Στο κατάμεστο πάρκο δίπλα στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, τον «Ευαγγελισμό», παρουσιάστηκε χτες το βράδυ η έκδοση του Τμήματος Υγείας - Προνοιας του ΚΚΕ «Πανδημία COVID-19: Ο καπιταλισμός στη δύση του». Το «παρών» έδωσαν εργαζόμενοι στο σύστημα Υγείας και στην Πρόνοια, από άλλους κλάδους, νέοι, φοιτητές. Ανάμεσά τους πολλοί πρωτοπόροι συνδικαλιστές που δραστηριοποιούνται στα δημόσια νοσοκομεία και οι οποίοι εδώ και δύο χρόνια, στις πολύ δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης για την υπεράσπιση της υγείας του λαού.

Η έκδοση του Τμήματος της ΚΕ συνοψίζει τα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν αυτήν την ιδιαίτερη περίοδο της πανδημίας, από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών δυνάμεων και σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα, στην ΕΕ και παγκόσμια. Την έκδοση προλογίζει το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ η επιστημονική συγγραφική ομάδα έρχεται να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα, ξεσκεπάζοντας ιδεολογήματα της άρχουσας τάξης τα οποία στόχο έχουν να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες που κόστισαν και κοστίζουν τη ζωή αλλά και κλονίζουν την υγεία σε εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Την εκδήλωση άνοιξε η Κατερίνα Βεζύρη, μέλος του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας, και στη συνέχεια μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Την παρουσίαση έκανε ο Γιώργος Σιδέρης, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας. Ακολούθησαν ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις από τους: Γιάννη Βασιλειάδη, αναπληρωτή καθηγητή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βασίλη Ζουμπουρλή, διευθυντή Ερευνών της Μονάδας Βιοϊατρικών Εφαρμογών του Ινστιτούτου Χημικής Βιολογίας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Ανδρέα Λάζαρη, καθηγητή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και Κωνσταντίνο Τριανταφύλλου, καθηγητή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

συντρόφισσες, σύντροφοι,

Νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η αποψινή μας συνάντηση, σε αυτόν τον χώρο, δίπλα από το μεγαλύτερο δημόσιο νοσοκομείο της χώρας, τον «Ευαγγελισμό», έχει ιδιαίτερη σημασία διότι αφορά στην παρουσίαση της έκδοσης του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ, όπου μέσα από τα 10 άρθρα της αναδεικνύονται με εύστοχο και επιχειρηματολογημένο τρόπο οι επιστημονικές, ιδεολογικές και πολιτικές πλευρές της αντιπαράθεσης την περίοδο της πανδημίας, με ένα σύστημα που κυριολεκτικά «σκοτώνει». Αφού στην πραγματικότητα, ο πιο μεγάλος και επικίνδυνος ιός είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Κι αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνο για την πανδημία, ισχύει για ό,τι βιώνει ο λαός μας. Από την ακρίβεια, η οποία δεν «έπεσε από τον ουρανό», αλλά είναι συνέπεια του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μέχρι τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και την εμπλοκή της χώρας μας, η οποία έχει απογειωθεί.

Κι αυτή η εμπλοκή στο πλευρό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν μας θωρακίζει απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, όπως κοροϊδεύει η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία όπως και οι προηγούμενες έχουν αναγορεύσει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε δήθεν εγγυητή και παράγοντα σταθερότητας. Αυτούς, δηλαδή, που κάνουν πλάτες στην επιθετικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Φυσικά, όταν αναφερόμαστε στη «δύση του καπιταλισμού», έχουμε στο νου μας ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που έχει προ πολλού σαπίσει και που η ανάπτυξή του προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης της σύγχρονης εργατικής τάξης και μάλιστα σε όλες τις πτυχές που καθορίζουν τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής της δύναμης, της ίδιας της ζωής της.

Αυτό ακριβώς εκφράστηκε την περίοδο της πανδημίας με τις τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, σε υποδομές, σε τεχνικά μέσα και υγειονομικό υλικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας. Με διαμόρφωση των «πρωτοκόλλων» αντιμετώπισης της πανδημίας με τέτοιον τρόπο, που είχαν εμφανή τη σφραγίδα των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, προκειμένου στα διάφορα μέτρα που παίρνονταν να κυριαρχεί η περιβόητη «ατομική ευθύνη». Και στην κρατική ευθύνη, φυσικά, να κυριαρχεί η προστασία της καπιταλιστικής οικονομίας, της κερδοφορίας των λίγων.

Κατά τη γνώμη του ΚΚΕ, οι ελλείψεις σε κλίνες ΜΕΘ, οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, η αποψιλωμένη δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δεν αποτελούν κάποια επιμέρους προβλήματα ανικανότητας σχεδιασμού του συστήματος Υγείας. Οχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιες πλευρές. Δεν είναι όμως οι κύριες ούτε οπωσδήποτε η αιτία του προβλήματος.

Αλλωστε, εάν ήταν κυρίως τέτοιου χαρακτήρα τα προβλήματα, δεν μπορεί... Τόσες κυβερνήσεις εναλλάχτηκαν... Φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, αυτοαποκαλούμενες «αριστερές», αυτοδύναμες ή συνεργασίας, πολιτικών κομμάτων και τεχνοκρατών επίσης. Κανείς δεν βρέθηκε έστω στοιχειωδώς ικανός να λύσει τέτοια προβλήματα;

Εξάλλου, οι ίδιες υποτίθεται «ιδιομορφίες» έβαλαν τη σφραγίδα τους και σε άλλα καπιταλιστικά κράτη με τα λεγόμενα «προηγμένα» συστήματα Υγείας! Μάλιστα, αυτά τα κράτη, οι διεκδικητές του ρόλου του «σωτήρα» του λαού, όπως η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ με τα εξαπτέρυγά τους, τα θεωρούν και «πρότυπο» και θέλουν τα συστήματά τους να τα εφαρμόσουν πλήρως και στην Ελλάδα. Ομως, «ιδιομορφίες» που επαναλαμβάνονται δεν είναι πλέον ιδιομορφίες, αλλά κανόνας.

Στην έκδοση του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας αξιοποιούνται πολλά στοιχεία από την Ευρώπη και παγκόσμια, που επιβεβαιώνουν αυτόν τον κανόνα. Κυρίως επιβεβαιώνονται η εκτίμηση και το συμπέρασμα ότι κάθε πτυχή των προβλημάτων που σχετίζονται με τη δημόσια Υγεία - πρόληψη αλλά και με την περίθαλψη, τα οποία αναδείχτηκαν με εκκωφαντικό τρόπο την περίοδο της πανδημίας και τα οποία βεβαίως υπήρχαν και πριν απ' αυτήν, είναι η έκφραση αυτής της ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο την ανταγωνιστικότητα, το κέρδος, πράγμα που είναι κάθετα αντίθετο με τις πραγματικές κοινωνικές - λαϊκές ανάγκες.

Νομίζουμε ότι μέσα από τη διαφορετική θεματολογία των άρθρων της έκδοσης επιβεβαιώνεται αυτό το συμπέρασμα. Θεωρούμε ότι αποτελεί μέγιστη συμβολή προς τις λαϊκές δυνάμεις, προκειμένου οι προβληματισμοί, η υπαρκτή αγανάκτηση, η αναζήτηση λύσεων, η οργάνωση της πάλης να αποκτούν την «πυξίδα» τους, η οποία σταθερά πρέπει να δείχνει ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Να φωτίζουν, δηλαδή, τι πρέπει να φύγει από τη μέση, προκειμένου να αντιστοιχηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού στην πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση με τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα στην επιστήμη, στην τεχνολογία, με την ουσιαστική και πλήρη αξιοποίηση του πολυάριθμου υγειονομικού προσωπικού όλων των κλάδων και ειδικοτήτων.

Η κυβέρνηση και όλα τα άλλα αστικά κόμματα, με ελάχιστες επιμέρους διαφορές, προβάλλουν ως λύση την ενίσχυση των κανόνων της αγοράς στο σύστημα Υγείας. Πρόκειται, δηλαδή, για όλα αυτά τα «εργαλεία», τα οποία διαμόρφωσαν από τη μια μεριά αυτό το άθλιο δημόσιο σύστημα Υγείας και από την άλλη διαμόρφωσαν έναν εύρωστο ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα της Υγείας.

Το μόνο που επιβεβαιώνουν, που δείχνουν όλα αυτά, είναι το μέγεθος του σαπίσματος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Δείχνει τα πεπερασμένα όριά του, όσον αφορά στη λαϊκή Υγεία, αφού ο σκοπός της παραγωγής, δηλαδή το κέρδος, απαιτεί φθηνότερη εργατική δύναμη. Και ακριβώς γι' αυτό όλες οι εργασίες για την προστασία της και την αναπαραγωγή της θεωρούνται «κόστος» που πρέπει να συμπιέζεται στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Ετσι εξηγούνται ορισμένες αντιθέσεις και αντιφάσεις, όπως π.χ., σε μια περίοδο κατά την οποία η νέα τεχνολογία σε συνδυασμό με το πολυάριθμο υγειονομικό προσωπικό θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την καταγραφή των ιδιαίτερων αναγκών του πληθυσμού και την παροχή των αναγκαίων υπηρεσιών στο πλαίσιο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, φτάνουμε στο σημείο να είναι ζητούμενο ακόμα και ένα ιατρικό ραντεβού!

Ολοι γνωρίζουμε ότι για την ανάπτυξη του σημερινού συστήματος Υγείας οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις - τομές, οι οποίες εφαρμόστηκαν απ' όλες τις κυβερνήσεις, είχαν ως κριτήριο τη μείωση του «κόστους» της λαϊκής Υγείας και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

Αυτόν τον «καημό» υπηρετούσαν μέτρα όπως για τον έλεγχο της «σπατάλης», την αύξηση της «παραγωγικότητας», την ενίσχυση της «έρευνας και της καινοτομίας στην Υγεία» και άλλα αντίστοιχα.

Λες και οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο και δικαιούνται να τους επιστρέφεται ένα μέρος του πίσω με τη μορφή υπηρεσιών Υγείας, «κοστίζουν»!

Πρόκειται για πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας. Αυτά τα κριτήρια αποτελούσαν την προμετωπίδα όλων των βασικών νόμων που πέρασαν από τη Βουλή, απ' όλες τις κυβερνήσεις. Λες και τα είχε γράψει το ίδιο χέρι...

Πρόσφατο «κατόρθωμα» αποτελούν τα μέτρα της κυβέρνησης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τον ΕΟΠΥΥ. Ουσιαστικά πρόκειται για μεταρρυθμίσεις... των «μεταρρυθμίσεων» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που και αυτές αποτελούσαν μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και πάει λέγοντας. Εχουν πλέον τέτοιες ομοιότητες στη στρατηγική τους και στο ζήτημα της Υγείας που θα ήταν αρκετά δύσκολο να βρει κάποιος τις διαφορές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του «θα λογαριαστούμε μετά», της «εθνικής συνεννόησης», του «υπουργού Υγείας κοινής αποδοχής», πρόσφατα παρουσίασε τις θέσεις του για την Υγεία. Στο «διά ταύτα», ουδέν νεώτερον από αυτά που επαγγέλλεται η κυβέρνηση της ΝΔ, εκτός από την προβολή της ανάγκης αλλαγής της κυβέρνησης, για να υλοποιηθούν με μεγαλύτερη ικανότητα αυτά που πράττει και η σημερινή κυβέρνηση!

