Άρης Μεσσινης

Για τη συμφωνία που προωθούν οι ΗΠΑ, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ είχε ενημερώσει από τις 12 Φλεβάρη τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους του, στη συνάντηση της «Ομάδας Επαφής για την Αμυνα της Ουκρανίας» στις Βρυξέλλες: «Θέλουμε, όπως και εσείς, μια κυρίαρχη και ευημερούσα Ουκρανία. Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας ότι η επιστροφή στα σύνορα της Ουκρανίας πριν από το 2014 είναι ένας μη ρεαλιστικός στόχος».

Αυτή η νέα φάση προσθέτει καύσιμη ύλη στην αρένα των ιμπεριαλιστικών και ενδοαστικών ανταγωνισμών, που ωθούν σταθερά προς κλιμάκωση. Ακόμα κι αν δίνεται η αίσθηση μιας προσωρινής εκτόνωσης ή και παγώματος των αντιθέσεων που οδήγησαν στον πόλεμο πριν από 3 χρόνια, το ρολόι δεν γυρίζει πίσω...

Τα ρήγματα μέσα στο ΝΑΤΟ μεγαλώνουν, όπως και στο εσωτερικό των ευρωατλαντικών κρατών. Αντιθέσεις συνεχίζουν να υπάρχουν και στις ΗΠΑ, για το ποια πολιτική στην οικονομία και στις διεθνείς σχέσεις μπορεί να θωρακίσει καλύτερα το αμερικανικό κεφάλαιο στη διαπάλη με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Και, από την άλλη, τις δυνάμεις που χωρίς να διαχωρίζονται από τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, έδιναν έμφαση στις συνέπειες που είχε για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο η ταύτιση με τις επιλογές των ΗΠΑ στην Ουκρανία.

Αυτή η αντιπαράθεση συνεχίζεται σήμερα με αντεστραμμένους ρόλους: Οι πρωταγωνιστές στον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας, ανάμεσά τους η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις, ενώ οι άλλοι πανηγυρίζουν μαζί με τον Τραμπ και τους συμμάχους του στην ΕΕ, κατά κανόνα ακροδεξιές - εθνικιστικές δυνάμεις, για την ...αποκατάσταση της ειρήνης, παρουσιάζοντας τις εξελίξεις ως δικαίωση της «δικής τους» πλευράς της Ιστορίας.

Ο πόλεμος όμως και οι εξελίξεις δίνουν πλούσιο υλικό στον λαό για να βγάλει συμπεράσματα. Προπάντων για να δυναμώσει την πάλη του από τη μοναδική σωστή πλευρά της Ιστορίας, που είναι απέναντι στην αστική τάξη, στις συμμαχίες, στους ανταγωνισμούς και στα σχέδιά της, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας της.

Στη χώρα μας, η υπεράσπιση της ευρωατλαντικής πολιτικής έδωσε ώθηση στη βαθιά εμπλοκή στον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Χαρακτηριστικά είναι όσα ακούστηκαν στη Βουλή την 1η Μάρτη 2022, στην πρώτη συνεδρίαση της Ολομέλειας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Τότε, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης σημείωνε πως η ρωσική εισβολή αποτέλεσε ξεκάθαρη παραβίαση του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και πως «ο αγώνας για την αποτροπή της γίνεται μία παγκόσμια υπόθεση προάσπισης της ελευθερίας». Προσέθετε δε ότι στο έδαφος της Ουκρανίας δοκιμάζονται «οι δυνάμεις του αυταρχισμού, της βίας, της ηγεμονίας με αυτές της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας».

Δήλωνε πως η Ελλάδα τίθεται στο πλευρό της Ουκρανίας, της «ειρήνης», της «νομιμότητας» και της «δημοκρατίας», και πως αυτή η στάση είναι προϊόν «των μεγάλων γεωπολιτικών μας επιλογών, γιατί ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και το ίδιο κάνουμε και τώρα».

Τόνιζε παράλληλα ότι δικαιώθηκε η «ανάγκη» ενίσχυσης της «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ, παρουσιάζοντας ως πρότυπο τη Συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία για τη θωράκιση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και για την ενίσχυση του ρόλου της νοτιοανατολικής και της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Υποστήριζε ακόμα πως οι εξελίξεις καθιστούσαν ώριμο το αίτημα για εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς κόφτες της ΕΕ.

