Ξεκινώντας την παρουσίαση της έκδοσης, θα ήθελα να σταθώ στην ταξικότητα, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, του ιού.

Στο άρθρο με τίτλο «Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον ιό; Μία διεθνής ανασκόπηση για τις επιπτώσεις της πανδημίας στα φτωχά λαϊκά στρώματα» επιχειρούμε να απαντήσουμε στο χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι «ο ιός δεν κάνει διακρίσεις», τους χτυπάει όλους το ίδιο, πλούσιους και φτωχούς. Είναι έτσι; Η επιστημονική έρευνα άλλα δείχνει, αφού:

Τα επίκεντρα της πανδημίας με ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων σε πολλαπλές έρευνες βρέθηκαν να είναι οι φτωχογειτονιές των μεγάλων αστικών πόλεων του πλανήτη.

Οπως αναφέρει στέλεχος του Πανεπιστημίου Δημόσιας Υγείας της Καλιφόρνια: «Οι μειονότητες αποτελούν τους εργάτες πρώτης γραμμής σε εμπόριο, λαϊκές αγορές, διαμετακομιστικές υπηρεσίες... Αυτοί οι εργάτες, που πλειοψηφούν οι έγχρωμοι πληθυσμοί, δεν έχουν την πολυτέλεια της απομόνωσης στο σπίτι, ως μέτρο κοινωνικής αποστασιοποίησης και μείωσης διασποράς». Στη χώρα μας τα ανεπαρκή στοιχεία σε σχέση με το σαφέστατο ταξικό πρόσημο του ιού δεν αποτελεί καθόλου «αμέλεια» ότι δεν υπάρχουν. Παρ' όλα αυτά είναι σαφές πως η ταξικότητα εκφράστηκε και με άλλους τρόπους, όπως στο ποιοι είχαν πρόσβαση σε ελάχιστες ή σμπαραλιασμένες δομές περίθαλψης.

Το μέτρο του κατ' οίκον περιορισμού των θετικών κρουσμάτων αφορούσε φτωχούς και πλούσιους. Το ίδιο είναι όμως για την τετραμελή οικογένεια στο «δυάρι» με αυτήν της δίπατης μεζονέτας με τον κήπο και χωρίς την ανάγκη του πενιχρού επιδόματος για να τα βγάλει πέρα;

Τα αστικά επιτελεία βάφτισαν την πανδημία απρόβλεπτη απειλή.

Αλήθεια, για ποια απρόβλεπτη απειλή μιλάνε, όταν ο ίδιος ο ΠΟΥ, μόνο κατά το χρονικό διάστημα 2011-2018, αναφέρει πως ήρθε αντιμέτωπος με σχεδόν 2.500 επιδημίες, ενώ από το 2009 μέχρι σήμερα μετρούμε επτά περιπτώσεις σοβαρών επιδημιών (Η1Ν1, Εμπολα, SARS, MERS, Γρίπη των πτηνών, Ζίκα, SARS-CoV-2); (...) Πως μπορεί να θεωρείται αόρατος ένας εχθρός για τον οποίο τον πρώτο χρόνο είχαν δημοσιευτεί 99.000 και μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευτεί 266.000 εργασίες το αφήνουμε στην κρίση σας.

Αυτά τα ζητήματα διαπραγματεύεται το πρώτο άρθρο της έκδοσης με τίτλο: «Ιστορικά δεδομένα και προσέγγιση των σύγχρονων αιτιών εξάπλωσης των επιδημικών και πανδημικών φαινομένων», με αναφορές όχι μόνο στο σήμερα αλλά και στο πώς οι κλασικοί του μαρξισμού και ο ίδιος ο Μαρξ μελέτησε μέσα από τις σελίδες του «Κεφαλαίου» αντίστοιχους παράγοντες.

Αν παρατηρήσουμε πιο καθαρά την εικόνα, θα δούμε ότι το παραμύθι περί απρόβλεπτης απειλής διατρανώθηκε ακριβώς για να εξηγήσει ότι ήταν απροετοίμαστα τα συστήματα Υγείας.