Ολους τους έχει πιάσει ο πόνος για τη σπατάλη, τον ανορθολογισμό. Ομως, ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο αυτών των εννοιών, αν αναλογιστούμε τις σύγχρονες δυνατότητες; Αλήθεια, δεν είναι σπατάλη το γεγονός ότι σήμερα ένα υψηλά εξειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό υποαξιοποιείται; Οτι οι δυνατότητες των παρεχόμενων υπηρεσιών τους «φιλτράρονται», με κριτήριο το «κόστος - όφελος»; Και γι' αυτό τμήματα του λαού είτε δεν έχουν καθόλου είτε έχουν υποτυπώδεις υπηρεσίες, μακριά από τις ανάγκες τους.

Το ΚΚΕ απαντάει με την επιστημονική, σχεδιασμένη ανάπτυξη του κρατικού συστήματος Υγείας όπου η εκπαίδευση του αναγκαίου αριθμού υγειονομικών, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, η κατανομή τους σε όλες τις μονάδες Υγείας θα εξασφαλίζουν την αξιοποίηση όλων.

Δεν είναι ο ορισμός του ανορθολογισμού η πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων τη μια να επικαλούνται τον «πληθωρισμό» των γιατρών και την άλλη την έλλειψή τους; Τώρα τελευταία, μάλιστα, ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει επαρκής αριθμός αναισθησιολόγων για τη λειτουργία των χειρουργείων!

Ομως, αυτά είναι τα αποτελέσματα της ανάπτυξης στον καπιταλισμό με κριτήριο το κέρδος και το λιγότερο δυνατό «κόστος», για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους, των λαϊκών αναγκών.

Τι είναι τελικά ορθολογικό και παραγωγικό;

Η κρατική πολιτική που μετράει τα νοσηλευτικά κρεβάτια και τα κρεβάτια ΜΕΘ σαν κλίνες ξενοδοχειακής μονάδας με το κριτήριο του ποσοστού πληρότητας; `Η αυτό που λέει η κοινή λογική, ότι στους συγκεκριμένους τομείς, πάντα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη εφεδρείας σε υποδομές και προσωπικό, αφού είναι γνωστό και αναμενόμενο να βρεθείς σε έκτακτες συνθήκες και ανάγκες μαζικού χαρακτήρα;

Θέτουμε αυτά τα ζητήματα διότι η ίδια η πανδημία τα ανέδειξε. Πρέπει, κατά τη γνώμη μας, οι υγειονομικοί πριν απ' όλα, αλλά και συνολικά ο λαός που τον αφορά η υγεία και η ζωή του, με αφορμή την έκδοση αυτή, να προχωρήσουν παραπέρα στον προβληματισμό τους, στη στάση τους συνολικά και στην καθημερινή τους δράση.

Μέσα στην καθημερινή πάλη για να προσληφθεί προσωπικό, να διευρυνθούν οι δωρεάν παροχές στον λαό, να αυξηθεί η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, το ΚΚΕ χαράζει έναν δρόμο ανάπτυξης που θα αντιμετωπίζει τη λαϊκή Υγεία ως καθολικό και δωρεάν δικαίωμα εξασφαλισμένο από μια εργατική - λαϊκή διακυβέρνηση και το κράτος της. Στη λαϊκή συσπείρωση με το ΚΚΕ, για την προστασία της Υγείας... Στην αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, για ένα σύστημα χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, ο λαός θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις τακτικές και τις έκτακτες ανάγκες του με όλα τα διαθέσιμα μέσα. Και οι υγειονομικοί θα είναι απελευθερωμένοι από τις σημερινές περιοριστικές δεσμεύσεις της αντιλαϊκής πολιτικής.

Να μου επιτρέψετε να προσπαθήσω να το πω, κάπως με την ιατρική ορολογία. Αυτό που απαιτείται σήμερα, είναι μαζί με τις συμπτωματικές θεραπείες, να αντιμετωπιστεί η αιτία και να χορηγηθεί η θεραπεία, ώστε να εκριζωθεί η βασική πανδημική ασθένεια της εποχής, ο πιο επικίνδυνος ιός, που έχει το όνομα καπιταλισμός.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, νομίζω πως η συγκεκριμένη έκδοση βοηθάει. Και αξίζει να διαβαστεί από τους υγειονομικούς, τους επιστήμονες και τον κάθε λαϊκό άνθρωπο που προβληματίζεται, που ψάχνει και ψάχνεται. Σε τελευταία ανάλυση, η επιστήμη μπορεί να νικήσει τον ανορθολογισμό, τον σκοταδισμό που μας κατακλύζουν και τη μήτρα τους: Την καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα.

Αναλυτικά στο βιβλίο περιλαμβάνονται τα εξής άρθρα:

-- Ιστορικά δεδομένα και προσέγγιση των σύγχρονων αιτιών εξάπλωσης των επιδημικών και πανδημικών φαινομένων

-- Πανδημία και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις: Το παράδειγμα της κούρσας των ανταγωνισμών και της «διπλωματίας» των εμβολίων

-- Αντιεμβολιαστικές ομάδες: Η άλλη όψη της αστικής πολιτικής και του επιστημονικού ανορθολογισμού

-- Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον ιό; Μια διεθνής ανασκόπηση για τις επιπτώσεις της πανδημίας στα φτωχά λαϊκά στρώματα

-- Πώς βρήκε η πανδημία τα συστήματα δημόσιας περίθαλψης: Οι αντιλαϊκές επιπτώσεις της εμπορευματοποίησης και της επιχειρηματικότητας μέσα από την ευρωπαϊκή εμπειρία

-- Η πανδημία ως ευκαιρία: Ενίσχυση του ιδιωτικού και επιτάχυνση της παραπέρα εμπορευματοποίησης του κρατικού συστήματος Υγείας στην Ελλάδα

