μέσα της περασμένης βδομάδας, με αφορμή την ψήφιση, επιτέλους, από την ελληνική Βουλή, μέτρων που προβλέπουν και για τους μαχητές τραυματίες του ΔΣΕ ό,τι ισχύει και για τους άλλους Αντιστασιακούς, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. βγήκε λάβρος στη Βουλή κατά του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, χρίζοντας τον εαυτό του ως ισχυρό προστάτη της τιμής της «Πατρίδας» τως αφεντικών. Με κραυγές πρωτόγονου αντικομμουνισμού, ο Γ. Καρατζαφέρης και οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. Μ. Βορίδης και Α. Γεωργιάδης, «εξεμάνησαν» λέγοντας πως, τάχα, οι μαχητές του ΔΣΕ... «γύρισαν τα όπλα κατά της πατρίδας» και συνέχισαν λέγοντας: «Να υποχωρούμε, μονίμως, εμείς οι δεξιοί και να ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε δεξιοί και να ντρεπόμαστε να πούμε ότι σώσαμε το κράτος»!