Ο πίνακας του Σοβιετικού ζωγράφου Αρκάντι Πλαστόφ (1893 - 1972) «Ο Β. Ι. Λένιν στο Ραζλίφ» (1948), ο οποίος κοσμεί, όλο ταξικό νόημα, το εξώφυλλο της ιστορικής νουβέλας «Το Γαλάζιο Τετράδιο» του Εμμανουήλ Καζακέβιτς, στην τέταρτη έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής»

Κρατάμε στα χέρια μας την τέταρτη έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» (2020), σε μετάφραση του κομμουνιστή συγγραφέα Μήτσου Αλεξανδρόπουλου (1924 - 2008). Η πρώτη κυκλοφορεί από το «Θεμέλιο» (1965), ενώ έναν χρόνο μετά ανατυπώνεται - σε 1.500 αντίτυπα - από τις Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, το εκδοτικό του ΚΚΕ (Ιούλης 1966). Η τρίτη επανεμφανίζεται το 1977, πάλι από το «Θεμέλιο».

Το έργο κυκλοφορεί, στα Ρωσικά, το 1961, στη Σοβιετική Ενωση και δύο χρόνια μετά, ο σκηνοθέτης Λεβ Κουλιτζάνοφ (1924 - 2002) το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη.

Η εικαστική απόδοση του Λένιν, σε ώρα διανοητικής επεξεργασίας, κυρίως συμπυκνώνει τη στοχαστική διάθεσή του για την οργάνωση της Επανάστασης, καθώς γράφει, διορθώνει κι ολοκληρώνει την μπροσούρα «Κράτος και επανάσταση. Η διδασκαλία του μαρξισμού για το κράτος και τα καθήκοντα του προλεταριάτου στην επανάσταση» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 2021).

Το εξώφυλλο της σοβιετικής έκδοσης, που κυκλοφορεί σε μετάφραση του κομμουνιστή συγγραφέα Μήτσου Αλεξανδρόπουλου (1924 - 2008)

Ο πίνακας, λες και «κολυμπάει» στο όνειρο, αποδίδει σε πρώτο επίπεδο τον ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης, στα χρώματα της ρωσικής γης, ποτισμένης και χρωματισμένης από τα νερά της λίμνης, λίγους μήνες προτού οι εργάτες πάρουν στα χέρια τους την εξουσία του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο.

Ντυμένος με κοστούμι και γραβάτα, έχει ριγμένο στους ώμους ένα καφέ παλτό. Κάθεται μπροστά στην αναμμένη φωτιά, όπου η τσαγιέρα σιγοβράζει, ενώ η χαμηλή φωτιά «διαβάζει» το σκεπτόμενο πρόσωπο του επαναστάτη. Το αριστερό χέρι έχει αγκαλιάσει με νεύρο τον καρπό του δεξιού σαν να μετράει τον σφυγμό του, το σφυγμό της επερχόμενης Επανάστασης. Καθόλου τυχαία κρατάει μία διπλωμένη εφημερίδα: Ο έντυπος λόγος προπαγανδίζει τις προλεταριακές ιδέες και διαφωτίζει το ευήκοο εργατικό κι αγροτικό ακροατήριο της αχανούς χώρας.

Οταν, λοιπόν, στις 7 Ιούλη 1917, η Προσωρινή Κυβέρνηση θέλει να συλλάβει και να προσαγάγει τον εμπνευσμένο ηγέτη σε δίκη, κατόπιν σύμφωνης γνώμης της πλειοψηφίας της ΚΕ των Μπολσεβίκων, αυτός περνάει, τέσσερις μέρες μετά, στην παρανομία.

Απαρατήρητος από τις αρχές, εγκαταλείπει την Πετρούπολη και καταφεύγει για να κρυφτεί, στις 11 Ιούλη, μεταμφιεσμένος, στο παραλίμνιο Ραζλίφ. Εκεί, σ' ένα αγροτόσπιτο, που ανήκει στον μπολσεβίκο εργάτη Εμελιάνοφ, για περίπου δύο μήνες, θα «εξαφανιστεί».

Το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης, που κυκλοφορεί σε μετάφραση του κομμουνιστή συγγραφέα Μήτσου Αλεξανδρόπουλου (1924 - 2008)

«(...) Ποτέ πια δε θα ξαναγινόταν ''ιδιώτης'' - ήρθε η στιγμή ή να γίνει αρχηγός της επαναστατημένης Ρωσίας ή να πεθάνει. Παρ' όλη την έξαρση και τους ενθουσιασμούς τις μέρες εκείνες, το ξανασκέφτηκε αυτό πολλές ακόμη φορές.

»Και θυμήθηκε τη γεμάτη νόημα σκηνή από την Οδύσσεια: Τα μισά χρόνια της ζωής του πλανήθηκε ο Οδυσσέας να φτάσει στην Ιθάκη - έφτασε, μα την πατρίδα του δε τη γνώρισε. Ο Λένιν γνώρισε βέβαια αμέσως τη δική του Ιθάκη, μα άργησε να καταλάβει πως κι ο ίδιος τώρα ήταν για τη Ρωσία ένας Οδυσσέας».

Μαζί του, στο κρησφύγετο έχει ως συνομιλητή του τον ιδεολογικό αντίπαλό του Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, με τον οποίο διαφοροποιείται σε θέματα τακτικής και στρατηγικής για την κατάκτηση της εξουσίας από τους μπολσεβίκους. Αυτή τους η αντιμαχία, η οποία εκφράζεται σε εκτενείς διαλόγους, καλύπτει πολλές σελίδες της ιστορικής νουβέλας «Το Γαλάζιο Τετράδιο».

Ο Ζινόβιεφ επιλέγει τη μετριοπάθεια, υποστηρίζοντας τη συμμαχία με τους μενσεβίκους και τους εσέρους. Αντίθετα, ο φωτισμένος πρωτοπόρος Λένιν τραβάει μπροστά, και δεν θυσιάζει τη στρατηγική για την αναμενόμενη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης στην τακτική των αστικών συμμαχιών.

Μα, τη δράση, προς τα έσω, ως ψυχολογικός τόνος της συνειδητοποίησης της νέας εποχής και προς τα έξω, ως εκφρασμένη δράση που την πραγματώνει, την λύνει και την δένει το «γαλάζιο τετραδιάκι με χοντρό εξώφυλλο. Απόξω γράφει: Ο μαρξισμός και το κράτος». Το ζητάει ο εκφραστής της νέας ταξικής συνείδησης από τον σύνδεσμό του, με αποδέκτη την σύζυγό του Ναντιέζντα Κονσταντίνοβνα Κρούπσκαγια, η οποία βρίσκεται στη Στοκχόλμη.