-- Ο SARS-CoV-2 ως παράγοντας επαγγελματικού κινδύνου: Οι αναξιοποίητες δυνατότητες πρόληψης και προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς

-- Η επιδημική ετοιμότητα και ο ρόλος των υπηρεσιών Δημόσιας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας

-- «Ευάλωτες» πληθυσμιακές ομάδες και πληθυσμοί σε κλειστές προνοιακές δομές κατά τη διάρκεια της πανδημίας

-- Πρώτη προσέγγιση των επιπτώσεων της πανδημίας στην ψυχική υγεία

Στο άρθρο με τίτλο «Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον ιό; Μία διεθνής ανασκόπηση για τις επιπτώσεις της πανδημίας στα φτωχά λαϊκά στρώματα» επιχειρούμε να απαντήσουμε στο χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι «ο ιός δεν κάνει διακρίσεις», τους χτυπάει όλους το ίδιο, πλούσιους και φτωχούς. Είναι έτσι; Η επιστημονική έρευνα άλλα δείχνει, αφού:

Τα επίκεντρα της πανδημίας με ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων σε πολλαπλές έρευνες βρέθηκαν να είναι οι φτωχογειτονιές των μεγάλων αστικών πόλεων του πλανήτη.

Οπως αναφέρει στέλεχος του Πανεπιστημίου Δημόσιας Υγείας της Καλιφόρνια: «Οι μειονότητες αποτελούν τους εργάτες πρώτης γραμμής σε εμπόριο, λαϊκές αγορές, διαμετακομιστικές υπηρεσίες... Αυτοί οι εργάτες, που πλειοψηφούν οι έγχρωμοι πληθυσμοί, δεν έχουν την πολυτέλεια της απομόνωσης στο σπίτι, ως μέτρο κοινωνικής αποστασιοποίησης και μείωσης διασποράς». Στη χώρα μας τα ανεπαρκή στοιχεία σε σχέση με το σαφέστατο ταξικό πρόσημο του ιού δεν αποτελεί καθόλου «αμέλεια» ότι δεν υπάρχουν. Παρ' όλα αυτά είναι σαφές πως η ταξικότητα εκφράστηκε και με άλλους τρόπους, όπως στο ποιοι είχαν πρόσβαση σε ελάχιστες ή σμπαραλιασμένες δομές περίθαλψης.

Τα αστικά επιτελεία βάφτισαν την πανδημία απρόβλεπτη απειλή.

Αλήθεια, για ποια απρόβλεπτη απειλή μιλάνε, όταν ο ίδιος ο ΠΟΥ, μόνο κατά το χρονικό διάστημα 2011-2018, αναφέρει πως ήρθε αντιμέτωπος με σχεδόν 2.500 επιδημίες, ενώ από το 2009 μέχρι σήμερα μετρούμε επτά περιπτώσεις σοβαρών επιδημιών (Η1Ν1, Εμπολα, SARS, MERS, Γρίπη των πτηνών, Ζίκα, SARS-CoV-2); (...) Πως μπορεί να θεωρείται αόρατος ένας εχθρός για τον οποίο τον πρώτο χρόνο είχαν δημοσιευτεί 99.000 και μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευτεί 266.000 εργασίες το αφήνουμε στην κρίση σας.

Αυτά τα ζητήματα διαπραγματεύεται το πρώτο άρθρο της έκδοσης με τίτλο: «Ιστορικά δεδομένα και προσέγγιση των σύγχρονων αιτιών εξάπλωσης των επιδημικών και πανδημικών φαινομένων», με αναφορές όχι μόνο στο σήμερα αλλά και στο πώς οι κλασικοί του μαρξισμού και ο ίδιος ο Μαρξ μελέτησε μέσα από τις σελίδες του «Κεφαλαίου» αντίστοιχους παράγοντες.

Αν παρατηρήσουμε πιο καθαρά την εικόνα, θα δούμε ότι το παραμύθι περί απρόβλεπτης απειλής διατρανώθηκε ακριβώς για να εξηγήσει ότι ήταν απροετοίμαστα τα συστήματα Υγείας.

Οι «αντοχές» του συστήματος δεν διαμορφώθηκαν μόνες τους. Αφού με την αντιλαϊκή τους πολιτική όλες οι εναλλασσόμενες αστικές κυβερνήσεις τις διαμόρφωσαν, μετά τις επικαλούνται αποσιωπώντας φυσικά την αιτία. Και εδώ προβάλλουν το αποτέλεσμα ως αιτία...

Η πανδημία λοιπόν φανέρωσε σε όλη την Ελλάδα και τον καπιταλιστικό κόσμο, ακόμα και στις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες - «πρότυπο» για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, τη χρεοκοπία των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας. Αυτός είναι ο λόγος που αυτά έγιναν φύλλο και φτερό και άφησαν απροστάτευτο τον κάθε λαό.

Αυτός είναι και ο λόγος που χιλιάδες ασθενείς αποκλείστηκαν άλλοι από τις αναγκαίες εξετάσεις, άλλοι από θεραπείες και χειρουργεία, για να αντέξει την «πίεση» των ασθενών από COVID-19 (...)

Στο άρθρο της έκδοσης με τίτλο «Η πανδημία ως ευκαιρία: Ενίσχυση του ιδιωτικού και επιτάχυνση της παραπέρα εμπορευματοποίησης του κρατικού συστήματος Υγείας στην Ελλάδα» αναφέρονται αποκαλυπτικά τέτοια παραδείγματα, που δείχνουν ότι ο ιδιωτικός τομέας Υγείας κάθε άλλο παρά αδιάφορος έμεινε στην πανδημία. Οχι από την πλευρά της συμβολής στην αντιμετώπισή της, αλλά ως αξιοποίηση της ευκαιρίας για «δουλειές» με αυτούς που αποκλείονταν από τις δημόσιες μονάδες αλλά και για ανακατεύθυνση των δραστηριοτήτων του σε νέα πεδία όπως τα Big Data και η Τηλεϊατρική. Ταυτόχρονα απέκλειε τους COVID-19 ασθενείς, διότι αυτοί ήταν «υψηλού κόστους» και με περιορισμένα σχετικά περιθώρια κέρδους.

