Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα ένα μέρος από το πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Ρεπορτάζ από το πρόγραμμα στις υπόλοιπες Σκηνές αλλά και στους χώρους του Φεστιβάλ θα δημοσιευτούν στο αυριανό φύλλο, στο τετρασέλιδο «Νεολαία».

Οι εικόνες από τις τέσσερις σκηνές του Φεστιβάλ το Σάββατο στις 23.02 μιλάνε μόνες τους: Το Πάρκο Τρίτση γεμάτο ασφυκτικά σε όλους τους χώρους. Πραγματικά, θα χρειαζόταν ένα ...δεύτερο για να χωρέσουν οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που είχαν κατακλύσει το 48ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Παντού κόσμος, όλων των ηλικιών, σε όλες τις συναυλίες!

Λαοθάλασσα στην Κεντρική Σκηνή!

Αδιαχώρητο στη Λαϊκή Σκηνή!

Κατάμεστη η Σκηνή φοιτητών και νέων εργαζομένων!

Χαμός στη Μαθητική Σκηνή!

Γεμάτη και η Σκηνή νέας δημιουργίας!

Απέραντο «κόκκινο» απλώθηκε στο κατάμεστο πάρκο «Αντ. Τρίτσης», με δεκάδες χιλιάδες κόσμου το Σάββατο, τρίτη μέρα των πραγματικά πλούσιων εκδηλώσεων που αποτύπωσαν με τον πιο εμφατικό τρόπο το σύνθημα του Φεστιβάλ: «Η νέα γενιά με το ΚΚΕ για "το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό" (Ν. Μπελογιάννης) - Σοσιαλισμός, η απάντηση τον 21ο αιώνα».

Κι όπως εύστοχα σημείωσε χτες ο «Οδηγητής», «ο κόσμος που χτίσαμε για τρεις μέρες δεν είναι απλώς μία εφήμερη γιορτή, αλλά μία αποτύπωση του φωτεινού μέλλοντος που θα φέρουν οι αγώνες μας, μία πραγματικότητα που θα επιβάλει το δίκιο μας, ένας αναγκαίος, καινούργιος κόσμος, που δεν θα μοιάζει σε τίποτα με τον παλιό, αυτόν που κάνει τη νέα γενιά να ασφυκτιά και να εγκαταλείπει τα όνειρά της».

«Αγώνας, γνώση, τόλμη κι αντοχή, εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική», ήταν το σύνθημα με το οποίο υποδέχτηκαν οι νέοι της ΚΝΕ τον Νίκο Αμπατιέλο, Γραμματέα του ΚΣ της Οργάνωσης, στο βήμα της συγκέντρωσης του 48ου Φεστιβάλ, το οποίο βαδίζοντας με σίγουρα βήματα προς τη συμπλήρωση των 50 του χρόνων «εξελίσσεται και είναι πάντα "μέσα" στις αγωνίες και τους προβληματισμούς της νέας γενιάς», όπως είπε ο Νίκος Αμπατιέλος.

Εκεί λοιπόν που χτυπάνε η καρδιά κι ο παλμός της νεολαίας ανακοινώθηκε, από το βήμα της συγκέντρωσης, η έναρξη της προσυνεδριακής διαδικασίας της ΚΝΕ, με τη δημοσίευση των Θέσεων του ΚΣ για το 13ο Συνέδριο της Οργάνωσης, στις 15 Οκτώβρη.

«Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», το σύνθημα δόνησε την ατμόσφαιρα όταν στο βήμα ανέβηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για την κεντρική ομιλία, που με τα λόγια των ποιητών, του αγώνα και της ελπίδας σηματοδότησε: «Είμαστε πάντα στην πρώτη τη γραμμή, στην πάλη για το σήμερα, στις χαραμάδες, στις ρωγμές που ανοίγουμε, δείχνουμε τη μεγάλη λεωφόρο της αντεπίθεσης και της νίκης»!

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν ο πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα, Aramis Fuente Hernandez, η ακόλουθος της πρεσβείας του Βιετνάμ, Nguyen Ngoc, και ο επιτετραμμένος της πρεσβείας της Παλαιστίνης, Γιούσεφ Ντορχόμ.

Κι έπειτα στις Σκηνές και τα Στέκια του Φεστιβάλ ξεχύθηκε όλος αυτός ο κόσμος και απόλαυσε ένα τόσο πλούσιο πρόγραμμα, μια τεράστια νεανική γιορτή, που ο «Ριζοσπάστης» θα προσπαθήσει να αποτυπώσει στο σημερινό και σε επόμενα φύλλα του.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σε κάθε γωνιά αυτής της κόκκινης πολιτείας αντηχούν τα λόγια του Νίκου Μπελογιάννη, που με το γαρύφαλλο στο χέρι, το πλατύ χαμόγελο και την αποφασιστική στάση μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα «ξεκλείδωσε» την αθανασία.

Ναι, αντηχεί παντού το μήνυμα ελπίδας του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή»:

Σε έναν κόσμο γερασμένο, που γεννά τέρατα και έχει να επιδείξει μόνο εφιαλτικές εικόνες, η νέα γενιά με το ΚΚΕ μπορεί να παλέψει και να δημιουργήσει «το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό». Τον Σοσιαλισμό!

Είμαστε περήφανοι που με την αταλάντευτη δράση μας δίνουμε νόημα στο τι είναι μεγάλο και σημαντικό στη ζωή. Γιατί μεγάλο είναι να γίνεσαι «ένα» με τους χιλιάδες που βιώνουν την εκμετάλλευση. Μεγάλο είναι να «δίνεις μαχαίρι σ' ολουνούς» για να γίνεται «φως», να γίνεται «νους»...

Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση, να ζήσουν τα νέα παιδιά όπως τους αξίζει στη σημερινή εποχή. Μεγάλο είναι να μη συμμορφώνεσαι στις υποδείξεις των καλοταϊσμένων του συστήματος, για το τι είναι «ρεαλιστικό» να γίνει σήμερα.

Να είσαι δηλαδή με τους αγωνιστές εργάτες στο λιμάνι της COSCO που έσφιξαν τις γροθιές τους, πάλεψαν και τα κατάφεραν! Και να μην παρασύρεσαι από όσους υπηρετούν τις περιβόητες «εμβληματικές επενδύσεις» και θέλουν σακατεμένους εργάτες και δικαιώματα.

Σημαίνει να στέκεσαι δίπλα στους οικοδόμους που λιώνουν στα εργοτάξια, ανεβαίνουν στις σκαλωσιές και υπογράφουν τελικά Συλλογική Σύμβαση μετά από αγώνα και όχι με αυτούς που τους λένε πως «είναι μάταιο να αγωνίζονται, γιατί οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα»!!!

Μεγάλο σημαίνει να είσαι με την αθωότητα και την ορμή των μαθητών. Με τα τραγούδια και τα συνθήματα των φοιτητών που παλεύουν για μόρφωση και ζωή...

Και όχι με αυτούς που τους βρίζουν, τους συκοφαντούν και θέλουν να καταστείλουν τους αγώνες τους, είτε με τα ΜΑΤ όπως κάνει η ΝΔ, είτε με τα αντιδραστικά καλέσματα «να μην απαντούν στην ένταση με ένταση», αλλά να περιμένουν κάποιον... «σωτήρα», όπως τους λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μεγάλο και σημαντικό είναι να είσαι παντού όπου η αδικία μεγαλώνει, όπου η καταστολή και ο αυταρχισμός γιγαντώνονται, όπου οι κραυγές των καταπιεσμένων υψώνονται, για να μη μένει κανένας μόνος του!

Μεγάλο και σημαντικό είναι να μην κλείνεις τα μάτια, αλλά να καταγγέλλεις τη φρίκη του καπιταλισμού...

Γιατί φρίκη είναι να χάνουν τη ζωή τους στα έργα 6.500 εργάτες, για τη διοργάνωση του φετινού Μουντιάλ στο Κατάρ. Κι όπως είπε και ο παλαίμαχος σπουδαίος ποδοσφαιριστής Καντονά, κάνοντας την καταγγελία, «μερικές φορές στη ζωή πρέπει να πάρεις αποφάσεις»!

Γιατί σήμερα το μεγάλο ΝΑΙ, για σας τους νέους και τις νέες, στο Καταστατικό και στην Οργάνωση της ΚΝΕ είναι το μεγάλο ΝΑΙ στο δύσκολο αλλά μοναδικά όμορφο ταξίδι. Για μια κοινωνία που ο καθένας θα εργάζεται με τις δυνατότητές του και ο καθένας θα αμείβεται με τις ανάγκες του, στην πραγματική κοινωνία των ανθρώπων.

