Ο πρόεδρος του CHP με την ομόλογό του του «Καλού Κόμματος»

Την ίδια στιγμή, ο σημερινός Πρόεδρος της χώρας (και εκ νέου υποψήφιος με τη στήριξη του ισλαμοσυντηρητικού ΑΚΡ και του εθνικιστικού ΜΗΡ), Ρ. Τ. Ερντογάν, και συνολικά η τουρκική ηγεσία, επαναλαμβάνει ότι η προκήρυξη πρόωρων εκλογών «ματαίωσε» διάφορα «σχέδια» αντιπάλων της Τουρκίας, μιλώντας για τη FETO (την οργάνωση του ισλαμιστή επιχειρηματία Φετουλάχ Γκιουλέν, που βρίσκεται στις ΗΠΑ και η τουρκική κυβέρνηση ζητάει την έκδοσή του ως πρωτεργάτη της απόπειρας πραξικοπήματος του 2016), το ΡΚΚ, αλλά και διατηρώντας υψηλούς τόνους απέναντι σε συμμάχους (με πρώτες τις ΗΠΑ) που εκφράζουν ανησυχίες για τη διαφάνεια των τουρκικών εκλογών.

Μεσοβδόμαδα, η Τουρκία κατηγόρησε Δυτικούς ανοιχτά για «απαράδεκτη παρέμβαση» στα εσωτερικά της χώρας, μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE) να ζητήσει αναβολή των τουρκικών εκλογών, υποστηρίζοντας ότι στη χώρα δεν επικρατούν συνθήκες που επιτρέπουν την ομαλή διεξαγωγή τους. «Η Δύση προσπαθεί ήδη να δυσφημίσει τις τουρκικές εκλογές (...) Οι ηγέτες της Δύσης βλέπουν καθαρά ότι οι δημοκρατικές εκλογές στην Τουρκία θα οδηγήσουν ακόμα μια φορά σε κυβέρνηση Ερντογάν και απλά δεν μπορούν να το χωνέψουν», έγραφε προ ημερών σύμβουλος του Ερντογάν στην εφημερίδα «Σαμπάχ».

Την ίδια στιγμή, το γνωστό αμερικανικό ίδρυμα «Μπρούκινγκς» έμοιαζε σε ανάλυσή του (που συνυπέγραφε συνεργάτης της μεγαλύτερης τουρκικής εργοδοτικής οργάνωσης TUSIAD) να δίνει ...μια ιδέα για πιθανές διαστάσεις που μπορεί να πάρει η «έλλειψη διαφάνειας» στις εκλογές. Σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι διακυβεύεται η εγκυρότητα του αποτελέσματος, τόνιζε ότι αν δε διασφαλιστεί η διαφάνεια των εκλογών, θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση η δημοκρατική διακυβέρνηση της Τουρκίας. Και συμπλήρωνε: «Η ψήφος που έχει πέσει (στην κάλπη) με παρατυπίες ή άλλα προβλήματα θα μπορούσε να πλήξει την πολιτική σταθερότητα και την οικονομική ευημερία της Τουρκίας και ακόμα θα υπονόμευε τις προοπτικές της χώρας να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο σε μια γειτονιά ήδη δύσκολη».

Ενταγμένες στο ίδιο πλαίσιο των οξυνόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και διεργασιών είναι και οι ενδοαστικές διεργασίες που «τρέχουν» στην Τουρκία.

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, συνεχίζονταν πυρετωδώς οι επαφές μεταξύ του κεμαλικού σοσιαλδημοκρατικού CHP και του νεοσύστατου εθνικιστικού - φιλελεύθερου «Καλού Κόμματος» (ΙΥΙ), ενώ υπήρχαν και διεργασίες για ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Αμπντουλάχ Γκιουλ (συνιδρυτή του ΑΚΡ και πρώην Προέδρου της χώρας, που όμως έχει διαφωνήσει σε αρκετά ζητήματα με το κόμμα του). Παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, οι μεταξύ τους συνομιλίες (που πύκνωναν καιρό πριν από την εξαγγελία πρόωρων εκλογών) αφορούν τη μεγάλη συζήτηση για τις προτεραιότητες στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, τις σχέσεις της με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ κ.τ.λ. Ακόμα, την πιθανότητα να στηρίξει τον Γκιουλ εξετάζει και το φιλοκουρδικό κόμμα HDP, ενώ και το «Κόμμα της Ευτυχίας» συζητάει επίσης με τον πρώην Πρόεδρο.

Αν και οι περισσότεροι (εκτός και εντός της χώρας) αναλυτές συμφωνούν ότι ο Ερντογάν είναι σχεδόν απίθανο να χάσει στις προεδρικές εκλογές, το οποιοδήποτε «ψαλίδισμά» του, με τη δυναμική εμφάνιση νέων δυνάμεων από την αντιπολίτευση, θα αξιοποιηθεί διαπραγματευτικά στο με ποιους όρους και ποιους συμμάχους θα διατηρηθεί στην εξουσία. Γεγονός που θα επιδράσει και στις «ισορροπίες» στην περιοχή, με δεδομένο τον ισχυρό ρόλο που έχει σε αυτήν η Τουρκία ως πολιτική και στρατιωτική δύναμη.

Ο ίδιος ο φιλοκυβερνητικός Τύπος καταγράφει προβληματισμούς που υπάρχουν στο ΑΚΡ, αναγνωρίζοντας καταρχάς ότι δεν είναι σίγουρο πως θα εξασφαλίσει πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές, ανησυχώντας για την «πίεση» που μπορεί να ασκήσει η ανάγκη μια κυβέρνηση ΑΚΡ να χρειαστεί την ψήφο εμπιστοσύνης κομμάτων πέραν του ΜΗΡ.

Παράλληλα, δυτικά ΜΜΕ εξακολουθούν να ξεχωρίζουν την πρόεδρο του ΙΥΙ, Μεράλ Αξενέρ («χαρισματική» την περιέγραφε πρόσφατα η «Ουάσιγκτον Ποστ»). Η όποια μελλοντική ανέλιξή της βέβαια δε σημαίνει ότι η Αγκυρα θα εγκαταλείψει την όλο και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα με την οποία παζαρεύει τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπεί. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που είχε κάνει στο παρελθόν η Αξενέρ λέγοντας ότι «η πολιτική μας για τη Συρία έχει καταρρεύσει. Τίποτα δεν θα καταφέρουμε αν έχουμε επαφές μέσω Ρωσίας ή ΗΠΑ. Να αρχίσουμε τις (απευθείας) επαφές με τον (ίδιο) τον Ασαντ αμέσως».

Τέλος, ενδεικτική της έντονης «κινητικότητας» στην αντιπολίτευση είναι και η «μετακίνηση» 15 βουλευτών που έφυγαν από το CΗΡ και πήγαν στο ΙΥΙ προκειμένου να φτάσει τους 20 βουλευτές ώστε να έχει δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές. Η κίνηση αυτή θορύβησε σημαντικά το ΑΚΡ. Ο Ερντογάν παρομοίασε την κίνηση των «15» με αντίστοιχη αποχώρηση 12 βουλευτών του «ΑΡ» («Κόμματος Δικαιοσύνης») του Σ. Ντεμιρέλ που είχαν προσχωρήσει στο CHP το 1977 και έτσι κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση τότε το CHP υπό τον Μπουλέντ Ετσεβίτ. Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, Μπεκίρ Μποζντάγ, έκανε λόγο για «ακατονόμαστη συμμαχία» CHP - IYI, που «δεν είναι τίμια, ηθική και νόμιμη», ενώ ο εκπρόσωπος του ΑΚΡ, Μαχίρ Ουνάλ - μοιάζοντας να «χαϊδεύει» τμήματα του CHP - δήλωσε ότι ο ηγέτης του CHP, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, «θεωρεί τους βουλευτές αντικείμενα που άγονται και φέρονται».

Την ίδια ώρα, το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο, που ελέγχεται από το ΑΚP, απέκλεισε το ΚΚ Τουρκίας και άλλα κόμματα που δεν έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από τη συμμετοχή στις εκλογές. Βάσει του νόμου και των τροπολογιών που εγκρίθηκαν στο δημοψήφισμα το 2017, ένα κόμμα για να μπει στο Κοινοβούλιο πρέπει να έχει ποσοστό 10% και για να πάρει μέρος σε εκλογές χωρίς προϋποθέσεις να έχει τουλάχιστον 20 βουλευτές και 100.000 υπογραφές. Σε άλλη περίπτωση απαιτούνται και 100.000 υπογραφές και σημαντικό χρηματικό ποσό για κάθε υποψήφιο καθώς και συμμετοχή τουλάχιστον στο ένα τρίτο των περιφερειών. Την απόφαση αποκλεισμού έχει προσβάλει στο Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο το ΚΚ Τουρκίας και τις επόμενες μέρες αναμένεται η απόφαση.

Copyright 2018 The Associated

Περίσσεψαν στις Βρυξέλλες τα χαμόγελα και η υποκρισία από αξιωματούχους χωρών που συμμετέχουν ποικιλοτρόπως στον πόλεμο στη Συρία...

Η «σύνοδος δωρητών» που συνδιοργάνωσαν ΕΕ και ΟΗΕ δεν πέτυχε καν τον υποτιθέμενο στόχο συγκέντρωσης των 9 δισ. δολαρίων που εκτιμούν οργανώσεις αρωγής του ΟΗΕ πως απαιτούνται για τις φετινές ανάγκες των εκατομμυρίων Σύρων αμάχων. Συγκέντρωσαν, στα λόγια τουλάχιστον, περίπου 4,4 δισ., εκ των οποίων τα μισά πρόσφεραν Βρετανία και Γερμανία και άλλες «συνεργαζόμενες» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που κερδοσκοπούν πάνω στο ατέλειωτο προσφυγικό δράμα που προκαλούν οι επεμβάσεις. Η «σύνοδος δωρητών», στην πραγματικότητα λειτούργησε σαν άτυπο φόρουμ για την πραγματοποίηση νέων, έντονων, παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων με το βλέμμα «στην επόμενη μέρα» της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης στη Συρία, καθώς η περιζήτητη «πίτα» υπολογίζεται σε μπίζνες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η επικεφαλής της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι, που είχε το θράσος να ισχυριστεί ότι η ΕΕ δεν ήταν τάχα «ποτέ στρατιωτικός παίχτης στη Συρία, αλλά ανθρωπιστικός και πολιτικός», άσκησε πιέσεις σε Ρωσία, Ιράν και Τουρκία να «τερματίσουν» τις συγκρούσεις στη Συρία και να πείσουν την κυβέρνηση του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, να επιστρέψει «στο τραπέζι διαπραγματεύσεων» για την εξεύρεση «πολιτικής, βιώσιμης λύσης». Βεβαίως, η ίδια δεν κάλεσε στη «σύνοδο δωρητών» ούτε έναν εκπρόσωπο της συριακής κυβέρνησης, ενώ φρόντισε να συναντηθεί στο περιθώριο της συνόδου με στελέχη της «συριακής αντιπολίτευσης», αλλά και με εκπροσώπους δεκάδων «οργανώσεων αρωγής» από τις 108 (!) ΜΚΟ που βρίσκονται σε Συρία, Λίβανο, Τουρκία και Ιορδανία (φαινόμενο που «ευδοκιμεί» και στη χώρα μας). Στις Βρυξέλλες, ήταν, μεταξύ άλλων, και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Χάικο Μάας, που πίεσε και αυτός για έναρξη της «διαπραγματευτικής διαδικασίας» για τη Συρία με την επισήμανση πως «ο διάλογος με τη Ρωσία είναι απαραίτητος!».

Το ίδιο διάστημα, εξακολουθεί να αναπτύσσεται στρατιωτική κινητικότητα στη Συρία, με φόντο τις πυραυλικές επιθέσεις ΗΠΑ - Γαλλίας και Βρετανίας στις 14/4. Ο αρχηγός του ρωσικού επιτελείου στρατού, συνταγματάρχης Σεργκέι Ρουτσκόι, ανακοίνωσε μεσοβδόμαδα πως η Συρία «θα αποκτήσει σύντομα» νέα συστήματα ρωσικής πυραυλικής αεράμυνας, αποφεύγοντας να τα προσδιορίσει.

Η εξέλιξη δεν πέρασε απαρατήρητη από το Ισραήλ, με τον υπουργό Αμυνας, Αβιγκντορ Λίμπερμαν, να προειδοποιεί ότι εάν η Συρία χρησιμοποιήσει ρωσικά συστήματα αεράμυνας κατά του Ισραήλ «θα απαντήσει ο ισραηλινός στρατός». Και πρόσθεσε: «Το σημαντικό για μας είναι τα αμυντικά όπλα που δίνουν οι Ρώσοι στη Συρία να μη χρησιμοποιηθούν εναντίον μας».

Ο Ρώσος πρέσβης στο Ισραήλ, Αλεξάντερ Σέιν, εμφανίστηκε καθησυχαστικός, τονίζοντας σε δηλώσεις του στο ισραηλινό δίκτυο «Ynetnews.com» ότι «ο συντονιστικός μηχανισμός στη Συρία από στρατιωτικούς Ρωσίας και Ισραήλ λειτουργεί ομαλά έως τώρα», φέρνοντας ως απόδειξη την απουσία «οποιουδήποτε περιστατικού». Ο Σέιν τόνισε ότι η Ρωσία «πάντα συνυπολογίζει τα συμφέροντα ασφαλείας του Ισραήλ και τις ανησυχίες του», μην παραλείποντας να εκφράσει την ανησυχία της Μόσχας «για τη σημερινή κατάσταση σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Ιράν», που είναι και οι δυο «παρούσες στη Συρία» και οι διαφωνίες τους «θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση στη Μέση Ανατολή».

Από κινητοποιήση του ΚΚ Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη στις 14/4/18 ενάντια στην επίθεση στη Συρία

2. Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ παλεύουν για τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα, στηρίζονται στον προλεταριακό διεθνισμό, στη διεθνιστική αλληλεγγύη και με αυτές τις αρχές αντιμετωπίζουν τις σύνθετες εξελίξεις στην περιοχή μας.

Οι αντιθέσεις και ανταγωνισμοί για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τους ενεργειακούς αγωγούς, την κατάκτηση αγορών και τον έλεγχο στρατηγικής σημασίας περιοχών διαπερνούν το ιμπεριαλιστικό σύστημα, εκδηλώνονται έντονα στην περιοχή μας και είναι η βάση των «θερμών εστιών», των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, όπως αυτών που ζούμε στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ.

Στην κούρσα των ανταγωνισμών πρωταγωνιστούν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία και άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, συμμετέχει μεγάλος αριθμός καπιταλιστικών κρατών και μεταξύ αυτών η Τουρκία και η Ελλάδα, με στόχο την προώθηση των συμφερόντων των αστικών τάξεων.

Από την κινητοποίηση του ΚΚΕ στις 14/4/18 και την πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία

3. Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ καταδικάζουν την αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων των δύο χωρών, την καταστολή, τις διώξεις κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας, τον αντικομμουνισμό, που χρησιμοποιείται και στις δύο χώρες μας ως εργαλείο προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής.

4. Τα κόμματά μας εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για τις εξελίξεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και εναντιώνονται σε κάθε περίπτωση θερμού επεισοδίου και πολεμικής εμπλοκής. Εκφράζουν την αντίθεσή τους στις παραβιάσεις των συνόρων στο Αιγαίο και στην αμφισβήτηση των διεθνών Συνθηκών που έχουν καθορίσει τα σύνορα στην περιοχή.

Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ υποστηρίζουν τη θέση για μη αλλαγή των συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν και παλεύουν για απεμπλοκή των δύο χωρών από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από ΝΑΤΟικές και άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων, απαιτούν να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.

Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα μεταξύ τους. Εχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζούνε ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

5. Η πείρα έχει αποδείξει ότι η συμμετοχή των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ και η επέκταση αυτού του ιμπεριαλιστικού στρατιωτικού κέντρου στην περιοχή στρέφονται κατά των λαών και της ειρήνης. Και τα δύο ΚΚ θα συνεχίσουν την πάλη τους για την αποδέσμευση των χωρών μας από το ΝΑΤΟ.

6. Η ΕΕ είναι διακρατική ένωση του κεφαλαίου και γίνεται συνεχώς πιο επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα. Τα κόμματά μας τάσσονται κατά της ένταξης νέων χωρών, όπως της Τουρκίας στην ΕΕ, και υποστηρίζουν το δικαίωμα του κάθε λαού να αγωνίζεται για την αποδέσμευση από αυτήν την ιμπεριαλιστική ένωση, στόχο για τον οποίο παλεύει διαχρονικά, με συνέπεια, το ΚΚΕ.

7. Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ καταδικάζουν για άλλη μια φορά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη και τον 7χρονο αιματηρό ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και ισχυρά κράτη της ΕΕ κατά του λαού της Συρίας, σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία και το Ιράν, ο οποίος έχει στοιχίσει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες.

Καταδικάζουμε την ιμπεριαλιστική επίθεση (14 Απρίλη) των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας, με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, κατά της Συρίας με πρόσχημα τη χρήση χημικών από το συριακό στρατό. Εκφράζουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στο συριακό λαό. Συνεχίζουμε την αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική πάλη και χαιρετίζουμε τις λαϊκές κινητοποιήσεις κατά της ιμπεριαλιστικής επίθεσης.

Τα κόμματά μας έχουν καταγγείλει τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα περί αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και έχουν αποκαλύψει ότι η εγκληματική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος» και οι άλλες παρόμοιες οργανώσεις δημιουργήθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ και συμμάχους τους για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή.

Τα κόμματά μας καταγγέλλουν την παρουσία των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Βόρεια Συρία και απαιτούν την άμεση αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από τη Συρία, υποστηρίζοντας ότι οι εξελίξεις στη χώρα αυτή - όπως και σε κάθε χώρα - είναι υπόθεση του λαού της.

Το κουρδικό ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί προς όφελος των λαών της περιοχής με τη συνδρομή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στη βάση των δικών τους επιδιώξεων. Τα δικαιώματα των κουρδικών πληθυσμών και η επίλυση του κουρδικού ζητήματος προς όφελος των λαών της περιοχής συνδέονται με την κοινή πάλη των λαών της περιοχής, την ανάπτυξη συνεπούς αντιιμπεριαλιστικής δράσης, την πάλη για την εργατική εξουσία.

Το ΚΚΤ και το ΚΚΕ τάσσονται ενάντια στην υποδαύλιση μειονοτικών, υπαρκτών και ανύπαρκτων προβλημάτων, στην ανακίνηση αλυτρωτισμών που χρησιμοποιούνται για αλλαγή των συνόρων και καλούμε τους κομμουνιστές της περιοχής να πρωτοστατήσουν κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, του εθνικισμού και του μεγαλοϊδεατισμού.

8. Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον κυπριακό λαό, Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, και υποστηρίζουν μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος με αποχώρηση των κατοχικών και όλων των ξένων στρατευμάτων, για Κύπρο ανεξάρτητη με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Τουρκοκύπριων, Ελληνοκύπριων, Λατίνων, Αρμένιων και Μαρωνιτών, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.

9. Τα κόμματά μας εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στο λαό της Παλαιστίνης που αγωνίζεται ενάντια στην ισραηλινή κατοχή.

Καταδικάζουν την προκλητική θέση των ΗΠΑ που αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και την απαράδεκτη στάση της ΕΕ που ταυτίζει το «θύτη» με το «θύμα». Τα κόμματά μας υποστηρίζουν την αναγνώριση ανεξάρτητου, κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στα σύνορα του 1967.

10. Το ΚΚΤ και το ΚΚΕ συνεργάζονται στο θεωρητικό περιοδικό «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση», στην «Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία», στις Διεθνείς και Περιφερειακές Συναντήσεις Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων και από κοινού με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα θα συνεχίσουν την προσπάθεια για την ενίσχυση της ενότητας και της πάλης του κομμουνιστικού κινήματος, για την επαναστατική ανασυγκρότησή του.

Τα κόμματά μας απευθύνονται στους λαούς των δύο χωρών, στους λαούς της περιοχής και τους καλούμε να δυναμώσουμε τον αγώνα κατά του εκμεταλλευτικού συστήματος, που γεννάει κρίσεις, ανεργία, φτώχεια, προσφυγιά, μορφωτική - πολιτιστική υποβάθμιση, επεμβάσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, την κοινωνική συμμαχία με τα καταπιεζόμενα από τα μονοπώλια λαϊκά στρώματα, να αναπτυχθεί η ταξική πάλη, η πάλη για την εργατική εξουσία, για το σοσιαλισμό, που στις μέρες μας είναι πιο επίκαιρος κι αναγκαίος.

Απρίλης 2018

ΚΚ Τουρκίας - ΚΚΕ

Την προκλητική ενέργεια της αντιπροσωπείας της κυβέρνησης της Τουρκίας, κατά τη συνεδρίαση, την Πέμπτη 26/4, της Μεικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΕ - Τουρκίας, στο Ευρωκοινοβούλιο, καταγγέλλει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Επισημαίνει σε ανακοίνωσή της: «Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εθνικής Αμυνας του τουρκικού κράτους κατά την παρουσίαση της εισήγησής του πρόβαλε σε διαφάνειες χάρτες που εμφάνιζαν ελληνικά νησιά, βραχονησίδες, καθώς και την ΑΟΖ της Κύπρου ως τουρκική επικράτεια, ενώ η τουρκική αντιπροσωπεία προέβη σε απαράδεκτες δηλώσεις αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, συνόρων και διεθνών συμβάσεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συνεδρίαση όχι μόνο δεν κατήγγειλαν τις παραπάνω προκλήσεις των Τούρκων αξιωματούχων αλλά αναπαρήγαγαν για άλλη μια φορά τη λογική των "ίσων αποστάσεων", εκθέτοντας όσους, ανάμεσά τους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζουν να καλλιεργούν τον εφησυχασμό και την ανάθεση της ασφάλειας της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Απαιτείται επαγρύπνηση, δυνάμωμα της πάλης του λαού ενάντια σε κάθε επιδίωξη αλλαγής συνόρων και των διεθνών συνθηκών που τα καθορίζουν».

Στο πλαίσιο των σχεδίων ΝΑΤΟ και ΕΕ για τα Βαλκάνια συνεχίζονται οι προσπάθειες της κυβέρνησης για διευθέτηση του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ.

Οι ΥΠΕΞ των δύο χωρών, Ν. Κοτζιάς και Ν. Ντιμιτρόφ, συναντήθηκαν εκ νέου στη Βιέννη την Τετάρτη, παρουσία του απεσταλμένου του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς, ο οποίος δήλωσε κατόπιν ότι «οι δύο πλευρές είναι πολύ αφοσιωμένες για την εξεύρεση λύσης. Η διαδικασία θα συνεχιστεί τις επόμενες βδομάδες».

Αλλωστε, οι δύο ΥΠΕΞ έχουν μπροστά τουλάχιστον άλλες δύο συναντήσεις στο αμέσως επόμενο διάστημα:

-- Αυτήν τη βδομάδα, στις 3 και 4 Μάη στη Θεσσαλονίκη, στην 3η Υπουργική Συνάντηση Διασυνοριακής Συνεργασίας Ελλάδας - Αλβανίας - ΠΓΔΜ - Βουλγαρίας.

-- Αλλά και την επόμενη, στις 11 και 12 Μάη στο Σούνιο, σε Διάσκεψη που προγραμματίζει η ελληνική κυβέρνηση «για το Μέλλον της Ευρώπης», με τη συμμετοχή και των υποψήφιων για ένταξη στην ΕΕ χωρών των Δυτικών Βαλκανίων.

Παραπέρα, το ζήτημα της ΠΓΔΜ συζητήθηκε και την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, στη συνάντηση του Ν. Κοτζιά με τον γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ, με δεδομένο το στόχο για ένταξη της ΠΓΔΜ στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό και τη ΝΑΤΟική «περικύκλωση» της Ρωσίας.

Εξάλλου, μια μέρα αργότερα, την Παρασκευή, η Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, ανάμεσα στα θέματα όπου εστίασε, ήταν και οι σχεδιασμοί της λυκοσυμμαχίας για τα Δυτικά Βαλκάνια, ενώ ενδεικτικά είναι και τα όσα είπε ο γγ του ΝΑΤΟ, κληθείς να σχολιάσει δηλώσεις του Ρώσου πρέσβη στην ΠΓΔΜ, ενάντια στην ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, προειδοποιώντας ότι είναι θέμα, αποκλειστικά, των Σκοπίων και «κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα να το αποτρέψει».

Σε αυτήν την κατεύθυνση, δεν περνά επίσης απαρατήρητο το γεγονός ότι την Τρίτη βρέθηκε στα Σκόπια για επαφές με τον πρωθυπουργό Ζ. Ζάεφ και άλλους παράγοντες ο πρώην γγ του ΝΑΤΟ Τζ. Ρόμπερτσον, επικεφαλής «αντιπροσωπείας διπλωματών», ενώ σε κοινή συνέντευξη Τύπου ανακοινώθηκε η σύσταση μιας άτυπης «ομάδας της Αχρίδας», «η οποία θα συμβάλλει στην ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ».

Εξάλλου, προαναγγελία άμεσης λύσης στο Σκοπιανό, παρά τις μέχρι τώρα προβλέψεις, έκανε ο Γ. Χαν, αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ για θέματα Περιφερειακής Πολιτικής και Διεύρυνσης, που μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο την Τρίτη, δήλωσε «αισιόδοξος ότι τις επόμενες δυο βδομάδες θα έχουμε μία λύση. Τουλάχιστον, μία λύση που θα ανοίξει το δρόμο για την έναρξη διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ».

Το ενδιαφέρον της ΕΕ για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» συνολικά των Δυτικών Βαλκανίων (ΠΓΔΜ, Αλβανία, Κόσσοβο, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία - Ερζεγοβίνη) σηματοδότησε και η περιοδεία που πραγματοποίησε τις προηγούμενες μέρες στις χώρες αυτές ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ.

Το μόνο σίγουρο είναι πως οι σχετικές διεργασίες περνάνε μέσα από τις «συμπληγάδες» των σύνθετων παζαριών της Τουρκίας με ΝΑΤΟ - ΕΕ και της προσπάθειας για να παραμείνει η Τουρκία στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Ενδεικτικό άλλωστε είναι ότι στη Σύνοδο, όταν ο γγ του ΝΑΤΟ ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για το πρόσφατο ταξίδι του στην Τουρκία και αν συζήτησε με την τουρκική ηγεσία θέματα όπως τα σχέδια της Αγκυρας για αγορά ρωσικών «S-400» ή την κράτηση των «2», απάντησε ότι όντως τα συζήτησε, αλλά απέφυγε να δώσει οποιαδήποτε περαιτέρω λεπτομέρεια για την τύχη των «2». Απέφυγε επίσης να σχολιάσει την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε Αιγαίο και Κύπρο, δίνοντας έτσι συνέχεια στη ΝΑΤΟική γραμμή περί «διμερών διαφορών», όπως βαφτίζονται οι διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Παράλληλα, έσπευσε να χαρακτηρίσει την Τουρκία «υψηλής αξίας σύμμαχο», που «συνεισφέρει στην ασφάλεια σε πολλούς τομείς», χαρακτηρίζοντας μάλιστα τις αεροπορικές της βάσεις και άλλες στρατιωτικές υποδομές «κλειδί» για τις επιχειρήσεις του «Παγκόσμιου Συνασπισμού» κατά του ISIS στη Μέση Ανατολή.

Μέρος του σύνθετου παζαριού Τουρκίας - ΕΕ είναι και οι «διαμαρτυρίες» της Αγκυρας για τις αναφορές που έκανε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Κλ. Γιούνκερ, από το βήμα της ελληνικής Βουλής, για την απελευθέρωση των «2».

Ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ, Χαμί Ακσόι, υποστήριξε ότι οι αρμόδιοι της ΕΕ χάνουν «την πειστικότητα και την αξιοπιστία τους» με τις δηλώσεις που στηρίζονται στις ελληνικές και ελληνοκυπριακές θέσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η δήλωση καταλήγει ότι «οι Ελληνες στρατιωτικοί που παρέβησαν τους τουρκικούς νόμους δεν έχουν κανένα προνόμιο μπροστά στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Καταδικάζουμε αυτήν τη διπρόσωπη προσέγγιση, που όποτε το επιθυμεί υπενθυμίζει το κράτος Δικαίου και όταν τη συμφέρει δεν αποφεύγει να κάνει δηλώσεις οι οποίες συνιστούν παρέμβαση σε δικαστική διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη».

Αντίδραση υπήρξε και από τον υπουργό Δικαιοσύνης Αμπντουλχαμίντ Γκιουλ, που είπε ότι «κανείς δεν δίνει εντολές στην τουρκική Δικαιοσύνη».

Copyright 2018 The Associated

Από την πρόσφατη Σύνοδο ΕΕ - Τουρκίας στην Βάρνα

Καταρχάς είναι αξιοσημείωτο και μόνο ότι οι ευρωΝΑΤΟικοί απολογητές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων έχουν αναγκαστεί να μετριάσουν τις κάλπικες διαβεβαιώσεις που τάιζαν με το τσουβάλι όλα αυτά τα χρόνια τον ελληνικό λαό, ισχυριζόμενοι επιθετικά ότι «η Ελλάδα είναι απάνεμο λιμάνι εντός ΕΕ», «εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν κινδυνεύουμε» κ.ά. Η στάση τους συνιστά στην ουσία μια ομολογία ότι το παραμύθι που οικοδομούσαν για δεκαετίες γκρεμίζεται από τα γεγονότα. Ολοι αυτοί, όμως, επιχειρούν να προσαρμόσουν την προπαγάνδα τους συνεχίζοντας την επιχείρηση καλλιέργειας εφησυχασμού στις νέες συνθήκες που εντείνεται η ανησυχία του λαού μας από την κλιμάκωση της επιθετικότητας της αστικής τάξης της Τουρκίας, την ώρα που έχει δεχτεί πλήγματα η εικόνα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ως τάχα παράγοντες ασφάλειας και διασφάλισης συνόρων.

Ξεκινώντας από το ΝΑΤΟ, η στάση του είναι αποκαλυπτική. Αναγνωρίζει την Τουρκία ως στρατηγικό εταίρο που είναι αδιανόητη η όποια επιχείρησή του στην ευρύτερη περιοχή χωρίς αυτή... Κατόπιν εορτής ο ελληνικός λαός και μέσα από την κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας διαπιστώνει σήμερα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, ότι η λυκοσυμμαχία δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα σε συμμάχους. Θεωρεί το Αιγαίο ενιαίο επιχειρησιακό χώρο, κοινώς «ΝΑΤΟικό πέλαγος». Με την επαναλαμβανόμενη δήλωση του γγ του Γ. Στόλτενμπεργκ «βρείτε τα», το ΝΑΤΟ όχι μόνο παριστάνει τον «Πόντιο Πιλάτο», αλλά στην πράξη αναγνωρίζει την ύπαρξη διεκδικήσεων από την αστική τάξη της Τουρκίας, τις οποίες ενθαρρύνει κιόλας. «Παλιά τέχνη κόσκινο» του ΝΑΤΟ αυτή, καθώς το 1997 στη Μαδρίτη αναγνωρίστηκαν με τη βούλα ΝΑΤΟικής απόφασης και με την ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ο ελληνικός λαός βεβαίως δεν ξεχνά το βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ στην εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, όντας Ελλάδα και Τουρκία πλήρη μέλη του ΝΑΤΟ, που αποτελεί άσβεστο πειστήριο 44 χρόνια, ούτε και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, όπως και τα άλλα ΝΑΤΟικά εγκλήματα που εμφατικά προειδοποιούν για νέες τραγωδίες των λαών στην περιοχή. Προκαλεί, τέλος, θυμηδία σήμερα και μόνο η ανάμνηση των δηλώσεων των υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που ισχυρίζονταν ότι αυτή κάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο για να έχει το ίδιο απεικόνιση σε ...πραγματικό χρόνο των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο και να παίρνει το μέρος της Ελλάδας και όχι να χρειάζεται να ενημερώνονται οι ΝΑΤΟικοί κατόπιν εορτής στις Βρυξέλλες...

Η στάση της ΕΕ ξεκινά από την ίδια αφετηρία με το ΝΑΤΟ, αναγνωρίζοντας την αστική τάξη της Τουρκίας ως στρατηγικής σημασίας εταίρο της ΕΕ. Είναι το ίδιο επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα, μάλιστα ακόμα πιο επεξεργασμένη και ύπουλη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και η αναφορά της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ «στην περίπτωση κατά την οποία κράτος - μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του τα άλλα κράτη - μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους», αίρεται στην πράξη από την αμέσως επόμενη παράγραφο της ίδιας Συνθήκης, που προβλέπει με νόημα: «Οι δεσμεύσεις και η συνεργασία στον τομέα αυτόν εξακολουθούν να είναι σύμφωνες προς τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του Οργανισμού Βορείου Ατλαντικού Συμφώνου (σ.σ. το ΝΑΤΟ), η οποία παραμένει, όσον αφορά τα κράτη που είναι μέλη του, το θεμέλιο της συλλογικής τους άμυνας και το όργανο της εφαρμογής της». Δηλαδή, εφόσον μιλούμε για ΝΑΤΟικούς συμμάχους όπως η Ελλάδα και η Τουρκία, ισχύει το πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οπότε και η ΕΕ με τη βούλα των ευρωσυνθηκών συστήνει, όπως και το ΝΑΤΟ, ...«βρείτε τα»!

Υπερπροβλήθηκαν στη χώρα μας ως «καταλύτης των εξελίξεων» και ως «ράπισμα για την Τουρκία» η απόφαση της Συνόδου Κορυφής για την Τουρκία το Μάρτη καθώς και το μη δεσμευτικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τους 2 Ελληνες στρατιωτικούς. Χωρίς να μηδενίζουμε τη σημασία τους, χρειάζεται ο λαός να προφυλαχθεί από όλους όσοι επιχειρούν να προσδώσουν σε αυτά τα κείμενα ιδιότητες που δεν έχουν. Γιατί είναι γνωστό ότι ανάλογες επικρίσεις περιλαμβάνονται ετησίως π.χ. στη λεγόμενη «έκθεση προόδου της ΕΕ για την Τουρκία» με ...δοσομετρία ανάλογη των κάθε φορά ανταγωνισμών των δυο μερών και της κατάστασης στο διεθνές περιβάλλον. Ανάλογες επικρίσεις χρησιμοποιεί σε δηλώσεις και διακηρύξεις της για την ΕΕ και η Τουρκία.

Γι' αυτό άλλωστε και ...δεν ιδρώνουν αυτιά εκατέρωθεν. Πρόκειται για κινήσεις που εντάσσονται στο διαχρονικό παζάρι ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία, γενικότερα ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Οι «αυστηρές προειδοποιήσεις» και οι «κριτικές διπλωματικές υπομνήσεις» συνιστούν πειστήριο ότι διεξάγεται εν μέσω ανταγωνισμών ένα σύνθετο παζάρι τεράστιων οικονομικών συμφερόντων.

Συχνά δίνεται η εντύπωση λανθασμένα ότι οι σχέσεις ανάμεσα σε χώρες ή διακρατικές ενώσεις, για να είναι αναπτυγμένες, πρέπει να είναι «μέλι - γάλα». Ομως, τις περισσότερες φορές το αντίθετο συμβαίνει, το ότι εκδηλώνονται ανταγωνισμοί μεταξύ τους αποδεικνύει ότι έχουν ανοίξει μεγάλες παρτίδες και ο ένας εξαρτιέται, και μάλιστα στενά, από τον άλλο...

Γι' αυτό μπορούν να μιλήσουν όμως και οι ίδιοι οι αριθμοί από μόνοι τους. Η ετήσια διμερής αξία του εμπορίου μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ ανέρχεται σήμερα στα 140 δισ. ευρώ. Η Τουρκία αποτελεί τον τέταρτο μεγαλύτερο εισαγωγέα από την ΕΕ, ακριβώς κάτω από τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ελβετία, αλλά μπροστά από μεγαλύτερες καπιταλιστικές οικονομίες, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ινδία. Η ΕΕ είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας - αντιπροσωπεύοντας το 41% των συνολικών εμπορικών συναλλαγών της καθώς και δύο τρίτα των άμεσων ξένων επενδύσεών της.

Τελικά, λοιπόν, για όσους ευρωλάγνους προβάλλουν την ΕΕ ως προστάτιδα της χώρας, αποτελεί «χαστούκι» το ίδιο το γεγονός ότι σε συνθήκες κλιμάκωσης της επιθετικότητας της Τουρκίας, η Σύνοδος ΕΕ - Τουρκίας στη Βάρνα πραγματοποιήθηκε κανονικότατα... Το βασικό επίδικο, άλλωστε, της συνάντησης ήταν οι διαπραγματεύσεις για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, από την έκβαση της οποίας κρίνονται μεγάλα συμφέροντα. Είναι δε ενδεικτικό ότι επικρατεί η άποψη τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αγκυρα ότι μπροστά στη μακρινή στο μέλλον και εντέλει αβέβαιη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, πολύ πιο συμφέρουσα, άμεση και χειροπιαστή για τα κέρδη των μονοπωλίων και των δυο πλευρών θα είναι η υπογραφή αυτής της νέας Τελωνειακής Συμφωνίας.

Αυτή, λοιπόν, η αλληλεξάρτηση συμφερόντων κάνει την ΕΕ σε κάθε περίπτωση να ζυγίζει το τι και πώς το λέει για την Τουρκία στις αποφάσεις της... Για παράδειγμα, μια πιο προσεκτική ανάγνωση της απόφασης της Συνόδου Κορυφής δείχνει ότι η γενικόλογη αναφορά της σε «παραβιάσεις στο Αιγαίο» παραλείπει να διευκρινίσει ποιες είναι αυτές ακριβώς. Αυτή η «παράλειψη», την ώρα που η Τουρκία αμφισβητεί τα πάντα στο Αιγαίο, δεν αναιρεί αλλά εντάσσεται στο γκριζάρισμα του Αιγαίου. Οσον αφορά δε την αναφορά της απόφασης στην Κύπρο, εκεί η ΕΕ αποφεύγει περίτεχνα να μιλήσει για το «ζουμί», την κυπριακή ΑΟΖ. Ομως, χωρίς ρητή αναφορά στην κυπριακή ΑΟΖ, η οποία στοιχειοθετεί τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Κύπρου, η φραστική καταδίκη της Τουρκίας όχι μόνο δεν έχει αντίκρισμα, αλλά σε συνδυασμό με τη συνολική πολιτική της ΕΕ, διευκολύνει τις αμφισβητήσεις της.

Οσο για τη μόνιμη επωδό των αστικών κομμάτων περί «ευρωπαϊκών συνόρων», χρειάζεται να σκεφτεί κανείς ότι ούτε καν η απόφαση της Συνόδου τα επικαλείται. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, το ότι ελληνικό πλοίο που είναι στην υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής - Ακτοφυλακής εμβολίστηκε από τουρκική ακταιωρό, αλλά δεν ακούστηκε σχεδόν ούτε ...κιχ από την ΕΕ.

Ολα τα παραπάνω καταγράφουν την ωμή πραγματικότητα, που αν δεν την πάρει υπόψη ο λαός μας θα υποστεί βαρύτερες συνέπειες, γιατί η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια γίνεται συνεχώς πιο επικίνδυνη. Εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τα σύνορα, η εδαφική ακεραιότητα, τα κυριαρχικά δικαιώματα όχι μόνο δεν διασφαλίζονται, αλλά γίνονται εξαρτημένη μεταβλητή από τα εκάστοτε συμφέροντα, τις επιχειρηματικές κόντρες και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα αστικά κράτη, με τους λαούς διαρκώς εκτεθειμένους σε μεγάλες περιπέτειες.

Το «φανταστείτε τι θα παθαίναμε αν δεν ήμασταν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ» χρειάζεται να το αναλογιστούμε και στο κρίσιμο ζήτημα της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις προβλέπουν εδώ και πολλά χρόνια χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ και συνέργειες των μεγάλων - βασικά γερμανικών και γαλλικών - ομίλων με τα κράτη-μέλη. Αυτό προϋποθέτει τη διάλυση της πολεμικής βιομηχανίας στην Ελλάδα (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα - ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κ.ά.) ή, το πολύ, αυτή φυτοζωώντας να παίζει ρόλο «φασόν» για τα μεγάλα μονοπώλια οπλικών συστημάτων της ΕΕ. Η σημερινή διαλυτική κατάσταση αυτών των εργοστασίων είναι άλλωστε αποκαλυπτική και φέρει τη σφραγίδα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των διαχρονικών συμφωνιών και αποφάσεών τους.

Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίρνει τα συγχαρητήρια του ΝΑΤΟ γιατί πρωτεύει στα έξοδα για εξοπλισμούς, ξεπερνώντας το ΝΑΤΟικό στόχο του 2% του ΑΕΠ της, αλλά σήμερα να έχει συρρικνωθεί μέχρι εξαφάνισης η αμυντική βιομηχανία της χώρας και να καταφεύγει στο ...νοίκι εξοπλισμών με leasing, όπως συμπεραίνει κανείς από τις συζητήσεις αυτών των ημερών; Αν κάτι αποκαλύπτεται, είναι ότι ο πακτωλός των εξοπλισμών προορίζεται για τις επιθετικές ΝΑΤΟικές ανάγκες, τις συνοδείες αμερικανοΝΑΤΟικών αεροπλανοφόρων και όχι για τις αμυντικές ανάγκες της χώρας. Και όλα αυτά, την ίδια ώρα, μάλιστα, που ο λαός ματώνει με τις περικοπές μισθών, συντάξεων κ.λπ. Το συμπέρασμα λοιπόν αβίαστο. Εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ η χώρα, ο λαός μας δεν βρίσκεται σε ασφάλεια, αλλά αντίθετα σε μόνιμο κίνδυνο.

Οσο για τη δήλωση Μακρόν περί στήριξης της Γαλλίας στην Ελλάδα, που επίσης παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου ως δήλωση προς εφησυχασμό, προφανώς όλοι τους κάνουν πως δεν γνωρίζουν ότι η Γαλλία έχει αναπτυγμένη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία εδώ και χρόνια, ενώ πρόσφατα δήλωσε επίσημα ότι θέλει μάλιστα να την επεκτείνει. Η κυβέρνηση Μακρόν επίσης δέχτηκε προ ημερών τη στήριξη της Τουρκίας για το βομβαρδισμό στη Συρία...

Με βάση όλα τα παραπάνω, αποκαλύπτεται γιατί οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι πηγή μεγάλων κινδύνων για το λαό και τα συμφέροντά του και είναι αναγκαιότητα η πάλη για αποδέσμευσή του από αυτές επιλέγοντας δρόμο που να ικανοποιεί τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ολα χωρούν και αλέθονται στο μύλο των μεγάλων ανταγωνισμών εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κάθε τέτοιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Ανάμεσά τους και τα σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα, οι ΑΟΖ, ακόμα και η τύχη των 2 φυλακισμένων Ελλήνων στρατιωτικών κ.α. Κι αν η αστική τάξη για τα δικά της συμφέροντα έχει επιλέξει τη συμμετοχή σε αυτές τις συμμαχίες ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, για το λαό αυτά τα ζητήματα σε καμιά περίπτωση δεν είναι υπό διαπραγμάτευση.

Το ερώτημα «δεν θέλετε καθόλου συμμαχίες;» το θέτουν πονηρά οι υπερασπιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Καταρχάς, συμμαχίες μπορούν να υπάρξουν με αναρίθμητα κράτη, όμως το πρόβλημα είναι άλλο και βαθύτερο. Το ζήτημα είναι ποιος επιλέγει τις συμμαχίες και για ποιου το συμφέρον. Οι συμμαχίες αυτές δεν είναι του λαού, δεν υπηρετούν τα συμφέροντά του, είναι της αστικής τάξης και τα συμφέροντά της εξυπηρετούν. Οι όποιες λοιπόν συμμαχίες της αστικής τάξης και των εκάστοτε κυβερνήσεών της θα εντάσσονται στο αλισβερίσι των μονοπωλίων, στα επώδυνα για το λαό ανταλλάγματα που θα πληρώνει ο ίδιος με βαρύ τίμημα και με χρήμα, ανεργία, εξαθλίωση, αλλά προπάντων με το ίδιο το αίμα του στα πεδία των μαχών.

Συμμαχίες αμοιβαία επωφελείς μπορεί να κάνει ο λαός και όχι τα μονοπώλια, μόνο όταν πάρει στα χέρια του την εξουσία. Εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, οι εκκλήσεις «να διαλέξουμε συμμάχους» συνιστούν δίλημμα ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, με την τελική κατάληξη αντιλαϊκή και προδιαγεγραμμένη.

Αυτά, λοιπόν, τα αδιέξοδα για το λαό, οι εντεινόμενες ανησυχίες και οι προβληματισμοί του για το πού πάνε τα πράγματα εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μπορούν να μετατραπούν σε οργανωμένη πάλη και δράση ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και τις ενώσεις του, ενάντια στην εκμετάλλευση και τον πόλεμο που αυτό γεννά. Μόνο αν ο ίδιος γίνει αφεντικό του πλούτου που παράγει, μπορεί να απεμπλακεί από τη ζούγκλα των ανταγωνισμών, από τις γεμάτες κινδύνους λυκοσυμμαχίες και να χαράξει δρόμο προς το δικό του συμφέρον. Εως τότε χρειάζεται με αυτόν τον ορίζοντα να χτίσει τη δική του κοινωνική συμμαχία, όλων όσοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να συστρατευθούν σε αυτήν την υπόθεση, εργατική τάξη, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί και μεσαίοι αγρότες. Αλλωστε, η ευρωΝΑΤΟική άσκηση, με ευθύνη της κυβέρνησης που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα, στη Θεσσαλονίκη, στην 113 Πτέρυγα Μάχης, και είχε ως σενάριο την αντιμετώπιση πλήθους διαδηλωτών, ξεκαθάρισε με σαφήνεια ποιοι όχι μόνο δεν είναι σύμμαχοι του λαού, αλλά αντίπαλοί του, που ήδη προετοιμάζονται πυρετωδώς γνωρίζοντας ότι η αντιμετώπισή του δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση...

* ^Παλιό ισπανικό γνωμικό