Δουλεύουμε σε συνθήκες αυξανόμενης εντατικοποίησης, με αλλεπάλληλες βάρδιες (απόγευμα - πρωί - νύχτα) και εφημερίες, με χρωστούμενα ρεπό και άδειες ή με αύξηση του εργάσιμου χρόνου μέσα από την υπερωριακή απασχόληση, γιατί ακόμα και με βάση τους πετσοκομμένους οργανισμούς υπάρχουν χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις όλων των ειδικοτήτων.

Ας σκεφτούν όσοι έχουν την ευθύνη: Είναι δυνατόν οι νοσηλευτές να εργάζονται μέχρι τα 67, να κάνουν νυχτερινά, να κάνουν νοσηλεία, να εξετάζουν οι γιατροί ή να χειρουργούν, να μεταφέρουν ασθενείς οι μεταφορείς και τόσα άλλα; Μεγάλο τμήμα των υγειονομικών έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας των παραπάνω.

Ομως οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αρνούνται την επέκταση των Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων στο Δημόσιο, ενώ διατηρούν πολλούς από εμάς αποκλεισμένους ακόμα και από τη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος. Για τους μαχόμενους υγειονομικούς αποτελούν κοροϊδία και πρόκληση οι προτάσεις νόμων που εμφανίστηκαν το τελευταίο διάστημα από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ για την ένταξή μας στα ΒΑΕ, όταν ως κυβερνήσεις πολέμησαν το δίκαιο αυτό αίτημα...

Εκκρεμεί ακόμα η έκδοση της νέας Υπουργικής Απόφασης που θα καθορίζει τους δικαιούχους, το ύψος και τις προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος, ενώ υπάρχει «σύσταση» της ΕΕ για μείωση κατά 32% των εργαζομένων στο Δημόσιο που λαμβάνουν το επίδομα.

Αρνούνται να δεσμευτούν ότι δεν θα υπάρξει περικοπή σε όσους το παίρνουν σήμερα και επέκταση σε όσους το δικαιούνται. Αρνούνται το αίτημα για επέκταση των ΒΑΕ στο Δημόσιο, με ένταξη όλων των κλάδων και ειδικοτήτων που εργάζονται σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες, με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς μας.

Ο αποκλεισμός από τη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος ολόκληρων κλάδων και η σχεδιαζόμενη περικοπή του επιδόματος εντάσσονται στον σχεδιασμό κυβερνήσεων και ΕΕ για τη λειτουργία και των δημόσιων μονάδων Υγείας ως «αυτοτελών επιχειρηματικών μονάδων», με εργαζόμενους με ολοένα και λιγότερα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και με μικρότερο μισθολογικό «κόστος».

Είχε προηγηθεί η πρόσφατη παρέμβαση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, ο οποίος εν μέσω της επιδημίας δημοσίευσε «δημοσκόπηση» που προωθούσε τη σύναψη συμβάσεων των δημόσιων νοσοκομείων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αλλά και τη μετατροπή τους σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ). Ακολούθησαν τις τελευταίες μέρες οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών στο «Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών» ότι «χωρίς ΣΔΙΤ ο δημόσιος τομέας όχι μόνο δεν αναπτύσσεται, αλλά συρρικνώνεται».

«Δυστυχώς» όμως για όλους αυτούς και κυρίως για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που υπηρετούν, η περίοδος της επιδημίας και η «κατάρρευση» των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας ακόμα και ισχυρών καπιταλιστικών κρατών απέδειξαν περίτρανα ότι ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη υπηρεσιών Υγείας σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο, ο σχεδιασμός πρόληψης, έγκαιρης διάγνωσης και προστασίας της δημόσιας υγείας, είναι ασύμβατα με τους νόμους του κέρδους, τους νόμους του ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς.

Αυτή η πολιτική μετατρέπει τον SARS-CoV-2 σε μεγαλύτερο πρόβλημα για τις λαϊκές οικογένειες. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, ούτε «ίσοι» είμαστε απέναντι στην επιδημία ούτε κινδυνεύουμε το ίδιο οι εργαζόμενοι και οι καπιταλιστές.

Η νέα οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με τη μονιμοποίηση και επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων που πάρθηκαν με πρόσχημα την αντιμετώπιση της επιδημίας, θα αυξήσουν την ανεργία και τη φτώχεια και θα έχουν δραματικές συνέπειες στην υγεία και τη ζωή των λαϊκών οικογενειών.

Οι συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα, η μετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ και η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και αύξηση της οικονομικής επιβάρυνσης των ασθενών, ενώ η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων θα μεγαλώσει την εντατικοποίηση για τους υγειονομικούς.

Μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ανυπομονούν να επεκτείνουν τη δράση τους σε Υγεία, Πρόνοια και Ασφάλιση για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Λογαριάζουν όμως χωρίς τους εργαζόμενους και δεσμευόμαστε ότι δεν θα τους αφήσουμε σε «χλωρό κλαρί»!

«Το μέτωπο αγώνα και διεκδίκησης για την Υγεία βρίσκεται πάντα στις προτεραιότητες της δράσης της ΟΓΕ, των Συλλόγων και των Ομάδων της», επισημαίνει η Μαρία Μανιατάκου, μέλος του Προεδρείου της Ομοσπονδίας, γιατρός στο Νοσοκομείο της Θήβας. Στις συνθήκες της πανδημίας, όπως εξηγεί, «αποκαλύφθηκε με ακόμα πιο έντονο τρόπο η "γύμνια" των νοσοκομείων και των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας». Η «γύμνια» αυτή είναι εδώ και την «επόμενη μέρα», καθώς «η κυβέρνηση δεν έχει κάνει το παραμικρό για την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας», αλλά αντίθετα «συνεχίζει να προωθεί την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή του» και να αντιμετωπίζει τις ανάγκες των γυναικών και των οικογενειών τους ως «κόστος».