Επιστημονικά, ιδεολογικά και πολιτικά φάνηκε όμως κάτι άλλο. Οτι οι αντοχές των συστημάτων Υγείας ξεπεράστηκαν επειδή τα υλικά πάνω στα οποία οικοδομούνταν ήταν σάπια, επειδή καθορίζονται με βάση το κέρδος και τις κάθε φορά αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας (...)

Οι «αντοχές» του συστήματος δεν διαμορφώθηκαν μόνες τους. Αφού με την αντιλαϊκή τους πολιτική όλες οι εναλλασσόμενες αστικές κυβερνήσεις τις διαμόρφωσαν, μετά τις επικαλούνται αποσιωπώντας φυσικά την αιτία. Και εδώ προβάλλουν το αποτέλεσμα ως αιτία...

Η πανδημία λοιπόν φανέρωσε σε όλη την Ελλάδα και τον καπιταλιστικό κόσμο, ακόμα και στις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες - «πρότυπο» για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, τη χρεοκοπία των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας. Αυτός είναι ο λόγος που αυτά έγιναν φύλλο και φτερό και άφησαν απροστάτευτο τον κάθε λαό.

Αυτός είναι και ο λόγος που χιλιάδες ασθενείς αποκλείστηκαν άλλοι από τις αναγκαίες εξετάσεις, άλλοι από θεραπείες και χειρουργεία, για να αντέξει την «πίεση» των ασθενών από COVID-19 (...)

Στο άρθρο της έκδοσης με τίτλο «Η πανδημία ως ευκαιρία: Ενίσχυση του ιδιωτικού και επιτάχυνση της παραπέρα εμπορευματοποίησης του κρατικού συστήματος Υγείας στην Ελλάδα» αναφέρονται αποκαλυπτικά τέτοια παραδείγματα, που δείχνουν ότι ο ιδιωτικός τομέας Υγείας κάθε άλλο παρά αδιάφορος έμεινε στην πανδημία. Οχι από την πλευρά της συμβολής στην αντιμετώπισή της, αλλά ως αξιοποίηση της ευκαιρίας για «δουλειές» με αυτούς που αποκλείονταν από τις δημόσιες μονάδες αλλά και για ανακατεύθυνση των δραστηριοτήτων του σε νέα πεδία όπως τα Big Data και η Τηλεϊατρική. Ταυτόχρονα απέκλειε τους COVID-19 ασθενείς, διότι αυτοί ήταν «υψηλού κόστους» και με περιορισμένα σχετικά περιθώρια κέρδους.

Η κυβέρνηση και όλοι οι πυλώνες του συστήματος από την πρώτη στιγμή κρύφτηκαν πίσω από την ατομική ευθύνη, για να αποκρύψουν την ευθύνη του κράτους, την κυβερνητική ευθύνη (...)

Βέβαια κουβέντα δεν βγάζουν για τους χώρους και τις πληθυσμιακές ομάδες που δεν έχουν να πουν ούτε αυτά τα σαθρά επιχειρήματα. Τι έγινε για παράδειγμα στους οίκους ευγηρίας, στις δομές προσφύγων και μεταναστών, στις δομές χρονίως πασχόντων. Και αυτοί μυστικά πάρτι έκαναν; Τι έγινε στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στους τόπους δουλειάς. Οφείλαμε λοιπόν να μελετήσουμε και αυτό το θέμα, στο οποίο μπαίνουν ιδιαίτερες πλευρές μέσα από το άρθρο με τίτλο: «"Ευάλωτες" πληθυσμιακές ομάδες και πληθυσμοί σε κλειστές προνοιακές δομές κατά τη διάρκεια της πανδημίας».

Ολες οι κυβερνήσεις κούναγαν το δάχτυλο, ενοχοποιούσαν όσους νόσησαν για να κρύψουν τις δικές τους αντιλαϊκές πολιτικές και παλινωδίες, τα πρωτόκολλα που ήταν κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Στο άρθρο με τίτλο «Η επιδημική ετοιμότητα και ο ρόλος των υπηρεσιών Δημόσιας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας» αναδεικνύονται ακριβώς αυτές οι πλευρές που καθόρισαν τα λεγόμενα επιδημιολογικά μοντέλα. Διαβάζοντας αυτό το άρθρο μπορούν να αποκτήσουν άλλο περιεχόμενο οι καθημερινές συζητήσεις περί λοκντάουν, ιχνηλάτησης, επιτήρησης, συνολικά υπηρεσιών δημόσιας Υγείας. Γιατί μέσα σε αυτά τα δύο και πλέον χρόνια αποδείχτηκε πως τα διάφορα επιδημιολογικά μοντέλα δεν ήταν και τόσα πολλά όσο φαίνονται, αλλά ήταν υποταγμένα στη δοσμένη οικονομία, την καπιταλιστική, και τους δοσμένους κλάδους της βιομηχανίας της. Ετσι για παράδειγμα θα βρούμε τις ΗΠΑ, που δεν υιοθέτησαν σε κάποιες πολιτείες ούτε μία μέρα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης κατ' εντολή των μονοπωλίων πετρελαίου (βλέπετε το πετρέλαιο δεν επεξεργάζεται με τηλεργασία), θα δούμε το παράδειγμα των χωρών της ΕΕ που τα λοκντάουν ήταν τόσο όσο, θα δούμε και το λαμπρό παράδειγμα της μικρής Κούβας στον τομέα της καταγραφής, ιχνηλάτησης και εν τέλει δημόσιας Υγείας (...)

Το άρθρο με τίτλο «Ο SARS-CoV-2 ως παράγοντας επαγγελματικού κινδύνου: Οι αναξιοποίητες δυνατότητες πρόληψης και προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς», το οποίο φωτίζει επιστημονικά και από τη σκοπιά της Ιατρικής της Εργασίας που υπηρετεί τους εργαζόμενους, πως η προστασία τους στην εργασία συνδέεται ολόπλευρα με την πρόληψη και αντιμετώπιση του συνόλου των παραγόντων επαγγελματικού κινδύνου και πως εν ολίγοις μετατράπηκαν οι χώροι δουλειάς σε χώρους υπερμετάδοσης.

Δυόμισι χρόνια μετά είναι πολύ περισσότερο ορατό πως η πανδημία αξιοποιήθηκε για να ενταθεί η καταστολή απέναντι στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα (...)

Αυτές και άλλες πλευρές παρουσιάζονται στα άρθρα με τίτλο «Πανδημία και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις: Το παράδειγμα της κούρσας των ανταγωνισμών και της "διπλωματίας" των εμβολίων» και στο άρθρο με τίτλο: «Αντιεμβολιαστικές ομάδες: Η άλλη όψη της αστικής πολιτικής και του επιστημονικού ανορθολογισμού» (...)

Στις κοινότητες των Αφροαμερικανών των ΗΠΑ ο όρος που χρησιμοποιείται από αρκετούς επιστήμονες για να περιγράψει την άρνηση εμβολιασμού δεν είναι το «anti-science», αλλά ο όρος «anti-scientist», αφού θεωρείται πως ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αυτών των κοινοτήτων είναι αρνητικό λόγω των πολλαπλών περιστατικών ρατσισμού που έχει δεχθεί από υγειονομικούς (επί το πλείστον λευκούς) και λόγω του διαρκούς αποκλεισμού του από υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Τέτοια πατήματα έδωσαν πολλοί αξιότιμοι καθηγητές και λοιποί, που τα σάλια τους κοσμούν ακόμα τα σακάκια της πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Στη χώρα μας, άλλωστε, οι περιοχές με μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων είναι οι λαϊκές γειτονιές, οι κάτοικοι χαμηλού οικονομικού επιπέδου και μόρφωσης (...)