Στην κοινωνία αυτή, που η ελευθερία θα μετριέται στη δυνατότητα του εργαζόμενου ανθρώπου να μην είναι άνεργος, να έχει ο καθένας και η καθεμιά εξασφαλισμένη δουλειά και να καρπώνεται τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Οπου οι σχέσεις των ανθρώπων θα απελευθερωθούν από κάθε οικονομικό και άλλο καταναγκασμό, που η πραγματική αγάπη και αλληλεγγύη θα γίνεται πράξη στο σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν»!

Σε αυτή την κοινωνία - που ξέρουμε πως θα έρθει και θα νικήσει με τους αγώνες και τις θυσίες μας - ένας «καταναγκασμός» θα υπάρχει και θα κυριαρχεί: Η απαγόρευση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή η απαγόρευση της αδικίας.

Αυτό το όραμα - στόχο, αυτόν τον σκοπό δεν τον αφήνουμε στην άκρη για το απώτερο μέλλον. Ούτε, φυσικά, σταματάμε τον καθημερινό αγώνα, για το μεροκάματο, την Ασφάλιση, την Παιδεία, την Υγεία, το εισόδημα στο χωράφι και το μαγαζί. Είμαστε παντού και πάντα στην πρώτη τη γραμμή.

Ολόκληρα 48 χρόνια τώρα, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ κάτι τέτοια «Σαββατόβραδα» έχει «μοσχοβολήσει βασιλικό κι ασβέστη».

Εχουν τραγουδηθεί στις κόκκινες πολιτείες του οι πόθοι, τα βάσανα και η λεβεντιά των ανθρώπων του μόχθου. Εχουν υμνηθεί οι αγώνες του λαού μας, οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης.

Οπως οι σύντροφοί μας, που, πριν τον θάνατο, οργάνωναν γλέντια και χόρευαν «χορούς κυκλωτικούς», σίγουροι πως η ζωή θα βρει τη δύναμη και θα νικήσει!

Με τις δημιουργίες των μεγάλων καλλιτεχνών κι αυτές των νέων δημιουργών... Με τα θεατρικά σκετς που ετοιμάζουν και παρουσιάζουν οι μαθητές... Με τους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς, τα καλέσματα σε εικαστικές δημιουργίες, τα νέα παιδιά στέλνουν τα «χαιρετίσματα στην εξουσία»... «κι ονειρεύονται».

Και φέτος, αυτό το μεγάλο και σπουδαίο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. 3 μέρες, 350 καλλιτέχνες στις 5 σκηνές του Φεστιβάλ της Αθήνας. Μαζί μας είναι αντιπροσωπείες από 35 Κομμουνιστικές και Αντιιμπεριαλιστικές Νεολαίες. Ανάμεσά τους, αγκαλιασμένοι, οι σύντροφοι από την Ουκρανία και τη Ρωσία. Οπως και οι σύντροφοι από την Τουρκία, τη Συρία, την Κύπρο. Με χέρια ενωμένα, με υψωμένες γροθιές.

Καλωσορίζουμε τους χιλιάδες νέους και νέες που κατακλύζουν απόψε τον χώρο του Φεστιβάλ! Σε αυτήν τη μεγάλη, συγκλονιστική συγκέντρωση που δεν υπάρχουν λόγια για να την περιγράψεις. Μια πραγματική όαση, μια έκρηξη ελπίδας και αισιοδοξίας, κόντρα σε ό,τι σάπιο έχουν βαλθεί - σώνει και καλά - να μας κάνουν να μάθουμε να αγαπάμε.

Εμείς όμως «έχουμε τη ζωή πάρα πολύ αγαπήσει», γι' αυτό αταλάντευτα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ομορφύνει.

«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε», τους απαντάμε με μια φωνή! Εμείς αγαπάμε «τον άνθρωπο που τον μποδίζουν να βαδίσει, που τον αλυσοδένουνε». Υψώνουμε τείχος στον ρατσισμό και τσακίζουμε τον φασισμό!

Πιάνουμε τα χέρια και γινόμαστε μια αλυσίδα, ενάντια στην πολύμορφη βία κατά των γυναικών, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες στο Ιράν. Παλεύουμε ενάντια στον αυταρχισμό, στην καταστολή, στην πανεπιστημιακή αστυνομία και τους κάθε λογής χαφιέδες και «ωτακουστές» του κράτους της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διασκεδάζουν και ταυτόχρονα συζητούν για το σχολείο, τη σχολή και τη δουλειά τους. Συζητούν για το πώς θα οργανώσουν τον αγώνα τους, πώς θα χτίσουν μαζί με το ΚΚΕ «ασπίδα για το σήμερα», πώς θα θεριέψουν την ελπίδα για το αύριο!

Ναι, αυτό επείγει σήμερα! Με τον αγώνα μας να χτίσουμε «ασπίδα» για το σήμερα, δυναμώνοντας την ελπίδα για το αύριο. Και μπορούμε!

Χωρίς να χάνουμε άλλον χρόνο, αχρηστεύουμε τη σκουριασμένη παγίδα της αναμονής που έχουν στήσει τα επιτελεία του συστήματος. Το σύστημα θέλει να είναι ο λαός μια ζωή στο «περίμενε» και να μπορούν αυτοί να «τρέχουν» τα αντιλαϊκά σχέδιά τους για να τον ισοπεδώνουν.

Γι' αυτό του λένε: «Περίμενε πότε θα βγούμε από την οικονομική κρίση για να έρθει η ανάπτυξη μπας και περισσέψει και για σένα κάτι», «περίμενε μη χάσουμε τώρα την ευκαιρία της ανάπτυξης κι εδώ είμαστε μετά», «περίμενε γιατί τώρα μας έτυχε κι αυτή η στραβή του πολέμου, όπως πριν αυτή της πανδημίας», «περίμενε να βγάλουμε τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται», «περίμενε πότε θα γίνουν εκλογές μπας και κάτι αλλάξει», «περίμενε, περίμενε»... Και όλο στο «περίμενε»!

Και κάπου εκεί ο Μητσοτάκης ανακάλυψε την «πολιτική τερατογένεση» - πιάνοντας στο στόμα του και το ΚΚΕ - για να 'χει να λέει και να δουλεύει το δικό του αφήγημα-ψευτοδίλημμα. Οπως άλλωστε κάνει και ο Τσίπρας, δίνοντας ο ένας πάσα στον άλλον.

Ο ελληνικός λαός έχει ζήσει πολλές πολιτικές τερατογενέσεις, γιατί τέτοιες είναι όλες οι αστικές, οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Ολες τους είναι κυβερνήσεις μειοψηφίας στην πραγματικότητα, ακόμα και με τους όρους της αστικής δημοκρατίας. Και υπηρετούν μια μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, την πλουτοκρατία.

Αν η - μόνιμη για την αστική τάξη - ανάγκη της «πολιτικής σταθερότητας» το απαιτήσει, αύριο μπορεί να δούμε και μια κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το ΠΑΣΟΚ γιατί αυτά που τους ενώνουν, όπως οι κοινές στρατηγικές τους επιλογές, είναι πιο σημαντικά από αυτά που τους χωρίζουν.

Αλλωστε, αυτές οι κοινές στρατηγικές επιλογές οδήγησαν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ να έχουν ψηφίσει ένα μεγάλο μέρος των αντιλαϊκών νομοσχεδίων της «επάρατης» ΝΔ. Και λίγα χρόνια πριν είδαμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να ψηφίζουν το 3ο μνημόνιο που έφερε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την οποία επίσης χαρακτήρισαν «πολιτική τερατογένεση».

Αυτές οι κοινές στρατηγικές επιλογές και η ανάγκη «πολιτικής σταθερότητας» σε βάρος του λαού οδήγησαν, πριν από 10 χρόνια, το τότε ΠΑΣΟΚ, που ήταν το «φως», να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, που ήταν το «σκότος». Γεγονός που φάνταζε αδιανόητο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, όπως θυμούνται οι παλιότεροι.

Σήμερα, παρόμοιες ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ βάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να σερβίρει την ξαναζεσταμένη σούπα των δήθεν «προοδευτικών» ή «δημοκρατικών» κυβερνήσεων! Φυσικά πρόκειται για κακέκτυπο, αλλά τους έχουν τελειώσει και τα εφευρήματα.

Μια κουβέντα θα τους πούμε. Αλλωστε, το ξέρουν πολύ καλά, όπως το ξέρει και όλος ο ελληνικός λαός: Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να δείξει ανοχή, πολύ περισσότερο να στηρίξει μια κυβέρνηση αντιλαϊκή, αστική, όποιο όνομα κι αν χρησιμοποιήσει.

Αυτές είναι οι πραγματικές τερατογενέσεις, από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού μας. Στην «εποχή των τεράτων», δηλαδή στην εποχή του καπιταλισμού που σαπίζει, τον οποίο όλοι τους προσπαθούν να εμφανίσουν με δήθεν «ανθρώπινα» χαρακτηριστικά, οι λαοί μπορούν αγωνιστικά να ξεπεράσουν τέτοιου είδους επικίνδυνες αυταπάτες.

Το ΚΚΕ παλεύει για να μπει στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας, οριστικά κι αμετάκλητα αυτήν τη φορά, η εποχή που γεννά «τέρατα», για να γεννηθεί ο «νέος κόσμος», ο σοσιαλισμός.

Κι αν πριν από μερικά χρόνια κάποιοι δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τη στάση μας, σήμερα με ικανοποίηση βλέπουν πως αν στη χώρα μας υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, που κάθε μέρα πολλαπλασιάζονται, είναι γιατί υπάρχει ένα κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που πήγε κόντρα στο ρεύμα.

Χωρίς να υπολογίζει κανένα κόστος, ούτε στήριξε ούτε ανέχτηκε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, όπως το 2015. Την κυβέρνηση, δηλαδή, που δήθεν θα έφερνε την ελπίδα από «αριστερά», για να τσακίσει μετά, μαζί με την ελπίδα και το εργατικό κίνημα, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα.

Το ίδιο κάνει και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας μάλιστα για μια «ειρηνική επανάσταση»! Οποιος στις μέρες μας βάζει κοσμητικά επίθετα μπροστά από την επανάσταση, έχει ήδη υπογράψει συνθηκολόγηση με το άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης. Καμιά αναμονή, λοιπόν, δεν πρέπει να δείξει ο λαός μας! Καμιά ανοχή!

Αυτή η «κανονικότητα» του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης είναι η αιτία για την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, που φανερώνει ότι στον καπιταλισμό ακόμη και τα πιο αναγκαία αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, τα φάρμακα, τα εμβόλια, είναι εμπορεύματα, με τις τιμές να καθορίζονται με κριτήριο το κέρδος.

Αυτό που οι καπιταλιστές παρουσιάζουν ως φάρμακο για το ένα σύμπτωμα είναι φαρμάκι για τα υπόλοιπα:

Ρίχνουν άφθονο κρατικό χρήμα από τις τσέπες του λαού για να θωρακίσουν την κερδοφορία των ομίλων και «φουντώνουν» τον πληθωρισμό.

Αυξάνουν τα επιτόκια για να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό και αυξάνουν μαζί και τα κρατικά χρέη, οξύνοντας τους ανταγωνισμούς.

Γιατί όσα μέτρα και αν πάρουν δεν αγγίζουν την ίδια την αρρώστια, το καπιταλιστικό κέρδος. Δεν αγγίζουν το ίδιο το μεγάλο πρόβλημα που βρίσκεται στο DNA του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που δεν βρίσκουν κερδοφόρες διεξόδους.

Δείτε τι συμβαίνει στην ΕΕ, όπου αποδείχτηκε ότι η πολιτική της δεν αποτελεί ασπίδα, όπως παραμυθιάζουν τα αστικά κόμματα, αλλά μια απ' τις βασικές αιτίες των προβλημάτων μας.

Τα «δώρα» της για τον φετινό δύσκολο χειμώνα, που προκαλούν οι επιλογές της, θα είναι οι υποχρεωτικές περικοπές θέρμανσης και στο ηλεκτρικό ρεύμα, οι πανάκριβες τιμές και ορισμένες επιδοτήσεις που θα προέρχονται από εμάς τους ίδιους ως φορολογούμενους. Επιδοτήσεις που θα επιδοτούν την ακρίβεια και τα κέρδη των «πράσινων» ομίλων. Επιδοτήσεις που θα εξανεμίζονται αμέσως απ' την ακρίβεια. Επιδοτήσεις όπως αυτές που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, που αυξάνουν το επίδομα θέρμανσης κατά 100 ευρώ ανά νοικοκυριό, για 3 εκατομμύρια νοικοκυριά.

Αστειότητες, δηλαδή, με βάση τις ανάγκες των κατοίκων, ιδιαίτερα της Βόρειας Ελλάδας.

Η ΕΕ έχει ηττηθεί στον ενεργειακό πόλεμο και το μάρμαρο θα το πληρώσουν οι λαοί της. Αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να αναπληρώσει τις απώλειες του ρωσικού φυσικού αερίου. Μετά τα νέα μέτρα που ανακοίνωσε η Κομισιόν, οι διεθνείς τιμές φυσικού αερίου ανέβηκαν αντί να πέσουν.

Ακόμα κι αν συμφωνήσουν τα κράτη - μέλη της για επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, αυτό δεν μπορούν να το επιβάλουν, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και στους υπόλοιπους προμηθευτές, όπως οι ΗΠΑ, η Νορβηγία, η Αλγερία, γιατί όλοι αρνούνται να μειώσουν σημαντικά τα μεγάλα κέρδη τους.

Γι' αυτό και έχουν ξεκινήσει ήδη το κλείσιμο, η μείωση της παραγωγής και οι απολύσεις σε μεγάλα εργοστάσια της ενεργοβόρας βιομηχανίας στην Ευρώπη, όπως στους κλάδους του αλουμινίου και της χημικής βιομηχανίας. Αν κλιμακωθεί ο πόλεμος και υπάρξει πλήρης διακοπή εισροής φυσικού αερίου απ' τη Ρωσία, η κατάσταση θα επιδεινωθεί δραματικά.

Ομως, η έκρηξη των τιμών της Ενέργειας δεν οφείλεται μόνο στην κλιμάκωση του ενεργειακού πολέμου μεταξύ ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσίας. Τα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα αποτελούσαν ακριβά εμπορεύματα πολύ πριν ξεκινήσει η στρατιωτική αναμέτρηση στο έδαφος της Ουκρανίας. Η συνεχής αύξηση των τιμών είναι αποτέλεσμα της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας με όλες τις μορφές της, όπως το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που αποτελεί το βασίλειο της κερδοσκοπίας, το οποίο θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα το παίζει αθώα περιστερά.

Κόλλησε η βελόνα του να λέει «να γίνει η Ελλάδα σαν τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη», λες και δεν βιώνουν οι λαοί παντού τα ίδια αδιέξοδα, λες και δεν ετοιμάζονται όλες οι κυβερνήσεις να φορτώσουν τα βάρη πάλι στους λαούς τους.

Το ίδιο θα κάνουν και στη χώρα μας, όπως και αν καταλήξουν τα εκλογικά μαγειρέματα... Γιατί ένα πράγμα τούς κόφτει:

Να συνεχιστεί την επόμενη μέρα η πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες μας στον βωμό των κερδών των μεγάλων ομίλων. Αυτό αποδείχθηκε ξανά, πριν από λίγες μέρες, όταν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν μαζί την ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Ελευσίνας, όπως είχαν κάνει και στα Ναυπηγεία της Σύρου, με την παράδοσή τους στον ίδιο αμερικανικό όμιλο.

Ασχετα αν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση μιλούσε για την ανάγκη να διασφαλιστούν ο δημόσιος έλεγχος και η δημόσια ιδιοκτησία των ναυπηγείων! Σήμερα κατηγορεί τη ΝΔ για την απώλεια του 51% του Δημοσίου στη ΔΕΗ. Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που παραχώρησε το 17% και εφάρμοσε το σύστημα ΝΟΜΕ με το οποίο η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πουλά το παραγόμενο ρεύμα κάτω απ' το κόστος στους ανταγωνιστές της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμφώνησαν, με το 3ο μνημόνιο, τη μείωση του μεριδίου στη ΔΕΗ στο 50% του συνόλου της αγοράς, για να επιταχυνθεί η πολιτική «απελευθέρωσης» της αγοράς.

Αποδείχθηκε επίσης ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή συνταγή στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς. Αυξήσεις στο ρεύμα για τα λαϊκά νοικοκυριά είχαμε και όταν το 51% της ΔΕΗ ανήκε στο κράτος, αυξήσεις έχουμε και σήμερα που η κυβέρνηση εξακολουθεί να ελέγχει το μάνατζμεντ της επιχείρησης.

Σε κάθε περίπτωση τα βάρη πέφτουν στις πλάτες του λαού! Και όταν το κράτος επιδοτεί τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων και όταν αναλαμβάνει τις ζημιές τους, όπως πρόσφατα με τις επανακρατικοποιήσεις στη Γαλλία και στη Γερμανία. Το κράτος του κεφαλαίου δεν αποτελεί ποτέ το αντίβαρο, αλλά πάντοτε το μεγάλο στήριγμα των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτό που επείγει σήμερα για να ανακουφιστεί ουσιαστικά ο λαός είναι:

• Η αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών Ενέργειας, κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ
• Η κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας
• Η κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε καύσιμα και Ενέργεια

Ολα τα υπόλοιπα που προτείνουν η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι ανακύκλωση του προβλήματος.

Τα όσα ζούμε με το σκάνδαλο των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων δεν είναι απλά εκτροπή αλλά η κανονικότητα ενός κράτους που θωρακίζει τη δικτατορία του κεφαλαίου για να αντιμετωπίσει τον «εχθρό λαό» και μάλιστα σε μια περίοδο που φουντώνει η λαϊκή οργή. Κι αυτό το κράτος είναι βαθιά ταξικό, αντιδραστικό είτε η ΝΔ το πλασάρει ως «επιτελικό», «ψηφιακό», είτε ο ΣΥΡΙΖΑ το καμουφλάρει δήθεν ως «δίκαιο». Και στη θωράκιση αυτού του αντιδραστικού κράτους έχουν βάλει πλάτη όλοι!

Γιατί όλοι μαζί διαμόρφωσαν, ενίσχυσαν το σκοτεινό και αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο του «μεγάλου αδερφού» που βάζει στο στόχαστρο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού. Και τώρα όλοι πρωταγωνιστούν σε ένα άλλο σκάνδαλο.

Κι αυτό είναι το σκόπιμο και μεθοδευμένο θάψιμο της υπόθεσης των υποκλοπών συνολικά και ειδικά σε βάρος του ΚΚΕ, όπως αποδείχτηκε με τη στάση τους στην Εξεταστική.

Είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα καταφέρουν να κουκουλώσουν την υπόθεση παρακολούθησης του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι χτεσινό, γνωρίζει καλά τους μηχανισμούς, τα μέσα και τις μεθόδους του κράτους και των κυβερνήσεων. Με όλα αυτά έχει αναμετρηθεί και αναμετριέται αδιάκοπα σε όλη την Ιστορία του.

Αυτό θα συνεχίσει να κάνει, γιατί αυτός είναι ο δρόμος για όλο τον λαό μας:

Να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη αλλά να συγκρουστεί με τους κάθε λογής αυτόκλητους «σωτήρες», που αν κάτι θέλουν να σώσουν δεν είναι τα δικαιώματα του λαού αλλά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Κι αυτά ήδη γράφονται με μεγάλα γράμματα στο αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης που ήδη έχει σταλεί στο τυπογραφείο. Και δεν χρειάζονται κάποιες ιδιαίτερες προεκλογικές ή μετεκλογικές «συμφωνίες κυρίων» ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που θυμίζουν και λίγο το «τραβάτε με κι ας κλαίω». Γιατί όλοι τους έχουν προκαταβολικά συμφωνήσει στα κύρια, στα βασικά κεφάλαια αυτού του προγράμματος, που ήδη έχουν γραφτεί με μεγάλα γράμματα.

Με μεγάλα γράμματα γράφει το πρόγραμμά τους την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» και της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας» που δεν περιμένει τον χειμώνα για να φέρει τη βαρυχειμωνιά στα λαϊκά νοικοκυριά.

Με μεγάλα γράμματα γράφει τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του Ταμείου Ανάκαμψης, αυτού του νέου υπερμνημονίου για τον λαό, που όλοι έχουν συμφωνήσει. Ολη η φαγωμάρα μεταξύ τους είναι για το πού, σε ποιους μονοπωλιακούς ομίλους θα καταλήξει το «ζεστό» χρήμα που θα πληρώσει ξανά ο λαός.

Με μεγάλα γράμματα γράφει τις επικίνδυνες δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ, τις στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία που βάζουν τον λαό μας, τη χώρα μας σε επικίνδυνες, πολεμικού χαρακτήρα περιπέτειες.

Οι μέρες που ζούμε είναι οπωσδήποτε κρίσιμες. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία οδεύει προς νέα ολέθρια κλιμάκωση. Νέες εστίες έντασης και ανταγωνισμών προστίθενται ανάμεσα στο στρατόπεδο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό, με τη Ρωσία και την Κίνα. Από παντού ακούγονται κραυγές πολεμικής προετοιμασίας.

Την ίδια ώρα, μια νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι προ των πυλών, ίσως και η πιο βαθιά των τελευταίων 15 χρόνων.

Κανένας πόλεμος δεν τερματίζεται, όταν και οι δύο πλευρές ενισχύουν τη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικού υλικού.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στηρίζουν πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά, έως εκεί που δεν παίρνει, την αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι. Με σύγχρονα πολεμικά συστήματα, στρατιωτικούς συμβούλους, μισθοφόρους, αποθέματα από τις πολεμικές αποθήκες των χωρών του ΝΑΤΟ, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, συνεχίζουν και κλιμακώνουν τον πόλεμο για τα συμφέροντα των δυτικών μονοπωλίων.

Το ίδιο κάνει και η Ρωσία που βλέπει να απομακρύνονται οι άμεσοι στόχοι που είχε θέσει με την απαράδεκτη και καταδικαστέα στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία. Παίρνει μέτρα και πολιτικά με τα δημοψηφίσματα στα εδάφη της Ουκρανίας και στρατιωτικά με τη νομιμοποίηση παραστρατιωτικών «εθελοντικών» τμημάτων, τη «μερική επιστράτευση» εφέδρων, ακόμα και την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων.

Σήμερα, όμως, δεν είμαστε στην αρχή του πολέμου. Είμαστε μήνες μετά, και όλοι μπορούν να κατανοήσουν ότι οι αστικές τάξεις και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους συγκρούονται για το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, των εδαφών και του εργατικού δυναμικού, των αγωγών και των δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, γεωπολιτικών στηριγμάτων, μεριδίων των αγορών.

Σήμερα όλοι μπορούν να δουν πως η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν βαριές ευθύνες για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο. Εχουν βαριές ευθύνες για την αξιοποίηση των στρατιωτικών βάσεων και υποδομών της χώρας, για την αποστολή οπλικών συστημάτων, πυρομαχικών και άλλων. Για τη διεύρυνση της ΝΑΤΟικής συμμαχίας με νέες χώρες, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, που μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν προχτές.

Εχουν βαριές ευθύνες γιατί η εμπλοκή αυτή έχει μετατρέψει τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο, αλλά και σε στόχο αντιποίνων, επιθέσεων σε ενδεχόμενη, αλλά πιθανή, εξάπλωση της πολεμικής σύγκρουσης.

Ηδη στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης ο γγ του ΝΑΤΟ μίλησε για πόλεμο «πλήρους κλίμακας μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ» με «βάσανα, ζημιές, θάνατο, καταστροφή»!

Ακριβώς. Γεμάτος βάσανα, ζημιές, θάνατο και καταστροφή είναι τελικά ο κόσμος τους. Ο οποίος δεν έγινε καλύτερος, όπως υπόσχονταν, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Τα μεγάλα λόγια για «σταθερότητα, ειρήνη και ασφάλεια» των λαών έγιναν στάχτη στα πεδία των μαχών.

Σε αυτές τις συνθήκες, κλιμακώνεται η τουρκική επιθετικότητα. Ο Ερντογάν παραληρεί, θέτοντας απαράδεκτες διεκδικήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η τουρκική αστική τάξη προετοιμάζει τον γειτονικό λαό που πεινάει, για πόλεμο.

Και σε αυτές τις συνθήκες, η ελληνική κυβέρνηση απέσυρε πολύτιμο στρατιωτικό εξοπλισμό από τα σύνορα.

Το παραμύθι, ότι η εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μάς θωρακίζει απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, έχει τελειώσει προ πολλού. Το έχουν τελειώσει οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους που στρώνουν κόκκινα χαλιά στην Τουρκία για να την αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας.

Καθώς όμως θα τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια της Ελλάδας, που για λογαριασμό της αστικής της τάξης έχει σηκώσει τη σημαία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή, είναι πολύ εύκολο, μετά τα «νταηλίκια γιοκ» του Μητσοτάκη, να ακολουθήσουν τα «καζάν-καζάν» του Ερντογάν για έναν επώδυνο συμβιβασμό με θύμα τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού.

Ας βγάλουν και κανένα ιστορικό συμπέρασμα...

Τον ίδιο ρόλο αναλάμβανε για χάρη των ιμπεριαλιστών συμμάχων της η ελληνική αστική τάξη και πριν 100 χρόνια, με αποτέλεσμα ο λαός μας να ζήσει μια μεγάλη καταστροφή, τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτό επέβαλε τότε ο δήθεν «πατριωτισμός» της άρχουσας αστικής τάξης της χώρας.

Οπως τώρα επιβάλλει εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, συνολικά στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για να κονομήσουν μια χούφτα εκμεταλλευτές.

Ομως οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου, δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εφοπλιστές, που διαμορφώνουν τον «πατριωτισμό» τους όπως συμφέρει τη δική τους τάξη και φυσικά τους περιβόητους «συμμάχους» τους.

Τη μια στέλνουν στρατιωτικό πολεμικό υλικό εκτός συνόρων, αποδυναμώνοντας την άμυνα, την άλλη μαγειρεύουν υποχωρήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στα τραπέζια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Αλήθεια, είναι αυτό πατριωτισμός;

Ο γνήσιος λαϊκός πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Το αντίθετο, τα αντιπαλεύει! Επιβάλλεται ο λαός να μη δείξει καμιά εμπιστοσύνη στην όποια αστική κυβέρνηση τον εμπλέκει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Είναι άλλωστε γνωστό και αποδεκτό γενικά ότι ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με στρατιωτικά μέσα!

Με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, ο κάθε πατριώτης, ο κάθε άνθρωπος καλής θέλησης μπορεί και πρέπει να οργανωθεί και να αγωνιστεί για την προάσπιση των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και να μη δείξει καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις, να απαιτήσει καμιά συμμετοχή εκτός συνόρων ένοπλων δυνάμεων και πολεμικού υλικού, σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να ανατρέψει αυτούς που τον σέρνουν στη σφαγή για να έρθει αυτός στην εξουσία και να υπογράψει μόνιμη ειρήνη και ευημερία!

Να βρεθεί με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή για να μην πληρώσει ο λαός τις συνέπειες του πολέμου, για να σωθεί από την πείνα και τον θάνατο.

Γιατί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και για την άμυνα της χώρας ισχύει πως «μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό»!

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τα κόμματα του κατεστημένου ρίχνουν στον λαό «άδεια» για να πιάσουν «γεμάτα». Στην πραγματικότητα για να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια που δυναμώνει, να βάλουν φρένο στις αγωνιστικές διαθέσεις.

Κι όμως, αν κάτι θετικό μπορεί να προκύψει για τον λαό, αυτό δεν θα έρθει από τους χειρισμούς και τις επιλογές που θα κάνει η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της. Θα έρθει μόνο από τη δράση και τις επιλογές που θα κάνει ο ίδιος ο λαός που δεν περιμένει, βγαίνει μπροστά και γίνεται αυτός ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων!

Ο,τι κέρδισε ο λαός δεν το κέρδισε περιμένοντας από «τα πάνω», μια αστική κυβέρνηση, που κάθε φορά αποδεικνύεται χειρότερη από την προηγούμενη, γιατί έχει «κορόνα στο κεφάλι της» τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τις δεσμεύσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ο,τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι, ο λαός, το κέρδισαν επιμένοντας στην προετοιμασία, στην οργάνωση, στη διεκδίκηση που ξεκινά «από τα κάτω», στο σωματείο, στον σύλλογο, στην επιτροπή αγώνα και συνενώνεται πανελλαδικά σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης.

Εκεί, που τώρα πρέπει να σημάνει ένας νέος αγωνιστικός συναγερμός. «Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες», πρέπει να σαλπίσει παντού σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς και σπουδών, σε κάθε πόλη, γειτονιά και χωριό.

Με το ΚΚΕ για να αρχίζουν να αλλάζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί παντού:

Από το κάθε σωματείο και σύλλογο μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν το αργότερο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου τον Οκτώβρη.

Και οι συσχετισμοί αλλάζουν. Οταν στηρίζεις και εμπιστεύεσαι αυτούς που σταθερά παλεύουν για να τους αλλάξουν! Αυτούς που δεν λογαριάζουν θυσίες, δεν συμβιβάζονται, δεν κάνουν βήμα πίσω, αλλά αγωνίζονται μόνο για να τραβήξουν μπροστά και όλους τους υπόλοιπους. Προχωρούν μπροστά, κερδίζουν ανάσες και εμποδίζουν τα χειρότερα. Γιατί ξέρουν πως το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό.

Ετσι κι έγινε σε μια σειρά σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, γιατί οι εργάτες εμπιστεύτηκαν τους κομμουνιστές, το ΠΑΜΕ, άλλους αγωνιστές που συμπορεύονται μαζί του.

Ετσι κι έγινε στους φοιτητικούς συλλόγους, όπου οι φοιτητές εμπιστεύτηκαν τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ και ανέδειξαν την «Πανσπουδαστική» σε πρώτη δύναμη για πρώτη φορά μετά το 1986. Σκορπίζοντας έτσι χαρά και αισιοδοξία σε νέους και νέες, αλλά και στους παλιότερους αγωνιστές.

Κι έτσι μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να γίνεται. Γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού, σε όλες τις μάχες και στις εκλογές!

Αυτή είναι η απάντηση σήμερα σε όλους όσοι μονολογούν: «Και τι να κάνουμε»...; Αυτό ακριβώς να κάνετε! Να εμπιστευτείτε το ΚΚΕ, την ΚΝΕ. Να πάρετε τη θέση σας στο κίνημα, στους αγώνες, να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ. Για να φέρουμε τα πάνω κάτω. Μπορούμε!

Οταν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, συνολικά τα κόμματα του κεφαλαίου γράφουν στο πρόγραμμά τους με μεγάλα γράμματα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, τότε η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να γράψει με μεγάλα γράμματα: Δυνατό ΚΚΕ!

Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει σύγχρονο επεξεργασμένο Πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας με την εργατική τάξη, τον λαό στην εξουσία. Πρόγραμμα που πατάει στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας. Αξιοποιεί το εργατικό επιστημονικό δυναμικό της και δίνει απάντηση στο κρίσιμο ζήτημα:

Ο λαός, η νεολαία αυτού του τόπου να ζήσει όπως τους αξίζει, όπως ορίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Με ικανοποιημένες τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες, απαλλαγμένοι από τις αλυσίδες της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας και του πολέμου.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει πρόταση για τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία όλων των καταπιεσμένων, ενάντια στα μονοπώλια και το σύστημά τους, με στόχο την ανατροπή τους. Γιατί τελικά μόνο το ΚΚΕ μπορεί να ηγηθεί της μεγάλης λαϊκής αντεπίθεσης.

Το αποδεικνύει καθημερινά η δράση των κομμουνιστών και των άλλων αγωνιστών, που παλεύουν κόντρα σε θεούς και σε δαίμονες για να σηκώσουν κεφάλι οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, οι νέοι και οι γυναίκες.

Γιατί το ΚΚΕ κουβαλάει στις πλάτες του μια ηρωική ιστορία και πείρα, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, από την οποία βγάζει συμπεράσματα, γίνεται πιο ικανό και προχωρά μπροστά.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εμπνεύσει τα πιο όμορφα, τα πιο μεγάλα ιδανικά, αυτά του αγώνα για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό! Τον Σοσιαλισμό!

Το 48ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» κορυφώνεται με μία συγκλονιστική πολιτική συγκέντρωση εδώ στη Δυτική Αθήνα.

Μας δίνει νέα αυτοπεποίθηση ότι το Φεστιβάλ μας βαδίζει με σίγουρα βήματα προς τη συμπλήρωση 50 χρόνων μιας συναρπαστικής διαδρομής, που, διατηρώντας την αρχική του ορμή, εξελίσσεται, είναι «μέσα» στις αγωνίες και τους προβληματισμούς της νέας γενιάς.

Είναι μια μεγάλη ανάσα πολιτισμού και συλλογικότητας στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, μια αχτίδα φωτός, που σπάει τα σύννεφα του «δεν υπάρχει εναλλακτική», και όχι μόνο δεν σβήνει αλλά γίνεται ολοένα και πιο λαμπερή!

«Μια θύελλα από πρόσωπα με μια ανάταση και μια ευφορία, γιατί βάζουν όλες τις δυνάμεις τους σε έναν κοινό στόχο», όπως έλεγε ο αγαπημένος μας σύντροφος Κώστας Καζάκος, στον οποίο αφιερώσαμε την 1η μέρα του Φεστιβάλ μας.

Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους και νέες, που αυτό το τριήμερο, αλλά και όλους τους προηγούμενους μήνες σε όλη τη χώρα έδωσαν με τη συμμετοχή τους ζωντάνια και πνοή στις πολύμορφες εκδηλώσεις μας.

Ορισμένοι από αυτούς για πρώτη φορά, αρκετοί έχοντας μια θετική προδιάθεση από την επιρροή της δράσης των μελών της ΚΝΕ μέσα στους χώρους που ζει, σπουδάζει, εργάζεται η νέα γενιά, μέσα στους αγώνες.

Το συμπέρασμα;

Το Φεστιβάλ μας είναι πραγματικά μοναδικό από πολλές απόψεις.

Και δεν υπερβάλλουμε καθόλου.

Είναι και το Φεστιβάλ, με το σύνθημά του, ένα κάλεσμα της ΚΝΕ στη μάχη για το «μεγάλο» που είναι η πάλη για μια καλύτερη ζωή.

Είναι απόδειξη ότι μέσα σε αυτήν ανθίζει καθετί «ωραίο», τόσο ωραίο όσο ήταν και το φετινό μας Φεστιβάλ και οι στιγμές που όλοι ζήσαμε.

Και που τελικά όλα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για «συγκλονιστικά» γεγονότα, που έχουν πάντα στο επίκεντρο την αγάπη και τον θαυμασμό για τους ανθρώπους του μόχθου, την εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις που έχουν να αλλάξουν τον κόσμο.

Μπορεί στα περίπου 2.000 χλμ. από εδώ δύο λαοί που έζησαν ειρηνικά για 70 χρόνια, να ματώνουν, να σφάζονται «για τ' αφέντη το φαΐ», όμως εδώ, για τρεις μέρες, έκατσαν δίπλα δίπλα νέοι άνθρωποι από την Ουκρανία και τη Ρωσία και έστειλαν ηχηρό μήνυμα ειρήνης και φιλίας των λαών!

Αυτό είναι το Φεστιβάλ.

Δυνατό μήνυμα διεθνισμού, μήνυμα ότι οι λαοί και η νεολαία δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.

Με την κοινή μας πάλη με τους λαούς όλου του κόσμου μπορούμε να σαρώσουμε το σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων, να χτίσουμε την κοινωνία του μέλλοντος, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική.

Με ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζουμε τις αντιπροσωπείες 35 Κομμουνιστικών Νεολαιών και Αντιιμπεριαλιστικών Οργανώσεων από όλον τον κόσμο και τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών.

Ολες αυτές τις μέρες που βρίσκονται στην Αθήνα, ανταλλάσσουμε αγωνιστικές εμπειρίες, παίρνουν κι αυτοί δύναμη με τα βήματα προόδου που κάνουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας.

Πολλοί νέοι σήμερα νιώθουν δικαίως προβληματισμένοι, βλέποντας τη ζωή και τα δικαιώματά τους να συνθλίβονται, αρκετοί σκέφτονται ότι είναι άτυχοι γιατί είναι μια γενιά που «τα έχει ζήσει όλα...», χωρίς να βλέπει τρόπο να «...γυρίσει το παιχνίδι».

Ακόμα περισσότεροι ασφυκτιούν μέσα στην κανονικότητα που έχουν διαμορφώσει όλες οι αστικές κυβερνήσεις και κάνουν τις συνθήκες ζωής ολοένα και πιο δύσκολες.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ το λέμε καθαρά: Ο συμβιβασμός δεν μπορεί να είναι επιλογή!

Τα συναισθήματα της απογοήτευσης και της μοιρολατρίας, που είναι λογικό να γεννιούνται μέσα σε συνθήκες συνεχούς και ασταμάτητης επίθεσης στα δικαιώματά μας, δεν ταιριάζουν στη νέα γενιά!

Βολεύει τους εκμεταλλευτές, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους να βλέπουν τους νέους και τις νέες με σκυμμένο κεφάλι, να μην ασχολούνται, να μη διεκδικούν.

Ξέρουν, όμως, καλά ότι δεν μπορούν να σβήσουν τη δίψα της νέας γενιάς να ζήσει με αξιοπρέπεια και να παλέψει για όλα όσα δικαιούται. Γι' αυτό συζητάνε μεταξύ τους ανησυχώντας για το ενδεχόμενο «κοινωνικών αναταραχών», παίρνουν νέα μέτρα τρομοκράτησης και καταστολής σε όλον τον κόσμο, στοχεύουν την καρδιά και τον νου των νέων ανθρώπων.

Δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη!

Απλώνουμε το χέρι και καλούμε κάθε νέο άνθρωπο στον αγώνα, να βαδίσουμε μαζί στον ίδιο δρόμο, να γίνουμε πιο δυνατοί ενώνοντας τις φωνές μας, να γίνουμε ισχυρότεροι πείθοντας κάθε μέρα όλο και περισσότερους ότι η μοναδική ρεαλιστική, αισιόδοξη λύση, αυτή που αξίζει τις θυσίες που απαιτεί ο σκοπός της, είναι μόνο ο αγώνας για μία κοινωνία που δεν θα ακρωτηριάζει τα καλύτερά τους χρόνια.

Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος σε άσφαιρα πυρά, σε λύσεις που ενσωματώνουν την αγανάκτηση και τη χρησιμοποιούν σε ψεύτικα διλήμματα.

Σε πολιτικές δυνάμεις που εκμεταλλεύονται την ελπίδα και την ανάγκη για κάτι διαφορετικό και τις μετατρέπουν σε κυβερνητικές καρέκλες, σε λύσεις εντός του συστήματος, που αναπόφευκτα οδηγούν σε απογοήτευση και στη συνήθεια να ζούμε με τα «λίγα», μακριά από όλα αυτά που έχουν ανάγκη ο λαός και η νεολαία για να ζήσουν ανάλογα με την εποχή μας.

Αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να τελειώνει μόνο στο πλάι του ΚΚΕ και στο πύκνωμα των γραμμών όλων εκείνων που δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό, στη μαζικοποίηση των γραμμών της ΚΝΕ.

Η ΚΝΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια έχει αποκτήσει νέα πείρα.

Στο πλευρό του ΚΚΕ και στις πρωτόγνωρες συνθήκες της εποχής κατάφερε να αναδειχθεί σε κύρια δύναμη οργάνωσης των αγώνων της νέας γενιάς.

Στην πρώτη γραμμή της μάχης, χωρίς βήμα πίσω από τις ανάγκες της νεολαίας, η ΚΝΕ ήταν εκεί που χτυπούσε η καρδιά και εκφράζονταν οι αγωνίες των νέων ανθρώπων.

Στους αγώνες των εργαζομένων, όπου η εκμετάλλευση σπάει κόκαλα.

Πρωτοπόρα σε όλες τις μεγάλες στιγμές των μαθητών, στις μαζικές τους κινητοποιήσεις για μέτρα προστασίας της υγείας τους, ενάντια σε νόμους για την Εκπαίδευση, στη μεγάλη τους μάχη να μη σηκώσει κεφάλι μέσα στα σχολεία το «αυγό του φιδιού», κόντρα στον φασισμό και τον ρατσισμό.

Κόντρα στη λογική του ανταγωνισμού μεταξύ των νέων, στη ναρκω-κουλτούρα και τα σάπια πρότυπα και αξίες, που προσβάλλουν τη γυναίκα, αναπαράγουν στερεότυπα για τον ρόλο της στην κοινωνία, αυτά που το σύστημα προσφέρει απλόχερα και μέσα από μουσικά σκουπίδια.

ΚΝΕ, πρωταγωνίστρια στην πάλη των φοιτητών για ολοκληρωμένη μόρφωση και σπουδές με δικαιώματα, στους μεγάλους αγώνες ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία και τον νέο νόμο - πλαίσιο.

Στη μεγάλη νίκη της «Πανσπουδαστικής» και την ανάδειξή της σε 1η δύναμη.

Παρούσα, όταν οι απαγορεύσεις του αστικού κράτους έγιναν κουρελόχαρτο.

Εκεί που ο λαός έκανε την αλληλεγγύη του πράξη μέσα στις καταστροφικές πυρκαγιές, στις πλημμύρες και τη μετέτρεψε σε σύνθημα: «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Πρωτοπόρα στην αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους και εκμεταλλευόμενους όλου του κόσμου, ζωντανό παράδειγμα διεθνιστικής, προλεταριακής και νεανικής αλληλεγγύης.

Τώρα έχει διαμορφώσει τις δυνατότητες να δυναμώσει κι άλλο ο ρόλος της στους αγώνες της νέας γενιάς, να γίνει πιο διακριτός ως η οργανωμένη πρωτοπορία της νεολαίας, με πρόταση διεξόδου υπέρ της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων, την πρόταση του ΚΚΕ, πρωτοστατώντας στη διάδοση των επαναστατικών ιδεών μέσα στη νεολαία.

Μαζί με τις σοβαρές εξελίξεις που ζούμε και έχουμε μπροστά, έχει μεγαλώσει η απαιτητικότητα από εμάς πρώτα και κύρια, ώστε να κάνουμε πιο γρήγορα βήματα στο δυνάμωμα της ΚΝΕ.

Με έγνοια ώστε όλα τα σημερινά μέλη της ΚΝΕ αλλά και όλοι οι νέοι και οι νέες, που πρέπει να πυκνώσουν τις γραμμές της τα επόμενα χρόνια, να αναπτύσσουν την ικανότητα να εμπνέουν περισσότερους νέους και νέες, να αποκτούν περισσότερα «αντισώματα» στις Σειρήνες του «ρεαλισμού της υποταγής», στο σημερινό βάρβαρο σύστημα.

Με πλούσια και ζωντανή εσωτερική ζωή μέσα στην ΚΝΕ, που καλλιεργεί μαχητική στάση απέναντι στις δυσκολίες, που εμπνέει για πιο μαζική δράση και συσπείρωση.

Ανακοινώνουμε από αυτό το βήμα την έναρξη της κορυφαίας για την Οργάνωσή μας εσωοργανωτικής διαδικασίας, του 13ου Συνεδρίου της ΚΝΕ, με τη δημοσίευση των Θέσεων του Κεντρικού Συμβουλίου στις 15 Οκτώβρη με τον «Οδηγητή».

Οι σημερινές πολύ μαζικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ να γίνουν το έναυσμα προετοιμασίας μιας μεγάλης πανεξόρμησης με τις Θέσεις του ΚΣ, για να φτάσουμε και να συζητήσουμε με τους χιλιάδες νέους και νέες που το μέλλον τους εξαρτάται από την πορεία της ταξικής πάλης, από την πορεία ισχυροποίησης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Με τον Λευτέρη Χαρωνίτη

Επίσης, ο Δ. Κουτσούμπας συναντήθηκε με τον πρέσβη της Κούβας Αραμίς Φουέντε Ερνάντες και τον επιτετραμμένο της πρεσβείας της Παλαιστίνης Γιούσεφ Ντορχόμ.

Ο Σταύρος Κιβωτίδης πρόσφερε στον Δ. Κουτσούμπα μια συλλεκτική έκδοση για τα μπαλέτα Μπολσόι.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συναντήθηκε ακόμα με τον Μακρονησιώτη Λάζαρο Κυρίτση.

Τέλος, επισκέφτηκε το περίπτερο του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό», αλλά και το περίπτερο της ΚΟ Αττικής του Κόμματος, όπου οι σύντροφοι του χάρισαν παλιές αφίσες και υλικά.

Με τον Μίλτο Πασχαλίδη

Με τον Στέλιο Ρόκκο

Με τον Χριστόφορο Ζαραλίκο

Με τον Μάκη Σεβίλογλου

Με την Ρίτα Αντωνοπούλου

Με τον Διονύση Τσακνή, τον Κώστα Θωμαΐδη και την Πολυξένη Καράκογλου

Με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Κώστα Τριανταφυλλίδη και την Ασπασία Στρατηγού

Με τον Γιώργο Παντελιά

Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Οδυσσέα Ιωάννου

«Τιμάμε τον Απόστολο Καλδάρα, που ήταν μια πατρική φιγούρα για μένα», πρόσθεσε ο Γ. Νταλάρας. Αλλωστε ο Καλδάρας ήταν ένας από τους συνθέτες που «προίκισαν» από την αρχή της διαδρομής του, από το 1969, τον Γ. Νταλάρα με ένα αξιοζήλευτο ρεπερτόριο.

Η συναυλία ξεκίνησε με δύο εμβληματικούς δίσκους στην πορεία τόσο του Απ. Καλδάρα όσο και του Γ. Νταλάρα: Τον «Βυζαντινό Εσπερινό», σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, και τη «Μικρά Ασία» σε στίχους Πυθαγόρα.

Το αφιέρωμα συνεχίστηκε διατρέχοντας το έργο του μέσα από τραγούδια - σταθμούς, καθώς ο Καλδάρας έδωσε δυναμικό «παρών» σε όλες τις φάσεις του λαϊκού μας τραγουδιού, με ορισμένα από τα ομορφότερα και χαρακτηριστικότερα έργα της κάθε περιόδου.

Αλλωστε το έργο του Καλδάρα, που τραγούδησε τους καημούς και τους πόθους του λαού μας, χαρακτηρίζεται από μοναδική ευαισθησία και ήθος, γι' αυτό είναι και διαχρονικό. Ετσι, κάποια από τα πιο αγαπημένα και χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια βρέθηκαν στα χείλη όλων όσοι παρακολουθούσαν το αφιέρωμα και είχαν κατακλύσει την Κεντρική Σκηνή. «Ονειρο απατηλό», «Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ», «Αλλοτινές μου εποχές», «Οποια και να 'σαι», «Ας πάνε στην ευχή τα παλιά», «Καλή τύχη όπου κι αν πας», «Γυάλινος κόσμος» και τόσα άλλα, που μαζί με τον Γ. Νταλάρα ερμήνευσαν η Ασπασία Στρατηγού και ο Κώστας Τριανταφυλίδης, ενώ συμμετείχε και η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου, στο πρόγραμμα που διηύθυνε ο Ανδρέας Κατσιγιάννης.

Οι μικροί του φίλοι συζήτησαν με καλλιτέχνες που έχουν εμπνευστεί από τον Νίκο Μπελογιάννη: Το συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί» και τον σκιτσογράφο Πάνο Ζάχαρη.

Με αυθόρμητες ερωτήσεις, η προσοχή στράφηκε σε «δύσκολα» θέματα: «Τι είναι τελικά ήρωας;». Με απλές απαντήσεις, φωτίστηκαν χρήσιμες αλήθειες: «Εγώ νομίζω ότι οι ήρωες γίνονται, δεν γεννιούνται (...) Η ζωή είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να κάνει κανείς πολλά πράγματα σωστά και αυτή να γίνει καλύτερη...».

Οπως ανέφερε ο Π. Ζάχαρης, «οι ήρωες μπορεί να φορούν και ένα απλό σακάκι ή τη φόρμα της δουλειάς ή ένα γαρίφαλο στο πέτο (...) Ο Ν. Μπελογιάννης ήταν ήρωας γιατί έκανε αυτό που έπρεπε τη στιγμή που έπρεπε».

Ενώ ο Αντώνης και ο Τάσος Μεϊμάρης από τους «Κοινούς Θνητούς» θύμισαν στίχους από ένα τραγούδι τους για τον μεγάλο αγωνιστή: Μιλάει γι' «αυτούς που αλήθεια γεννηθήκαν πριν πεθάνουν», γι' αυτούς που αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στα πιο όμορφα ιδανικά εξαντλώντας έτσι την ομορφιά και την αξία της.

Στο τέλος, όλοι μαζί τραγούδησαν στίχους των «Κοινών Θνητών»: «Είμαι απ' τα παιδιά που δεν κάθονται καλά / Την έχω καταλάβει από μικρός τη ζαβολιά / Δεν κάνω τσιμουδιά, όσο πέφτουνε κορμιά».

Η συνέντευξη «άγγιξε» όμως κι άλλα «δύσκολα» θέματα. Οπως την ανάγκη να βρουν βήμα έκφρασης και δημιουργίας όλοι οι καλλιτέχνες που νιώθουν κομμάτι του λαού, θέλουν να γίνουν «όπλο» της νεολαίας των λαϊκών στρωμάτων. Ρώτησε ένας 12χρονος: «Γιατί διαλέξατε αυτό το όνομα για το συγκρότημα;». Και πήρε την εξής απάντηση: «Για να προβάλλουμε ότι όλοι (οι άνθρωποι) είμαστε ίδιοι, έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια προβλήματα. Δεν (πρέπει να) υπάρχει διαχωρισμός των καλλιτεχνών επειδή ανεβαίνουν σε μια σκηνή...».

Συνηθισμένα πράγματα - θα πουν κάποιοι - για τις συναυλίες του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά αυτό το βράδυ στο πάρκο Τρίτση είχε ιδιαιτερότητα: Ηταν τα συνθήματα από τους ΚΝίτες, όπως το «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», η αναφορά του τραγουδιστή στα πρώτα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπου εμφανίστηκε μαζί με τον Λοΐζο, η ίδια η ανταπόκριση του κοινού στα πολιτικά τραγούδια, που ηλέκτρισαν από την αρχή την ατμόσφαιρα.

Με αναφορές στον Τσε όταν είπε το ομώνυμο τραγούδι και στον Νίκο (Μπελογιάννη) όταν τραγουδούσε το «Πόρτο Ρίκο», ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στη συναυλία ουσιαστικά διηγήθηκε μια ιστορία μέσω των τραγουδιών που επέλεξε να ερμηνεύσει. Μια ιστορία που ως κοινή αναφορά είχε τον άνθρωπο που αγωνίζεται να κατακτήσει την ελευθερία του και να εναντιωθεί σε ό,τι τον καταπιέζει. Ανάμεσα σε αυτά ήταν ο «Τρίτος Παγκόσμιος», ο «Στρατιώτης», το «Σελήνη και Αστρα», το «Ενοχος χωρίς αιτία», το «Φοβάμαι», η «Σφεντόνα» κ.ά.

«Ενα παιδί που γράφει σπουδαία τραγούδια, δεν έχουμε παίξει ξανά μαζί και θα το θυμόμαστε ότι παίξαμε για πρώτη φορά μαζί σε Φεστιβάλ της ΚΝΕ», είπε ο Μίλτος καλώντας στη σκηνή τον Στέλιο Ρόκκο για ένα σπέσιαλ γκεστ, που ξεκίνησε με ντουέτο στο «Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν», και συνέχισε ο Στέλιος Ρόκκος με το νεανικό κοινό να τραγουδάει μαζί του «Δεν φοβήθηκα», «Εμεινα εδώ» και τον ίδιο να δηλώνει ότι «χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ απόψε» και να χαρίζει ...«Σμαράγδια και ρουμπίνια»! Ακολούθησαν όμορφα, αλλά και απρόβλεπτα ντουέτα των δύο καλλιτεχνών.

Στο κλείσιμο της συναυλίας ο Μ. Πασχαλίδης έδωσε το έναυσμα για να ακουστεί το σύνθημα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί», πριν ξεσηκώσει το πλήθος με το «Αγύριστο κεφάλι».

Την Παρασκευή, η ομάδα Artika, γνωστή για την προσφορά της στο θέατρο για πολύ νεαρές ηλικίες, παρουσίασε μια πρωτότυπη μουσικοκινητική παράσταση με τίτλο «...και βγαίνω», με ζωντανή χαρούμενη μουσική και έντονες χορευτικές κινήσεις. Τη σκυτάλη πήρε το θέατρο σκιών του Θοδωρή Λιούνη, που όπως κάθε χρόνο έκανε τα παιδιά να ξεκαρδιστούν από τα γέλια με τις περιπέτειες του Καραγκιόζη. Ενώ ακολούθησε ο Χρήστος Τζίκας, που με τις εντυπωσιακές μαριονέτες του ταξίδεψε τα παιδιά σε ένα εντυπωσιακό κουκλοθεατρικό ταξίδι με αναφορές σε κουλτούρες από διαφορετικά μέρη της Γης.

Καθ' όλη τη διάρκεια του προγράμματος του Παιδότοπου οι μικροί φίλοι του Φεστιβάλ συμμετείχαν σε κατασκευές και άλλες χειροτεχνίες με τη βοήθεια παιδαγωγών, ενώ η Ιρίνα Μπόικο καθοδηγούσε την κατασκευή μαριονετών, τις οποίες τα παιδιά κράτησαν ως ενθύμιο.

Αντίστοιχα, το Σάββατο, οι «Fundastick Performing Acts» διασκέδασαν μικρούς και μεγάλους με γιγάντιες σαπουνόφουσκες, ενώ ακολούθησε μια όμορφη παράσταση βασισμένη στον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου. Ο Ηλίας Καρελλάς, βλέποντας με μια φρέσκια ματιά το αριστούργημα της κρητικής λογοτεχνίας, αφηγήθηκε στα παιδιά τις περιπέτειες του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας, που αγωνίζονται για να κρατήσουν ζωντανή την αγάπη τους, κόντρα στα εμπόδια που τους βάζει η εξουσία, που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του βασιλιά Ηράκλη. Μαζί του συνέπραξαν μουσικά η Αρετή Κετιμέ και το δίδυμο εγχόρδων «String Demons».

Σε αυτούς τους προβληματισμούς, γύρω από το τι γίνεται, αλλά και τι μπορεί να γίνει για τη ζωή μας, για έναν καλύτερο κόσμο, κλήθηκε λοιπόν να απαντήσει η εκδήλωση, που στήθηκε μάλιστα με έναν καινοτόμο, πρωτότυπο τρόπο, αφού μέσω μιας εφαρμογής στην οποία μπήκαν οι συμμετέχοντες με τα κινητά τους, έθεταν τις ερωτήσεις τους και απαντούσαν σε κουίζ, σε δημοσκοπήσεις (polls), εκφράζοντας γνώμες και συναισθήματα, ενώ στη σκηνή και στα κινητά «έπεφταν» διάφορες κάρτες γραφικών με στοιχεία και συνθήματα κ.λπ. σχετικά με τα θέματα που θίγονταν.

«Ολες οι αδικίες που βιώνουμε, τελικά πηγάζουν και αναπαράγονται καθημερινά από το γεγονός ότι η κοινωνία αυτή είναι ταξική. Από το γεγονός ότι υπάρχει μια εκμεταλλευόμενη, καταπιεσμένη πλειοψηφία και μια πολύ μικρή μειοψηφία που μας εκμεταλλεύεται. Οταν μιλούν για δύσκολες στιγμές που έρχονται για την ανθρωπότητα, κρύβουν ότι αυτές δεν θα τις αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί», σημείωσε ο Αποστόλης Φράγκος, μέλος του ΣΠ Αττικής της ΚΝΕ.

Ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος

Το Σάββατο, με τη ζεστή παρουσία και το ζωηρό ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην Κούβα, πλήθος νεολαίας και ανθρώπων μεγαλύτερων ηλικιών κατέκλυσε τον χώρο, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η Κούβα δεν είναι μόνη της. Την εκδήλωση για τις εξελίξεις στην Κούβα συντόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη. Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο Κουβανός πρέσβης στην Ελλάδα, Αραμίς Φουέντε Ερνάντες, και ο Νίκος Ζαχαρόπουλος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Την Παρασκευή, φως στις συνθήκες ανάπτυξης ταξικών αγώνων ενώ οξύνονται διεθνώς οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έριξε η συζήτηση με θέμα «Καζακστάν - Σρι Λάνκα: Η ταξική πάλη και οι λαϊκές εξεγέρσεις κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης και τον 21ο αιώνα». Ομιλητής ήταν ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, ενώ ο Αϊνούρ Κουρμάνοφ, συμπρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κινήματος Καζακστάν, και ο Ιντούνιλ Γκαλαμαγκάγκε, εκπρόσωπος της Σοσιαλιστικής Ενωσης Νεολαίας της Σρι Λάνκα, μετέφεραν ζωντανή πείρα από τους αγώνες στις πατρίδες τους, ευχαριστώντας το ΚΚΕ για τη γνήσια αλληλεγγύη που εξέφρασε.

Ο Ιντούνιλ Γκαλαμαγκάγκε

Από τη συζήτηση της Παρασκευής

Ο Αϊνούρ Κουρμάνοφ

Από τη συζήτηση του Σαββάτου. Νίκος Ζαχαρόπουλος, Λιάνα Κανέλλη και Αραμίς Φουέντε Ερνάντες, πρέσβης της Κούβας

Από τη συζήτηση του Σαββάτου

Την Παρασκευή σε ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο σκηνικό στη λίμνη του Πάρκου, τα βλέμματα τράβηξε η παρουσίαση των αθλημάτων του κανόε καγιάκ, της ιστιοπλοΐας και της κωπηλασίας.

Το Σάββατο, στο πρώτο μέρος του προγράμματος το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων κέντρισε η επίσης εντυπωσιακή επίδειξη του αθλήματος του τραμπολίνο. Ενώ για μια ακόμη χρονιά μαζική ήταν η συμμετοχή παιδιών που θέλανε να γνωρίσουν τα μυστικά της αναρρίχησης στον ειδικό τοίχο που είχε στηθεί στον χώρο.

Η αυλαία των εκδηλώσεων στο Αθλητικό Στέκι έκλεισε με την παρουσίαση της ορειβατικής δραστηριότητας της ΚΝΕ από την πρόσφατη επιτυχημένη ανάβαση στον Ολυμπο και την ψηλότερη κορυφή του, τον Μύτικα.

Αλλωστε, ο σεβασμός στο πάρκο και ο καθαρισμός του είναι στοιχεία που συνοδεύουν το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» όλα τα χρόνια που διεξάγεται στον συγκεκριμένο χώρο.

Εξάλλου, καθ' όλη τη διάρκεια των τριήμερων εκδηλώσεων ήταν μεγάλη η μέριμνα της ΚΝΕ για την καθαριότητα του πάρκου. Ασταμάτητα και σε όλο το εύρος κινούνταν τα συνεργεία καθαριότητας από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ενώ είχαν διαμορφωθεί πρόσθετα σημεία συλλογής απορριμμάτων.