Την κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία τη γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενες στον κλάδο, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, οι εργαζόμενες στην καθαριότητα και άλλες υπηρεσίες. «Οι γυναίκες συνάδελφοι επιβαρυνθήκαμε επιπλέον λόγω των δραματικών ελλείψεων σε προσωπικό, δουλεύοντας χωρίς άδειες, χωρίς να έχουμε πού να αφήσουμε τα παιδιά μας», σημειώνει. Τη γνωρίζουν όμως, όπως προσθέτει, και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών που «ζουν με το άγχος αν θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη συνταγογράφηση των απαραίτητων φαρμάκων και εξετάσεων, τις εξετάσεις για την παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, τον τοκετό, τον παιδίατρο και τα εμβόλια των παιδιών».

«Αυτήν την περίοδο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αναδείχτηκε η αξία ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας, σε όλες τις βαθμίδες, σύγχρονου και πλήρως εξοπλισμένου, που θα είναι ικανό να προστατεύσει εμάς και τις οικογένειές μας σε κάθε περίσταση», υπογραμμίζει και τονίζει ότι «σήμερα είναι ζωτικής σημασίας να διεκδικήσουμε πιο οργανωμένα, πιο αποφασιστικά ένα σύστημα Υγείας αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν για όλους, στο επίπεδο των δυνατοτήτων που προσφέρει σήμερα η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας».

Σε κλιμάκωση του αγώνα τους για την προστασία της υγείας του λαού και τα δικαιώματα των εργαζομένων που μάχονται καθημερινά για αυτήν, απέναντι στην πολιτική παραπέρα ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, προχωρούν οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία με την πανυγειονομική απεργία την Τρίτη 16 Ιούνη, την πρώτη απεργία στην Ευρώπη μετά την πρώτη φάση της πανδημίας.

Την ίδια ώρα που η πανδημία ανέδειξε με τραγικό τρόπο σε όλο τον κόσμο τη χρεοκοπία των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας, η κυβέρνηση για να ικανοποιήσει τις πάγιες αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων ξαναβγάζει στο τραπέζι, ακόμη πιο επιτακτικά, τις αξιώσεις του ΣΕΒ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ για παραπέρα εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας, για συγχωνεύσεις, αλλαγή χρήσης νοσοκομείων, για τη μετατροπή τους σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, για την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στο 75% του συνόλου των εργαζομένων στα νοσοκομεία... Αντί να γίνουν οι αναγκαίες μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στις δημόσιες μονάδες Υγείας, χιλιάδες συμβασιούχοι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία, άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη σε αντίξοες συνθήκες και απέναντι στον κορονοϊό, βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της απόλυσης και της ανεργίας...

Οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία, με εφόδιο την πείρα από τις κινητοποιήσεις τους, πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, παίρνουν θέση μάχης απέναντι στον ορατό εχθρό, αποκαλύπτουν τα κυβερνητικά ψέματα περί «ενίσχυσης και αναβάθμισης του ΕΣΥ» και περνούν στην αντεπίθεση.

Την ερχόμενη Τρίτη, οι υγειονομικοί απεργούν και διαδηλώνουν στο υπουργείο Υγείας, στις ΥΠΕ σε όλη τη χώρα. Στην Αθήνα η συγκέντρωση θα γίνει στην πλατεία Μαβίλη, στις 8.30 π.μ. και θα ακολουθήσει πορεία στο υπουργείο. Οι υγειονομικοί απαιτούν:

• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εργαζομένων (επικουρικοί, μέσω ΟΑΕΔ, μέσω ΕΟΔΥ, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου). Οριστική ανάκληση της ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών των δημόσιων μονάδων Υγείας και Πρόνοιας.
• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Στελέχωση και επαναλειτουργία των δομών Υγείας που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια. Ενίσχυση με προσωπικό και εξοπλισμό των μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και να λειτουργήσουν σε 24ωρη βάση.
• Ενταξη στα Βαρέα Ανθυγιεινά Επαγγέλματα όλων όσοι εργάζονται σε αντίστοιχες συνθήκες. Επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας.
• Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού.
• Λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την προστασία της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Πρόσληψη μόνιμων γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφαλείας στις δημόσιες μονάδες Υγείας.
• Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με πλήρη και επαρκή κρατική χρηματοδότηση.

Μπροστά σε αυτήν τη σημαντική μάχη, μιλούν στον «Ριζοσπάστη» πρόεδροι σωματείων και ενώσεων υγειονομικών, ξεσκεπάζοντας την κυβερνητική προπαγάνδα και τους υποκριτικούς καβγάδες μεταξύ δυνάμεων που υπηρετούν την ίδια πολιτική, αναδεικνύοντας την ανάγκη κλιμάκωσης της πάλης για την Υγεία.

Η κατάσταση είναι τραγική σε όλο το φάσμα του δημόσιου συστήματος Υγείας. Στα νησιά μας η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη: Υποστελεχωμένες μονάδες Υγείας, οι περισσότερες λειτουργούν με μετακινήσεις υγειονομικών, με ελλείψεις βασικών ειδικοτήτων ιατρικού και άλλου προσωπικού, χωρίς βασικό ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.

Ολα αυτά είναι η «κανονικότητα» που ζούμε στα νησιά μας διαχρονικά.

Ξυπνάς το πρωί και να παρακολουθείς το δελτίο καιρού, γιατί... αν ο καιρός είναι «κακός» θα πρέπει όλοι να προσέχουν μην «χτυπήσουν» και να μην αρρωστήσουν, καθώς δεν θα υπάρχει δυνατότητα διακομιδής. Οι διακομιδές ασθενών τις περισσότερες φορές γίνονται με πλωτά μέσα ακατάλληλα για αυτόν τον σκοπό. Το ΕΚΑΒ είναι με ρημαγμένο στόλο και ελάχιστα πληρώματα, τα πτητικά και πλωτά μέσα δεν επαρκούν για διακομιδές, με αποτέλεσμα την πολύωρη αναμονή βαρέως πασχόντων σε Κέντρα Υγείας και δευτεροβάθμια νοσοκομεία, με κίνδυνο για τη ζωή τους.

Η κατάσταση αυτή είναι διαχρονική και είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που θεωρεί την υγεία «ατομική ευθύνη», τις υπηρεσίες Υγείας εμπόρευμα και τις παροχές Υγείας «κόστος» για το αστικό κράτος.