Στη χώρα μας, το εργατικό - λαϊκό κίνημα με τη συμβολή του ΚΚΕ από την πρώτη μέρα αποδόμησε το επικίνδυνο και παραλυτικό αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ για «εθνική ενότητα», ότι «είμαστε όλοι μαζί», ότι «είναι κοινός ο εχθρός», προκειμένου να εξασφαλίσει σιγή «νεκροταφείου», ώστε να μη μιλάει κανείς για τον κίνδυνο από την εγκληματική πολιτική της. Δεν της πέρασε, παρόλο που πολύτιμο συμπαραστάτη είχε τον ΣΥΡΙΖΑ τού «θα λογαριαστούμε μετά», της «εθνικής συνεννόησης», του «πολιτικού μορατόριουμ», «των υπουργών κοινής αποδοχής». Ο λαός μας δεν έχει να περιμένει καλύτερες μέρες από αυτό το κόμμα, που ακόμα και όταν ψέλλιζε κάτι φαινομενικά φιλολαϊκό, έτρεχε να υποβάλει τα σέβη του στους επιχειρηματικούς ομίλους και την κερδοφορία τους. Κάπως έτσι ακούσαμε από τα στελέχη του για «επίταξη του ιδιωτικού τομέα αλλά ...σε λογικές τιμές», «μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας Υγείας αλλά ...πάντα κοστολογημένα». Αυτό το τονίζουμε γιατί τεχνηέντως τον τελευταίο χρόνο - γιατί τον πρώτο ήταν τελείως μουγκός - από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και προσκείμενα σε αυτούς ΜΜΕ γίνεται προσπάθεια να αρθρωθεί υποτιθέμενος αντιπολιτευτικός λόγος για άλλη στρατηγική αντιμετώπισης της πανδημίας. Η πρόσφατη μάλιστα έκδοση του Τμήματος Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι τίποτα άλλο από συρραφή δελτίων Τύπου και χωρίς καμία ντροπή επαναλαμβάνουν τα περί εθνικής συνεννόησης.

Η στρατηγική σύμπλευση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα της Υγείας, αν και αναδεικνύεται ολοκληρωμένα στον πρόλογο του ΠΓ που υπάρχει στην έκδοση που παρουσιάζουμε σήμερα, εκδηλώθηκε για μία ακόμη φορά στο πρόσφατο φόρουμ - συνέδριο που διοργάνωσε γνωστό σάιτ εφημερίδας και συνομίλησαν σαν παλιοί γνωστοί και καλοί φίλοι διάφοροι φαρμακοβιομήχανοι - στελέχη ιδιωτικών ομίλων Υγείας - κυβερνητικοί συνδικαλιστές, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αυτές οι συναινέσεις και συνευρέσεις επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα δύσκολα για την υγεία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι επίσης μπροστά. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, αφού η πολιτική και τα μέτρα που διαμόρφωσαν αυτό το άθλιο και επικίνδυνο σύστημα Υγείας για τον λαό, παρουσιάζονται ως λύση και από τους δύο. Το «νέο ΕΣΥ», που την ουσία του δεν αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που σχεδιάζει και προωθεί η κυβέρνηση, προβλέπει νέο κύκλο καταργήσεων και συγχωνεύσεων νοσοκομείων και κλινικών, συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) για να κερδοφορεί περισσότερο ο ιδιωτικός τομέας, λειτουργία του ΕΟΠΥΥ ως ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας για ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη των ασφαλισμένων, ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων με νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των ασθενών, μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ των μονάδων Υγείας (...)

Το ΚΚΕ συνέβαλε στον αγώνα για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται μαζί με τον αγώνα ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, ενάντια στη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ που μας μπλέκει σε νέες περιπέτειες, ενάντια στην ακρίβεια, στην καθήλωση των μισθών, στα ωράρια - λάστιχο, στη μερική απασχόληση, στις απολύσεις και το ξεσπίτωμα εργαζομένων, στις αυξήσεις σε ρεύμα, πετρέλαιο, καύσιμα, στο ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτών, πρέπει να ενταθεί και να μαζικοποιηθεί το επόμενο διάστημα. Για να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης.

Γιατί όσον αφορά την Υγεία και την πανδημία, είμαστε πεισμένοι ότι η ανθρωπότητα θα μετρούσε λιγότερα θύματα, περισσότερες ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί, αν δεν υπήρχαν ο παράγοντας «κέρδος», ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών και των επιχειρηματικών ομίλων, αν η Υγεία δεν «πουλιόταν και αγοραζόταν».

(Ολόκληρη η ομιλία του Γ. Σιδέρη θα δημοσιευθεί στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» στις 18 - 19 Ιούνη)