2025 The Associated Press. All

Από τη συνάντηση των αντιπροσωπειών ΗΠΑ - Ρωσίας στη Σαουδική Αραβία

Τρία χρόνια συμπληρώνονται από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τον Φλεβάρη του 2022, και οι αιτίες της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης παραμένουν και οξύνονται: Ο γεωπολιτικός «συσχετισμός δυνάμεων» στην Ευρώπη, τα ανταγωνιστικά σχέδια για την Ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, η πρόσβαση σε πρώτες ύλες και αγορές, η μάχη για πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας και των αντίστοιχων «στρατοπέδων».

Γι' αυτό, την ίδια στιγμή που μιλούν για αναζήτηση «βιώσιμης» και «διαρκούς» ειρήνης στην Ουκρανία - στην πραγματικότητα για έναν ενδεχόμενο συμβιβασμό, ο οποίος ακόμα και αν επιτευχθεί θα είναι προσωρινός, αβέβαιος και θα προετοιμάζει τις επόμενες φάσεις της σύγκρουσης - όλα τα στρατόπεδα τονίζουν την ανάγκη να αυξηθούν ραγδαία οι στρατιωτικές δαπάνες και να επιταχυνθούν οι πολεμικές προετοιμασίες για γενικευμένο πόλεμο τα επόμενα χρόνια.

Ολες οι πλευρές παραδέχονται ότι σε αυτήν τη φάση διακυβεύονται πολλά. «Η Ευρώπη και ο κόσμος βρίσκονται σε σημείο καμπής. Η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει την ασφάλεια ολόκληρης της Ευρώπης για τις επόμενες γενιές», τόνισε χαρακτηριστικά ο Σουηδός πρωθυπουργός, Ουλφ Κρίστερσον.

Είναι ενδεικτικά και όσα είπε ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, ενώ είχαν προηγηθεί οι συνομιλίες Μόσχας - Ουάσιγκτον στο Ριάντ. Βασικό ζήτημα για τη Ρωσία σε αυτό το στάδιο της διεθνούς ανάπτυξης, ανέφερε, είναι η κίνηση προς έναν «πολυπολικό κόσμο» - δηλαδή να τερματιστεί η κυριαρχία των ΗΠΑ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το σχέδιο της Ρωσίας είναι να «αντικαταστήσει το χρεοκοπημένο ευρωατλαντικό μοντέλο» με μια νέα πρωτοβουλία «ανοιχτή σε όλες τις συμμαχίες στην ήπειρο, συμπεριλαμβανομένου του ευρωπαϊκού τμήματος της Ευρασίας».

«Είναι καιρός η Δύση να αποδεχθεί μια νέα ισορροπία δυνάμεων και να αρχίσει να χτίζει σχέσεις με τα κράτη της παγκόσμιας πλειοψηφίας στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού», πρόσθεσε.

Από την πλευρά της, η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι μια συμφωνία με τη Ρωσία - με δεδομένα την προέλαση των ρωσικών δυνάμεων στην ανατολική Ουκρανία και το στρατιωτικό πλεονέκτημα της Μόσχας - θα αδυνατίσει τη «συμμαχία» με την Κίνα, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και θα ενισχύσει την επικέντρωση των ΗΠΑ σε Ασία - Ειρηνικό.

«Μου φαίνεται πως οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν τώρα να ξεσηκώσουν τους Ρώσους εναντίον των Κινέζων. Οι Ρώσοι πρέπει να το σταματήσουν αυτό», είπε ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλ. Λουκασένκο.

Η ΕΕ, από την πλευρά της, που βλέπει τα συμφέροντά της να μένουν «εκτός κάδρου» στα τρέχοντα παζάρια ΗΠΑ - Ρωσίας αλλά και να «συνθλίβονται» ευρύτερα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ΗΠΑ - Κίνας, προτάσσει το επιχείρημα ότι αν ικανοποιηθούν οι όροι της Ρωσίας στην Ουκρανία, τότε αφενός ανοίγει ο δρόμος για να διεκδικήσει ακόμη μεγαλύτερη γεωπολιτική «επιρροή» στην Ευρώπη και στη Βαλτική, κι αφετέρου δυναμώνει το «στρατόπεδο» Κίνας - Ρωσίας - Ιράν - Β. Κορέας, κάτι που είναι ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ σε Ασία - Ειρηνικό.

Ολες αυτές οι συζητήσεις, όπως και τα σχέδια που επεξεργάζονται όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα για την «επόμενη μέρα», μόνο ...«ειρήνη» δεν θυμίζουν, αντίθετα μυρίζουν μπαρούτι.

Οι κίνδυνοι μεγαλώνουν και λόγω των αντιθέσεων μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα, με τις ΗΠΑ να προωθούν συμφωνία με τη Ρωσία για την Ουκρανία και να επιμένουν πως οι Ευρωπαίοι πρέπει να σηκώσουν όλο το βάρος της «ασφάλειας» της ηπείρου.

Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμ. Μακρόν συγκάλεσε δυο συνόδους κορυφής Ευρωπαίων ηγετών την περασμένη βδομάδα, στις οποίες εκφράστηκαν διαφορετικές θέσεις για την αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία ως «εγγυητές» μιας «εκεχειρίας».

Γαλλία, Βρετανία και σκανδιναβικά κράτη εμφανίζονται πρόθυμοι να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις μετά από μια «ειρηνευτική» συμφωνία, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχουν οι ΗΠΑ. Πολωνία, Βουλγαρία, Σλοβακία, Κροατία φαίνονται αντίθετες, η Γερμανία είπε ότι είναι «νωρίς» για μια τέτοια συζήτηση, ενώ η Ιταλία είναι επίσης επιφυλακτική.

Ορισμένοι ειδικοί αναφέρουν πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία συμμαχία ευρωπαϊκών κρατών για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, αλλά εκτός του ΝΑΤΟ και του άρθρου 5, προκειμένου να αποφευχθεί μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας.

Ωστόσο και μόνο η συζήτηση για ανάπτυξη στρατευμάτων από τα ευρωπαϊκά κράτη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, όπως και να «βαφτιστεί», επιβεβαιώνει ότι τα προωθούμενα «ειρηνευτικά σχέδια» φέρνουν ακόμα πιο κοντά τον κίνδυνο μιας τέτοιας ολέθριας σύγκρουσης.

«Δεν θα πρέπει να γίνεται λόγος για μία ουδέτερη ειρηνευτική δύναμη. Θα πρόκειται για μία αποτρεπτική δύναμη, μία εγγυήτρια δύναμη, η οποία θα δρα αποτρεπτικά προς τη Ρωσία» ή θα αναλάβει δράση σε περίπτωση που η τελευταία παραβιάσει τη συμφωνία, επισημαίνει χαρακτηριστικά στην DW ο ιστορικός Λόρενς Φρίντμαν.

«Τα στρατεύματα εδάφους θα βρεθούν υπό απειλή. Και τα κράτη που θα τα έχουν αναπτύξει θα βρίσκονται και αυτά υπό απειλή», τονίζει στην DW ο Ράφαελ Λος, ειδικός σε θέματα ασφαλείας και συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR).

Επιπλέον, εκτιμάται ότι τα κράτη της ΕΕ δεν έχουν αρκετό ανθρώπινο δυναμικό για να αντεπεξέλθουν στα σχέδια του ΝΑΤΟ σχετικά με την Αμυνα των κρατών - μελών σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης. Ως το καλοκαίρι το ΝΑΤΟ θα στείλει ορισμένους στόχους στις κυβερνήσεις. Η Γερμανία, για παράδειγμα, συζητά να επαναφέρει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.

Ενδέχεται να υπάρχει μία πιθανότητα έμμεσης υποστήριξης του σχεδίου από τις ΗΠΑ, οι οποίες θα μπορούσαν για παράδειγμα να παράσχουν υλικοτεχνική υποστήριξη και βοήθεια από αέρος.

Ο Κιθ Κέλογκ, απεσταλμένος των ΗΠΑ για την Ουκρανία, ζήτησε από τους Ευρωπαίους να δώσουν συγκεκριμένο μέγεθος στρατευμάτων που θα αναπτύξουν στα πλαίσια της «ειρηνευτικής επιχείρησης» και να διευκρινίσουν ποιες ενέργειες «οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοι και οι εταίροι πρέπει να λάβουν αν η Ρωσία επιτεθεί σε αυτές τις δυνάμεις»...

Μάλιστα εξετάζεται το ενδεχόμενο να συμπεριληφθούν και τουρκικά στρατεύματα στη δύναμη, καθώς η Τουρκία έχει διατελέσει «εξισορροπητικό ρόλο» και «είναι κάτι που θα μπορούσε να ανεχτεί η Ρωσία».

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντ. Τραμπ, θα υποδεχτεί στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα τον Εμ. Μακρόν και την Πέμπτη τον Βρετανό πρωθυπουργό, Κιρ Στάρμερ, σε συναντήσεις όπου θα παρουσιαστεί το ευρωπαϊκό «σχέδιο».

Σύμφωνα με το «Bloomberg», αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία αεροπορικής «ομπρέλας» για την Ουκρανία και τη δημιουργία μιας δύναμης για την αστυνόμευση κυρίως του εναέριου χώρου της Ουκρανίας και της Μαύρης Θάλασσας, υπό την ηγεσία της Ευρώπης.

Το συγκεκριμένο σχέδιο εξαρτάται από το εάν οι ΗΠΑ θα συμφωνήσουν να παράσχουν στη δύναμη την προστασία τους, συμπεριλαμβανομένων και αμερικανικών αεροσκαφών.

Πιθανότατα θα απαιτούσε ανάπτυξη έως και 30.000 Ευρωπαίων στρατιωτών στις μεγάλες πόλεις, στα λιμάνια και στις κρίσιμες υποδομές της Ουκρανίας. Παράλληλα, τα ευρωπαϊκά στρατεύματα δεν θα στέλνονταν στα ανατολικά της χώρας.

Το σχέδιο επικεντρώνεται στην παρακολούθηση των συνόρων και θα απαιτούσε ανάπτυξη μικρότερης κλίμακας από μία «ειρηνευτική» δύναμη. Προβλέπει την τοποθέτηση αεροσκαφών σε Πολωνία και Ρουμανία και χερσαίων δυνάμεων στα ανατολικά τους σύνορα, για να μπορέσουν να αναπτυχθούν γρήγορα στην Ουκρανία, εάν χρειαστεί.

Ακόμα, θα χρησιμοποιηθούν drones, δορυφόροι, αεροσκάφη εναέριας επιτήρησης, για να παρέχουν μια πλήρη εικόνα οποιασδήποτε δραστηριότητας στα σύνορα Ουκρανίας - Ρωσίας. Δύο ομάδες εργασίας είναι επίσης πιθανό να αναπτυχθούν στη Μαύρη Θάλασσα: Η πρώτη για να καθαρίσει τυχόν θαλάσσιες νάρκες και η δεύτερη για περιπολία στα ύδατα.

Η Ρωσία ξεκαθάρισε από το Ριάντ ότι εκτός από την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, δεν πρόκειται να αποδεχτεί ούτε την ανάπτυξη στρατευμάτων την «επόμενη μέρα» από χώρες του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, «υπό ευρωπαϊκή ή άλλη σημαία» γιατί θα έχει επιπτώσεις στην «ασφάλειά» της.

Στο Ριάντ, Μόσχα και Ουάσιγκτον συμφώνησαν «να επαναληφθεί ο ρωσο-αμερικανικός διάλογος σε όλες τις παραμέτρους» και να ληφθούν μέτρα «εμπιστοσύνης», όπως νέα ανταλλαγή κρατουμένων, ανάπτυξη των διπλωματικών αποστολών κ.ά.

Στις συνομιλίες συμμετείχε και ο επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Αμεσων Επενδύσεων (RDIF), Κ. Ντμίτριεφ, ο οποίος «αναμένει ότι ορισμένες αμερικανικές εταιρείες θα επιστρέψουν στη ρωσική αγορά το δεύτερο τρίμηνο του 2025».

Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πολλές «δυτικές» εταιρείες, όπως η «McDonald's» και η «Caterpillar», εγκατέλειψαν τη Ρωσία και ορισμένες έκαναν μεγάλες απομειώσεις, ενώ πούλησαν τα περιουσιακά τους στοιχεία με μεγάλες εκπτώσεις.

Σύμφωνα με τον Ντμίτριεφ, οι αμερικανικές εταιρείες έχουν χάσει 324 δισ. δολάρια, αφότου αποχώρησαν από τη Ρωσία.

Επανέλαβε την εκτίμηση ότι οι αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες, που είχαν «πολύ επιτυχημένες επιχειρηματικές δραστηριότητες στη Ρωσία», θα επιστρέψουν «κάποια στιγμή». «Γιατί να απαρνηθούν αυτές τις ευκαιρίες που τους έδωσε η Ρωσία ώστε να έχουν πρόσβαση στους ρωσικούς φυσικούς πόρους;», σημείωσε.

Ευρώπη και ΗΠΑ έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα για το «μοίρασμα» της πίτας για τα μονοπώλιά τους. Η ΕΕ και η Βρετανία ανησυχούν ότι ΗΠΑ και Ρωσία θα μπορούσαν να μοιράσουν μεταξύ τους την Ουκρανία.

Λεπτομέρειες για το αμερικανικό σχέδιο, που ισοδυναμεί με «την οικονομική αποικιοποίηση της Ουκρανίας επ' αόριστον», αποκάλυψε η «Telegraph».

«Η απαίτηση του Τραμπ για "ανταπόδοση" 500 δισ. δολαρίων από την Ουκρανία υπερβαίνει κατά πολύ τον έλεγχο των ΗΠΑ επί των κρίσιμων ορυκτών της χώρας. Καλύπτει τα πάντα, από λιμάνια και υποδομές μέχρι πετρέλαιο και φυσικό αέριο, όπως και τη μεγαλύτερη βάση πόρων της χώρας».

Αυτό φέρεται να είναι το σχέδιο που απέρριψε ο Ουκρανός Πρόεδρος, Β. Ζελένσκι, το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, επισημαίνοντας ότι δεν συνοδευόταν από πρόσθετες «εγγυήσεις ασφαλείας» των ΗΠΑ στο Κίεβο.

Σημαντικό σημείο είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ουκρανία θα πρέπει να ιδρύσουν ένα κοινό επενδυτικό ταμείο, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι «εχθρικά μέρη της σύγκρουσης δεν θα επωφεληθούν από την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας», δηλαδή κινεζικά και ρωσικά κεφάλαια.

Τώρα οι δυο πλευρές διαπραγματεύονται για να ολοκληρώσουν τη συμφωνία και να ξεπεράσουν τη «ρήξη», αφότου ο Τραμπ αποκάλεσε «δικτάτορα» τον Ζελένσκι. Η Ουάσιγκτον φέρεται να παρέδωσε στο Κίεβο ένα «βελτιωμένο» προσχέδιο, ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος συνεχίζει την πίεση στον Ζελένσκι, λέγοντας ότι δεν νομίζει ότι είναι πολύ σημαντικό να συμμετάσχει σε συναντήσεις για τον «τερματισμό» του πολέμου, ότι στο Κίεβο «δεν έχουν κανένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια τους, αλλά παίζουν σκληρά (...) Δεν πρόκειται να το αφήσουμε αυτό να συνεχιστεί».

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Reuters», η Μόσχα φέρεται να είναι ανοιχτή στη χρήση «παγωμένων» ρωσικών κεφαλαίων (που φτάνουν τα 300 δισ. δολάρια) για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, υπό τον όρο ότι μέρος τους θα δαπανηθεί στις υπό ρωσικό έλεγχο ουκρανικές περιοχές.

Άρης Μεσσινης

Για τη συμφωνία που προωθούν οι ΗΠΑ, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ είχε ενημερώσει από τις 12 Φλεβάρη τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους του, στη συνάντηση της «Ομάδας Επαφής για την Αμυνα της Ουκρανίας» στις Βρυξέλλες: «Θέλουμε, όπως και εσείς, μια κυρίαρχη και ευημερούσα Ουκρανία. Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας ότι η επιστροφή στα σύνορα της Ουκρανίας πριν από το 2014 είναι ένας μη ρεαλιστικός στόχος».

Αυτή η νέα φάση προσθέτει καύσιμη ύλη στην αρένα των ιμπεριαλιστικών και ενδοαστικών ανταγωνισμών, που ωθούν σταθερά προς κλιμάκωση. Ακόμα κι αν δίνεται η αίσθηση μιας προσωρινής εκτόνωσης ή και παγώματος των αντιθέσεων που οδήγησαν στον πόλεμο πριν από 3 χρόνια, το ρολόι δεν γυρίζει πίσω...