Ολο και περισσότερο ακούγεται το ιδεολόγημα του αστικού κράτους περί «ατομικής ευθύνης» για την Υγεία με αφορμή την πανδημία, με στόχο να «χρυσωθεί το χάπι» της διαχρονικής περικοπής των κοινωνικών δαπανών που έφεραν το δημόσιο σύστημα Υγείας σε αυτά τα χάλια, με κίνδυνο άμεσης κατάρρευσής του εξαιτίας της πανδημίας. Θέλουν μαζί με τις συνέπειες να μεταφέρουν και την ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων.

Η πολιτική αυτή δεν είναι παρά η βαρβαρότητα του καπιταλισμού που βάζει πάνω από όλα τα κέρδη των επιχειρήσεων και όχι τις ανάγκες και την υγεία του λαού.

Την Τρίτη, στην πανυγειονομική απεργία πρέπει να ακουστεί η φωνή του αγώνα και στα νησιά μας, για πλήρη στελέχωση με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμό των μονάδων Υγείας. Για ένα σύγχρονο αποκλειστικά δημόσιο και απολύτως δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους.

Η πρόταση για τη λαϊκή Υγεία, που τη θεωρεί δικαίωμα του κάθε ανθρώπου και κρατική υποχρέωση να παρέχεται σε όλους δωρεάν, δεν χωρά στα ασφυκτικά σημερινά πλαίσια όσο κι αν αυτά φτιασιδωθούν. Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι πρέπει να ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή!

Από παρέμβαση στην ΤΟΜΥ Ν. Κόσμου Αθήνας

Τις προηγούμενες μέρες τέτοιες συσκέψεις πραγματοποιήθηκαν στην Ανατολική Αττική με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, στο δήμο της Αθήνας με πρωτοβουλία του Συνδικάτου Οικοδόμων, σε Ιλιον, Πετρούπολη, Αγ. Αναργύρους - Καματερό με πρωτοβουλία του Παραρτήματος του Συνδικάτου Οικοδόμων και στη Νέα Ιωνία με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Συνταξιούχων ΙΚΑ και του Παραρτήματος του Συνδικάτου Οικοδόμων.

Τόσο οι συσκέψεις των φορέων όσο και η δράση που αναπτύσσουν αναδεικνύουν τα οξυμένα προβλήματα και τις ελλείψεις ειδικά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ανατρέποντας τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι τάχα αποτελεί προτεραιότητά της.

Στο πλαίσιο αυτό, σωματεία και φορείς από την Αθήνα πραγματοποίησαν την περασμένη Παρασκευή παραστάσεις διαμαρτυρίας και εξορμήσεις σε ΤΟΜΥ και Κέντρα Υγείας σε Κυψέλη, Πετράλωνα, Θυμαράκια, Παγκράτι, Ν. Κόσμο κ.α., διεκδικώντας άμεση κρατική χρηματοδότηση, δημιουργία δικτύου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας σε χώρους δουλειάς κ.λπ. Αντίστοιχη δράση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, με πρωτοβουλία του Συνδικάτου Οικοδόμων και φορέων του Αιγάλεω και των όμορων δήμων, στο Κέντρο Υγείας Αιγάλεω (πρώην ΙΚΑ), ενώ τη Δευτέρα 15/6 θα πραγματοποιηθεί παράσταση διαμαρτυρίας στο Λοιμωδών, στις 10 π.μ.

Στο δήμο Αθήνας, ενδεικτική είναι η εικόνα που μεταφέρουν τα Σωματεία και οι φορείς από τα Δημοτικά Ιατρεία του 1ου Διαμερίσματος, όπου η πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύει με ετήσιες συμβάσεις, στο 2ο Διαμέρισμα, όπου μία ΤΟΜΥ (Παγκρατίου) έχει στην περιοχή ευθύνης της τέσσερις πυκνοκατοικημένες συνοικίες (Παγκράτι, Γούβα, Βύρωνας, Καισαριανή), ενώ η ΤΟΜΥ Νέου Κόσμου εξυπηρετεί και τμήμα της Νέας Σμύρνης. Το Δημοτικό Ιατρείο Ν. Κόσμου υπολειτουργεί, στο 3ο Διαμέρισμα η ΤΟΜΥ Πετραλώνων έχει έναν οικογενειακό γιατρό, ενώ δεν υπάρχουν νοσηλευτές. Στο 4ο Διαμέρισμα, η ΤΟΜΥ (Θυμαράκια) καλείται να καλύψει τις ανάγκες περίπου 90.000 κατοίκων! Στο 5ο Διαμέρισμα έχει κλείσει το Γενικό Νοσοκομείο, το οποίο συγχωνεύτηκε με το «Αγία Ολγα», ενώ η «Παμμακάριστος» μετατράπηκε σε νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό, όπως και τα Δημοτικά Ιατρεία. Ολο το 5ο Διαμέρισμα καλείται να εξυπηρετηθεί από το υποστελεχωμένο Κέντρο Υγείας στα Πατήσια, όπου πηγαίνει και ένα μεγάλο μέρος κατοίκων από την Κυψέλη. Στο 6ο Διαμέρισμα, τα ανεπαρκέστατα Δημοτικά Ιατρεία καλούνται να καλύψουν πάνω από 130.000 κατοίκους και δεν διαθέτουν καν παθολόγο ή ορθοπεδικό, ούτε αρκετά ιατρικά μηχανήματα. Στο 7ο Διαμέρισμα, το γυναικολογικό στο «Ελενα» τώρα βλέπει τα ραντεβού του Μάρτη, ενώ το Κέντρο Υγείας επί της ουσίας λειτουργεί μόνο για τον κορονοϊό και τα Δημοτικά Ιατρεία είναι υποστελεχωμένα.

Στη Δυτική Αθήνα, τη μέρα της πανυγειονομικής απεργίας (16/6) θα πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις στις 8.30 π.μ. στα τρία ΠΕΔΥ της περιοχής. Οπως καταγράφουν οι φορείς που κινητοποιούνται: Το μοναδικό Κέντρο Υγείας της περιοχής εξυπηρετεί τέσσερις δήμους (Αγίων Αναργύρων - Καματερού, Ιλίου, Πετρούπολης, Ανω Λιοσίων) με τρεις υποτυπώδεις υπομονάδες, με αποτέλεσμα τα ραντεβού να αργούν για μήνες. Το κτίριο στην Μπίμπιζα απαιτεί συντήρηση ακόμα και του ηλεκτρολογικού εξοπλισμού. Η υπομονάδα της Πετρούπολης έχει μείνει με 6 γιατρούς από 22, ενώ στον Αγιο Φανούριο δεν υπάρχει μικροβιολόγος. Το μικροβιολογικό και το ακτινολογικό εργαστήριο, που αναφέρονται και στους 4 δήμους, λειτουργούν με έναν γιατρό ανά βάρδια. Σε όλα τα ΠΕΔΥ της Δυτικής Αθήνας οι ρευματολόγοι, ενδοκρινολόγοι κ.ά. είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ολόκληρη η Δυτική Αθήνα στηρίζεται μόνο σε ένα νοσοκομείο, το «Αττικόν», κι αυτό με τεράστιες ελλείψεις. Εκλεισε το Λοιμωδών και δεν ξανάνοιξε παρά μόνο προσωρινά, κι αυτό με μεταφορά προσωπικού μπροστά στην πανδημία. Το Ιδρυμα Αναπήρων, το μοναδικό δημόσιο κέντρο αποκατάστασης πανελλαδικά, λειτουργεί με τεράστιες ελλείψεις.

Τη μέρα της πανυγειονομικής απεργίας θα πραγματοποιηθούν επίσης παρεμβάσεις σε όλα τα Κέντρα Υγείας της Ανατολικής Αττικής, με τα σωματεία που συμμετείχαν στη σύσκεψη να αναδεικνύουν τις τεράστιες ελλείψεις, που μεγαλώνουν τους κινδύνους για το λαό της περιοχής, και να επισημαίνουν καταρχάς την ανάγκη για δημιουργία και λειτουργία δημόσιου νοσοκομείου. Επίσης, για γενναία στελέχωση των Κέντρων Υγείας, σε μια περιοχή όπου χωριά μετατράπηκαν σε εργατουπόλεις και όπου υπάρχουν το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, με χιλιάδες εργαζόμενους και εκατομμύρια επιβάτες, δύο λιμάνια, δεκάδες βιομηχανικές ζώνες και πάρκα. Σε μια περιοχή, άλλωστε, όπου ζουν και δουλεύουν χιλιάδες εργάτες γης και παραθερίζουν πάρα πολλές λαϊκές οικογένειες του Λεκανοπεδίου. Το επόμενο διάστημα, σωματεία και φορείς της Ανατολικής Αττικής συζητούν στα ΔΣ, σε συνελεύσεις κ.α. για να αναδείξουν τον εκπρόσωπό τους στη συντονιστική επιτροπή που συγκροτείται για τα ζητήματα της Υγείας.

Στη Νέα Ιωνία, οι φορείς αποφάσισαν για την Τρίτη 16 Ιούνη να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στις 7 μ.μ., στην πλατεία Σημηριώτη. Καλούν το λαό της περιοχής σε κλιμάκωση της πάλης για την αποφασιστική ενίσχυση του Νοσοκομείου «Αγία Ολγα» και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην περιοχή.

• Το Εργατικό Κέντρο Σάμου καλεί σωματεία και φορείς σε σύσκεψη το Σάββατο στο Βαθύ, στις 7 μ.μ. στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου.

Στα μέτρα για το άνοιγμα του τουρισμού, με αποκλειστικό κριτήριο τα συμφέροντα μεγαλοξενοδόχων, τουριστικών ομίλων και μεταφορικών εταιρειών, αναφέρθηκε σε συνέντευξη ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης, σημειώνοντας πως «ακολουθούμε πλήρως τις οδηγίες της ΕΕ και τις διαμορφώνουμε, επηρεάζοντας τις αποφάσεις».

Ανακοίνωσε πως από 15/6 αίρεται η απαγόρευση για πτήσεις από Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία, αλλά διατηρείται η απαγόρευση για Βρετανία και Τουρκία, ενώ θύμισε πως από 1η Ιούλη ανοίγουν οι αφίξεις σε όλα τα αεροδρόμια της χώρας «ουσιαστικά εγκαινιάζοντας τον τουρισμό και στη νησιωτική χώρα», σημειώνοντας πως η κυβέρνηση έχει «προτάσεις» με βάση τα επιδημιολογικά στοιχεία για τη λίστα των τρίτων χωρών που πρέπει να εξαιρεθούν από την απαγόρευση των πτήσεων, αλλά το τι τελικά θα αποφασιστεί θα εξαρτηθεί και από τα άλλα κράτη - μέλη σε επίπεδο ΕΕ.

Ακόμη, είπε πως στις θαλάσσιες αφίξεις εξακολουθεί να απαγορεύεται ο κατάπλους πλοίων από το εξωτερικό, αλλά επιτρέπεται για σκάφη αναψυχής, μόνο με το πλήρωμα, ενώ από 1η Ιούλη θα ανοίξουν όλα τα ελληνικά λιμάνια για κατάπλου πλοίων από την Ιταλία και άλλες χώρες του εξωτερικού, ενώ από την ίδια ημερομηνία ανοίγει σταδιακά και η κρουαζιέρα.

Σε ό,τι αφορά τις χερσαίες αφίξεις, σημείωσε πως από 1/7 ανοίγουν τα σύνορα με Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία, «εφόσον όλα βαίνουν καλώς», ενώ θα «επανεξετάζεται έως τις 30/6» το τι θα συμβεί με την Τουρκία.

MotionTeam

Οι θυσίες που έκανε ο λαός όλη την προηγούμενη περίοδο για τον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας παίζονται σήμερα στα ζάρια του χρηματιστηρίου του Τουρισμού. Προκειμένου να αρθεί κάθε εμπόδιο για την εξασφάλιση της μέγιστης πελατείας στους επιχειρηματικούς ομίλους του Τουρισμού, ακόμα και στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης φεύγουν από τη μέση, τα υγειονομικά πρωτόκολλα γίνονται «λάστιχο» και προσαρμόζονται στις χρόνιες ελλείψεις, ανεπαρκή μέτρα - «μπαλώματα» παρουσιάζονται ως... «ενιαία υγειονομική κάλυψη των νησιών»!

Με αυτά τα κριτήρια του κεφαλαίου - και ενώ ήδη τα απανωτά κρούσματα κορονοϊού σε ταξιδιώτες πτήσεων από το εξωτερικό χτυπάνε καμπανάκι - οι διαγνωστικοί έλεγχοι στις πύλες εισόδου θα γίνουν πλέον δειγματοληπτικοί (για μια ομάδα χωρών από τη Δευτέρα 15/6 και για ταξιδιώτες από όλες τις χώρες από 1/7).

Η κυβέρνηση διαρρέει ότι θα γίνονται 8.000 έλεγχοι τη μέρα, αριθμός που ακόμα και αν ισχύσει θα αποτελεί σκέτη κοροϊδία. Χαρακτηριστικά, τον Ιούνη του 2019 και μόνο στα κυριότερα αεροδρόμια της χώρας, οι διεθνείς αφίξεις ξεπέρασαν τα 3,2 εκατομμύρια άτομα. Αν συνυπολογίσουμε όλες τις πύλες εισόδου, ακόμα και υπολογίζοντας μια αναμενόμενη μεγάλη μείωση των αφίξεων, γίνεται κατανοητό ότι η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των ταξιδιωτών θα μπαίνει στη χώρα και θα ταξιδεύει στο εσωτερικό της χωρίς κανέναν διαγνωστικό έλεγχο. Αυξάνεται έτσι ο κίνδυνος διασποράς και τοπικών αναζωπυρώσεων, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται τελικά για την υγεία των εργαζομένων στον Τουρισμό, των κατοίκων των νησιών και των τουριστικών περιοχών, καθώς και των ίδιων των ταξιδιωτών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι φεύγουν από τη μέση ακόμα και στοιχειώδη προληπτικά μέτρα στα αεροδρόμια, στα λιμάνια κ.ο.κ., όπως η μέθοδος της θερμομέτρησης, με κυβερνητικά στελέχη να αναφέρουν ότι τέτοια μέτρα «θα διπλασιάσουν το χρόνο διεκπεραίωσης των επιβατών», αντί να προσλάβουν προσωπικό για την απρόσκοπτη υλοποίησή τους.

Στην επικίνδυνη λογική «κόστους - οφέλους» βασίζονται και τα μέτρα «υγειονομικής κάλυψης» που ανακοίνωσε την Παρασκευή η κυβέρνηση με τυμπανοκρουσίες, την ώρα που παραμένουν ως έχουν οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές κι εξοπλισμό στις δημόσιες μονάδες Υγείας.

Ετσι, ο υπουργός Υγείας, Β. Κικίλιας, μίλησε για «ενδυνάμωση των δομών Υγείας» με... μόλις 687 επικουρικούς, δηλαδή συμβασιούχους (72 γιατρούς, 515 νοσηλευτές), όταν τα κενά σε μόνιμες θέσεις στα νησιά είναι χιλιάδες. Οι 687 συμβασιούχοι δεν επαρκούν ούτε για τις τρέχουσες ανάγκες, πολύ περισσότερο για τις έκτακτες και επείγουσες.

Εκανε επίσης λόγο για την εξασφάλιση 446 απλών κλινών Covid-19 στα νησιά, που «αν χρειαστεί» θα αυξηθούν σε 694. Αυτό που δεν είπε βέβαια είναι ότι δεν πρόκειται για καινούρια κρεβάτια, αλλά για κρεβάτια που παίρνονται από τη θεραπεία άλλων νόσων πλην του κορονοϊού. Πρόκειται για την ίδια «συνταγή» που δοκιμάστηκε τους προηγούμενους μήνες στα μεγάλα αστικά κέντρα, αναστέλλοντας όλες τις υπόλοιπες ανάγκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αυξάνοντας τη νοσηρότητα σε χιλιάδες ανθρώπους.

Αντίστοιχα, για τα 107 κατοικήσιμα νησιά ανακοινώθηκε ότι θα διαθέτουν... 19 κρεβάτια ΜΕΘ (!), που «αν χρειαστεί» μπορεί να γίνουν 79, σύμφωνα με τον υπουργό.

Επιπλέον - και ακριβώς επειδή τα προβλήματα στις δομές Υγείας στα νησιά είναι τόσο οξυμένα - την ίδια ώρα που καταργούνται τα στοιχειώδη μέτρα πρόληψης ενάντια στη διασπορά του κορονοϊού, το βάρος μετατοπίζεται για άλλη μια φορά στις διακομιδές, όταν είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι τα πτητικά μέσα είναι ελάχιστα κι ακατάλληλα, το ΕΚΑΒ είναι με ρημαγμένο στόλο κι ελάχιστα πληρώματα. Η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να παίξει με τις εντυπώσεις, τις προηγούμενες μέρες πέρασε τροπολογία όπου περιλαμβάνεται άρθρο για τις αεροδιακομιδές. Οπως αναφέρεται, «σε περίπτωση μη διάθεσης ή ανεπάρκειας των διαθέσιμων εναέριων μέσων μεταφοράς, λόγω του πλήθους και της αυξημένης συχνότητας περιστατικών αερομεταφοράς ασθενών, προβλέπεται η δυνατότητα επίταξης ιδιωτικού εναέριου μέσου από τα εγγεγραμμένα στον κατάλογο, για τα οποία θα καταβάλλεται αποζημίωση χρήσης, καθώς και αμοιβή χειριστή». Ετσι εκτός από πολύωρες αναμονές που συνήθως συνοδεύουν τις διακομιδές, η κυβέρνηση φρόντισε να διασφαλίσει προϋποθέσεις για να αυγατίσει τα κέρδη του ο ιδιωτικός τομέας. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με ό,τι εξασφάλισε στους κλινικάρχες, όταν διπλασίασε την αποζημίωσή τους για κάθε κρεβάτι ΜΕΘ.

Σε ό,τι αφορά τη διενέργεια των τεστ ανίχνευσης του ιού στα νησιά, μοριακοί αναλυτές μεγάλων δυνατοτήτων θα μεταφερθούν μόνο στη Σύρο και τη Ρόδο. Σε όσα άλλα νησιά πάνε αναλυτές, αυτοί θα είναι μικροί και μόνο για τις «έκτακτες καταστάσεις» και τα «οξέα περιστατικά». Οι εν λόγω κυβερνητικές αναφορές θυμίζουν βέβαια την προηγούμενη φάση της πανδημίας, τις συστάσεις για «λελογισμένη χρήση» των τεστ «μόνο σε όσους υπάρχει ανάγκη», λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε αντιδραστήρια.

Εξίσου χαρακτηριστικό είναι ότι όσον αφορά τις «Κινητές Ομάδες Υγείας», έχουν συγκροτηθεί σε όλα τα νησιά μόλις 9, ενώ η κυβέρνηση αναφέρει πως «σε εξέλιξη» είναι η συγκρότηση άλλων 106, όπως και το γεγονός ότι στο ευαίσθητο ζήτημα της μετακίνησης των κλιμακίων του ΕΟΔΥ και της μεταφοράς των δειγμάτων των τεστ η κυβέρνηση μπάζει τον «εθελοντισμό» των περιβόητων ΜΚΟ...

Το όλο αφήγημα της «ενίσχυσης» έκλεισε με την απογείωση της «ατομικής ευθύνης» και της «συλλογικής ωριμότητας», προκειμένου «να παραμείνει η Ελλάδα υγειονομικά ασφαλής χώρα»...

Οσο η κυβέρνηση βέβαια δεν βάζει ούτε ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, Περιφερειακά Ιατρεία, για σύγχρονο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, για ασθενοφόρα, για νέα κρεβάτια ΜΕΘ κι απλές κλίνες, όσο προσπαθεί να μπαλώσει τα κενά - όπως και οι προκατάτοχοί της - με μετακινήσεις προσωπικού από τη μια δομή στην άλλη (έδωσε τρίμηνη παράταση στη μετακίνηση του προσωπικού), η χώρα δεν μπορεί να είναι υγειονομικά ασφαλής ούτε για το λαό της ούτε για τους τουρίστες.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση ενισχύει αποσπασματικά και ανεπαρκώς ορισμένες πλευρές του δημόσιου συστήματος Υγείας που σχετίζονται με τον κορονοϊό, αφήνοντας ακάλυπτες όλες τις υπόλοιπες ανάγκες (π.χ. ατυχήματα, τροχαία, χρόνιοι πάσχοντες). «Ξηλώνει το πουλόβερ» από το ένα μανίκι για να ράψει το άλλο. Ομολογεί το ρημαδιό της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, αρνείται να κάνει μόνιμες μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, να μονιμοποιήσει τους περίπου 18.000 συμβασιούχους που πρόκειται να απολυθούν το επόμενο διάστημα από τα δημόσια νοσοκομεία, κρύβεται πίσω από την πρόσληψη με ημερομηνία λήξης 4.000 επικουρικών, οι οποίοι πληρώνονται από τα έσοδα των νοσοκομείων.

Αρωγός της παραπάνω αντιλαϊκής πολιτικής είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο γιατί ως κυβέρνηση συνέχισε στην πράξη την πολιτική υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά και γιατί σήμερα - πίσω από διάφορες καταγγελτικές κορόνες - καταθέτει πανομοιότυπες προτάσεις και στο ζήτημα του «ανοίγματος του Τουρισμού», στοιχισμένος και αυτός πίσω από τις προτεραιότητες του κεφαλαίου.

Με δυο λόγια, δεν χωρά κανένας εφησυχασμός, ο λαός δεν πρέπει να αποδεχθεί ο χρόνος που κέρδισε με θυσίες τους προηγούμενους μήνες να εξαργυρωθεί από την κυβέρνηση με ανεπαρκή και επικίνδυνα μέτρα, βαδίζοντας κι αυτό το «ελληνικό καλοκαίρι» σε τεντωμένο σχοινί, προκειμένου να στηριχθεί η καπιταλιστική κερδοφορία και να «τρέξουν» το επόμενο διάστημα ακόμα πιο γρήγορα οι μακρόχρονοι σχεδιασμοί πλήρους άλωσης του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Eurokinissi

Στα λόγια περί δήθεν αναγνώρισης του σημαντικού έργου που επιτελούν οι εργαζόμενοι στις εν λόγω υπηρεσίες και περί ηρωικής στάσης περισσεύει η υποκρισία. Διαχρονικά, από τη σύσταση αυτών των δομών, οι δημοτικές, περιφερειακές αρχές και οι εκάστοτε κυβερνήσεις εκδήλωναν επιλεκτική μνήμη και «αναγνώριση», παραμονές πάντα των τοπικών, περιφερειακών και βουλευτικών εκλογών, με εμφανείς σκοπιμότητες.

Στην πραγματικότητα, από το 1996, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, οπότε εφαρμόστηκε πιλοτικά το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», οι εργαζόμενοι που απασχολήθηκαν σε αυτό αρχικά χαρακτηρίζονταν εθελοντές και ήταν ανασφάλιστοι, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 1998, το πρόγραμμα επεκτάθηκε σε 100 δήμους, με τους εργαζόμενους να υπογράφουν αυτήν τη φορά Συμβάσεις Μίσθωσης Εργου και να ασφαλίζονται στο ΤΕΒΕ, ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Το 2000, πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε νέο πρόγραμμα με την ονομασία «Κοινωνική Μέριμνα», στο οποίο οι εργαζόμενοι απασχολούνταν με Συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου, ενώ το 2002 ξεκίνησε τη λειτουργία του νέο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», παράλληλα με τα δύο προηγούμενα, στο οποίο οι εργαζόμενοι απασχολούνταν με Συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου.

Από το 1996 μέχρι και σήμερα, αν εξαιρέσει κανείς πως κάτω από την πίεση των αγώνων των εργαζομένων ένας μικρός αριθμός αυτών μονιμοποιήθηκε με το ΠΔ 164/2004, η συντριπτική πλειοψηφία παραμένει σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας σχεδόν δύο δεκαετίες, διανύοντας κατά καιρούς μεγάλες χρονικές περιόδους απλήρωτης εργασίας, αποτελώντας ίσως τον μακροβιότερο κλάδο εργαζομένων στο Δημόσιο που συνεχίζει να εργάζεται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Οι ευθύνες λοιπόν για τις συνθήκες ομηρίας των εργαζομένων στις εν λόγω δομές, οι οποίοι συχνά καλούνται να ασκήσουν παράλληλα καθήκοντα στα ΚΑΠΗ και στα Δημοτικά Ιατρεία των δήμων, βαραίνουν διαχρονικά όλες τις κυβερνήσεις από το 1996 έως και σήμερα, οπότε ας μη διαγκωνίζονται ορισμένοι, όπως το ΠΑΣΟΚ, που λέει ότι εισήγαγε αυτόν τον πρωτοποριακό θεσμό στην Ελλάδα, ή η ΝΔ, που επικαλείται τις μονιμοποιήσεις με το διάταγμα Παυλόπουλου.

Επιπλέον, αποκαλυπτικό σχετικά με το ρόλο του αστικού κράτους, αλλά και των δημοτικών αρχών στην υλοποίηση των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων και στον τομέα της Πρόνοιας και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας είναι το γεγονός ότι τόσο ο χαρακτήρας όσο και ο σκοπός του «Βοήθεια στο Σπίτι» αναπροσαρμόζονταν κάθε φορά ανάλογα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις προτεραιότητες του αστικού κράτους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ότι ενώ αρχικά το πρόγραμμα χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από εθνικούς πόρους, το 2008, το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας αλλάζει, με επίσημη κατεύθυνση της ΕΕ για την απαλλαγή της κρατικής ευθύνης στους τομείς Κοινωνικής Πρόνοιας, διευκολύνοντας την είσοδο ιδιωτών. Το 2012 η κατεύθυνση αυτή παίρνει «σάρκα και οστά», όταν με νόμο προβλέπεται η χρηματοδότηση του προγράμματος μέσω της επιβολής νέας ασφαλιστικής κράτησης, από το σύνολο των εργαζομένων, απαλλάσσοντας το κράτος από την ευθύνη χρηματοδότησής του, μετακυλίοντάς την στον ίδιο τον ασφαλισμένο, στο πλαίσιο της «ατομικής ευθύνης». Ταυτόχρονα έδινε τη δυνατότητα στο ΙΚΑ - ΕΤΕΑΜ να συνάπτει απευθείας συμβάσεις με ιδιωτικές επιχειρήσεις κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στο πλαίσιο της «Κοινωνικής Οικονομίας», ως επίσημης κατεύθυνσης της ΕΕ.

Η λειτουργία του «Βοήθεια στο Σπίτι» επιβεβαιώθηκε και δοκιμάστηκε διαχρονικά, εδώ και 2,5 δεκαετίες, τόσο την περίοδο της 10ετούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όσο και την περίοδο της πανδημίας.

Σε συνθήκες εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας στη χώρα μας, πλήρους υποβάθμισης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, σχεδόν πλήρους ανυπαρξίας κέντρων αποκατάστασης, δημόσιων κρατικών κέντρων περίθαλψης ηλικιωμένων και δημόσιων ιδρυμάτων χρόνιων παθήσεων, οι εν λόγω δομές και οι εργαζόμενοι σε αυτές έρχονται να καλύψουν το κενό.

Ετσι λοιπόν οι εργαζόμενοι καλούνται να χειριστούν πληθώρα περιστατικών, τα οποία σαφώς και δεν περιορίζονται μόνο σε άτομα τρίτης ηλικίας και ΑμεΑ, αλλά ψυχικά πάσχοντες, άτομα σε χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, ασθενείς με νεοπλασίες και συνήθως στο τελικό στάδιο, οικογένειες με ανήλικα παιδιά που αντιμετωπίζουν συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, αστέγους, περιστατικά ασθενών κυρίως νεαρής ηλικίας που βρίσκονται σε άγρυπνο κώμα, κ.ά.

Στις συνθήκες της 10ετούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, διαφοροποιήθηκε σημαντικά το κοινωνικό προφίλ των ανθρώπων που αναζήτησαν βοήθεια, είτε οι ίδιοι είτε μέσω των Κοινωνικών Υπηρεσιών των νοσηλευτικών ιδρυμάτων στα οποία νοσηλεύτηκαν είτε μέσω του κοινωνικού τους περίγυρου.

Αντίστοιχα την περίοδο έντασης του προσφυγικού - μεταναστευτικού προβλήματος, αναζήτησαν βοήθεια και εντάχθηκαν στη δομή του «Βοήθεια στο Σπίτι» και στις Κοινωνικές Υπηρεσίες πρόσφυγες και μετανάστες, μέσω των ΜΚΟ, με σοβαρά ψυχοκοινωνικά και χρόνια προβλήματα υγείας.

Την περίοδο της πανδημίας υπερδιπλασιάστηκαν οι χρονίως πάσχοντες και όσοι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες που απευθύνθηκαν στις εν λόγω δομές, όπως και αρκετά περιστατικά, με σοβαρά χρόνια νοσήματα, που λόγω της αδυναμίας πρόσβασης στα δημόσια νοσοκομεία έφταναν να αναζητούν βοήθεια ένα σκαλί πριν από το θάνατο.

Αντικειμενικά λοιπόν αποδεικνύεται πως η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και αντιφάσεων, που συνοδεύει κάθε περίοδο κρίσης, έχει άμεση αντανάκλαση στο περιεχόμενο και στο αντικείμενο εργασίας στις εν λόγω κοινωνικο-προνοιακές δομές.

Πόσο έτοιμες, λοιπόν, μπορεί να είναι οι δομές αυτές προκειμένου να χειριστούν την ποικιλότητα και συνθετότητα των περιστατικών, τόσο σε ό,τι αφορά τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, υλικοτεχνικής υποδομής, εκπαίδευσης και επιμόρφωσης του προσωπικού, εφόσον καλείται να χειριστεί πληθώρα σύνθετων και πολλές φορές ιδιαίτερα επιβαρυμένων περιστατικών; Με εργαζόμενους, εδώ και πάνω από 20 χρόνια, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας, έρμαια των διαθέσεων και των βουλών των εκάστοτε δημοτικών αρχών, οι οποίες πατώντας στην ανυπαρξία ενός κεντρικού κανονισμού λειτουργίας, χωρίς κανέναν σεβασμό, παρεμβαίνουν για λόγους ψηφοθηρίας και εξαγοράς συνειδήσεων.

Η περίοδος της πανδημίας έφερε στην επιφάνεια τις τραγικές ελλείψεις και την απόλυτη γύμνια όχι μόνο του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά και των προνοιακών δομών των δήμων, όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι». Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να καλύψει αυτά τα κενά μετέφερε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στις Κοινωνικές Υπηρεσίες το προσωπικό των υπηρεσιών που ήταν σε αναστολή λειτουργίας (ΚΑΠΗ, δημοτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΔΑΠ), χωρίς όμως επί της ουσίας να δοθεί ουσιαστική λύση. Το μεταφερόμενο προσωπικό, δικαιολογημένα δεν διέθετε την επιστημονική γνώση και εξειδίκευση που απαιτούνταν. Σε αρκετές περιπτώσεις επίσης αξιοποιήθηκαν δίκτυα εθελοντικών ομάδων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα τεράστια κενά από τις ελλείψεις προσωπικού.

Παρά τις συνεχείς εγκυκλίους των υπουργείων Εσωτερικών και Υγείας, σε καμία από αυτές δεν προβλέφθηκε, με ευθύνη της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπουργείων, η θεσμοθέτηση της διασύνδεσης των δομών Κοινωνικής Πρόνοιας των δήμων με τις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ώστε να καλύπτονται χωρίς καθυστερήσεις οι αυξημένες ανάγκες των ανθρώπων και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο. Η όποια προτεραιότητα δινόταν στους επαγγελματίες Υγείας, στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και στις δομές ΠΦΥ στηριζόταν στη συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη.

Δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη και έγκαιρη ενημέρωση των επαγγελματιών σχετικά με τα πρωτόκολλα που θα έπρεπε να εφαρμόζονται για τον περιορισμό της διασποράς της νόσου, την προστασία των ευπαθών ομάδων και των ίδιων των εργαζομένων.

Το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, σε συνεργασία με τους υγειονομικούς, καθόρισε άμεσα ένα πλάνο τήρησης μέτρων πρόληψης με τα απαιτούμενα Μέσα Ατομικής Προστασίας, η εξασφάλιση των οποίων ποικίλλει, ανάλογα με τις διαθέσεις της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού είχαν ως αποτέλεσμα πολλές φορές δύο νοσηλευτές να καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες νοσηλείας των κατοίκων ακόμη και ενός ολόκληρου καλλικρατικού δήμου.

Η ανάγκη περιορισμού των ημερών νοσηλείας στα δημόσια νοσοκομεία, για την εξοικονόμηση κρεβατιών για ασθενείς με Covid-19, οδήγησε σε μια εκρηκτική κατάσταση, να καλείται το νοσηλευτικό προσωπικό του «Βοήθεια στο Σπίτι» να χειριστεί, για παράδειγμα, σοβαρά περιστατικά με γάγγραινα που χρήζουν άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίς ιατρική παρακολούθηση για την εκτίμηση της πορείας της νόσου και χωρίς την ύπαρξη της απαιτούμενης υλικοτεχνικής υποδομής, για την προστασία των ασθενών και των εργαζομένων. Αλλεπάλληλα επίσης ήταν τα περιστατικά ασθενών με νεοπλασματικές ασθένειες, όπου λόγω της αδυναμίας προσέγγισης των δημόσιων δομών Υγείας παρατηρήθηκε σοβαρή επιδείνωση της υγείας τους.

Οι εργαζόμενοι στις Κοινωνικές Υπηρεσίες των δήμων και ιδιαίτερα στο πρόγραμμα «Βοήθεια Στο Σπίτι» έχουν αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια μια τεράστια, συσσωρευμένη επαγγελματική εμπειρία, σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, αλλά ταυτόχρονα και μια αντίστοιχη πολιτική πείρα για την ευκαιριακή και πρόσκαιρη αντιμετώπιση των υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας από το κεντρικό κράτος και την Τοπική Διοίκηση, με βάση τη σχέση κόστους - οφέλους, στο πλαίσιο ενός εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας και Πρόνοιας.

Οι εργαζόμενοι, με βαθιά πίστη στη δύναμή τους, η οποία απορρέει από το δίκιο τους, μετά από 2 δεκαετίες εργασιακής ομηρίας, και την πολύτιμη πείρα που έχουν αποκτήσει θα πρέπει αταλάντευτα και συλλογικά να παλέψουν για:

• Τη μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Εδώ και τώρα ενίσχυση των Κοινωνικών Υπηρεσιών και του «Βοήθεια στο Σπίτι» με προσλήψεις προσωπικού, αφού η προκήρυξη που είναι ήδη σε εξέλιξη στην ουσία παγιώνει τις ελλείψεις που προϋπήρχαν και οι θέσεις που προκηρύσσονται είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες.
• Να προκηρυχθούν θέσεις γιατρών, ψυχολόγων και φυσικοθεραπευτών.
• Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα παροχής υπηρεσιών Πρόνοιας, ενταγμένο στο δημόσιο σύστημα Υγείας, στο πλαίσιο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• Να ενταχθούν στα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα οι ειδικότητες όλων των εργαζομένων που απασχολούνται στο «Βοήθεια στο Σπίτι».
• Να διασφαλιστούν όλοι οι ενδεδειγμένοι όροι που η επιστημονική κοινότητα έχει υποδείξει για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων στο «Βοήθεια στο Σπίτι». Πλήρης εξοπλισμός με τα προβλεπόμενα είδη απολύμανσης και προφύλαξης, παρεχόμενα δωρεάν από το κράτος.
• Να νομοθετηθεί κανονισμός λειτουργίας με τον οποίο θα καθορίζονται το είδος και η βαρύτητα των περιστατικών, όπως επίσης θα οριοθετούνται τα καθήκοντα των εργαζομένων ανάλογα με την ειδικότητά τους.
• Να καταργηθούν άμεσα οι ΠΝΠ οι οποίες περιέχουν αντιδραστικές διατάξεις και ειδικότερα σε σχέση με την ανάθεση συναφών καθηκόντων και την εργασία τα Σαββατοκύριακα. 5ήμερη απασχόληση, σύμφωνα με τις αποφάσεις των δημοτικών αρχών.