Ο Βλαδίμηρος Ιλιτς Λένιν, μεταμφιεσμένος, αποφασίζει να περάσει στη Φινλανδία, περίπου δύο μήνες πριν από το ξέσπασμα της Επανάστασης: Ξυρισμένος, με περούκα, τραγιάσκα και πλαστή ταυτότητα, η οποία γράφει το επώνυμο Ιβανόφ (Αρχείο «Ριζοσπάστη»)

Ομως, έχει επέλθει η πρέπουσα στιγμή, ολόκληρος ο Βλαντιμίρ Ιλιτς έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά για να συντάξει την μπροσούρα «Κράτος κι επανάσταση»:

«(...) Θα 'ναι ένα κράτος σαν την Κομμούνα, χωρίς όμως ουτοπίες (...) Στο κράτος μας θα κυβερνάει το προλεταριάτο, δηλαδή για τη γιγάντια μερίδα του λαού, μα αμείλικτη στάση απέναντι στους καταπιεστές του και στους αδιόρθωτους εκείνους ''ερασιτέχνες'' του καταραμένου αυτού καθεστώτος, τους διάφορους τεμπέληδες και χαραμοφάηδες, τους λωποδύτες, τους τρομοκράτες... Θα 'ναι ένα κράτος χωρίς προηγούμενο που σιγά σιγά θα εξαφανίζεται. Θα πεθάνει όταν οι άνθρωποι θα 'χουν πια συνηθίσει να σέβονται τους νόμους της κοινωνίας κι η δουλειά τους θα 'χει γίνει τόσο αποδοτική ώστε ο κάθε πολίτης να 'ναι εθελοντής εργαζόμενος, να δουλεύει όσο κι όπως μπορεί...».

Περίπου δύο μήνες πριν από το ξέσπασμα του Οκτώβρη, ο Λένιν, μεταμφιεσμένος, αποφασίζει να περάσει στη Φινλανδία: Ξυρισμένος, με περούκα, τραγιάσκα και πλαστή εργατική ταυτότητα, η οποία γράφει το επώνυμο Ιβανόφ.

ΥΓ: Κανένα λαϊκό σπίτι να μην το φάνε τα κοράκια! Κανένα μουσείο να μην πέσει σε χέρια ιδιώτη! Κανένας καλλιτέχνης να μη δουλέψει σε ληστή - παραγωγό!

Σκηνές από την ταινία του Λεβ Κουλιτζάνοφ, «Το Γαλάζιο Τετράδιο» (1963), που βασίστηκε στο ομώνυμο έργο του Εμμανουήλ Καζακέβιτς

Σ' εκείνον λοιπόν είναι αφιερωμένο αυτό το κείμενο, αλλά και στον νέο κόσμο που ανοίγεται μπροστά μας, στο συναρπαστικό σύμπαν των Μαθηματικών, στο φανταστικό και συγχρόνως πραγματικό σύμπαν της Τεχνητής Νοημοσύνης, λαμβάνοντας όμως υπόψιν και τις προκλήσεις με τις οποίες θα έρθουμε αντιμέτωποι.

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο μεγάλος γιος του μαθηματικού Περικλή και της φιλολόγου Σοφίας, γεννήθηκε το 1981, με ρίζες σε Χανιά και Ιεράπετρα, μεγάλωσε στην Αθήνα, τελείωσε το σχολείο με 20 σε όλα τα μαθήματα και με 9.98 στα 10, στο Πανεπιστήμιο. Εχει κι έναν επίσης σημαντικό αδελφό, τον Νίκο, που είναι καθηγητής Ψυχιατρικής, στο Χάρβαρντ. Κάνουν μάλιστα μαζί μια έρευνα για τις ψυχικές ασθένειες. Ψάχνουν στο DNA, αλλά και σε άλλα γενετικά στοιχεία, να βρουν αν υπάρχει κάτι που να προειδοποιεί για ύπαρξη ψυχικών παθήσεων, με στόχο να τις προβλέψουν και να τις προλάβουν.

O συνεχώς ανήσυχος Δασκαλάκης, από τα πιο λαμπρά μυαλά παγκοσμίως στη Γενετική και τη Ρομποτική, πιστεύει πως «αν σε κινεί μόνο το να είσαι τοπ, την πάτησες», γι' αυτό και εκείνος δεν πάλεψε ποτέ για να είναι ο καλύτερος, πάλεψε για να αναζητήσει τη γνώση στο βάθος της. Ασε που πιστεύει ακράδαντα πως οι αποτυχίες είναι το σχολείο της επιτυχίας.

Αυτός ο άνθρωπος, που μάλλον αποκωδικοποίησε το μέλλον, κατάφερε να απαντήσει σε ένα επιστημονικό ερώτημα άλυτο για πάνω από 50 χρόνια, από τη δημοσίευση του Τζον Νας το 1950, για την οποία ο Νας βραβεύτηκε με το Νόμπελ Οικονομικών.

Η εργασία του εντόπισε υπολογιστικά εμπόδια στην εφαρμοσιμότητα της ισορροπίας Νας, που υπήρξε το επίκεντρο των οικονομικών μαθηματικών, και έδειξε την ανάγκη για καινούριες πιο ρεαλιστικές έννοιες ισορροπίας. Για την εργασία τους οι Δασκαλάκης - Γκόλντμπεργκ - Παπαδημητρίου βραβεύτηκαν το 2008 από την Ενωση Θεωρίας Παιγνίων, με το βραβείο Καλάι, και το 2011 από την Ενωση Βιομηχανικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών με το βραβείο εξαιρετικής έρευνας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

• Θα 'ρθει η στιγμή που θα δημιουργηθούν ανθρωποειδή;
• Θα δούμε αυτοκίνητα που θα οδηγούν μόνα τους;
• Ο εγκέφαλός μας θα ανεβαίνει στο cloud και θα μοιράζεται σε διαφορετικά σώματα;
• Οι αλγόριθμοι θα μας κερδίζουν στο σκάκι και στο πόκερ;
• Θα μας ετοιμάζουν μόνοι τους τις πανεπιστημιακές μας εργασίες;
• Θα συζητάμε φωναχτά μαζί τους, όπως ο Δόκτωρ Σποκ, με τον υπολογιστή του Εντερπράιζ, στο Σταρ Τρεκ;
• Θα φτάσουμε να κάνουμε αναζητήσεις μόνο με τη σκέψη; Θα παντρευόμαστε με ανδροειδή,
• Θα διακτινιζόμαστε;

Ναι σε όλα, κάποια άλλωστε συμβαίνουν ήδη, κάποια σε 2, 5, 15 ή 50 χρόνια. Πάντως θα συμβούν, λέει ο καθηγητής.

Η τεχνητή νοημοσύνη έχει μπει επιθετικά στη ζωή μας και υπάρχουν πολλοί προβληματισμοί από αυτήν τη ραγδαία πρόοδο. Ο Κων. Δασκαλάκης, όταν ερωτάται τι είναι τεχνητή νοημοσύνη, λέει το εξής: «Είναι το πώς να κάνεις τις μηχανές να κάνουν αυτά που κάνουν στις ταινίες». Και το λέει, γιατί πιστεύει πως ο κινηματογράφος είναι πάντα πολύ μπροστά για το τι θα θέλαμε να κάνουν οι μηχανές, όπως επίσης και για τα ουτοπικά ή δυστοπικά σενάρια που μπορεί να συμβούν, αν οι μηχανές αποκτήσουν μεγάλες δυνατότητες.

Τι είναι όμως μια έξυπνη μηχανή; Το wikipedia λέει πως είναι μια ορθολογική οντότητα που αντιλαμβάνεται το περιβάλλον της και κάνει ενέργειες που μεγιστοποιούν τις πιθανότητες να πετύχει κάποιο στόχο.

Αν μπορούμε δηλαδή να προσομοιώσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο εκτός σώματος, τότε έχουμε καταφέρει να έχουμε τεχνητή νοημοσύνη.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι ένας συνδυασμός πολλών παραδειγμάτων, απλών υποθέσεων, πιθανοτήτων, στατιστικών και ειδικών γνώσεων και ήδη είναι παρούσα στο δικαστικό σύστημα της Αμερικής, ενώ έχει αρχίσει να διαδραματίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην Ιατρική.