Τα ρήγματα μέσα στο ΝΑΤΟ μεγαλώνουν, όπως και στο εσωτερικό των ευρωατλαντικών κρατών. Αντιθέσεις συνεχίζουν να υπάρχουν και στις ΗΠΑ, για το ποια πολιτική στην οικονομία και στις διεθνείς σχέσεις μπορεί να θωρακίσει καλύτερα το αμερικανικό κεφάλαιο στη διαπάλη με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Και, από την άλλη, τις δυνάμεις που χωρίς να διαχωρίζονται από τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, έδιναν έμφαση στις συνέπειες που είχε για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο η ταύτιση με τις επιλογές των ΗΠΑ στην Ουκρανία.

Αυτή η αντιπαράθεση συνεχίζεται σήμερα με αντεστραμμένους ρόλους: Οι πρωταγωνιστές στον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας, ανάμεσά τους η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις, ενώ οι άλλοι πανηγυρίζουν μαζί με τον Τραμπ και τους συμμάχους του στην ΕΕ, κατά κανόνα ακροδεξιές - εθνικιστικές δυνάμεις, για την ...αποκατάσταση της ειρήνης, παρουσιάζοντας τις εξελίξεις ως δικαίωση της «δικής τους» πλευράς της Ιστορίας.

Ο πόλεμος όμως και οι εξελίξεις δίνουν πλούσιο υλικό στον λαό για να βγάλει συμπεράσματα. Προπάντων για να δυναμώσει την πάλη του από τη μοναδική σωστή πλευρά της Ιστορίας, που είναι απέναντι στην αστική τάξη, στις συμμαχίες, στους ανταγωνισμούς και στα σχέδιά της, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας της.

Στη χώρα μας, η υπεράσπιση της ευρωατλαντικής πολιτικής έδωσε ώθηση στη βαθιά εμπλοκή στον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Χαρακτηριστικά είναι όσα ακούστηκαν στη Βουλή την 1η Μάρτη 2022, στην πρώτη συνεδρίαση της Ολομέλειας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Τότε, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης σημείωνε πως η ρωσική εισβολή αποτέλεσε ξεκάθαρη παραβίαση του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και πως «ο αγώνας για την αποτροπή της γίνεται μία παγκόσμια υπόθεση προάσπισης της ελευθερίας». Προσέθετε δε ότι στο έδαφος της Ουκρανίας δοκιμάζονται «οι δυνάμεις του αυταρχισμού, της βίας, της ηγεμονίας με αυτές της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας».

Δήλωνε πως η Ελλάδα τίθεται στο πλευρό της Ουκρανίας, της «ειρήνης», της «νομιμότητας» και της «δημοκρατίας», και πως αυτή η στάση είναι προϊόν «των μεγάλων γεωπολιτικών μας επιλογών, γιατί ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και το ίδιο κάνουμε και τώρα».

Τόνιζε παράλληλα ότι δικαιώθηκε η «ανάγκη» ενίσχυσης της «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ, παρουσιάζοντας ως πρότυπο τη Συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία για τη θωράκιση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και για την ενίσχυση του ρόλου της νοτιοανατολικής και της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Υποστήριζε ακόμα πως οι εξελίξεις καθιστούσαν ώριμο το αίτημα για εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς κόφτες της ΕΕ.

Στην ίδια ομιλία ο πρωθυπουργός είχε μιλήσει για τις ραγδαίες αλλαγές που πυροδότησε το ξέσπασμα του πολέμου στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης. «Αυτό είναι το πρόσκαιρο τίμημα που θα πληρώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί για την υπεράσπιση των αξιών που αποτελούν τα θεμέλια της ηπείρου μας», είπε, αναφερόμενος στην εκτίναξη του κόστους της Ενέργειας, και πρόσθεσε πως «στόχος της κυβέρνησης είναι να καταστούμε ενεργειακά αυτόνομη και ανταγωνιστική χώρα» μέσω της ανάπτυξης των ΑΠΕ και της μετατροπής της Ελλάδας «σε κόμβο διασύνδεσης Ενέργειας και μεταφοράς πράσινης Ενέργειας σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο», με γνώμονα «τον ρόλο που μπορεί η πατρίδα μας να έχει στον νέο χάρτη των ενεργειακών συσχετισμών που διαμορφώνονται στον κόσμο».

