Η προσπάθεια δηλαδή της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος μέσα σε συνθήκες πανδημίας, σημαντικά πρωτόγνωρες για όλο το Κόμμα και την ΚΝΕ, εντέλει μας βοήθησε να ξεπεράσουμε νέες δυσκολίες, πολύ περισσότερο να ενεργοποιήσουμε τις δυνάμεις μας στο μέγιστο, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα που είχε γεννήσει η προσπάθειά μας όλο το προηγούμενο διάστημα. Σε κάποιους χώρους, μετά από παρέμβαση χρόνων των ΚΟΒ έφτασε η στιγμή που μέσα στην πανδημία έγιναν - αναλογικά μιλώντας - περισσότερα βήματα από το προηγούμενο διάστημα. Φυσικά, τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας αλλού είναι καλύτερα, στη δεδομένη φάση που εκτιμάμε τη δράση μας με βάση την πρόσφατη Απόφαση της ΚΕ, αλλού όχι τόσο. Μπορούμε να φωτίσουμε ορισμένες πλευρές.

Από την αρχή της πανδημίας έγινε προσπάθεια να στραφούν τα μάτια των οργάνων και των ΚΟΒ μέσα στους χώρους δουλειάς. Να σηκωθεί ο αγώνας για την προστασία της υγείας του λαού μας αλλά και της προστασίας του εισοδήματός του. Το σύνθημα που επιλέξαμε από την αρχή της πανδημίας, «Κάτω από τις μάσκες έχουμε φωνή!», έπρεπε να μεταφραστεί στο περιεχόμενο της διεκδίκησης που πρότασσαν οι κομμουνιστές και οι φίλοι του Κόμματος, σε μεθοδικό σχέδιο, που να αγκαλιάζει νέες μορφές επικοινωνίας, και απαραίτητα να «γειώνεται» ζωντανά μέσα στον κλάδο και στην επιχείρηση. Πολύ περισσότερο, να παίρνει υπόψη το επίπεδο της σκέψης και της δράσης των εργαζομένων στη συγκεκριμένη στιγμή.

Το παράδειγμα από τη δουλειά μας μέσα σε μεγάλη εμπορική επιχείρηση επιβεβαιώνει τα παραπάνω.

Φυσικά, οι προσπάθειές μας έχουν ξεκινήσει από παλιότερα, και ακριβώς γι' αυτόν το λόγο θέλουμε να το φωτίσουμε. Είναι αναντικατάστατη η προσανατολισμένη, μεθοδευμένη, με επιμονή δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο και βήμα το βήμα, ώστε να εκφραστεί την κρίσιμη στιγμή, φυσικά και με άλλες προϋποθέσεις.

Την περίοδο του 2ου lockdown, και εμείς αλλά και οι εργαζόμενοι είχαμε πλέον πείρα από την πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση, με τη στήριξη των αστικών κομμάτων, στη γραμμή ικανοποίησης των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου. Παρ' όλα αυτά, μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων που βρίσκαμε στους χώρους που ήταν ανοιχτοί αλλά και σε αυτούς που ήταν κλειστοί, όπως και στη συγκεκριμένη εμπορική επιχείρηση, παρά την αγανάκτησή τους λόγω και του ότι ήταν σε αναστολή ήταν κουμπωμένοι, υπερτερούσε το μούδιασμα για το μέλλον.

Επιπρόσθετα, όταν ξεκίνησαν οι ΚΟΒ και οι Κομματικές Ομάδες να σχεδιάζουν την οργάνωση της απάντησης στο νομοσχέδιο - έκτρωμα που θα έφερνε η κυβέρνηση για το χτύπημα στο 8ωρο, στην Κυριακή αργία και στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με κορύφωση την απεργία της 26ης Νοέμβρη, έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ότι ουσιαστικά απεργίες σε μεγάλο κομμάτι του Εμπορίου με μαζικές διαδικασίες δεν μπορούσαν αντικειμενικά να γίνουν. Και λόγω της αναστολής της λειτουργίας των επιχειρήσεων και λόγω της κατάπτυστης στάσης της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, της Ομοσπονδίας Εμπορίου, που δεν πήρε απόφαση απεργίας, αλλά και του ΕΚ Ηρακλείου, που αρνήθηκε να πάρει απεργιακή απόφαση, εναρμονισμένο με τη γραμμή της ΓΣΕΕ.

Το βάρος μας λοιπόν έπεσε στο πώς θα μπορέσουμε να ανοίξουμε τη συζήτηση γύρω από τις πραγματικές αιτίες που προκαλούν τις άσχημες συνθήκες δουλειάς, υγείας και συνολικά της ζωής, δηλαδή το κέρδος των μονοπωλίων, που με βάση αυτό καθορίζονται τα νομικά πλαίσια, η εργατική νομοθεσία κ.ά.