Και στη ζωγραφική πάντως δεν τα πάει άσχημα.

Σκεφτείτε - λέει ο Κ. Δασκαλάκης - έναν αλγόριθμο που ζωγραφίζει.

Αν του δώσεις π.χ. μια φωτογραφία κι έναν πίνακα του Πικάσο, αυτός θα ζωγραφίσει κάτι νέο, κρατώντας το περιεχόμενο της φωτογραφίας και την τεχνοτροπία του πίνακα!

Κάποτε έδειξαν στον αλγόριθμο πάρα πολλά πρόσωπα διασημοτήτων και του ζήτησαν να δημιουργήσει νέα πρόσωπα που θα μπορούσαν να ανήκουν σε διασημότητες. Κι εκεί έκανε ένα θαύμα.

Αυτό το θαύμα θα το δείτε αν μπείτε στη σελίδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που φιλοξενεί σε βίντεο τη διάλεξη του Δασκαλάκη με τίτλο «Τεχνητή Νοημοσύνη. Το μέλλον τώρα;» και θα εκπλαγείτε.

Σ' εκείνη τη διάλεξη είχε ερωτηθεί από καθηγητές, φοιτητές και μαθητές αν θα καταφέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη να αποκτήσει συνείδηση της ύπαρξής της. Αν θα μπορέσει ένας υπολογιστής να γράψει, ας πούμε, Σαίξπηρ.

«Ναι - είχε πει - θέλουμε να αποκτήσουν συνείδηση οι υπολογιστές, για να μπορούν να χρησιμοποιούν ηθικό κώδικα στη λήψη των αποφάσεων». Και είχε συμπληρώσει: «Οχι, ένας υπολογιστής δεν μπορεί να γράψει Σαίξπηρ, μολονότι μπορεί να μάθει πολύ καλά αγγλικά και να μιμηθεί το ύφος της γραφής». Οπως αποδείχθηκε όμως σε πείραμα, το αποτέλεσμα δεν έχει ειρμό και νόημα.

Ενας μαθητής τον ρώτησε αν ένας αλγόριθμος μπορεί να αντικαταστήσει τους γονείς του και να του δίνει καλύτερες συμβουλές, καθώς θα του δίνει ως δεδομένα πράγματα που δεν θέλει να μοιραστεί μαζί τους. «Η ερώτηση αυτή δείχνει ένα έλλειμμα επικοινωνίας. Την επικοινωνία μεταξύ μας δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να τη χάσουμε», του είχε απαντήσει.

Δεν απάντησε ωστόσο στο ερώτημα του φιλόσοφου Στέλιου Ράμφου: «Πόσα pixel έχει η πλήξη;».

Είπε καταχειροκροτούμενος: «Θα απαντήσω στον Στέλιο Ράμφο, εάν μου πει εκείνος πόσα pixel έχει ο έρωτας...».

Είναι δεδομένο ότι η ζωή μας πλέον εμπλουτίζεται συνεχώς με «έξυπνους αλγόριθμους» που γίνονται ολοένα πιο έξυπνοι, καταλαβαίνουν τι λέμε, μαθαίνουν πράγματα για εμάς, μαθαίνουν ξένες γλώσσες, μουσική, λογοτεχνία (ή κάτι σαν λογοτεχνία), μαθαίνουν να ζωγραφίζουν, να μας κερδίζουν στα παιχνίδια και, γενικώς, μαθαίνουν. Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτούς και τι πάει να πει «μαθαίνουν»;

«Οι υπολογιστές - έχει πει ο καθηγητής Δασκαλάκης - είναι πολύ καλοί στο να εκτελούν γρήγορα μια πολύ καλά ορισμένη ακολουθία βημάτων, να κάνουν γρήγορα υπολογισμούς. Η ΤΝ του σήμερα έχει φτάσει εν πολλοίς στο επίπεδο γνωστικών λειτουργιών που κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε μερικά δευτερόλεπτα. Πολλές φορές εμπνεόμαστε από τη δομή του εγκεφάλου για την αρχιτεκτονική των αλγορίθμων. Ενα μεγάλο μέρος της πρόσφατης προόδου στην ΤΝ έχει να κάνει με νευρωνικά δίκτυα, που είναι εμπνευσμένα από τη δομή του εγκεφάλου».

(Υπενθυμίζω πως το 1997 ένας υπολογιστής της ΙΒΜ νίκησε τον Κασπάροφ στο σκάκι και 10 χρόνια μετά αλγόριθμοι κέρδισαν πρωταθλητές στο πόκερ και στο Go!)

Μπορούμε άραγε να μιλήσουμε σήμερα για τα σενάρια του μέλλοντος, όταν το μέλλον είναι τώρα;

«Είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε προβλέψεις», έχει πει σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ. «Ζούμε σε μια εποχή που ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς μας έχει μεταφερθεί στο internet. Ο κόσμος έχει αλλάξει με δραματικό τρόπο, μόλις μέσα στα τελευταία 20 χρόνια. Το πόσο γρήγορα θα προχωρήσει το μέλλον, θα καθοριστεί από το πότε θα γίνουν τα μεγάλα τεχνολογικά άλματα, αλλά και από κάποιες αποφάσεις δικές μας ως ανθρωπότητας, για τη χρήση αυτών των τεχνολογιών. Κι αυτή η χρήση έχει να κάνει και με την αξιοπιστία των συστημάτων που φτιάχνουμε, αλλά και με τη χρήση των δεδομένων μας, αυτών δηλαδή που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση αυτής της τεχνολογίας. Εχει να κάνει επίσης και με τις ηθικού τύπου αποφάσεις που θα παίρνει η τεχνολογία, ενώ όλα αυτά που έχουν να κάνουν με την αξιοπιστία, την ιδιωτικότητα των δεδομένων μας, τις ηθικές επιλογές και τη χρήση της τεχνολογίας θα πρέπει να συζητηθούν απ' όλους μας, νομικούς, πολιτικούς, κοινωνιολόγους, φιλοσόφους, για να καθορίσουμε πώς και προς τα πού θα κινηθεί το ποτάμι του μέλλοντός μας».

Για το τι πρέπει να γίνει όταν αντικαθίσταται μια ανθρώπινη εργασία από μια μηχανή, ο Κ. Δασκαλάκης πιστεύει πως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να χαιρόμαστε. Ενας ανθρώπινος εγκέφαλος είναι από τους πιο εκπληκτικούς υπολογιστές που έχουμε κληρονομήσει από την εξέλιξη, οπότε όταν τον αποδεσμεύεις από μια εργασία που μπορεί να εκτελέσει μια μηχανή, τότε αυτός μπορεί να αφιερωθεί σε κάτι πολύ πιο δημιουργικό. Ωστόσο - έχει υπογραμμίσει - η κοινωνία οφείλει να προασπίσει αυτούς τους ανθρώπους που χάνουν τις δουλειές τους, να τους αποζημιώσει και να τους κατευθύνει σε άλλους τομείς.

Κι αφού, όπως και να 'χει το ποτάμι της εξέλιξης δεν γυρίζει πίσω - ευτυχώς - πριν λίγο καιρό «γνωρίστηκα» κι εγώ με έναν αλγόριθμο. Το όνομά του είναι ChatGPT.

Οπως μου είπε, ανάμεσα στις δυνατότητές του είναι ότι:

1. Θυμάται τι είπε ο χρήστης νωρίτερα στη συνομιλία.

2. Επιτρέπει στον χρήστη να παρέχει διορθώσεις.

3. Εκπαιδεύτηκε να απορρίπτει ακατάλληλα αιτήματα.

4. Μπορεί περιστασιακά να δημιουργεί λανθασμένες πληροφορίες, περιστασιακά να παράγει επιβλαβείς οδηγίες ή μεροληπτικό περιεχόμενο.

5. Κατέληξε να παραδεχτεί πως έχει περιορισμένη γνώση του κόσμου και των γεγονότων μετά το 2021.

Πάντως κάποιες από τις συναρπαστικές εξελίξεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη είναι ότι σε βάθος 2 χρόνων θα υπάρχει προσωπικός γραμματέας για όλους, σε 5 χρόνια αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα και σε 15 χρόνια μπορεί και να πετυχαίνουμε αναζητήσεις με τη σκέψη μας, ενώ ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε καμιά 50αριά χρόνια θα τοποθετείται στο Cloud και θα μεταφέρεται μετά σε νέα σώματα. Ο ίδιος εγκέφαλος δηλαδή θα μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά σώματα.

Ο σπουδαίος επιστήμονας συνηθίζει να λέει πως υπάρχει τεράστιο ταλέντο στα ελληνικά πανεπιστήμια που δεν αξιοποιείται, ενώ η Ελλάδα θα έπρεπε να κάνει ακριβώς αυτό, αλλιώς πάλι θα ήμαστε άλλη μια χαμένη ευκαιρία.

Αυτό ακόμη που τον ενοχλεί και τον θλίβει βαθύτατα, είναι η μετατροπή των πανεπιστημίων σε φυτώρια παραγωγής πολιτικών, κάτι που έχει χαρακτηρίσει «χυδαία συναλλαγή ακαδημαϊκών και πολιτείας». Πιστεύει πως χρειάζεται αλλαγή. Θεωρεί μέγα λάθος που αντί να προσπαθούμε να υπερβούμε την κρίση, προσπαθούμε να τη διαχειριστούμε.

Ο διαστημικός Ελληνας δεν έχει μόνο αποκρυπτογραφήσει σε διαλέξεις, συνεντεύξεις και ανακοινώσεις του τις διαστάσεις της πρόσφατης έκρηξης των εφαρμογών της Τεχνητής Νοημοσύνης, μαζί με τις επιστημονικές, ηθικές και φιλοσοφικές προκλήσεις που έχουν προκύψει απ' αυτήν, έχει επισημάνει και το τι έχουμε να περιμένουμε ακόμη.

Στην πολυσυζητημένη διάλεξή του στο ΑΠΘ είχε πει:

Οταν σκέφτομαι το τι επιφυλάσσει το μέλλον στα επόμενα 5 έως 50 χρόνια, βλέπω τρία σενάρια για τρεις περιόδους. Στην πρώτη θα υπάρχει μια ωραία αλληλεπίδραση ανθρώπων και μηχανών, εφόσον η επιστήμη έχει καταφέρει να κατακτήσει τη γενική νοημοσύνη.

Σ' αυτήν τα ρομπότ θα μπορούν να αναλάβουν τις χειρωνακτικές εργασίες και οι άνθρωποι τις πνευματικές. Θα υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, ασφάλεια και ειρήνη.

Στη δεύτερη, ενώ μπορεί να έχουμε κατακτήσει τη γενική νοημοσύνη, η τεχνολογία αυτή δεν θα είναι προσβάσιμη σε όλους, θα είναι γνωστή μόνο σε εργαστήρια εταιρειών ή κρατών και θα τη χρησιμοποιούν για ιμπεριαλιστικούς ή καπιταλιστικούς λόγους. Εδώ μιλάμε για δυστοπικό σενάριο. Ο Ελον Μασκ έχει πει πως «η ΤΝ θα μπορούσε να είναι ο λόγος για τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο».

Στην τρίτη, ενώ θα έχουμε ολοένα περισσότερες εφαρμογές της ΤΝ, δεν θα καταφέρνουμε να κατακτήσουμε τη γενική νοημοσύνη και οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις θα παίρνουν θέσεις, ώστε να είναι έτοιμοι για την επόμενη μέρα και τις ευκαιρίες της.

Η ζωή του μέσα στην επιστήμη τον έκανε σεμνότερο και διότι συνάντησε πολλούς ικανούς και ταλαντούχους ανθρώπους στην πορεία του, αλλά κι επειδή για το κάθε πράγμα που κατάφερε ν' αποδείξει, έσπασε πολλές φορές το κεφάλι του στον τοίχο.

Σε συνέντευξή του στο «Vice», όταν ρωτήθηκε αν έχει μετρήσει το IQ του, απάντησε πως όχι. «Οχι, ποτέ. Δεν έχει καμία αξία. Τι είναι το IQ; Ενας δείκτης, ένα απλό νούμερο. Δεν λέει τίποτα για έναν επιστήμονα - αυτό που μετράει πραγματικά είναι το αποτύπωμα που αφήνει στον κόσμο ο ίδιος, μέσα από το έργο και την έρευνά του. Ειδάλλως, τι να την κάνεις την υψηλή νοημοσύνη;».

Για την προετοιμασία της εκδήλωσης μίλησε στον «Ριζοσπάστη» η Ολγα Μοίραλη, μέλος του Περιφερειακού Γραφείου Σπουδάζουσας Αθήνας, Γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου ΝΟΠΕ της ΚΝΕ, σημειώνοντας:

«Λίγες μέρες μετά το 13ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα Πανεπιστήμια της Αθήνας αυτό το διάστημα προετοιμάζουμε με πυρετώδεις ρυθμούς τη μεγάλη εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την κατάληψη της Νομικής. Η εκδήλωση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς, τα νέα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, για την επαφή μας με την Ιστορία του Κόμματος και του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Παραδειγματιζόμαστε από την πρωτοπόρα δράση των συντρόφων μας και πολλών ακόμα αγωνιστών σε συνθήκες παρανομίας, όπως την περίοδο της χούντας, αντλώντας πολύτιμα συμπεράσματα, δύναμη και αισιοδοξία για τις μάχες που δίνουμε σήμερα. Η οργανωμένη πάλη της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας με μπροστάρη το ΚΚΕ και την ΚΝΕ εκείνη την περίοδο της δικτατορίας, αποδεικνύει πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής, όσο ισχυρός και αν φαντάζει ο αντίπαλος!

Καλούμε ειδικά τους φοιτητές της ΝΟΠΕ, που σήμερα καθόμαστε στα ίδια έδρανα με τους φοιτητές που πραγματοποίησαν την κατάληψη πριν 50 χρόνια, να πάρουν μαζικά μέρος στην εκδήλωση, να μάθουν, να συμπορευθούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να παλέψουν μαζί μας "για να γίνουν τα σκοτάδια φως", για μία κοινωνία πιο δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό!».

Θα ακολουθήσει μουσικό αφιέρωμα, με τους Γιάννη Κοξαράκη (κιθάρα), Στέφανο Χατζηαναγνώστου (φλάουτο), Χρήστο Γκότζο (μπουζούκι), Αλέξανδρο Καμπουράκη (ακορντεόν), Θάνο Πανουργιά (φωνή) και Ευσταθία Γαρμπή (φωνή).

Με αφορμή την παραπάνω εκδήλωση, ρίχνουμε ορισμένες ματιές στα γεγονότα των ημερών εκείνων.

Το φοιτητικό κίνημα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας και επέδρασε στην άνοδο του αντιδικτατορικού αγώνα. Από το 1972 και μετά είχε ωριμάσει η ανάγκη αναδιοργάνωσης του φοιτητικού κινήματος. Με κυρίαρχο αίτημα την κατάργηση των διορισμένων διοικήσεων και ελεύθερες εκλογές στους Φοιτητικούς Συλλόγους, ξεκίνησε σταδιακά ένας πολύμορφος αγώνας που δυνάμωνε και πολιτικοποιούνταν, ενώ ταυτόχρονα η χούντα κλιμάκωνε την καταστολή και την τρομοκρατία. Με πρωτοβουλίες «από τα κάτω» άρχισαν να συγκροτούνται στις σχολές φοιτητικές επιτροπές που έπαιρναν στα χέρια τους την οργάνωση του αγώνα και η πρώτη τέτοια επιτροπή εκλέχτηκε στη Νομική τον Γενάρη του 1972. Παράλληλα, δημιουργούνταν τοπικοί επαρχιακοί φοιτητικοί σύλλογοι με βάση τον τόπο καταγωγής των φοιτητών, ενώ τον Ιούλη του 1972 με πρωτοβουλία της ΚΝΕ ιδρύθηκε η Αντι-ΕΦΕΕ και τον Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε διακήρυξη και το παράνομο φύλλο της, την «Πανσπουδαστική».

Παράλληλα τον Γενάρη, η χούντα δίνει στη δημοσιότητα τον Καταστατικό Χάρτη για την Ανώτατη Παιδεία, με τον οποίο, εκτός των άλλων, επιχειρεί την κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού. Ο Καταστατικός Χάρτης ψηφίζεται τον Φλεβάρη και μαζί μ' αυτόν το νομοθετικό διάταγμα 1347/73, που επιτρέπει την άρση της αναβολής στράτευσης για τους φοιτητές που απέχουν από τα μαθήματα ή προτρέπουν συναδέλφους τους σε αποχή.

Ακολουθεί θύελλα διαμαρτυριών. Γίνεται αποχή σε πολλές σχολές του ΕΜΠ και η χούντα απαντά με συλλήψεις και βία. Στις 14 Φλεβάρη, η αστυνομία παραβιάζει το άσυλο, εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και διαλύει με ιδιαίτερη βιαιότητα φοιτητική συγκέντρωση. Την επόμενη μέρα η χούντα ανακοινώνει την επιστράτευση των πρώτων 37 φοιτητών. Οι φοιτητές, ωστόσο, ενέτειναν τις κινητοποιήσεις τους. Σχεδόν 3.000 συγκεντρώθηκαν στη Νομική φωνάζοντας αντιδικτατορικά συνθήματα από την ταράτσα, ενώ όταν συντεταγμένα, σε διαδήλωση βγήκαν από το κτίριο δέχτηκαν και πάλι την επίθεση της αστυνομίας. Οι επιστρατεύσεις φοιτητών συνεχίστηκαν κι έφτασαν σε πολλές δεκάδες, ενώ συνεχίστηκαν και οι συγκρούσεις της αστυνομίας με φοιτητές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Στις 21 Φλεβάρη πραγματοποιούνται στο κτίριο της Νομικής φοιτητικές συνελεύσεις, με κύριο αίτημα την κατάργηση του μέτρου της στράτευσης. Ξεκινάει η κατάληψη που κράτησε για δύο 24ωρα, 21 - 22 Φλεβάρη. Μέχρι το μεσημέρι της πρώτης μέρας έχουν συγκεντρωθεί στη Νομική γύρω στους 4.000 φοιτητές, που απλώνονται σε όλο το κτίριο και δίνουν τον περίφημο «όρκο»: «Εμείς οι φοιτητές των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμεθα εις το όνομα της Ελευθερίας να αγωνισθώμεν μέχρι τέλους διά την κατοχύρωσιν: Των ακαδημαϊκών ελευθεριών, του πανεπιστημιακού ασύλου, της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων. Ορκιζόμεθα συμπαράστασιν εις όλον τον φοιτητικόν κόσμον της Ελλάδος, ο οποίος βασανίζεται. Η βία και η τρομοκρατία δεν θα περάσουν. Ζήτω ο φοιτητικός κόσμος της Ελλάδος».

Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές φωνάζουν από την ταράτσα της Νομικής συνθήματα, χορεύουν και τραγουδούν το «Πότε θα κάνει ξαστεριά», ρίχνουν στα πεζοδρόμια αυτοσχέδια τρικ και χειρόγραφες προκηρύξεις. Τα συνθήματα που κυριαρχούν είναι: «Λευτεριά στα αδέλφια μας», «Δημοκρατία», «Δεν περνά ο φασισμός», «Κάτω η χούντα», «Ελλάς Ελλήνων Φυλακισμένων», «Ενας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός».

Από τις 7 το απόγευμα συγκεντρώνονται γύρω από τη Νομική εκατοντάδες άτομα, εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στους φοιτητές. Η αστυνομία διαλύει βίαια τους συγκεντρωμένους. Ομως, ο κόσμος ξανασυγκεντρώνεται σε λίγο στην οδό Ακαδημίας.

Οι άντρες της ΕΣΑ και των ΛΟΚ δεν σταμάτησαν τις επιθέσεις, τραυματίζοντας πολλούς φοιτητές, ενώ ανάλογες κινητοποιήσεις και επίθεση καταστολής έγιναν και στη Θεσσαλονίκη. Στις 23 και 24 Φλεβάρη συνεχίστηκαν οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ η χούντα επέβαλε στον Τύπο να μην καλύπτει τις κινητοποιήσεις των φοιτητών.

Η κατάληψη της Νομικής δεν είναι μόνο η πιο μαζική και θεαματική αντιδικτατορική εκδήλωση στα χρονικά του φοιτητικού κινήματος μέχρι τότε. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της είναι αφενός η πολιτικοποίησή της και αφετέρου η ανοιχτή συμπαράσταση του αθηναϊκού λαού. Ο αγώνας των φοιτητών μαζικοποιείται και απηχεί όλο και πιο έντονα τις αντιδικτατορικές διαθέσεις της πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Μετά τη Νομική, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο, καθώς από την ίδια τους την πείρα οι φοιτητές έχουν πειστεί ότι ο αγώνας για ακαδημαϊκές ελευθερίες είναι αξεχώριστος από τον αγώνα για το γκρέμισμα της χούντας. Η αντίστροφη μέτρηση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 είχε αρχίσει...

ΠΗΓΕΣ:

-- Εφημερίδα «Ριζοσπάστης».

-- «Δικτατορία: 1967 - 1974», κείμενα και ντοκουμέντα. Επιμέλεια: Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Κάτω από το βάρος των αγώνων των σπουδαστών και καλλιτεχνών, τις διαδοχικές παραιτήσεις καθηγητών Δραματικών Σχολών, η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να προβεί σε συνάντηση με εκπροσώπους των καλλιτεχνικών σωματείων και σχολών και να προχωρήσει σε σκόπιμα θολές δηλώσεις των επόμενων μέτρων. Στο μόνο που ήταν ξεκάθαρη η κυβέρνηση ήταν η πρόθεσή της να καπηλευτεί τα δίκαια αιτήματα των καλλιτεχνών για να νομιμοποιήσει την ούτως ή άλλως διατυπωμένη διαφωνία της με το άρθρο 16 του Συντάγματος και την ντε φάκτο κατάργησή του. Η θέση της αυτή βρίσκει ένθερμους υποστηρικτές τους μεγαλοσχολάρχες στον χώρο των Τεχνών, στους οποίους ο πρωθυπουργός έκλεισε με νόημα «το μάτι», ζητώντας συμπαραστάτες και υποστηρικτές για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Ταυτόχρονα, όμως, διασταυρώνεται και με σχετικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ, που πυκνώνουν τελευταία, για την ανάγκη να εξεταστεί εκ νέου το μοντέλο της Μπολόνια (το λεγόμενο αγγλοσαξονικό μοντέλο), της διαβάθμισης των πτυχίων σε bachelor και master, που οδηγεί αυτόματα σε διάσπαση του ενιαίου των ανώτατων σπουδών. Εκτός αυτού, η πρόταση της αναγνώρισης των 3ετών πτυχίων των δραματικών σχολών ως bachelor ανοίγει περαιτέρω την πόρτα της αναγνώρισης των απονεμόμενων bachelor των αντίστοιχων κολεγίων στον χώρο του Πολιτισμού και όχι μόνο...

Ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εξαρχής διατυπώσαμε την ανάγκη να εκφραστεί αντίθεση στο συνολικό θολό τοπίο της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης, που δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των συγκεκριμένων πρόσφατων νομοθετικών ρυθμίσεων. Αντίθετα, οι κυβερνητικές ρυθμίσεις πάτησαν πάνω σε μια αδυσώπητη πραγματικότητα με κύρια χαρακτηριστικά την πληθώρα και τις πολλές ταχύτητες πτυχίων, τις διαφορετικές εργασιακές σχέσεις στον χώρο του θεάτρου, της μουσικής, του χορού, της σκηνοθεσίας. Πάτησαν επίσης στο γεγονός ότι στον τομέα της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης κυριαρχεί μια τεράστια γκάμα ιδιωτικών σχολών, με ανομοιομορφία στο περιεχόμενο σπουδών, στα δίδακτρα, στις υποδομές, στην ποιότητα τελικά των παρεχόμενων σπουδών. Η αναγνώρισή τους από το υπουργείο Πολιτισμού όχι μόνο δεν συνεπάγεται την ενιαία κατεύθυνση που θα έπρεπε να έχουν ως δομημένες καλλιτεχνικές σπουδές, αλλά αντίθετα επικυρώνει και διαιωνίζει την πολυμορφία τους, την πολυκατηγοριοποίηση τελικά των πτυχίων και των αποφοίτων τους. Η μεταφορά της εποπτείας σήμερα από το υπουργείο Πολιτισμού στο υπουργείο Παιδείας, που κάποιες δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ) το ανάγουν στη «μάχη των μαχών», επίσης δεν θα λύσει τα οξυμένα προβλήματα του χώρου. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το 2018, που οι απόφοιτοι των δραματικών σχολών χωρίστηκαν σε απόφοιτους προ 2003 και μετά το 2003, αναγνωρίζοντας μόνο τους πρώτους ως ισότιμους με απόφοιτους ΤΕΙ και διαμορφώνοντας έτσι ακόμα μια διάκριση και κατηγορία στο σώμα των ηθοποιών. Στην πρόσφατη θολή δέσμευσή της να διορθώσει αυτήν την κατάφωρη αδικία, η κυβέρνηση βάζει ταυτόχρονα ταφόπλακα στο όραμα των σπουδαστών καλλιτεχνών για αναβαθμισμένα πτυχία με αξία, πτυχία που να εξασφαλίζουν όλη την απαραίτητη καλλιτεχνική γνώση και την πρακτική επάρκεια σε ανώτατο επίπεδο.

Οποιος σε αυτό το θολό τοπίο πάει να «λύσει» το πρόβλημα χωρίς να αγγίξει την ουσία του προβλήματος, απλά ψαρεύει σε θολά νερά. Ταυτόχρονα, όμως, εμπαίζει τους καλλιτέχνες, επιδεινώνει δραματικά το δικαίωμα στην καλλιτεχνική μόρφωση και στο σύνθετο εκ των πραγμάτων καλλιτεχνικό επάγγελμα, κατακρημνίζει την αξιοπρέπειά τους, απαξιώνει τον ίδιο τον ρόλο τελικά του Πολιτισμού και των ανθρώπων του.

Τις τελευταίες μέρες όλοι παρακολουθήσαμε και, μάλιστα, στο πλαίσιο της κοκορομαχίας που εκτυλίσσεται με φόντο τις εκλογές, μια πλειοδοσία των αστικών κομμάτων σε «λύσεις» του προβλήματος που πραγματικά θυμίζουν το παιχνίδι της «κολοκυθιάς». Να γίνουν τα πτυχία των καλλιτεχνών επίπεδο 5; Και γιατί να γίνουν 5 και όχι 6α; Να παραμείνουν τα πτυχία προ 2003 ΤΕ (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) και τα μετά το 2003 να γίνουν μια νέα κατηγορία ΚΕ (Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης); Και γιατί να μη γίνουν όλα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μισθολογικά και ΠΕ ακαδημαϊκά...; Με λίγα λόγια, όλες οι προτάσεις επιχειρούν να διαβαθμίσουν τα πτυχία των καλλιτεχνών συμφωνώντας στην ουσία του προβλήματος: Οτι χρειάζονται πτυχία και απόφοιτοι πολλών ταχυτήτων, Εκπαίδευση διαφοροποιημένη, 3ετής, 4ετής, 5ετής, για κάθε βαλάντιο σπουδαστή και τελικά για κάθε εργοδοτική όρεξη στο επάγγελμα.

Αποτυπώνοντας τη συνολική εικόνα, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους καλλιτέχνες διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο αιτημάτων που δεν αποτελεί άλλο ένα μοντέλο διαβάθμισης. Αντίθετα, διατρανώσαμε το αίτημα «Καμιά πιστοποίηση/κατηγοριοποίηση πτυχίων και αποφοίτων», που απαντάει σήμερα στην ανάγκη να υπάρχουν:

• Ενιαία Ανώτατη Καλλιτεχνική Εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Πτυχία ανώτατου επιπέδου, που θα εξασφαλίζουν τη σε βάθος γνώση και έρευνα του κάθε καλλιτεχνικού αντικειμένου, τη συνάφεια των Τεχνών, την οργανωμένη επιστημονικά πρακτική εμπειρία.
• Καμιά υποβάθμιση των σπουδών και πτυχίων των καλλιτεχνών, των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων (ΤΕ), είτε παρέχουν καλλιτεχνικό είτε εκπαιδευτικό και κάθε άλλου είδους έργο, ενιαία για όλους, χωρίς διακρίσεις σε απόφοιτους προ και μετά το 2003.
• Δυνατότητα αντιστοίχισης των σημερινών πτυχίων των καλλιτεχνικών σχολών με αυτά των πανεπιστημιακών καλλιτεχνικών σχολών με διαδικασίες εξομοίωσης που θα θεσπίσουν το υπουργείο Παιδείας και οι Ανώτατες Καλλιτεχνικές Σχολές.
• Αναβάθμιση των καλλιτεχνικών μαθημάτων σε όλες τις τάξεις του σχολείου με επιστημονικό τρόπο. Καθιέρωση δημόσιου και δωρεάν συστήματος Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης παράλληλης με τη 12χρονη υποχρεωτική σχολική Εκπαίδευση, για τα παιδιά με ιδιαίτερα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα.
• Εφαρμογή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε όλους τους χώρους και κλάδους των καλλιτεχνών, με αυξήσεις στους μισθούς και πλήρη εργασιακά κι ασφαλιστικά δικαιώματα.

Αυτοί που ορέγονται να καπηλευτούν τους αγώνες και τις ανάγκες των σπουδαστών και καλλιτεχνών για να περάσουν υποβαθμίσεις πτυχίων και δικαιωμάτων, την αναγνώριση πτυχίων bachelor και την ντε φάκτο επιβολή της ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, κάθε είδους προσοντολόγια, διαβαθμίσεις, κατηγοριοποιήσεις, πιστοποιήσεις και όλο το φάσμα της μεταλυκειακής «σούπας» πτυχίων και αποφοίτων, το περαιτέρω χτύπημα των συλλογικών διεκδικήσεων και Συμβάσεων Εργασίας, να ξέρουν πως θα μας βρουν μπροστά τους.

Οι κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών μπορούν να γίνουν το έδαφος για να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για τις ανάγκες και δυνατότητες του σήμερα, για τον τρόπο που ανοίγουν δρόμοι για πραγματικές κατακτήσεις στον χώρο του Πολιτισμού, συνυφασμένες με την αξιοπρέπεια και τις διαδικασίες δημιουργίας του καλλιτέχνη. Να βγουν συμπεράσματα που θα αξιοποιηθούν στη συνέχιση και εξέλιξη του αγώνα τους, στην οργάνωση της πάλης τους, στα αιτήματα αλλά και στον τρόπο που αυτά αποκρυσταλλώνονται ως συλλογική πείρα, ως παρακαταθήκη, ως στάση ζωής και δημιουργίας, ως κριτήριο ακόμα ψήφου στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στον Βόρειο Τομέα Αθήνας και πρόεδρος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.

Θα ακουστούν κομμάτια των Σοβιετικών συνθετών Ντ. Σοστακόβιτς, Αρ. Χατσατουριάν, Σ. Προκόφιεφ και Β. Αγκάπκιν.

Συντελεστές της συναυλίας: Τάσος Βιτσεντζάτος (τρομπέτα), Παναγιώτης Γιαννακάκης (πιάνο), Δημήτρης Ζήσης (κρουστά), Παναγιώτης Ζιάβρας (κρουστά), Γιώργος Καλογερόπουλος (κρουστά), Σταύρος Κλαβανίδης (τρομπόνι), Παναγιώτης Κολιαβασίλης (κρουστά), Παντελής Λαλεδάκης (κρουστά), Αναστάσιος Μπακούρης (κόρνο), Μενέλαος Μωραΐτης (τούμπα), Αρτεμις Ζωή Νταλιαμπέ (κρουστά), Νίνα Πατρικίδου (βιολί), Αναστασία Πραματευτάκη (βιολί), Μαρία Σαρρή (κλαρινέτο), Νίκος Σαρρής (τρομπέτα), Δημήτρης Τζαφέστας (κρουστά), Μαρίνος Τρανουδάκης (κρουστά), Στέφανος Ψαραδάκης (κρουστά).

Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις, που διατίθενται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ.

Με αφορμή τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ με ανακοίνωσή του υπογραμμίζει: «Δυναμώνουμε και στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών και καλλιτεχνών! Ούτε σκέψη για κατάργηση του άρθρου 16!» και επισημαίνει:

«Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών και καλλιτεχνών είναι πραγματικά ελπιδοφόρες και κατάφεραν να στριμώξουν την κυβέρνηση.

Ετσι, στη συνάντηση με τους μαζικούς φορείς, ο πρωθυπουργός προσπάθησε ύπουλα και χυδαία να εκμεταλλευτεί τον δίκαιο αγώνα των καλλιτεχνών για να προωθήσει την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που χρόνια τώρα βρίσκει την καθολική αντίσταση του φοιτητικού κινήματος.

Με "κουτοπονηριά" επιδιώκει να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να προβάλει την πηγή του προβλήματος ως λύση! Να κρύψει, δηλαδή, ότι τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν εδώ και πολλά χρόνια οι καλλιτεχνικές σπουδές είναι ακριβώς αποτέλεσμα της βαθιάς εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Εκπαίδευσης, της κατηγοριοποίησης των πτυχίων. Ο σχεδιασμός της κατάργησης του άρθρου 16 αποτελεί ακόμα ένα αποφασιστικό βήμα για την ολοσχερή ιδιωτικοποίηση και της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ με αναφορές στη Συνθήκη της Μπολόνια και τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που αμφισβητούν ευθέως τη δημόσια Παιδεία, ενώ την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης διαιωνίστηκε το ίδιο τοπίο στις καλλιτεχνικές σπουδές.

Αυτήν την πολιτική υπηρέτησαν με πάθος διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ που συνδιαμόρφωσαν το σημερινό πλαίσιο του πανεπιστημίου - επιχείρηση, της υποχρηματοδότησης, της κατηγοριοποίησης και των ταξικών φραγμών.

Ο ίδιος ο αγώνας των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών και καλλιτεχνών για δημόσιες, δωρεάν, ανώτατες καλλιτεχνικές σπουδές συναντιέται με τον αγώνα των φοιτητών για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών τους, τελικά για το πανεπιστήμιο και την Καλλιτεχνική Εκπαίδευση των σύγχρονων δυνατοτήτων της εποχής μας, που εμπόδιο σήμερα μπαίνει η επιχειρηματική δράση, η αντιμετώπιση της Παιδείας ως εμπορεύματος.

Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα των σπουδαστών και καλλιτεχνών! Είναι αγώνας δίκαιος και μπορεί να φέρει αποτελέσματα με την οργάνωση και τη συλλογική διεκδίκηση των ίδιων των καλλιτεχνών! Η πείρα μας, αλλά και τα λεγόμενα όλων των κομμάτων του συστήματος, που διαγωνίζονται για την κυβερνητική καρέκλα, επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν "σωτήρες" και "εργολάβοι λύσεων", ιδιαίτερα όταν οι ίδιες εξελίξεις μαρτυρούν ότι την επόμενη μέρα όποια πιθανή κυβέρνηση εκλεγεί, θα εφαρμόσει και στο συγκεκριμένο ζήτημα μια πολιτική που έχει ως πυρήνα τις επιλογές που μας έφτασαν μέχρι εδώ.

Η αυτονόητη υπεράσπιση της δημόσιας Παιδείας συνδέεται με τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των νέων καλλιτεχνών, για αναβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών και της αξίας των πτυχίων τους, τη συγκρότηση δημόσιων και δωρεάν Ανώτατων Καλλιτεχνικών Σχολών στα Πανεπιστήμια, για πλήρη επιστημονική μόρφωση και εργασία με βάση αποκλειστικά το πτυχίο.