Δεν χρειάστηκαν 3 χρόνια πολέμου για να καταρρεύσουν οι μύθοι πάνω στους οποίους η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα στήριξαν τη βαθιά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, από πρωταγωνιστική μάλιστα θέση, όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής.

Η ακρίβεια, που συνδέεται και με το αυξημένο κόστος της Ενέργειας στα απόνερα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τσακίζει το λαϊκό εισόδημα. Η επιτάχυνση της «πράσινης μετάβασης», ως ένας από τους δρόμους απεξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, συνοδεύτηκε από νέες θυσίες του λαού στον βωμό της κερδοφορίας των «πράσινων» μονοπωλίων και τώρα χάνει τη δυναμική της.

Λιμάνια και υποδομές της χώρας δέθηκαν ακόμα περισσότερο με τον αμερικανοΝΑΤΟικό πολεμικό σχεδιασμό, μετατρέποντας ολόκληρες περιοχές σε πιθανούς στόχους στρατιωτικών επιθέσεων από αντίπαλα στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Η όξυνση των ανταγωνισμών και η ενίσχυση της ΝΑΤΟικής συνοχής οδηγούν τις διευθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, που απειλούν ανοιχτά τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Οσο για τις διμερείς συμφωνίες με «στρατηγικούς εταίρους», που θα θωράκιζαν τάχα την «αποτρεπτική ικανότητα» της χώρας απέναντι στις αμφισβητήσεις της τουρκικής κυβέρνησης (βλ. εξοπλισμοί από Γαλλία), αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι μεταξύ καπιταλιστικών κρατών υπάρχουν μόνο λυκοσυμμαχίες που καθορίζονται από ισχυρά συμφέροντα και όταν μεταβάλλονται, καταρρέουν μαζί τους και οι μύθοι των «στρατηγικών εταίρων».

Το ίδιο ισχύει και για τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, ως «απάντηση» στην πίεση που ασκεί στην ευρωπαϊκή οικονομία ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και στην πιο σκληρή γραμμή των Αμερικανών για το ποιος θα επωμιστεί το κόστος της «άμυνας» της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και στροφή στην πολεμική οικονομία, όξυνση των ανταγωνισμών με τις ΗΠΑ και παγκόσμια.

Ο λαός πλήρωσε και πληρώνει τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, που καμία σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση της «ελευθερίας» και της «δικαιοσύνης», αλλά γίνεται για τη θωράκιση των ευρωατλαντικών συμφερόντων απέναντι στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο. Το ίδιο συνεχίζεται τώρα που οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του οξύνονται, παρά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να σπείρουν εφησυχασμό και να εγκλωβίσουν τον λαό σε νέα κάλπικα δίπολα.

Τρία χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, αποδεικνύεται περίτρανα ότι για τον λαό η σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν είναι η επιλογή να στρατευτεί στο πλευρό της αστικής τάξης, για την αναβάθμιση των συμφερόντων της στον διεθνή ανταγωνισμό, στο πλευρό του ενός στρατοπέδου απέναντι στο άλλο. Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ο αγώνας σε κάθε χώρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της κάθε χώρας σε αυτόν.

Είναι ο ανυποχώρητος, συνεχής αγώνας για να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου. Να μη σταλεί κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα πουθενά, ούτε στην Ουκρανία, ούτε σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές. Κανένα σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων να μη βρεθεί εκτός συνόρων.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι να εκπληρώσει ο λαός το πατριωτικό και διεθνιστικό του καθήκον, να μην αφήσει να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα ως στρατιωτικά - πολεμικά προγεφυρώματα οποιουδήποτε. Είναι ο αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπου είναι στρατευμένες η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της.

Είναι ο αγώνας για να συντονιστεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέξοδο από τον πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο σε κάθε χώρα και συνολικότερα.

Οργανώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις αιτίες που τον γεννούν, στις αστικές τάξεις που τον διευθύνουν και στις κυβερνήσεις τους, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τους σέρνουν στον πόλεμο ή επιβάλλουν τη δήθεν «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι η πάλη για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και του πολέμου, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό!