Την ανακοίνωση - ψήφισμα συνυπογράφουν μέχρι στιγμής:

• Τα Εργατικά Κέντρα Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, Νάουσας, Αγρινίου.
• Οι Ομοσπονδίες Εργαζομένων Φαρμακευτικών & Συναφών Επαγγελμάτων (ΟΕΦΣΕΕ), Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ).
• Τα Σωματεία Εργαζομένων «Αθηναϊκής Ζυθοποιίας ΑΕ», Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Ν. Ηρακλείου, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Ν. Αττικής, Εργαζομένων «ΕΒΓΑ», Εργαζομένων «TASTY FOODS», Εργαζομένων «ΦΑΓΕ», Τροφίμων - Ποτών Εύβοιας, Εργαζομένων στις Συνεργαζόμενες Πτηνοτροφικές Επιχειρήσεις «Λειβαδίτης» - «Ζούρας» - «Βιοκότ» - «Ελίζα» - «Αλκοτ» (ΖΑΒΕΛ), Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Ν. Λάρισας, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Ν. Αργολίδας, Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Παραγωγής Επισιτιστικών Προϊόντων Κ. Μακεδονίας, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Ημαθίας - Πέλλας, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αρτας - Πρέβεζας, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Ν. Τρικάλων, Εργατοϋπαλλήλων Παρασκευής και Συσκευασίας Τροφίμων Αρτοσκευασμάτων - Ποτών και Ειδών Ζαχαροπλαστικής Ν. Χανίων, Εργατοϋπαλλήλων Δήμου Πετρούπολης.

• Την κοινή ανακοίνωση συνδικαλιστικών οργανώσεων ενάντια στο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για την περιστολή των διαδηλώσεων, με στόχο να βάλει εμπόδια στη λαϊκή διαμαρτυρία
• Αρθρο για την πείρα που ανέπτυξε το προηγούμενο διάστημα το Σωματείο Τύπου και Χάρτου Κεντρικής Μακεδονίας
• Αρθρο για τη διαβούλευση «κοινωνικών εταίρων» - ΕΕ σχετικά με την απάτη των λεγόμενων «δίκαιων κατώτατων μισθών»
• Σημείωμα για τις διαβουλεύσεις σχετικά με τη νέα ΚΑΠ της ΕΕ, τους ανταγωνισμούς και τις στοχεύσεις που υπηρετεί, στη στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων του αγροτοδιατροφικού τομέα, επιταχύνοντας τον αφανισμό των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων

Eurokinissi

Από παλιότερη κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας ενάντια στις προσπάθειες παρεμπόδισης της συλλογικής οργάνωσης και δράσης

Με κοινή ανακοίνωση, την οποία έχουν ήδη συνυπογράψει δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, αποκαλύπτουν τα αντιδραστικά σχέδια της κυβέρνησης, όπως αποτυπώνονται στα άρθρα του νομοσχεδίου, και διαμηνύουν ότι η καταστολή και ο αυταρχισμός θα αχρηστευτούν στο δρόμο του αγώνα.

«Το δικαίωμα της απεργίας, των διαδηλώσεων είναι αδιαπραγμάτευτο! Οι αγώνες δεν θα μπουν στο γύψο!», τονίζει το ψήφισμα των σωματείων. Σε αυτό αποτυπώνουν μια σειρά από σημεία του νομοσχεδίου, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για τους στόχους του:

«Η κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε στη δημοσιότητα το νέο σχέδιο νόμου, με το οποίο προχωρά στην ουσιαστική απαγόρευση, όχι μόνο των διαδηλώσεων, αλλά και των συγκεντρώσεων. Προωθεί νέα μέτρα περιορισμού, καταστολής και διάλυσης ενός βασικού δημοκρατικού δικαιώματος, συνταγματικά κατοχυρωμένου, το οποίο ο λαός μας στην κυριολεξία με το αίμα του κατέκτησε.

Με τον νέο νόμο:

• "Ο οργανωτής της διαδήλωσης οφείλει να γνωστοποιήσει στην κατά τόπο αστυνομία ή λιμενική αρχή την πρόθεσή του να καλέσει το ευρύ κοινό σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Η γνωστοποίηση περιλαμβάνει τα στοιχεία ταυτότητας κι επικοινωνίας του οργανωτή (φυσικό πρόσωπο), τον ακριβή τόπο, το χρόνο έναρξης, λήξης, το σκοπό και το δρομολόγιο της διαδήλωσης" (Αρθρο 3).
• Ο οργανωτής της συγκέντρωσης "συνεργάζεται άμεσα με την αρμόδια αστυνομική αρχή και ιδίως με τον Αστυνομικό Διαμεσολαβητή (σύνδεσμος μεταξύ διαδηλωτών και κράτους) και συμμορφώνεται στις υποδείξεις του παρέχοντας συνδρομή στην τήρηση της τάξης" (Αρθρο 4).
• Αν η κινητοποίηση (πορεία, συγκέντρωση, διαδήλωση) δεν γνωστοποιηθεί, "η αστυνομική αρχή δύναται να προβεί στη διάλυση της ανωτέρω συνάθροισης" (Αρθρα 3 και 9). Επιπλέον, "επικείμενη δημόσια συνάθροιση μπορεί να απαγορεύεται (κι αν ακόμα έχει γνωστοποιηθεί), αν επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής" (Αρθρο 8).

• "Οσοι συμμετέχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, η οποία έχει απαγορευτεί, τιμωρούνται με φυλάκιση από ένα (1) έως δύο (2) έτη" (Αρθρο 14).
• "Ο οργανωτής δημόσιας συνάθροισης ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής και της ιδιοκτησίας τους..." (!!!). Με τη διάταξη αυτή ενορχηστρώνεται κι ανοίγει ο δρόμος για εκτεταμένες προβοκάτσιες (Αρθρο 14).
• Για την απαγόρευση λαμβάνεται υπόψη και ο αριθμός των διαδηλωτών και η δυνατότητα της αστυνομίας για αλλαγή δρομολογίου ή τόπου συγκέντρωσης (Αρθρο 7, παρ. 4).
• "Εξουσιοδοτείται ο υπουργός Δημόσιας Τάξης να ρυθμίζει τα περί διάλυσης των συγκεντρώσεων" κατά το δοκούν και με συνοπτικές διαδικασίες (Αρθρο 15)».

«Η κρατική καταστολή και ο αυταρχισμός θα αχρηστευτούν στο δρόμο του αγώνα!», ξεκαθαρίζουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και συνεχίζουν: «Πρόκειται για ένα "παλαιάς κοπής" αυταρχικό μέτρο προερχόμενο από αλήστου μνήμης εποχές, που αποτελεί τον ορισμό της κρατικής βίας και καταστολής στο εργατικό κίνημα.

Η οικονομική ολιγαρχία και το κράτος της, όπως και το υπαλληλικό κυβερνητικό τους προσωπικό γνωρίζουν ότι μεγαλώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια και παίρνουν τα μέτρα τους. Θωρακίζουν παραπέρα το νομικό οπλοστάσιο της καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Προβλέπεται μέχρι και η προληπτική διάλυση των συγκεντρώσεων! (Αρθρο 8).

Η ένταση της καταστολής και το νέο νομοσχέδιο έρχονται ως συνέχεια των αντιλαϊκών νομοσχεδίων των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτά της ουσιαστικής απαγόρευσης της απεργίας, του ιδιώνυμου για τη συμμετοχή ενάντια στους πλειστηριασμούς κι αποτελεί το αναγκαίο συμπλήρωμα για κάθε αντιλαϊκή πολιτική.

Η επιδίωξη ποινικοποίησης της συλλογικής δράσης, καταστολής των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων πρέπει να μας βρει όλους απέναντι».

Από τη συμμετοχή σε εργατική κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη

Η «βεντάλια» των θεμάτων που απασχόλησε τη δράση μας, τις σταθερές εβδομαδιαίες παρεμβάσεις μας, «άνοιξε» σε όλα τα μέτωπα: Από τα Εργασιακά και τη ΣΣΕ, τα μέτρα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, την αλληλεγγύη στους πιο αδύναμους, τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα κ.ά.

Το Σωματείο έδωσε τη δυνατότητα στους ίδιους τους εργαζόμενους, μέσα από τη συνολικότερη παρέμβαση και δράση του, μέσα από τις συσκέψεις και τις εκδηλώσεις, τις περιοδείες στους χώρους δουλειάς, να θέσουν τους προβληματισμούς τους, να εμπλουτίσουν το πλαίσιο πάλης, που αφορά τα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα.

Στον κλάδο του Τύπου και Χαρτιού στην Κεντρική Μακεδονία τα τελευταία χρόνια υπάρχει ιδιαίτερη κινητικότητα, που εκφράζεται με σειρά επενδύσεων κυρίως στη χαρτοβιομηχανία, με εξαγορές μικρότερων επιχειρήσεων από μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου, με επενδύσεις για νέα εργοστάσια.

Αυτή η ανάπτυξη όμως καμία σχέση δεν έχει με τη ζωή των εργαζομένων στον κλάδο. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι συνάδελφοι δουλεύουν χωρίς ΣΣΕ, ή όπου αυτή εφαρμόζεται έχει πλέον ξεπεραστεί.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, στην επαφή μας με τους εργαζόμενους ιεραρχήσαμε ως κύριο το ζήτημα της υπογραφής ΣΣΕ και τι πρέπει να περιλαμβάνει. Ανοίξαμε πλατιά τη συζήτηση στον κλάδο για το πλαίσιο πάλης, που διευρύνεται με βάση τα γενικότερα κλαδικά ζητήματα, αλλά και με εξειδίκευση κατά χώρο.

Ανοιξε η συζήτηση οργανωμένα για το τι είναι η ΣΣΕ, τι περιλαμβάνει, τι κατοχυρώνει. Φωτίστηκε μέσα από την ιστορική πείρα του ίδιου του εργατικού κινήματος το πώς υπογραφόταν οι ΣΣΕ, ότι είναι αποτέλεσμα αγώνων.

Ταυτόχρονα βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης το πού βρισκόμαστε σήμερα με τις ΣΣΕ, αλλά και το βασικό, τι διεκδικούμε σήμερα. Αρκετοί συνάδελφοι, που είναι νέοι σε ηλικία, που δεν έχουν την πείρα των παλιότερων από τη συμμετοχή σε συλλογικές - αγωνιστικές διαδικασίες, σε διεκδικητικές δράσεις, γνώρισαν τι είναι η ΣΣΕ, τι είναι το Σωματείο, πώς δρα, για τι παλεύει.

Το ζήτημα της Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή της πάλης του Σωματείου μας, καθώς σε μια σειρά εργοστάσια, και τα προηγούμενα χρόνια και σήμερα, τα εργατικά ατυχήματα (μικρά και μεγάλα) βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Μέσα στα τελευταία τρία χρόνια είχαμε ένα θανατηφόρο σε επιχείρηση στην Κατερίνη και πολλούς ακρωτηριασμούς συναδέλφων σε επιχειρήσεις στη Θεσσαλονίκη, το Κιλκίς κ.α.

Με αφορμή ένα σοβαρό εργατικό «ατύχημα» που σημειώθηκε σε ένα εργοστάσιο, όπου το σωματείο έχει σταθερή παρέμβαση, καταφέραμε και αναδείξαμε συνολικά το ζήτημα της Υγείας, που αφορά στη ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Στην περίπτωση του συγκεκριμένου «ατυχήματος», όταν ήρθε το ασθενοφόρο δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει, με αποτέλεσμα να πρέπει να έρθει άλλο ασθενοφόρο από τη Θεσσαλονίκη, χάνοντας πολύτιμο χρόνο.

Παρεμβήκαμε με εξορμήσεις στα εργοστάσια, οργανώσαμε σύσκεψη με τους εργαζόμενους και ανοίξαμε τη συζήτηση ουσιαστικά.

Αναδείξαμε την επικινδυνότητα του επαγγέλματος, αλλά και μια σειρά από αιτήματα, όπως το να ενταχθούν όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου στα ΒΑΕ, μιας και όσοι συνάδελφοι έχουν πιάσει δουλειά από το 1991 και μετά, δεν τα δικαιούνται.

Οι εργαζόμενοι στο συγκεκριμένο εργοστάσιο και ευρύτερα στον κλάδο συσπειρώθηκαν γύρω από το αίτημα να επαναλειτουργήσει μόνιμα σταθμός πρώτων βοηθειών, με προσωπικό και ασθενοφόρο που θα καλύπτει τη βιομηχανική ζώνη.

Καθιερώσαμε επίσης μια πιο σταθερή παρέμβαση σε χώρους, με συσκέψεις σε πιο τακτά διαστήματα. Αλλού μπήκαμε και πραγματοποιήσαμε συνελεύσεις με τους συναδέλφους, όπου πέρα από την ενημέρωση για τις εξελίξεις ή για κάποιο θέμα της επικαιρότητας, κουβεντιάζαμε και ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους του κλάδου στην καθημερινότητά τους.

Ολη αυτή η διαδικασία βοήθησε ώστε να μπορούμε να διαμορφώσουμε το πλαίσιο πάλης του σωματείου με τη συμμετοχή των εργαζομένων.

Αναδείχθηκε ως κυρίαρχο το αίτημα για υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις, υιοθετήθηκε πλατιά το αίτημα να ενταχθεί και πάλι ο κλάδος στα Βαρέα - Ανθυγιεινά και Επικίνδυνα επαγγέλματα, όπως ήταν στο παρελθόν. Να μην υπάρχει κατάργηση των συνθέσεων μηχανών.

Επίσης, να παρθούν επιπλέον μέτρα ασφαλείας, που θα ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο ατυχήματος. Να φτιαχτούν σε κάθε χώρο δουλειάς επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, εκλεγμένες από τους εργάτες, χωρίς την παρέμβαση της εργοδοσίας.

Ενώ ως ειδικό ζήτημα που αφορά τους γραφίστες, αναδείχθηκε το αίτημα για αναγνώριση του πτυχίου. Επιπλέον οι ειδικές άδειες για τους σπουδαστές σε περιόδους εξεταστικής κ.λπ.

Κεντρικός άξονας της δράσης του Σωματείου μας είναι και η ενίσχυση της ταξικής αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και στήριξης της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, των εργατών και εργατριών.

Αξιοποιώντας την πείρα από τη δράση του Σωματείου Τύπου και Χάρτου στην Αττική, κάναμε σοβαρές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Ετσι ξεκίνησε η δουλειά που ανοίξαμε με τα σχολικά βοηθήματα για τα παιδιά των συναδέλφων.

Πέρα από το ζήτημα της αλληλεγγύης, προβάλαμε πιο καθαρά ότι η δράση του Σωματείου δεν αφορά μόνο τα προβλήματα στο εργοστάσιο και στη δουλειά, αλλά κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Αυτή η δράση αγκαλιάστηκε πλατιά από τους συναδέλφους, κινητοποίησε παλιές και νέες δυνάμεις.

Αρκετοί εργαζόμενοι, που μπορεί να είναι χρόνια στο Σωματείο, για πρώτη φορά αναλάμβαναν να κάνουν μια δουλειά. Από τα πιο απλά, όπως για παράδειγμα να ενημερώσουν τους συναδέλφους τους που έχουν παιδιά, ή να μαζέψουν λίστες από τον χώρο δουλειάς και τι χρειάζεται το παιδί του κάθε συναδέλφου.

Δεν ήταν λίγοι και οι συνάδελφοι που μέσα από όλο αυτό ήρθαν για πρώτη φόρα σε επαφή με το Σωματείο.

Η σχεδόν εβδομαδιαία επαφή με τους συναδέλφους βοήθησε ώστε να μάθουμε τα ενδιαφέροντα, τις ανησυχίες τους. Προσπαθήσαμε ώστε μέσα από το σωματείο να βρουν έκφραση σε καλλιτεχνικές ομάδες. Προσπαθήσαμε και δημιουργήσαμε μια ομάδα θεάτρου, μαζέψαμε συμμετοχές για μια σειρά από ομάδες που ετοιμάζονται να στηθούν από τα ταξικά σωματεία το επόμενο διάστημα, όπως η ομάδα κινηματογράφου.

Σημαντική είναι η συμμετοχή των συναδέλφων και στην προσπάθεια για οικονομική ενίσχυση του σωματείου. Με πρωτοβουλία εργαζομένων ετοιμάσαμε το ημερολόγιο του σωματείου με φωτογραφίες έργων (πίνακες ζωγραφικής και άλλα εικαστικά έργα) των ίδιων των εργαζομένων.

Υπόθεση αρκετών συναδέλφων έγινε όχι μόνο το στήσιμο και η έκδοση του ημερολογίου, αλλά και η διακίνησή του μέσα στους χώρους δουλειάς, στον περίγυρό τους.

Μέσα από όλη αυτήν τη δράση βοηθήθηκε και ο σχεδιασμός που κουβεντιάσαμε στο ΔΣ, ο στόχος για νέες εγγραφές εργαζομένων από χώρους που ξεχωρίζουμε για τη σημασία τους στον κλάδο, αλλά και για ένταξη στο Σωματείο νέων ηλικιακά εργαζομένων.

Οι εξελίξεις στον κλάδο και το τι απασχολεί τους εργαζόμενους σε κάθε επιχείρηση ξεχωριστά, οι μορφές παρέμβασης και δράσης αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης. Η δράση του Σωματείου αποτέλεσε πυλώνα συσπείρωσης των εργαζομένων και τελικά μαζικοποίησής του με νέες εγγραφές.

Τα βήματα που έγιναν έως τώρα είναι μια καλή μαγιά για τη συνέχεια και σ' αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε.

Να γίνει άμεσα αναγγελία ζημιάς, να γίνουν οι εκτιμήσεις και να αποζημιωθούν οι πληγέντες παραγωγοί της Νάουσας για τις ζημιές που προκλήθηκαν από τους πρωτοφανείς ανέμους που έπληξαν την περιοχή στις 27 Φλεβάρη, διεκδικεί από τον ΕΛΓΑ ο Αγροτικός Σύλλογος Νάουσας «Μαρίνος Αντύπας».

Αντιπροσωπεία του Συλλόγου επισκέφθηκε τη Δευτέρα το υποκατάστημα του ΕΛΓΑ στη Βέροια και μετέφερε στην προϊσταμένη και τα άλλα στελέχη του οργανισμού την αγωνία και τη δίκαιη αγανάκτηση των αγροτοκτηνοτρόφων για τη μη αναγγελία της ζημιάς. Ενημέρωσε ότι από τους πρωτοφανείς ανέμους προκλήθηκαν μεγάλες καταστροφές σε καλλιέργειες, θερμοκήπια, σταβλικές εγκαταστάσεις, αποθήκες κ.ά.

Απαιτεί από το ΔΣ του ΕΛΓΑ να γίνει άμεσα αναγγελία ζημιάς, να γίνουν οι εκτιμήσεις και να αποζημιωθούν οι πληγέντες παραγωγοί, να εξοφληθούν όλες οι εκκρεμότητες από τον ΕΛΓΑ προς τους παραγωγούς και να στελεχωθεί ο οργανισμός με το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό και μεταφορικά μέσα.

Ο Σύλλογος, επίσης, διεκδικεί από την κυβέρνηση να δώσει επιτέλους τα χρωστούμενα προς τον ΕΛΓΑ, 30-35 εκατ. ευρώ για κάθε χρόνο από το 2011 και μετά. Να μη σκεφτεί να προχωρήσει σε ιδιωτικοποίηση του ΕΛΓΑ. Απαιτεί ΕΛΓΑ δημόσιο φορέα, που να καλύπτει τους αγροτοκτηνοτρόφους από όλα τα φυσικά φαινόμενα και τις ασθένειες στο 100% της ζημιάς.

Η Επιτροπή Αγώνα Αγροτών Κοζάνης - Σερβίων - Βελβεντού καλεί σε σύσκεψη το Σάββατο 14 Μάρτη, στις 7.30 μ.μ. στην αίθουσα συνεδριάσεων του Τοπικού Συμβουλίου Αιανής, για τη δημιουργία Αγροτικού Συλλόγου στην περιοχή.

Με αγωνιστική συγκέντρωση στο χώρο της θυσίας των Θεσσαλών κολίγων, την Κυριακή 22 Μάρτη, θα τιμηθεί η 110η επέτειος από την ηρωική εξέγερση του Κιλελέρ. Οπως αποφασίστηκε στη συνεδρίαση της διευρυμένης Γραμματείας της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, το συλλαλητήριο αυτό θα αποτελέσει τη συνέχεια των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, που έγιναν σε πολλές περιοχές της χώρας το προηγούμενο διάστημα, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις του κεφαλαίου και της ΕΕ, οδηγώντας τους ακόμα πιο γρήγορα στο ξεκλήρισμα, στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Ενάντια στη μοιρολατρία και την απογοήτευση ότι «δεν γίνεται τίποτα», η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων καλεί τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους να συνειδητοποιήσουν πως ο οργανωμένος αγώνας είναι ισχυρό όπλο στα χέρια τους και ποτέ δεν πάει χαμένος. Με δυνατούς, ζωντανούς, δραστήριους Αγροτικούς Συλλόγους και Ομοσπονδίες σε κάθε χωριό, να συνεχίσουν τον δύσκολο και μακρόχρονο αγώνα επιβίωσης που δίνουν, ενάντια στους σύγχρονους «τσιφλικάδες», τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που επιχειρούν να αρπάξουν το βιος τους και να τους μετατρέψουν ξανά σε κολίγους.

Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ, κινούμενη στο στρωμένο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έδαφος, έχει συστήσει μέσω του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) διάφορες διαδικασίες «διαβούλευσης», με στόχο να εντείνει την πίεση ενσωμάτωσης και να δημιουργηθούν νέες αυταπάτες σε εκτεταμένα στρώματα αυτοαπασχολούμενων αγροτών, ότι στο πλαίσιο του καπιταλισμού και της ΚΑΠ μπορεί να βελτιωθεί ή τουλάχιστον να μην επιδεινωθεί η κατάστασή τους.

Μετά το ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο με θέμα «Διαβούλευση για τη νέα ΚΑΠ 2021-2027» και τις ημερίδες που το ακολούθησαν πέρυσι το Δεκέμβρη, η ηγεσία του ΥΠΑΑΤ προχώρησε πρόσφατα στη σύσταση των τριών ομάδων εργασίας (για την «ανταγωνιστικότητα του αγροτοδιατροφικού τομέα», «το περιβάλλον - κλιματική αλλαγή» και την «τοπική ανάπτυξη») που θα επιφορτιστούν με τη «στοιχειοθέτηση των βασικών στρατηγικών επιλογών» και την «επιλογή παρεμβάσεων» για την κατάρτιση του «Στρατηγικού Σχεδίου» της νέα ΚΑΠ.

Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι πρώτο όνομα και στις τρεις ομάδες εργασίας φιγουράρει αυτό του ΣΕΒ, αποδεικνύοντας ότι βασικό μέλημα της όλης διαδικασίας είναι η εξασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτές συμμετέχουν και φορείς όπως η Ενωση Περιφερειών (ΕΝΠΕ), διεπαγγελματικές οργανώσεις (π.χ κρέατος, βάμβακος), το ΓΕΩΤΕΕ, διάφορες αγροτικές ενώσεις, όπως η Πανελλήνια Ενωση Νέων Αγροτών (ΠΕΝΑ) και η Πανελλήνια Ενωση Κτηνοτρόφων (ΠΕΚ), κ.ά.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μέσω «της ευρείας διαβούλευσης» μπορεί «να διασφαλιστεί μια κοινή αντίληψη για τον προσανατολισμό και τις εθνικές μας προτεραιότητες και επιδιώξεις, τις στρατηγικές επιλογές και προκλήσεις για την ελληνική γεωργία και τις αγροτικές μας περιοχές, ώστε να γίνει ένα σημαντικότατο βήμα για τον στρατηγικό σχεδιασμό της επόμενης περιόδου».

Ουσιαστικά απευθύνεται στον ατομικό αγροτοπαραγωγό, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην παραγωγή, και του λέει ότι έχει ο ίδιος ευθύνη που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τους όρους επιβίωσής του, γιατί δεν είναι ούτε «παραγωγικός - ανταγωνιστικός» ούτε «εκπαιδευμένος», και η παραγωγή του έχει μεγάλο «κόστος».

Παράλληλα, του δείχνει τη «διέξοδο» που συμφέρει τα μονοπώλια για να ενισχύσουν την κυριαρχία τους στην παραγωγή μέσω διαφόρων εργαλείων όπως η «συμβολαιακή γεωργία», οι «ομάδες παραγωγών», οι διεπαγγελματικές ενώσεις, η περαιτέρω ανάπτυξη ιδιωτικών συστημάτων ασφάλισης της παραγωγής κ.λπ., που αποτελούν βασικές κατευθύνσεις της ΚΑΠ.

Ακόμα και οι άμεσες ενισχύσεις, που αποτελούν ισχυρό μηχανισμό αναπαραγωγής μικρών και μεσαίων εκμεταλλεύσεων, τελικά καταλήγουν στα μονοπώλια της μεταποίησης και της εμπορίας, που μέσω αυτών εξασφαλίζουν τις απαραίτητες πρώτες ύλες σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους.

Ασφαλώς η κυβέρνηση δεν απευθύνεται μόνο στους βιοπαλαιστές αγρότες, απευθύνεται και στους κεφαλαιοκράτες, λέγοντάς τους ότι κάνει καλά τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό τους και ότι είναι έτοιμη να αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα για την κερδοφορία τους και τη βελτίωση της θέσης τους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό (καπιταλιστική ανάπτυξη, επενδύσεις, εξωστρέφεια κ.λπ.).

Είναι αναγκαίο οι βιοπαλαιστές αγροτοπαραγωγοί, που πέρασαν από τις συμπληγάδες των προηγούμενων ΚΑΠ και σήμερα παλεύουν να μείνουν στο χωράφι τους, να κλείσουν τα αυτιά τους στις αυταπάτες που καλλιεργούν η κυβέρνηση και οι διάφοροι βαστάζοι της πολιτικής της.

Πρόκειται για απάτη ότι δήθεν μέσω του «στρατηγικού σχεδίου» που συνδιαμορφώνουν μπορούν να κάνουν την ΚΑΠ καλύτερη. Ο χαρακτήρας της ΚΑΠ είναι συγκεκριμένος και δεν αλλάζει. Στόχο έχει τη συγκέντρωση της παραγωγής σε επιχειρηματικούς ομίλους και μεγαλοαγρότες.

Σε αυτήν την κατεύθυνση συμβάλλουν και οι πολιτικές των κυβερνήσεων, που αρνούνται να πάρουν μέτρα προς όφελος των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με το υψηλό κόστος παραγωγής, τις εξευτελιστικές τιμές παραγωγού, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, την απουσία γρήγορων και στο 100% αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ για ζημιές στην παραγωγή, όπου η κυβέρνηση αρνείται να συζητήσει και να πάρει μέτρα προς όφελος των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων.

Απάντηση στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και την προπαγάνδα που τη συνοδεύει μπορεί να δοθεί μονάχα με τη σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, με οργάνωση και αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων του ριζοσπαστικού αγροτικού κινήματος, τα οποία πραγματικά μπορούν να δώσουν ανάσες επιβίωσης, σε κοινή πορεία και δράση με τους εργατοϋπαλλήλους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Να οργανωθεί η παραγωγή με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι την κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών. Για να γίνουν αυτά είναι αναγκαία η εργατική εξουσία, που θα αξιοποιεί πλήρως τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και θα οργανώσει την παραγωγή με σοσιαλιστικές σχέσεις, στο πλαίσιο των οποίων ο βιοπαλαιστής αγρότης θα ζει πολύ καλύτερα, ενταγμένος εθελοντικά στη συνεταιριστική αγροτική παραγωγή, η οποία θα συνδέεται με την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία, το κρατικό εμπόριο θα εξασφαλίζει τιμές, υποδομές, προστασία από φυσικά φαινόμενα κ.λπ.

Η συζήτηση για «δίκαιο μισθό», ανάμεσα στην Κομισιόν, τους εργοδότες και τους εκπροσώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, μόνο σαν αστείο μπορεί να ακούγεται στα αυτιά των εργαζομένων. Αντί άλλου σχολίου, παραθέτουμε δύο αποσπάσματα από τους Ενγκελς και Μαρξ: Το πρώτο από το άρθρο «Δίκαιος μισθός για δίκαιη εργάσιμη μέρα», που γράφτηκε το 1881, και το δεύτερο από το έργο «Μισθός, Τιμή και Κέρδος».

Εγραφε ο Ενγκελς: «Αλλά ας ξεκαθαρίσουμε, από ποιο ταμείο πληρώνει ο καπιταλιστής αυτόν τον τόσο δίκαιο μισθό. Εννοείται από το κεφάλαιο. Ομως το κεφάλαιο δεν παράγει αξία. Η εργασία όπως και η γη αποτελούν τη μοναδική πηγή πλούτου. Το ίδιο το κεφάλαιο δεν είναι τίποτα άλλο από συσσωρευμένο προϊόν της εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο, η πληρωμή της εργασίας καταβάλλεται από την ίδια την εργασία και ο εργάτης πληρώνεται από το προϊόν του που ο ίδιος παράγει (...) είναι γεγονός ότι το προϊόν της εργασίας αυτών που εργάζονται αναπόφευκτα συσσωρεύεται στα χέρια εκείνων που δεν εργάζονται και μετατρέπεται στα χέρια τους σε ισχυρότατο όπλο υποδούλωσης αυτών των ίδιων ανθρώπων οι οποίοι και το παρήγαγαν».

Για το ίδιο ζήτημα, ο Μαρξ αναδεικνύει την ανάγκη οι εργάτες να παλεύουν για την αύξηση των μισθών, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Αν υποχωρούσαν άνανδρα στην καθημερινή σύγκρουσή τους με το κεφάλαιο, θα αποδείχνονταν ανίκανοι να επιχειρήσουν ένα οποιοδήποτε πλατύτατο κίνημα».

Ομως συμπληρώνει ότι «η εργατική τάξη δε θα πρέπει να υπερβάλλει την τελική αποτελεσματικότητα των καθημερινών αυτών αγώνων. Δε θα πρέπει να ξεχνά ότι παλεύει ενάντια στα αποτελέσματα κι όχι ενάντια στις αιτίες αυτών των αποτελεσμάτων, ότι καθυστερεί, βέβαια, την προς τα κάτω κίνηση, δεν αλλάζει όμως την κατεύθυνσή της (...) Θα πρέπει η εργατική τάξη να καταλάβει ότι, μαζί με όλες τις αθλιότητες που της επιβάλλει, το σημερινό σύστημα εγκυμονεί ταυτόχρονα και τους υλικούς όρους και τις κοινωνικές μορφές που είναι απαραίτητες για έναν οικονομικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αντί το συντηρητικό σύνθημα: "Ενα δίκαιο μεροκάματο για μια δίκαιη εργάσιμη μέρα", θα πρέπει να γράψει στη σημαία της το επαναστατικό σύνθημα: "Κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας"».

© Mario Salerno

Αναζητώντας τον ...«δίκαιο» μισθό

Ο «διάλογος» που ήδη ξεκίνησε, καθώς ETUC και «BusinessEurope» έχουν δώσει τις πρώτες γραπτές θέσεις τους, μπορεί να μην έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, ωστόσο έχει προπαγανδιστική αξία και συνδράμει την προσπάθεια της ΕΕ του κεφαλαίου να παρουσιαστεί με κοινωνικό τάχα πρόσωπο.

Η συζήτηση υπηρετεί δύο πρακτικούς στόχους: Ο ένας είναι η διαχείριση της ακραίας φτώχειας και της ανεργίας, που αναπαράγονται από τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, προκαλώντας λαϊκή δυσαρέσκεια και δυσκολεύοντας την ενσωμάτωση.

Γι' αυτό στο σχετικό κείμενο της Κομισιόν γίνεται συχνή αναφορά στον λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων», όπου ένας από τους βασικούς άξονες δράσης είναι η δημιουργία μηχανισμών «κοινωνικής πολιτικής» που θα μπορούν «να απορροφούν τους μακροοικονομικούς κραδασμούς και να διαδραματίζουν έναν ρόλο αυτόματου σταθεροποιητή», ανακυκλώνοντας τη φτώχεια και εμποδίζοντας προσωρινά την κατρακύλα ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων στα κατώτερα επίπεδα της ανέχειας.

Ο δεύτερος - πιο καλά κρυμμένος - στόχος είναι η διασφάλιση ίσων όρων ανταγωνισμού μεταξύ των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Σημειώνει η Κομισιόν: «Τα μεμονωμένα κράτη - μέλη ενδέχεται να έχουν αποφύγει να υιοθετήσουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις (σ.σ. συστημάτων κατώτατων μισθών) λόγω της αντίληψης ή του κινδύνου να επηρεάσουν αρνητικά την ανταγωνιστικότητά τους στο εξωτερικό κόστος και να θέσουν σε μειονεκτική θέση τις εταιρείες τους (...) Μια πρωτοβουλία της ΕΕ για δίκαιους κατώτατους μισθούς (...) θα συνέβαλλε στη διασφάλιση ίσων όρων ανταγωνισμού για τις επιχειρήσεις στο πλαίσιο μιας Ενιαίας Αγοράς».

Μπαίνοντας στο πρακτικό μέρος της συζήτησης, η Κομισιόν σημειώνει ότι δεν θέλει να δημιουργήσει έναν ενιαίο μηχανισμό διαμόρφωσης των κατώτατων μισθών, αλλά να διασφαλίσει την ύπαρξή τους.

Οπως δήλωσε η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, θα προταθεί ένα «νομικό μέσο για να διασφαλιστεί ότι κάθε εργαζόμενος στην Ενωσή μας θα έχει έναν δίκαιο κατώτατο μισθό», στο πλαίσιο ενός «σχεδίου δράσης για την πλήρη εφαρμογή του ευρωπαϊκού πυλώνα των κοινωνικών δικαιωμάτων». Ομως, «οι κατώτατοι μισθοί πρέπει να καθορίζονται σύμφωνα με τις εθνικές παραδόσεις, μέσω συλλογικών συμβάσεων ή νομικών διατάξεων».

Ταυτόχρονα, όμως, καθορίζονται και τα όρια στα οποία θα πρέπει να κινείται κάθε νομοθετική πρωτοβουλία από τα κράτη - μέλη. Ετσι, βασικός στόχος που τίθεται είναι η δημιουργία εθνικών επιτροπών που θα αξιολογούν το βαθμό «στον οποίο η εξέλιξη των μισθών συμβαδίζει με την παραγωγικότητα» και τα πορίσματά τους θα αξιοποιούνται «ως κατευθυντήριες γραμμές κατά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις», ενώ η ΕΕ θα μπορεί να παρεμβαίνει μέσω του μηχανισμού πρόληψης «υπερβολικών ανισορροπιών».

Το βασικό ζήτημα είναι τι εννοεί η Κομισιόν μιλώντας για «δίκαιο κατώτατο μισθό» και πώς τον ορίζει αυτόν στον καπιταλισμό.

Καταρχάς, σε πολλά σημεία του κειμένου γίνεται καθαρό ότι αποκλειστικό κριτήριο για τον καθορισμό των μισθών είναι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Γι' αυτό επισημαίνεται ότι οι αυξήσεις θα πρέπει να συμβαδίζουν με την αύξηση της παραγωγικότητας. Κατά τον ίδιο τρόπο, βέβαια, ισχύει και το αντίστροφο, η επιβολή δηλαδή μειώσεων όταν οι «δείκτες» το επιβάλλουν.

Στο πλαίσιο αυτό, η Κομισιόν διατυπώνει επιμέρους θέσεις. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «οι κατώτατοι μισθοί θεωρούνται επαρκείς εάν είναι δίκαιοι σε σχέση με την κατανομή των μισθών στη χώρα και αν παρέχουν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο (...) Για να δει κανείς πώς σχετίζεται το επίπεδο των κατώτατων μισθών με την κατανομή των μισθών, οι ακαθάριστοι ελάχιστοι μισθοί συγκρίνονται συνήθως με τον ακαθάριστο μέσο όρο ή τον διάμεσο μέσο μισθό».

Πρακτικά, η Κομισιόν θέτει ως μέτρο σύγκρισης τον διάμεσο μισθό (ο μισθός κάτω από τον οποίο, και αντίστοιχα πάνω από τον οποίο, τοποθετούνται οι μισθοί του 50% των μισθωτών) και θεωρεί επαρκή κατώτατο μισθό αυτόν που αντιστοιχεί στο 60% του διάμεσου.

Για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνουν όσα λέει η Κομισιόν, αρκεί να αναφέρουμε ότι το 2019 ο διάμεσος μεικτός μισθός στην Ελλάδα ήταν περίπου 800 ευρώ. Δηλαδή, ο επαρκής κατώτατος μισθός θα ήταν 480 ευρώ μεικτά! Πιο κάτω και από τον σημερινό κατώτατο μισθό των 650 ευρώ μεικτά, που δεν φθάνει ούτε για να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες (στέγαση, λογαριασμοί, σίτιση κ.ά.).

Ενας πιθανός τρόπος αύξησης που υποδεικνύει έμμεσα η Κομισιόν, είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των παροχών. Σημειώνει πως «τα συστήματα φόρων και παροχών επηρεάζουν άμεσα τη φορολογική επιβάρυνση και τα καθαρά εισοδήματα των χαμηλά αμειβομένων εργαζομένων» και συμπληρώνει ότι το 2018 η διαφορά «μεταξύ καθαρού μισθού και συνολικού κόστους εργασίας κυμάνθηκε μεταξύ 15% και 45%» σε ό,τι αφορά τον κατώτατο μισθό.

Με άλλα λόγια, προτείνει μια πλασματική αύξηση για τον εργαζόμενο αφού τα επιπλέον χρήματα που θα δει στον καθαρό μισθό θα προέρχονται από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών του (με αρνητική επίδραση στις παροχές και τη σύνταξη) και μια πραγματική μείωση του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» για τον εργοδότη, αφού θα μειωθεί παραπέρα το ποσοστό των ασφαλιστικών εισφορών που του αναλογεί.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ήδη δρομολογήσει τη μείωση κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες των ασφαλιστικών εισφορών, με σαφή πριμοδότηση της εργοδοσίας, που την παρουσιάζει ως αύξηση εισοδήματος για τους εργαζόμενους!

Η ETUC στην τοποθέτησή της αποδέχεται πλήρως την ουσία των θέσεων της Κομισιόν. Χαιρετίζει ως «αξιοσημείωτη» την πρωτοβουλία γιατί «για πρώτη φορά εξετάζει τη λήψη νομοθετικών μέτρων για τη διασφάλιση δίκαιου κατώτατου μισθού στην Ευρώπη». Και προτείνει μια «ρεαλιστική προσέγγιση για τη λήψη ενός δείκτη Kaitz, το 60% του εθνικού ακαθάριστου διάμεσου μισθού πλήρους απασχόλησης ως αναφορά για την αξιολόγηση της επάρκειας των δίκαιων κατώτατων μισθών»! Η προσθήκη ότι ο μισθός που θα προκύψει από αυτή την προσέγγιση θα πρέπει να «εξασφαλίζει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο» είναι απλώς διακοσμητική.

Από την πλευρά των εργοδοτών, η «BusinessEurope» αναλαμβάνει το ρόλο του «κακού» και σημειώνει ότι ο «διάλογος» ήδη γίνεται και δεν βρίσκει κανένα λόγο να ξεκινήσει μια ιδιαίτερη διαδικασία γι' αυτό το θέμα.

Ωστόσο συμφωνεί με την Κομισιόν ότι ο καθορισμός των κατώτατων μισθών είναι εθνική αρμοδιότητα και επισημαίνει πως «εάν ο γενικός στόχος είναι να εξασφαλιστεί ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και να καταπολεμηθεί η φτώχεια στους εργαζόμενους, η θέσπιση ή η αύξηση των κατώτατων μισθών είναι ένα πολύ αμβλύ και συχνά αναποτελεσματικό μέτρο. Αντίθετα, η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των εργαζομένων με χαμηλό εισόδημα και των χαμηλά ειδικευμένων εργαζομένων, οι οποίοι συχνά καλύπτονται από τους κατώτατους μισθούς, και η συμπλήρωση των εισοδημάτων τους από την εργασία με αποτελεσματικά κοινωνικά οφέλη, μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο για να συνδυαστεί η προστασία από τη φτώχεια και η πρόσβαση στην απασχόληση». Σε κάθε περίπτωση, οι μισθοί «πρέπει να διατηρήσουν την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα, πρέπει να συμβαδίζουν με την παραγωγικότητα».