Η κυβέρνηση και όλοι οι πυλώνες του συστήματος από την πρώτη στιγμή κρύφτηκαν πίσω από την ατομική ευθύνη, για να αποκρύψουν την ευθύνη του κράτους, την κυβερνητική ευθύνη (...)

Βέβαια κουβέντα δεν βγάζουν για τους χώρους και τις πληθυσμιακές ομάδες που δεν έχουν να πουν ούτε αυτά τα σαθρά επιχειρήματα. Τι έγινε για παράδειγμα στους οίκους ευγηρίας, στις δομές προσφύγων και μεταναστών, στις δομές χρονίως πασχόντων. Και αυτοί μυστικά πάρτι έκαναν; Τι έγινε στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στους τόπους δουλειάς. Οφείλαμε λοιπόν να μελετήσουμε και αυτό το θέμα, στο οποίο μπαίνουν ιδιαίτερες πλευρές μέσα από το άρθρο με τίτλο: «"Ευάλωτες" πληθυσμιακές ομάδες και πληθυσμοί σε κλειστές προνοιακές δομές κατά τη διάρκεια της πανδημίας».

Ολες οι κυβερνήσεις κούναγαν το δάχτυλο, ενοχοποιούσαν όσους νόσησαν για να κρύψουν τις δικές τους αντιλαϊκές πολιτικές και παλινωδίες, τα πρωτόκολλα που ήταν κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Στο άρθρο με τίτλο «Η επιδημική ετοιμότητα και ο ρόλος των υπηρεσιών Δημόσιας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας» αναδεικνύονται ακριβώς αυτές οι πλευρές που καθόρισαν τα λεγόμενα επιδημιολογικά μοντέλα. Διαβάζοντας αυτό το άρθρο μπορούν να αποκτήσουν άλλο περιεχόμενο οι καθημερινές συζητήσεις περί λοκντάουν, ιχνηλάτησης, επιτήρησης, συνολικά υπηρεσιών δημόσιας Υγείας. Γιατί μέσα σε αυτά τα δύο και πλέον χρόνια αποδείχτηκε πως τα διάφορα επιδημιολογικά μοντέλα δεν ήταν και τόσα πολλά όσο φαίνονται, αλλά ήταν υποταγμένα στη δοσμένη οικονομία, την καπιταλιστική, και τους δοσμένους κλάδους της βιομηχανίας της. Ετσι για παράδειγμα θα βρούμε τις ΗΠΑ, που δεν υιοθέτησαν σε κάποιες πολιτείες ούτε μία μέρα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης κατ' εντολή των μονοπωλίων πετρελαίου (βλέπετε το πετρέλαιο δεν επεξεργάζεται με τηλεργασία), θα δούμε το παράδειγμα των χωρών της ΕΕ που τα λοκντάουν ήταν τόσο όσο, θα δούμε και το λαμπρό παράδειγμα της μικρής Κούβας στον τομέα της καταγραφής, ιχνηλάτησης και εν τέλει δημόσιας Υγείας (...)

Το άρθρο με τίτλο «Ο SARS-CoV-2 ως παράγοντας επαγγελματικού κινδύνου: Οι αναξιοποίητες δυνατότητες πρόληψης και προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς», το οποίο φωτίζει επιστημονικά και από τη σκοπιά της Ιατρικής της Εργασίας που υπηρετεί τους εργαζόμενους, πως η προστασία τους στην εργασία συνδέεται ολόπλευρα με την πρόληψη και αντιμετώπιση του συνόλου των παραγόντων επαγγελματικού κινδύνου και πως εν ολίγοις μετατράπηκαν οι χώροι δουλειάς σε χώρους υπερμετάδοσης.

Δυόμισι χρόνια μετά είναι πολύ περισσότερο ορατό πως η πανδημία αξιοποιήθηκε για να ενταθεί η καταστολή απέναντι στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα (...)

Αυτές και άλλες πλευρές παρουσιάζονται στα άρθρα με τίτλο «Πανδημία και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις: Το παράδειγμα της κούρσας των ανταγωνισμών και της "διπλωματίας" των εμβολίων» και στο άρθρο με τίτλο: «Αντιεμβολιαστικές ομάδες: Η άλλη όψη της αστικής πολιτικής και του επιστημονικού ανορθολογισμού» (...)

Στις κοινότητες των Αφροαμερικανών των ΗΠΑ ο όρος που χρησιμοποιείται από αρκετούς επιστήμονες για να περιγράψει την άρνηση εμβολιασμού δεν είναι το «anti-science», αλλά ο όρος «anti-scientist», αφού θεωρείται πως ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αυτών των κοινοτήτων είναι αρνητικό λόγω των πολλαπλών περιστατικών ρατσισμού που έχει δεχθεί από υγειονομικούς (επί το πλείστον λευκούς) και λόγω του διαρκούς αποκλεισμού του από υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Τέτοια πατήματα έδωσαν πολλοί αξιότιμοι καθηγητές και λοιποί, που τα σάλια τους κοσμούν ακόμα τα σακάκια της πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Στη χώρα μας, άλλωστε, οι περιοχές με μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων είναι οι λαϊκές γειτονιές, οι κάτοικοι χαμηλού οικονομικού επιπέδου και μόρφωσης (...)

Στη χώρα μας, το εργατικό - λαϊκό κίνημα με τη συμβολή του ΚΚΕ από την πρώτη μέρα αποδόμησε το επικίνδυνο και παραλυτικό αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ για «εθνική ενότητα», ότι «είμαστε όλοι μαζί», ότι «είναι κοινός ο εχθρός», προκειμένου να εξασφαλίσει σιγή «νεκροταφείου», ώστε να μη μιλάει κανείς για τον κίνδυνο από την εγκληματική πολιτική της. Δεν της πέρασε, παρόλο που πολύτιμο συμπαραστάτη είχε τον ΣΥΡΙΖΑ τού «θα λογαριαστούμε μετά», της «εθνικής συνεννόησης», του «πολιτικού μορατόριουμ», «των υπουργών κοινής αποδοχής». Ο λαός μας δεν έχει να περιμένει καλύτερες μέρες από αυτό το κόμμα, που ακόμα και όταν ψέλλιζε κάτι φαινομενικά φιλολαϊκό, έτρεχε να υποβάλει τα σέβη του στους επιχειρηματικούς ομίλους και την κερδοφορία τους. Κάπως έτσι ακούσαμε από τα στελέχη του για «επίταξη του ιδιωτικού τομέα αλλά ...σε λογικές τιμές», «μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας Υγείας αλλά ...πάντα κοστολογημένα». Αυτό το τονίζουμε γιατί τεχνηέντως τον τελευταίο χρόνο - γιατί τον πρώτο ήταν τελείως μουγκός - από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και προσκείμενα σε αυτούς ΜΜΕ γίνεται προσπάθεια να αρθρωθεί υποτιθέμενος αντιπολιτευτικός λόγος για άλλη στρατηγική αντιμετώπισης της πανδημίας. Η πρόσφατη μάλιστα έκδοση του Τμήματος Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι τίποτα άλλο από συρραφή δελτίων Τύπου και χωρίς καμία ντροπή επαναλαμβάνουν τα περί εθνικής συνεννόησης.

Η στρατηγική σύμπλευση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα της Υγείας, αν και αναδεικνύεται ολοκληρωμένα στον πρόλογο του ΠΓ που υπάρχει στην έκδοση που παρουσιάζουμε σήμερα, εκδηλώθηκε για μία ακόμη φορά στο πρόσφατο φόρουμ - συνέδριο που διοργάνωσε γνωστό σάιτ εφημερίδας και συνομίλησαν σαν παλιοί γνωστοί και καλοί φίλοι διάφοροι φαρμακοβιομήχανοι - στελέχη ιδιωτικών ομίλων Υγείας - κυβερνητικοί συνδικαλιστές, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αυτές οι συναινέσεις και συνευρέσεις επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα δύσκολα για την υγεία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι επίσης μπροστά. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, αφού η πολιτική και τα μέτρα που διαμόρφωσαν αυτό το άθλιο και επικίνδυνο σύστημα Υγείας για τον λαό, παρουσιάζονται ως λύση και από τους δύο. Το «νέο ΕΣΥ», που την ουσία του δεν αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που σχεδιάζει και προωθεί η κυβέρνηση, προβλέπει νέο κύκλο καταργήσεων και συγχωνεύσεων νοσοκομείων και κλινικών, συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) για να κερδοφορεί περισσότερο ο ιδιωτικός τομέας, λειτουργία του ΕΟΠΥΥ ως ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας για ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη των ασφαλισμένων, ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων με νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των ασθενών, μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ των μονάδων Υγείας (...)

Το ΚΚΕ συνέβαλε στον αγώνα για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται μαζί με τον αγώνα ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, ενάντια στη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ που μας μπλέκει σε νέες περιπέτειες, ενάντια στην ακρίβεια, στην καθήλωση των μισθών, στα ωράρια - λάστιχο, στη μερική απασχόληση, στις απολύσεις και το ξεσπίτωμα εργαζομένων, στις αυξήσεις σε ρεύμα, πετρέλαιο, καύσιμα, στο ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτών, πρέπει να ενταθεί και να μαζικοποιηθεί το επόμενο διάστημα. Για να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης.

Γιατί όσον αφορά την Υγεία και την πανδημία, είμαστε πεισμένοι ότι η ανθρωπότητα θα μετρούσε λιγότερα θύματα, περισσότερες ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί, αν δεν υπήρχαν ο παράγοντας «κέρδος», ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών και των επιχειρηματικών ομίλων, αν η Υγεία δεν «πουλιόταν και αγοραζόταν».

(Ολόκληρη η ομιλία του Γ. Σιδέρη θα δημοσιευθεί στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» στις 18 - 19 Ιούνη)

Οταν περιεργάζομαι ένα βιβλίο, ξεκινώ από την τελευταία σελίδα. Θα παραφράσω τον επιφανή Ιταλό ψυχίατρο λέγοντας ότι «η καλύτερη πρόληψη ενάντια στις παθήσεις είναι ο αγώνας ενάντια στη φτώχεια» και θα γυρίσω στη σελίδα πριν τα περιεχόμενα: Λέει ο εργάτης σ' έναν γιατρό «...όσο για την αιτία της αρρώστιας μας, μια ματιά να 'χεις ρίξει στα κουρέλια μας θα σου 'λεγε περισσότερα. Είναι η ίδια αιτία που φθείρει το κορμί μας και τα ρούχα μας...».

Δεν είναι η πανδημία φυσικό φαινόμενο, απρόβλεπτη και αναπόφευκτη (...)

Με επιστημονική ενάργεια οι συντελεστές του κειμένου εξηγούν τον τρόπο που το χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες έδωσε τη θέση του στην άναρχη αλματώδη πρόοδο του καπιταλισμού, που οδηγεί στην καταλήστευση των φυσικών πόρων και στη μεταβολή του περιβάλλοντος ως παράγοντες εξάπλωσης πανδημιών. Μέσα από παραδείγματα και επιστημονική ιστορική διαδρομή δίνονται τα εργαλεία κατανόησης της αλληλεπίδρασης άνθρωπος - φύση - επιδημίες και φωτίζεται ο δρόμος προς τη διέξοδο με «επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό στη διαδικασία απόφασης των επενδύσεων με κριτήριο τον άνθρωπο και το περιβάλλον».

Η πανδημία όπως και κάθε αρρώστια είναι ταξική. Πλήττει περισσότερο την εργατική τάξη, τους φτωχότερους, τους ανέργους, τις μειονότητες, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες (...)

Στα κείμενα του βιβλίου αποδομούνται τα επιχειρήματα της αστικής αντιπολίτευσης για λανθασμένη πολιτική, ανεπάρκεια και ανικανότητα των κυβερνώντων. Είναι το επίπεδο της καπιταλιστικής οικονομίας και των προσδοκιών της, που επιβάλλει «διαφορετικούς» τρόπους αντιμετώπισης. Η υγεία στην καπιταλιστική εποχή είναι εμπόρευμα και παρέχεται τόσο όσο για να διατηρεί και να πολλαπλασιάζει την εργατική δύναμη ώστε να επιτυγχάνεται το κέρδος. Τίποτα δεν γίνεται από λάθος ή από ανικανότητα, είτε αυτό λέγεται ανοσία της αγέλης ή σκληρό lockdown. Το κέρδος διατάζει και όχι ο άνθρωπος (...)

Το αστικό κράτος αρνείται να προφυλάξει τον εργαζόμενο στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στους χώρους εργασίας, απαλλάσσει την εργοδοσία από την υποχρέωση για εξασφάλιση της υγείας των εργατών, εξαφανίζει την Επιθεώρηση Εργασίας, περιορίζεται σε παροχή ελάχιστων μέσων ατομικής προστασίας και γλυκοκοιτάζει σε νέες μορφές ευέλικτης εργασίας με αποκορύφωμα την τηλεργασία, που εντατικοποιεί την εργασία και εξουθενώνει των εργαζόμενο, αποξενώνοντάς τον από το οικογενειακό του περιβάλλον και εξαφανίζοντας τον ελεύθερο χρόνο. Είναι τέτοια η ξετσιπωσιά του κράτους εργοδότη των υγειονομικών, που αρνείται να θεωρήσει τη νόσηση από COVID-19 κατά την εργασία ως επαγγελματικό νόσημα. Ατομική ευθύνη, γαρ.

Ο καπιταλισμός στη δύση του; Το τέρας φτιασιδώνεται, το τέρας αγριεύει.

Αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο: Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών τονίζουν ότι το εμπόριο εξωτικών ειδών, η βρώση άγριων ζώων και, το κυριότερο, η αυξανόμενη ζήτηση για ζωική πρωτεΐνη παγκοσμίως, είναι οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για την ανάδυση και διάδοση νέων ασθενειών.

Περίπου 200.000 παγκολίνοι θανατώνονται ετησίως στην Ασία, τόσο για παρασκευή φαρμάκων για την παραδοσιακή κινεζική Ιατρική όσο και για το κρέας τους. Η «διαστροφή» στη συνειδητοποίηση κοινωνικών αναγκών που επιβάλλει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής οδηγεί στη φυλάκιση της μοσχογαλής στις ασιατικές χώρες και στην εκμετάλλευσή της για την παραγωγή του αρωματικού καφέ Kopi Luwak από τα κόπρανά της, που η τιμή του μπορεί να ξεπεράσει και τα 550 ευρώ το κιλό. Είναι γνωστό ότι οι κορoνοϊοί εύκολα ανασυνδυάζονται στη φύση. Αυτό πιθανώς συνέβη στις λαϊκές αγορές της Απω Ανατολής, όπου άνθρωποι, νυχτερίδες, μοσχογαλές, παγκολίνοι, κότες, γουρούνια κ.λπ. συμμετέχουν σε ένα αλισβερίσι ιικών ανταλλαγών.

H «χαμπουργκεροποίηση» του τροπικού δάσους, με τη δραματική αύξηση στη βιομηχανία του βόειου κρέατος, οδήγησε και στην ταυτόχρονη εμφάνιση των αιμορραγικών πυρετών. Η στροφή προς τη μαζική παραγωγή προϊόντων καμήλας ευνόησε την εμφάνιση του MERS-CoV-2003. Ποτέ άλλοτε τα ζώα που εκτρέφονται - ειδικά τα γουρούνια, τα πουλερικά, οι καμήλες και οι αγελάδες - δεν ζούσαν σε μικρούς χώρους - κλουβιά και σε ανήλιαγες αποθήκες (αυτό στον καπιταλισμό λέγεται οικονομία κλίμακας). Επιλέγονται οι μονοκαλλιέργειες, δηλαδή τα ζώα με τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοτικότητα σε κρέας και γάλα, καταργείται η βιοποικιλότητα και προσφέρεται το καλύτερο περιβάλλον για βιολογική προσαρμογή, αναπαραγωγή και ανασυνδυασμό των ιών. Ετσι, παρουσιάζονται νέες ασθένειες, που μπορούν να εξελίσσονται και σε πανδημίες, με την εντατική εκτροφή και αναπαραγωγή ζώων, με την κακή τους διατροφή για τη μείωση του κόστους παραγωγής του τελικού προϊόντος και την αποκόμιση του μέγιστου δυνατού κέρδους για τον καπιταλιστή. Τα παραπάνω φυσικά πάνε παρέα με την αποψίλωση και την καταστροφή των δασών, που σημαίνει διατάραξη των σχέσεων και της ισορροπημένης συνύπαρξης των ζώων με την καταστροφή των οικοσυστημάτων (...) Ενώ η ανάπτυξη της επιστήμης ως κυρίαρχης παραγωγικής δύναμης προσφέρει αντικειμενικά τρόπους πρόληψης των επιδημιών - πανδημιών ή περιορισμού των ασθενειών, αυτοί οι τρόποι στο φιλτράρισμα κέρδους - οφέλους δεν αποτελούν προτεραιότητα στην καπιταλιστική κοινωνία.

Ο «αόρατος εχθρός»: Το πρώτο διάστημα της πανδημίας ακούγαμε από τα επίσημα χείλη της επιστήμης τα περί «αόρατου εχθρού», την εποχή που με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο μπορούμε να δούμε τον κάθε ιό και όταν το 2021 υπάρχουν πάνω από 140.000 επιστημονικές εργασίες για τον COVID-19 (...)

Για το γονιδιακό άλμα. Γνωρίζουμε ότι ο ιός της νυχτερίδας μοιάζει σε ποσοστό 96,5% με τον SARS-2 του ανθρώπου. Υπολογίζεται με μοντέλα της γενετικής εξέλιξης ότι για να περάσει και να προσαρμοστεί στον ανθρώπινο οργανισμό ένας τέτοιος ιός, θα χρειαζόταν τουλάχιστον 50-80 χρόνια. Για τους λόγους που αναφέραμε προηγουμένως εξηγείται το μεγάλο γονιδιακό άλμα (spillover), που μεταφράζεται με τη μεταπήδηση των ιών από κάποια κατώτερα ζώα στον άνθρωπο. Συνεπώς, καθημερινά οι ιοί λαμβάνουν μηνύματα για τάχιστες προσαρμογές τους στους ανώτερους οργανισμούς, από την εγκληματική συμπεριφορά του κεφαλαίου στον άναρχο, ανισόρροπο μεταβολισμό της φύσης και την καταστροφή των οικοσυστημάτων (...)

Και επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά ότι γονιδιακή θεραπεία στο DNA του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει (αυτό είναι έργο των μεταρρυθμιστών, που ξεκίνησε από την εποχή του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, με την «πολιτεία των αρίστων»), εμείς προτάσσουμε το δικό μας όραμα, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, που το νέο DNA του θα έχει σχεδιαστεί με ψιλοβελονιά από τη συλλογική προσπάθεια της κοινωνίας μαζί με το ΚΚΕ.

Η έκδοση του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ έρχεται λοιπόν να ταράξει αυτή την ηρεμία, αφού όχι μόνο περιγράφει τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις της πανδημίας, αλλά και εξηγεί, με επιστημονικό τρόπο, τον λόγο για τον οποίο ζήσαμε όσα ζήσαμε. Ηταν τελικά όλα αυτά αναπόφευκτα; Είμαστε, εν έτει 2022, έρμαια της φύσης;

Αν ανατρέξει κανείς στις «κραυγές αγωνίας» των υγειονομικών αλλά και άλλων επιστημόνων (μετά το τέλος του πρώτου επιδημικού κύματος στην Ελλάδα) για όσα θα βιώναμε στο επόμενο επιδημικό κύμα, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι η πανδημία μάς βρήκε απροετοίμαστους, όχι γιατί ήταν ένα ανεξέλεγκτο φυσικό φαινόμενο, αλλά από «πολιτική επιλογή».

Εγώ, από τη θέση μου ως Αναπληρωτή Καθηγητή Παθολογίας - Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, μπορώ να επιβεβαιώσω αυτό που το ΚΚΕ υπογράμμιζε καθημερινά. Την ανεπάρκεια των ήδη διαθέσιμων κλινών ΜΕΘ, την ανάγκη να ανοίξουν κι άλλες, την ανάγκη για επίταξη του ιδιωτικού τομέα.

Το υπουργείο Υγείας καυχιόταν για το πόσες παραπάνω ΜΕΘ έχουμε σε σύγκριση με την προηγούμενη κατάσταση. Ομως το γεγονός π.χ. της εκ βάθρων θεμελίωσης και λειτουργίας της νέας ΜΕΘ 50 κλινών στο Νοσοκομείο «Η Σωτηρία», σε διάστημα λίγων μηνών, δεν αποδεικνύει ότι η «προηγούμενη ανεπάρκεια» ήταν θέμα πολιτικής επιλογής και όχι κάποιας συστημικής/εγχώριας αδυναμίας;

Τα στοιχεία που παρατίθενται και στην έκδοση είναι χαρακτηριστικά. Τα αναφέρουν και οι ίδιοι βέβαια... Πόσοι ασθενείς απεβίωσαν ενώ ήταν διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ; Πόσες «κλίνες ΜΕΘ» λειτούργησαν με ελλιπές - συγκριτικά με τα διεθνή πρότυπα για τη λειτουργία των μονάδων - και οριακά εκπαιδευμένο προσωπικό, ίσα - ίσα για να βελτιωθούν τα νούμερα του υπουργείου; Πώς να μην τρελαθείς, όταν παλεύεις ώρες ατελείωτες μέσα στη ΜΕΘ για να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σε όσον το δυνατό περισσότερους ασθενείς, και από τον πρωθυπουργό της χώρας να υποστηρίζεται, αντίθετα ακόμη και με την κοινή λογική, ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ έχουν χειρότερη πρόγνωση; `Η όταν από το υπουργείο εκφράζεται ικανοποίηση για το γεγονός ότι «μόνο» 1 στους 4 που διασωληνώνονται εν τέλει χάνουν τη ζωή τους πριν καν μπουν σε ΜΕΘ;

Αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα από τα δύο αυτά χρόνια της πανδημίας, είναι το γεγονός ότι όταν η Υγεία αποτελεί εμπόρευμα, τότε όλα όσα ζήσαμε θα αποτελούν αναπόφευκτη συνέπεια (...)

Εάν λοιπόν συνεχίσουμε σε αυτή τη λογική της εμπορευματοποίησης, τότε θα πρέπει να αναμένουμε τα χειρότερα και για τους ασθενείς και για τους υγειονομικούς.