Στην ενίσχυση αυτού του αγώνα και με ισχυρό το ΚΚΕ μπορεί να υπάρξουν πραγματικά θετικές εξελίξεις!».

Από την απεργία της Παρασκευής

Απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος 85/22 εδώ και τώρα! Αναβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών για δουλειά με δικαιώματα.

Αλληλεγγύη στα αδέρφια μας σε Τουρκία και Συρία. Μαζεύουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.

Με αυτά τα συνθήματα, τη Δευτέρα 20 Φλεβάρη, θα πραγματοποιηθεί η μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης και διεκδίκησης που διοργανώνουν ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος (ΠΜΣ) και το Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών (ΠΣΕΤ) από τις 4 το απόγευμα στην πλατεία Δικαιοσύνης (Σανταρόζα) απέναντι από το κτίριο του Εθνικού Θεάτρου «Ρεξ», με τη συμμετοχή δεκάδων καλλιτεχνών.

Αλλος ένας κρίκος στον μεγάλο αγώνα των καλλιτεχνικών σωματείων και σπουδαστών των καλλιτεχνικών σχολών που κοντά δύο μήνες τώρα βρίσκονται στον δρόμο διατρανώνοντας ότι δεν πάνε πίσω από τις ανάγκες τους, να παρθούν πίσω το απαράδεκτο ΠΔ 85/22 και η κυβερνητική τροπολογία 1565/23, δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για να φτάσουν τα αιτήματά τους σε όλη την κοινωνία.

Μέχρι στιγμής συμμετέχουν οι: Alex Sid, Ρίτα Αντωνοπούλου, Μυρτώ Βασιλείου, Φωτεινή Βελεσιώτου, Λόλα Γιαννοπούλου, Βασίλης Γισδάκης, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Αλέξανδρος Δάικος, Ντάσο Κούρτι, Γιάννης Διονυσίου, Στάθης Δρογώσης, Εισβολέας, Γιώργος Ζερβάκης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Παντελής Θαλασσινός, Κώστας Θωμαΐδης, Βιολέτα Ικαρη, Μελίνα Κανά, Πολυξένη Καράκογλου, Θέμης Καραμουρατίδης, Βίκυ Καρατζόγλου, Θωμάς Κωνσταντίνου, Κωστής Μαραβέγιας, Γιώργος Μεράντζας, Δημήτρης Μητσοτάκης, Πάνος Μουζουράκης, Αναστασία Μουτσάτσου, Νατάσσα Μποφίλιου, Πάνος Μπούσαλης, Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Πάππος, Σπύρος Παρασκευάκος, Μίλτος Πασχαλίδης, Βασίλης Προδρόμου, Απόστολος Ρίζος, Μαρίζα Ρίζου, Christian Ronig, Μάκης Σεβίλογλου, Φώτης Σιώτας, Soto P., Soto Y, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Διονύσης Τσακνής, Τάνια Τσανακλίδου, Μανώλης Φάμελλος, Αλγιμώτρα, Altera Vita, Babo Koro, Γκιντίκι, Encardia, Κυνηγοί Ονείρων, Τοξικά Απόβλητα, Υπεραστικοί, Χαονία, King Garcia, KollektivA, String Demons, Third eye bizarre, Uncle Rebel, Κοινοί Θνητοί, Magic de Spell, Μουσικοί του Κουτιού, Ρεβάνς, Το Σφάλμα.

«Οι αγώνες των καλλιτεχνών συνεχίζονται!», ανέφερε η Νατάσσα Μποφίλιου, πρόεδρος του ΠΣΕΤ, στον «Ριζοσπάστη», με αφορμή τη μεγάλη συναυλία της Δευτέρας. «Περιμένουμε να δούμε τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης, αλλά δεν σταματάμε τους αγώνες μας κάθε μέρα, για δημόσια, δωρεάν και με αντίκρισμα Παιδεία. Είναι μακρά η λίστα όσων πρέπει να κατακτήσουμε και είμαστε έτοιμοι και ορμητικοί να την παλέψουμε. Εναρμονισμένοι πάντα με την κοινωνία και στο πλευρό ολόκληρου του λαού που αγωνίζεται.

Η συναυλία που ετοιμάζουμε είναι άλλο ένα μήνυμα ενότητας και συμπαράστασης. Είμαστε πάνω από 40 καλλιτέχνες και 15 σχήματα που συμμετέχουμε.

Οι καλλιτέχνες στεκόμαστε μια γροθιά στις διεκδικήσεις μας για τα δικαιώματα και τη ζωή μας στη χώρα μας, αλλά και ως οφείλουμε με αλληλεγγύη και στις ανάγκες όλων των λαών. Στη συναυλία της Δευτέρας 20 του Φλεβάρη μαζεύουμε τρόφιμα και είδη ανάγκης για τα θύματα αυτής της τραγικής φυσικής καταστροφής που αντιμετωπίζουν τα αδέρφια μας σε Τουρκία και Συρία».

Ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του ΠΜΣ, από την απεργιακή συγκέντρωση της Δευτέρας, μας είπε: «Περιμένουμε και τις απαντήσεις της κυβέρνησης, χωρίς να έχουμε καμία εμπιστοσύνη βέβαια, γιατί καταλαβαίνουμε ότι η μεγάλη ατζέντα είναι εκτός των δεσμεύσεων. Δηλαδή μια δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση από τα πρώτα παιδικά χρόνια που θα καταλήγει στο πανεπιστήμιο.

Αυτή είναι η οριστική λύση. Αυτή είναι μια συνολική απάντηση. Αντ' αυτού θα έχουμε κάποια μερεμέτια που ετοιμάζει η κυβέρνηση.

Με αυτήν την έννοια ο αγώνας που έχουμε ξεκινήσει πρέπει να συνεχιστεί. Ξέρουμε ότι είναι μακρύς. Το σημαντικό είναι ότι έγιναν και γίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις, αλλά και ότι έχουμε τη μεγάλη συμπαράσταση του συνόλου της κοινωνίας. Αυτό είναι μια μεγάλη και ισχυρή βάση για να συνεχίσουμε.

Το επόμενό μας βήμα είναι, πέρα από τη Γενική Συνέλευση του Σωματείου την Κυριακή στις 12 το μεσημέρι στην Πάντειο, η μεγάλη συναυλία τη Δευτέρα, όπου θα συμμετάσχει όλο το ελληνικό τραγούδι, θα συμμετάσχει εκφράζοντας τα αιτήματά μας, αλλά και τη στήριξή μας στον τουρκικό και συριακό λαό».

• Για την έκφραση αλληλεγγύης στους δοκιμαζόμενους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας από τον φονικό σεισμό όποιος θέλει μπορεί, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΠΜΣ, «να δώσει οικονομική βοήθεια για τα θύματα των σεισμών, μπορεί να καταθέσει ένα ποσό στο ΙΒΑΝ του Συλλόγου GR0801100400000004060806264 (Εθνική Τράπεζα) γράφοντας "αλληλεγγύη στους λαούς Τουρκίας και Συρίας", ή και να δώσει είδη πρώτης ανάγκης (ρουχισμό, κουβέρτες, γάλα σε σκόνη, είδη προσωπικής υγιεινής). Μπορείτε να φέρετε τα είδη που επιθυμείτε καθημερινές 10.00 - 17.00 στα γραφεία του Σωματείου μας ή και στον χώρο της συναυλίας τη Δευτέρα 20/2».