Ο σκοπός μας ήταν να ανέβει ο προβληματισμός με επίκεντρο το διεκδικητικό πλαίσιο του σωματείου του κλάδου και να εκφραστεί με κάθε τρόπο, αλλά οργανωμένα, η αγανάκτηση των εργαζομένων, να ανέβει η διεκδίκηση. Κυρίως, να εξασφαλίσουμε πως παρότι δεν έχουμε επαφή λόγω των περιοριστικών μέτρων, η επαφή των εργαζομένων με τις θέσεις του Κόμματος είναι ανάγκη να βαθύνει, να ισχυροποιηθεί. Αντικειμενικά σε αυτές τις συνθήκες η μάχη της απεργίας δεν θα κρινόταν στη συμμετοχή της ή στη μαζικότητα της απεργιακής συγκέντρωσης.

Επειδή λοιπόν η επιχείρηση ήταν κλειστή, οι δυνάμεις μας επέλεξαν να οργανώσουν σύσκεψη - συζήτηση με αφορμή την Απόφαση της ΚΕ (τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας) με εργαζόμενους, που ορισμένοι είναι μέλη του κλαδικού σωματείου, άλλοι είναι πρωτοπόροι, ωστόσο η πλειοψηφία τους είχε τα εξής κοινά χαρακτηριστικά: 1) Δεν είχαν γνώση των θέσεων του Κόμματος, καθώς και δεν το ψήφιζαν. 2) Πέραν του ότι ορισμένοι ήταν μέλη του κλαδικού σωματείου δεν είχαν καμία προσωπική πείρα μαχητικής συμμετοχής στο οργανωμένο κίνημα. 3) Λόγω της παρέμβασης των δυνάμεών μας όλο το προηγούμενο διάστημα, είχαν γενικά μία εκτίμηση και εμπιστοσύνη στο Κόμμα και στους κομμουνιστές, αναγνώριζαν τη σταθερότητά του απέναντι στα δικαιώματά τους. Το περιεχόμενο που εντέλει δώσαμε στη σύσκεψη βασίστηκε σε αυτά που πραγματικά τους προβλημάτιζαν, ξεκινώντας από τα βασικά, πώς γίνεται για παράδειγμα να μιλάνε για κρίση όταν η επιχείρηση που δουλεύουμε έχει αύξηση τζίρου μέσα στην πανδημία, τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να αλλάξουμε τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς, γιατί υπάρχουν κόμματα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και αφού υπάρχουν γιατί δεν είναι όλα με τους εργαζόμενους κ.ά.

Απαντώντας τελικά σε τέτοια ερωτήματα που είχαν οι νέοι που συμμετείχαν στη σύσκεψη, μπορέσαμε να ανοίξουμε νέο δίαυλο επικοινωνίας, να συζητήσουμε ζωντανά και με βάση την πείρα τους τα συμπεράσματα της Απόφασης της ΚΕ, να εστιάσουμε σε όσα ουσιαστικά τους κρατούσαν έξω από τη συλλογική πάλη, μακριά από τη συνδικαλιστική δράση και τη διεκδίκηση. Προσπαθήσαμε δηλαδή να συζητήσουμε ανάποδα από ό,τι συνηθίζουμε, να πατήσουμε ακριβώς στη σκέψη όσων συμμετείχαν στη σύσκεψη, αντί να κάνουμε μια «τυπική» παρουσίαση της Απόφασης της ΚΕ.

Η συνείδηση αντικειμενικά κινείται, χρειάζεται ωστόσο διαρκώς τροφή και συνάμα το αντανακλαστικό των κομμουνιστών ώστε, όταν διαμορφώνεται ευνοϊκό έδαφος για μαζική κινητοποίηση, να παρεμβαίνουμε δείχνοντας τη διέξοδο.

Οι δυνάμεις μας μέσα στη συγκεκριμένη επιχείρηση, σωστά με βάση τις κατευθύνσεις του Κόμματος την ίδια περίοδο, πρότασσαν τη διεκδίκηση για τα μέτρα προστασίας της υγείας του λαού μέσα και έξω από τους τόπους δουλειάς. Αυτήν την αιχμή ωστόσο δεν καταφέρναμε να τη μεταφράσουμε σε δράση, αφού δεν άγγιζε τον προβληματισμό των εργαζομένων, που ήταν κλεισμένοι, με την επιχείρηση να μη λειτουργεί λόγω των περιοριστικών μέτρων.

Οι εργαζόμενοι τελικά κινητοποιήθηκαν και μάλιστα απότομα, όταν αποκαλύφθηκε πως ενώ νόμιζαν ότι βρίσκονταν σε καθεστώς αναστολής, λόγω της υποχρεωτικής αναστολής λειτουργίας των επιχειρήσεων με απόφαση της κυβέρνησης, η εργοδοσία τούς είχε βάλει το σύνολο της υπολειπόμενης άδειας, και μάλιστα χωρίς ειδοποίηση. Ετσι, κινδύνευαν να χάσουν το επίδομα των 800 ευρώ, αλλά και το δικαίωμα είτε να πληρωθούν την άδεια που δεν είχαν πάρει μέχρι το τέλος του έτους, είτε να την πάρουν όταν θα το επέλεγαν οι ίδιοι. Τα αντανακλαστικά μας ήταν ανεβασμένα. Οργανώθηκε έκτακτα διαδικτυακή σύσκεψη των εργαζομένων της επιχείρησης, για να αποφασίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τα επόμενα βήματά τους, η οποία ήταν επιτυχημένη. Εγινε παρέμβαση στην εργοδοσία, αυξήθηκε η πίεση, ώσπου πήρε πίσω τις υποχρεωτικές άδειες, εντάχθηκαν οι εργαζόμενοι σε καθεστώς αναστολής, κέρδισαν τις άδειές τους. Η αιτία δηλαδή για να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι ήταν κάτι πολύ «δικό τους», και όχι τα συγκεκριμένα αιτήματα για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς.

Ετσι, μας άνοιξε ο δρόμος να συζητήσουμε πιο ολοκληρωμένα τις θέσεις μας. Να κουβεντιάσουμε τους λόγους για τους οποίους η εργοδοσία διεκδικεί εν μέσω πανδημίας τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, ώστε να μπορεί να έχει stand by τους εργαζόμενους όποτε υπάρχει μεγάλη κίνηση για να βγάζουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, και όταν δεν τους χρειάζεται, με βάση τις πωλήσεις, να τους δίνει άδειες και ρεπό. Με αφορμή τον προβληματισμό των εργαζομένων για το αν είναι «νόμιμο» αυτό που κάνει ο εργοδότης με τις άδειες, ανοίξαμε καλύτερα το τι σημαίνει νόμιμο και παράνομο με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και όχι με βάση τις ανάγκες του εργοδότη, το γεγονός ότι στον καπιταλισμό οι νόμοι εξυπηρετούν αυτούς και όχι εμάς, την ανάγκη σε αυτήν τη βάση να ανασυντάξουμε τους αγώνες μας, να οργανωθεί ο αγώνας και σε επιχειρησιακή βάση πέραν του κλάδου, να εμπιστευτούν το Κόμμα ακόμα παραπάνω σε αυτήν τους την προσπάθεια.

Εκτιμάμε ως αποτελεσματική την παρέμβασή μας σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, ακριβώς γιατί γίνονται βήματα στους δείκτες που συλλογικά έχουμε ξεχωρίσει. Η συμμετοχή των εργαζομένων σε ορισμένους μεγάλους χώρους δουλειάς και κομβικούς κλάδους έχει ανέβει, νέες ηλικίες και πιο άπειρες μπήκαν στη μάχη, με στόχο να κερδηθούν περισσότεροι με το σωματείο και τον αγώνα. Η μάχη για την επιτυχία της απεργίας της 26ης Νοέμβρη μας πήγε ένα βήμα παραπέρα, φανέρωσε τις σημαντικές δυνατότητες σε όλες τις συνθήκες να γίνονται βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος, στην οικοδόμηση του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί και πιο αποτελεσματικοί στο μεγάλο καθήκον της ιδεολογικής - πολιτικής διαφωτιστικής δουλειάς, το αναπόσπαστο αυτό καθήκον στο πλαίσιο της προσπάθειας να κερδίζουμε περισσότερους στην οργανωμένη ζωή και δράση.

Το πλούσιο πρόγραμμα πολιτικής δραστηριότητας που προηγήθηκε, η δουλειά μας για την επιτυχία της απεργίας του Νοέμβρη, η πολύμηνη ιδεολογική και πολιτική διαπάλη σε σχέση με την εξέλιξη της πανδημίας και την αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος να διασφαλίσει την υγεία και το λαϊκό εισόδημα, έχουν ανεβάσει το κύρος του Κόμματος. Καθημερινά η πολιτική μας επιβεβαιώνεται, ξεκλειδώνουν σε κάθε μας βήμα νέες δυνατότητες, νέοι δρόμοι επαφής, επικοινωνίας, συζήτησης με νέο κόσμο που παρακολουθεί τη δράση μας.

Αποκορύφωμα μέσα σε αυτήν την περίοδο ήταν η οργάνωση της πρώτης πανεθνικής - πανεργατικής απεργίας που πραγματοποιήθηκε εν μέσω πανδημίας στη χώρα μας. Σωστά είχαμε επισημάνει ότι η προετοιμασία της θα είναι ακόμα πιο δύσκολη σε αυτές τις συνθήκες, και ειδικότερα με την επιβολή lockdown από τα τέλη Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη. Η εξέλιξη της πανδημίας και η σφοδρότητα με την οποία εκφράστηκε στη Βόρεια Ελλάδα επέδρασαν σε σημαντικό βαθμό στη στάση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.

Από τη μια η αβεβαιότητα για την κατάσταση που επικρατεί και ο φόβος για το εισόδημα καλλιέργησαν μια παθητική στάση αναμονής, κάτω και από την επίδραση της εργοδοσίας αλλά και της προδοτικής στάσης του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Από την άλλη, ήταν πιο φανερές η ανησυχία στους εργαζόμενους για την υγεία τους και η αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής. Ηταν κρίσιμο, όπως εκφράστηκε και στην οργάνωση της παρέμβασής μας, κατά πόσο αξιοποιήσαμε εύστοχα αυτήν την ανησυχία, με τι όρους μπήκαν μπροστά οι κομμουνιστές στη διαμόρφωση κλίματος διεκδίκησης και αγώνα για την προστασία της υγείας σε κάθε χώρο.

Το πρώτο στοιχείο που άνοιξε δρόμους στη δράση μας ήταν το γεγονός ότι επικεντρώσαμε πιο σταθερά σε χώρους, ιδιαίτερα εκεί που τα σωματεία έχουν πιο βαθιές ρίζες. Χαρακτηριστική είναι η πείρα σε δύο από τα μεγαλύτερα εργοστάσια επεξεργασίας χάρτου της περιοχής, όπου στο ένα δρουν αρκετά μέλη του κλαδικού σωματείου, ενώ στο δεύτερο έχουμε ανοίξει το τελευταίο διάστημα διαύλους επικοινωνίας με το επιχειρησιακό σωματείο.

Με θάρρος άνοιξε η συζήτηση από τους πιο πρωτοπόρους εργαζόμενους με τους συναδέλφους τους, μέσα σε κάθε τμήμα και βάρδια, ώστε να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να υπερασπιστούν την υγεία του λαού, γιατί υποκλίνονται στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, στις «αντοχές της οικονομίας», στις επενδύσεις και την κερδοφορία των καπιταλιστών. Αναδείξαμε τις εγκληματικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για την κατάσταση που επικρατεί στη δημόσια Υγεία, στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ, σε όλη την κοινωνία.

Απαντήσαμε αποφασιστικά στη λογική της «ατομικής ευθύνης» που εξακολουθεί να προπαγανδίζει η κυβέρνηση, αναδεικνύοντας τις συνθήκες συνωστισμού που επικρατούν στους χώρους δουλειάς, τα πρωτόκολλα - λάστιχο που αξιοποιεί η εργοδοσία για να αφήνει απροστάτευτους τους εργαζόμενους. Παράλληλα αποκαλύψαμε το σχέδιο της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την πανδημία για να ισοπεδώσει ό,τι έχει απομείνει από τα εργατικά δικαιώματα, για να γίνουν οι εργαζόμενοι πιο «ευέλικτοι», να δουλεύουν πιο αποδοτικά για τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Ανοίξαμε μέτωπο με την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, δρόμο δοκιμασμένο, που οδηγεί σε αδιέξοδο τους εργάτες και δίνει έδαφος στις κυβερνήσεις να υλοποιούν τον αντιλαϊκό τους σχεδιασμό. Αναδείξαμε εύστοχα μια σειρά από μικρούς και μεγάλους αγώνες που κατάφεραν να βάλουν εμπόδια στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας, κατάφεραν να διασφαλίσουν στις σημερινές συνθήκες την υλοποίηση στοιχειωδών μέτρων για την προστασία της ζωής των εργαζόμενων. Επιβεβαιώθηκε από την καθημερινή πείρα ότι τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα αν τα ταξικά σωματεία δεν έκαναν μια σειρά παρεμβάσεων στην εργοδοσία, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, στον ΕΟΔΥ, επιβάλλοντας στην πράξη την τήρηση ορισμένων μέτρων. Από κοινού τα ταξικά σωματεία στους κλάδους της Βιομηχανίας πραγματοποίησαν μαζική διαδικτυακή εκδήλωση μπροστά στην απεργία, για την ανάδειξη της πλούσιας αυτής πείρας.

Με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών οργανώθηκε πλατιά συζήτηση για τη διαμόρφωση αιτημάτων που να ανταποκρίνονται στον κλάδο και στο χώρο, για την προστασία των εργαζομένων από τη διάδοση του ιού. Ιδιαίτερα στο ένα εργοστάσιο η προσπάθεια αυτή αγκαλιάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων και εκφράστηκε με στάση εργασίας, για να μπορέσει το πλαίσιο αιτημάτων να συζητηθεί και να εγκριθεί σε συνέλευση των εργαζομένων πριν παραδοθεί στην εργοδοσία. Στο δεύτερο εργοστάσιο, με τη δράση μας δημιουργήσαμε ρήγματα στην αδράνεια που έδειξε αρχικά η πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου.

Πολύ σημαντικό στοιχείο, που βοήθησε στην παρέμβασή μας, είναι ότι δουλέψαμε πιο καλά μαζί με εργαζόμενους γύρω από τα πλαίσια πάλης για κάθε χώρο. Αυτό εκφράστηκε σε μια σειρά από κλάδους, για παράδειγμα σε εργοστάσιο ανακύκλωσης, όπου πραγματοποιήθηκε καθολική στάση εργασίας από όλες τις βάρδιες, σε συνέχεια της προσπάθειας να διαμορφώσουμε πλαίσιο αιτημάτων με συλλογή υπογραφών από τις εργάτριες του εργοστασίου, με αφορμή την εμφάνιση κρούσματος σε εργαζόμενη της επιχείρησης. Η καλή προετοιμασία των μελών του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων που δουλεύουν στο χώρο, η πλούσια συζήτηση στα διαλείμματα και εκτός εργοστασίου με τις εργάτριες για την ανάγκη να σπάσουν το φόβο και να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση, είχαν ως αποτέλεσμα την καθολική συμμετοχή, ενώ άνοιξε η συζήτηση για Επιτροπή Υγιεινής, με περιεχόμενο σε πρώτη φάση να ελέγχει την υλοποίηση των δεσμεύσεων της εργοδοσίας για μαζικά τεστ, απολυμάνσεις, μέτρα ατομικής προστασίας κ.λπ. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχει ανοίξει η συζήτηση για την ανάγκη ίδρυσης κλαδικού σωματείου στην Ανακύκλωση.

Αντίστοιχη είναι και η πείρα από τον κλάδο της Χημικής Βιομηχανίας, όπου συγκροτήθηκε Επιτροπή Αγώνα εργαζομένων στις απολυμαντικές εταιρείες, ως αποτέλεσμα πλατιάς σύσκεψης όπου συζητήθηκαν τα προβλήματα των εργαζομένων και κατέληξαν σε εξειδικευμένο πλαίσιο αιτημάτων, που ανταποκρίνεται καλύτερα στην κατάσταση που βιώνουν εκεί οι εργαζόμενοι. Την ίδια ώρα, η άμεση και έγκαιρη παρέμβαση του κλαδικού σωματείου σε μεγάλο εργοστάσιο της περιοχής, με αφορμή την έκρηξη θετικών κρουσμάτων, άνοιξε νέους δρόμους επαφής με περισσότερους εργάτες. Αμεσα διαδόθηκαν αιτήματα για μαζικά τεστ σε όλους τους εργαζόμενους, για προσλήψεις προσωπικού ώστε να αντιμετωπιστεί η εντατικοποίηση, για επιδόματα μετακίνησης λόγω κατάργησης των λεωφορείων από την επιχείρηση κ.ά. Το Σωματείο προχώρησε σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, πιάνοντας το κλίμα αγανάκτησης που επικρατούσε στους εργαζόμενους, κάτι που άφησε καλή εντύπωση.

Θετικό στοιχείο στη δουλειά μας είναι και η προσπάθεια παρέμβασης σε μια σειρά από επιχειρησιακά σωματεία, πάνω στην οποία χρειάζεται να επιμείνουμε και να γενικευτεί. Αυτό που χρειάζεται σε αυτήν τη φάση είναι να αποκτήσουμε καλύτερη γνώση και να εκτιμήσουμε αντικειμενικά πώς εκφράζεται ο συσχετισμός σε κάθε σωματείο.

Για παράδειγμα, σε επιχειρησιακά σωματεία όπου κυριαρχούν δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια και δυνατότητες να επιδράσουμε, να τραβήξουμε συνδικαλιστές, εκλεγμένους στο ΔΣ και πολύ περισσότερο να δουλέψουμε και να συσπειρώσουμε εργαζόμενους από κάτω. Κατά συνέπεια, χρειάζεται μια καλύτερη επεξεργασία της τακτικής μας και της αντιπαράθεσής μας, έτσι ώστε να μη μεταφέρεται μηχανιστικά η διαπάλη που κάνουμε με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στο ΕΚ Θεσσαλονίκης σε κάθε επιχειρησιακό σωματείο. Το δικό μας κριτήριο πρέπει να είναι να αξιοποιούμε ταλαντεύσεις, να προκαλούμε ρήγματα στο συσχετισμό δυνάμεων, να αποσπάμε συνδικαλιστές, να συσπειρώνουμε με τη γραμμή μας και κυρίως να διευκολύνουμε την επαφή και την παρέμβασή μας με εργαζόμενους στη βάση που - τις περισσότερες φορές και κάτω από τις πιέσεις της εργοδοσίας - στηρίζουν εργοδοτικές ηγεσίες.

Χρειάζεται λοιπόν να αποφεύγουμε αβασάνιστες και ανεπεξέργαστες κινήσεις, που μας στερούν δυνατότητες να πιέσουμε καταστάσεις, να αξιοποιήσουμε αδύναμα σημεία και κατάλληλους ανθρώπους για να ανοίξουμε δρόμους παρέμβασης σε μεγάλα εργοστάσια της περιοχής. Η πείρα όπου δουλέψαμε μεθοδικά δείχνει ότι υπάρχει κόσμος που δεν έχει βουλιάξει στη λάσπη του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που ταλαντεύεται και όσο περνάει ο καιρός στρέφεται και στις ταξικές δυνάμεις, τις οποίες παλιότερα ίσως και να απέρριπτε. Αντίστοιχα, εντοπίζουμε και σωματεία που μπορεί να μην αποδέχονται πλήρως το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, αλλά φαίνεται να «τα έχουν σπάσει» με το ΕΚΘ, είναι πιο ανοιχτοί σε επαφή και συζήτηση.

Η πείρα δείχνει ότι όσο τα προβλήματα θα οξύνονται και θα εκφράζονται στο σύνολο της ζωής των εργαζομένων, τόσο θα διευρύνεται το έδαφος για να ξεδιπλώνεται πιο μαχητικά η δική μας παρέμβαση. Από την άλλη, όμως, και η αστική τάξη παίρνει προληπτικά τα μέτρα της, ώστε η δυσαρέσκεια και αμφισβήτηση να παραμένει θολή, σε ρηχά νερά, μακριά από τη ριζοσπαστική πρόταση διεξόδου του Κόμματος. Θα αξιοποιεί την ιδεολογική πίεση, τον φόβο, το χαμηλό επίπεδο απαιτήσεων που έχει διαμορφωθεί, για την ενσωμάτωση των εργαζομένων. Στο έδαφος αυτό, είναι κρίσιμο να γινόμαστε πιο ικανοί στην ιδεολογική και πολιτική διαπάλη με την κυβέρνηση, την εργοδοσία, κάθε λογής μηχανισμό που έχει μέσα στους χώρους δουλειάς.

Το πρόγραμμα διαδικτυακών εκδηλώσεων των ΚΟΒ εξυπηρέτησε την ανάγκη πλατιάς συζήτησης με τους συναδέλφους γύρω από σημαντικές πλευρές της πολιτικής πρότασης του Κόμματος. Είναι προϋπόθεση αυτή η δουλειά, αξιοποιώντας κάθε διαθέσιμη μορφή, ώστε η μαχητική και πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών μέσα στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία και τους φορείς του κινήματος να διαμορφώνει έδαφος συσπείρωσης ευρύτερων τμημάτων των εργαζομένων, να αδυνατίζει την επίδραση των άλλων δυνάμεων που δρουν στο κίνημα και θέλουν τους εργαζόμενους «ουρά» της αστικής πολιτικής.

Βρισκόμαστε σε περίοδο όπου υπάρχουν σοβαρές προϋποθέσεις για να μετρήσουμε σημαντικά βήματα, να πετύχουμε τους φιλόδοξους στόχους που έχουν θέσει οι Κομματικές Οργανώσεις ενόψει του 21ου Συνεδρίου μας. Υπάρχει η παρακαταθήκη που έχει αφήσει όλη η δράση του προηγούμενου διαστήματος, μπαίνουμε σε προσυνεδριακή διαδικασία με αυξημένο κύρος σε περισσότερους εργάτες και πολύτιμη πείρα για τη συνέχεια. Είμαστε σε περίοδο με πυκνές πολιτικές εξελίξεις, που φανερώνουν περιθώρια να επιδράσουμε σε νέες εργατικές συνειδήσεις, ενώ θα έχουμε στα χέρια μας τις Θέσεις του Συνεδρίου, που είναι πανίσχυρο όπλο για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Η συζήτηση γύρω από τις εξελίξεις και η άντληση συμπερασμάτων από το πώς οργανώθηκε η πάλη σε αυτές τις σύνθετες συνθήκες είναι ένα κρίσιμο ζήτημα για τις δυνάμεις μας.

Αλλωστε, η πείρα και τα συμπεράσματα που βγάλαμε από τη δράση μας κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, κατά γενική εκτίμηση, ενίσχυσαν τα αντανακλαστικά μας, βοήθησαν να βρεθούμε πιο έτοιμοι ως Κόμμα και ως κίνημα για να ανατρέψουμε στην πράξη τη «σιγή νεκροταφείου» που ήθελε να επιβάλει η κυβέρνηση. Μας έδωσε τη δυνατότητα να διευρύνουμε τους δεσμούς μας με δυνάμεις που μέχρι χτες δυσκολευόμασταν να έρθουμε σε επαφή και να κινητοποιήσουμε, μας βοήθησε να διαμορφώσουμε καλύτερες υποδομές στο κίνημα.

Από αυτήν τη σκοπιά οι δύο κεντρικοί αγωνιστικοί σταθμοί, όπως ο εορτασμός του Πολυτεχνείου και η διοργάνωση της απεργίας της 26ης Νοέμβρη, σε περίοδο μάλιστα απαγόρευσης των συναθροίσεων, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Επιβραβεύτηκαν από ευρύτερο κόσμο και συνέβαλαν στην αντίληψη ότι το Κόμμα, παρά τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες που μπορεί κάθε φορά να εμφανίζονται, έχει την ικανότητα να προσαρμόζει τη δράση του και να πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης του λαού.

Αντίστοιχα, επέδρασαν και αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πήραμε σε διάφορα μέτωπα πάλης στην περιοχή του Πειραιά. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

• Τις εξελίξεις με επίκεντρο τους αστικούς σχεδιασμούς στο Λιμάνι του Πειραιά, όπου εξελίσσεται μια σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου. Σε αυτή την κόντρα παίρνουν θέση όλες οι πολιτικές δυνάμεις και αυτοτελώς και μέσα στο κίνημα. Στην προσπάθειά μας να χαράξουμε γραμμή και αντίστοιχα πλαίσιο πάλης και αιτήματα που θα εναντιώνονται ταυτόχρονα στις επιδιώξεις της COSCO και άλλων συμφερόντων αντιτιθέμενων προς την COSCO, επιχειρήσαμε να ζυμώσουμε πλατιά τη θέση για «λιμάνι στην υπηρεσία του λαού για την ικανοποίηση των αναγκών του» μέσα στον λαό αλλά και σε ΔΣ σωματείων και φορέων, στα μέλη τους, είτε οι δικές μας δυνάμεις πλειοψηφούν είτε μειοψηφούν. Αυτή η προσπάθεια μας βοήθησε να ανεβάσουμε την ικανότητά μας να παρεμβαίνουμε σε ανώριμες πολιτικά μάζες, με μικρή ή και καθόλου πείρα κοινωνικών αγώνων, να αναπτύξουμε παραπέρα την ικανότητά μας να συσπειρώνουμε δυνάμεις με το πλαίσιο πάλης και να χειριζόμαστε πιο σύνθετα ζητήματα μέσα στο κίνημα. Η ίδια η ζωή, η εξέλιξη της διαπάλης με τις άλλες δυνάμεις μέσα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά ανέδειξε την ανάγκη συνεχούς επεξεργασίας της γραμμής μας και των επιχειρημάτων μας, συνεχούς βελτίωσης του πλαισίου πάλης.
• Με το άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβρη είχαμε να αντιμετωπίσουμε ζητήματα που αφορούσαν τους όρους με τους οποίους ανοίγουν, τόσο από τη σκοπιά των υγειονομικών συνθηκών και της έλλειψης ουσιαστικών μέτρων προστασίας κατά της πανδημίας, όσο και των πάγιων ελλείψεων υποδομών και καθηγητών που όξυναν το πρόβλημα. Στις μαθητικές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν στη συνέχεια, οι μαθητικές δυνάμεις της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν, οι ΚΝίτες αναδείχθηκαν σε μαγνήτη συσπείρωσης δυνάμεων μέσα και έξω από τα σχολεία τους, τσαλακώνοντας την όποια προσπάθεια κυβερνητικών και άλλων δυνάμεων να τους απομονώσουν. Ολη αυτή η διαδικασία βοήθησε αποφασιστικά στην ανάπτυξη των μαθητικών μας δυνάμεων στον Πειραιά. Ηταν σημαντικό ότι μέσα από αυτή την κίνηση των μαθητών οι δικές μας δυνάμεις στους γονείς επιχείρησαν να θέσουν τις δίκαιες διεκδικήσεις των μαθητών στους Συλλόγους και τις Ενώσεις Γονέων. Μέσα από τη διαπάλη, τη ζύμωση για τα αιτήματα και τον προσανατολισμό του αγώνα είχαμε αρκετά παραδείγματα από εκλεγμένους με άλλα ψηφοδέλτια στους Συλλόγους και τις Ενώσεις Γονέων που υπερψήφιζαν τις θέσεις και τις προτάσεις μας.
• Αντίστοιχη προσπάθεια έγινε και για το οξυμένο μέτωπο της Υγείας, όπου οι εκλεγμένοι μας σε σωματεία και φορείς πρωτοστάτησαν για αυτό το ζήτημα, που ευρύτερος λαϊκός κόσμος αντιλαμβάνεται ότι είναι κρίσιμο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Από την αρχή της πανδημίας διαμορφώσαμε διεκδικητικά πλαίσια πάλης, επικεντρώνοντας στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τη θωράκιση των νοσοκομείων που βρίσκονται στην περιοχή. Αυτό βοήθησε αποφασιστικά ώστε στο δεύτερο κύμα της πανδημίας να προχωρήσουμε σε πιο πλατιά ζύμωση αυτού του πλαισίου που βρήκε ανταπόκριση από ευρύτερες δυνάμεις. Για παράδειγμα, στο δήμο της Νίκαιας πήραν αποφάσεις σωματεία, πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι, η Ενωση Γονέων, επιδρώντας σημαντικά στο να φτάσει το κάλεσμα πιο πλατιά, δυναμώνοντας τη διεκδίκηση και αυξάνοντας την πίεση στην κυβέρνηση.
• Το ίδιο διάστημα οι Επιτροπές Αγώνα Αυτοαπασχολουμένων εκτιμώντας σωστά το κλίμα δυσαρέσκειας και αγανάκτησης βγήκαν μπροστά, επεξεργάστηκαν αιτήματα για τα ζητήματα που «καίνε» τους μαγαζάτορες και τους εμπόρους της περιοχής, συσπειρώνοντας επαγγελματίες που για πρώτη φορά έδειξαν διάθεση να συστρατευτούν στην πάλη. Αυτό κινητοποίησε άλλες δυνάμεις, που είναι πλειοψηφία σε Εμπορικούς Συλλόγους, που αντικειμενικά λόγω της γραμμής στήριξης που είχαν στην κυβερνητική πολιτική όλο το προηγούμενο διάστημα, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, καθώς ευρύτερα τμήματα των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών και εμπόρων που ζουν με την αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι με τις επιχειρήσεις τους την κρίσιμη στιγμή βρέθηκαν χωρίς συλλογικό όργανο, που θα εκφράσει τις αγωνίες τους, τις διεκδικήσεις και τα αιτήματά τους. Αυτό χρειάζεται να το πάρουμε υπόψη στην προσπάθειά μας να συγκροτηθεί αγωνιστικός αντιμονοπωλιακός πόλος σε αυτά τα στρώματα.

Ολα τα παραπάνω φανέρωσαν και επιβεβαίωσαν αυτό που διαπιστώνει η ΚΕ στην πρόσφατη Απόφασή της σχετικά με τη δυνατότητα απεγκλωβισμού ενός κόσμου από τις άλλες δυνάμεις. Υπάρχει κόσμος που προέρχεται πολιτικά από τη ΝΔ, που, σε αντίθεση με το προηγούμενο διάστημα, εκφράζει πιο έντονα τη δυσαρέσκειά του στις κυβερνητικές επιλογές. Αρκετός κόσμος που στήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι διατεθειμένος να «λογαριαστεί μετά» όπως τον καλεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θέλει τώρα να «λογαριαστεί» με την κυβέρνηση της ΝΔ, που δεν πείθεται εύκολα από τα τερτίπια των στελεχών του που αναμασούν την «αντι-δεξιά» καραμέλα και αντιλαμβάνεται πιο καλά τη στρατηγική ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ.

Αυτήν τη στρατηγική σύμπλευση προσπαθούν να αποκρύψουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό ενώ ζητούν υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής με τη ΝΔ, την ίδια στιγμή εμφανίζονται σε κινητοποιήσεις για να θολώνουν τα νερά. Η στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και η πρωτοπόρα δουλειά του Κόμματος αντικειμενικά ανοίγουν τα αυτιά ενός κόσμου που δείχνει διάθεση προσέγγισης και συσπείρωσης με το Κόμμα. Αυτό εκφράστηκε και με το κείμενο υπογραφών που διακινούμε, μέσω του οποίου δόθηκε η ευκαιρία σε τέτοιον κόσμο να εκφράσει για πρώτη φορά ανοιχτά τη διάθεση να μας προσεγγίσει.

Μια ακόμα σημαντική πλευρά που αναδείχθηκε είναι η ανάγκη οι Κομματικές Ομάδες, οι εκλεγμένοι μας σε ΔΣ σωματείων και φορέων να δουλέψουμε πιο βασανιστικά στην επεξεργασία των πλαισίων πάλης. Να ξεφύγουμε από την «εύκολη» λύση της αντιγραφής γενικά σωστών κατευθύνσεων. Γιατί οι ίδιες οι εξελίξεις και η αντιπαράθεση γύρω από αυτές δεν είναι στατικές, ο ταξικός αντίπαλος μετράει τις κινήσεις μας και προσαρμόζει την προπαγάνδα του. Από αυτήν τη σκοπιά χρειάζεται συνεχής επεξεργασία της γραμμής και των επιχειρημάτων μας, που πρέπει να παίρνει υπόψη τις εξελίξεις αλλά και τη δράση και επιχειρηματολογία των άλλων δυνάμεων.

Η πείρα που απέκτησαν οι Κομματικές Οργανώσεις από τη δράση του τελευταίου διαστήματος είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη, που μπορεί να αξιοποιηθεί για να γίνουμε πιο ικανοί στις μάχες που έχουμε μπροστά μας.