Στην ίδια ομιλία ο πρωθυπουργός είχε μιλήσει για τις ραγδαίες αλλαγές που πυροδότησε το ξέσπασμα του πολέμου στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης. «Αυτό είναι το πρόσκαιρο τίμημα που θα πληρώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί για την υπεράσπιση των αξιών που αποτελούν τα θεμέλια της ηπείρου μας», είπε, αναφερόμενος στην εκτίναξη του κόστους της Ενέργειας, και πρόσθεσε πως «στόχος της κυβέρνησης είναι να καταστούμε ενεργειακά αυτόνομη και ανταγωνιστική χώρα» μέσω της ανάπτυξης των ΑΠΕ και της μετατροπής της Ελλάδας «σε κόμβο διασύνδεσης Ενέργειας και μεταφοράς πράσινης Ενέργειας σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο», με γνώμονα «τον ρόλο που μπορεί η πατρίδα μας να έχει στον νέο χάρτη των ενεργειακών συσχετισμών που διαμορφώνονται στον κόσμο».

Δεν χρειάστηκαν 3 χρόνια πολέμου για να καταρρεύσουν οι μύθοι πάνω στους οποίους η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα στήριξαν τη βαθιά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, από πρωταγωνιστική μάλιστα θέση, όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής.

Η ακρίβεια, που συνδέεται και με το αυξημένο κόστος της Ενέργειας στα απόνερα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τσακίζει το λαϊκό εισόδημα. Η επιτάχυνση της «πράσινης μετάβασης», ως ένας από τους δρόμους απεξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, συνοδεύτηκε από νέες θυσίες του λαού στον βωμό της κερδοφορίας των «πράσινων» μονοπωλίων και τώρα χάνει τη δυναμική της.

Λιμάνια και υποδομές της χώρας δέθηκαν ακόμα περισσότερο με τον αμερικανοΝΑΤΟικό πολεμικό σχεδιασμό, μετατρέποντας ολόκληρες περιοχές σε πιθανούς στόχους στρατιωτικών επιθέσεων από αντίπαλα στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Η όξυνση των ανταγωνισμών και η ενίσχυση της ΝΑΤΟικής συνοχής οδηγούν τις διευθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, που απειλούν ανοιχτά τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Οσο για τις διμερείς συμφωνίες με «στρατηγικούς εταίρους», που θα θωράκιζαν τάχα την «αποτρεπτική ικανότητα» της χώρας απέναντι στις αμφισβητήσεις της τουρκικής κυβέρνησης (βλ. εξοπλισμοί από Γαλλία), αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι μεταξύ καπιταλιστικών κρατών υπάρχουν μόνο λυκοσυμμαχίες που καθορίζονται από ισχυρά συμφέροντα και όταν μεταβάλλονται, καταρρέουν μαζί τους και οι μύθοι των «στρατηγικών εταίρων».

Το ίδιο ισχύει και για τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, ως «απάντηση» στην πίεση που ασκεί στην ευρωπαϊκή οικονομία ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και στην πιο σκληρή γραμμή των Αμερικανών για το ποιος θα επωμιστεί το κόστος της «άμυνας» της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και στροφή στην πολεμική οικονομία, όξυνση των ανταγωνισμών με τις ΗΠΑ και παγκόσμια.

Ο λαός πλήρωσε και πληρώνει τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, που καμία σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση της «ελευθερίας» και της «δικαιοσύνης», αλλά γίνεται για τη θωράκιση των ευρωατλαντικών συμφερόντων απέναντι στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο. Το ίδιο συνεχίζεται τώρα που οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του οξύνονται, παρά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να σπείρουν εφησυχασμό και να εγκλωβίσουν τον λαό σε νέα κάλπικα δίπολα.

Τρία χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, αποδεικνύεται περίτρανα ότι για τον λαό η σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν είναι η επιλογή να στρατευτεί στο πλευρό της αστικής τάξης, για την αναβάθμιση των συμφερόντων της στον διεθνή ανταγωνισμό, στο πλευρό του ενός στρατοπέδου απέναντι στο άλλο. Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ο αγώνας σε κάθε χώρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της κάθε χώρας σε αυτόν.

Είναι ο ανυποχώρητος, συνεχής αγώνας για να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου. Να μη σταλεί κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα πουθενά, ούτε στην Ουκρανία, ούτε σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές. Κανένα σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων να μη βρεθεί εκτός συνόρων.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι να εκπληρώσει ο λαός το πατριωτικό και διεθνιστικό του καθήκον, να μην αφήσει να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα ως στρατιωτικά - πολεμικά προγεφυρώματα οποιουδήποτε. Είναι ο αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπου είναι στρατευμένες η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της.

Είναι ο αγώνας για να συντονιστεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέξοδο από τον πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο σε κάθε χώρα και συνολικότερα.

Οργανώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις αιτίες που τον γεννούν, στις αστικές τάξεις που τον διευθύνουν και στις κυβερνήσεις τους, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τους σέρνουν στον πόλεμο ή επιβάλλουν τη δήθεν «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι η πάλη για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και του πολέμου, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό!