Η Μεγάλη Εβδομάδα προσφέρεται για πληθώρα ανάλυσης των συμβολισμών, αυτής της αιώνιας σύγκρουσης των ταπεινών και ξυπόλητων με την εξουσία του χρήματος, υλική και πνευματική. Κι ενώ στην εκκλησία όλα λέγονται για το ...Χρηματιστήριο των Παθών του Υιού του Ανθρώπου, ελάχιστα γίνονται ουσιαστικά αντιληπτά και συνάμα αισθητά. Ποιος θα δώσει σημασία στην ηθική αξιολόγηση του φθηνού και ακριβού μύρου για τον Ναζωραίο, με την οποία αρχίζει το Μεγαλοβδόμαδο; Ποιος θα καθίσει να ασχοληθεί με την αλληλεγγύη του Σίμωνα στο σήκωμα του σταυρού; Ασε που κανένας δε θα ασχοληθεί με τον Πιλάτο, που πρώτος διώχνει μακριά το ποτήρι της απόφασης, κι αποδεικνύει ότι όταν η δίκη γίνεται δικαστική εξουσία μπορεί και να ξεπλυθεί... Αντε τώρα να δώσεις τη διάσταση της εγκληματικής οργάνωσης σε μια χούφτα αρχιερείς, που επειδή συνεδριάζουν, δε θα χαρακτηριστούν ποτέ δολοφόνοι και μάλιστα μάστορες της επικοινωνίας, αφού μπλέκουν αριστοτεχνικά με το σύστημά τους έναν αμφισβητία των σάπιων ιδεών τους και των βορβορωδών αισθημάτων τους με δυο ληστές, εξισώνοντας την αντίσταση στο καθεστώς τους με την απειλή των κερδών τους.

Δεν πιστεύω, ούτε και νομίζω, πως μια τέτοια προσέγγιση της Εβδομάδας των Παθών θα έθιγε στο ελάχιστο τη δύναμη της Ανάστασης. Ισως μάλιστα να την ενίσχυε κιόλας, και δη πολιτισμικά και ιδεολογικά, αφού για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους, οπότε το ...θανάτω θάνατον πατήσας ανεβάζει τη συνείδηση στο επίπεδο που έχει το θεϊκό μπόι του ανθρώπου.

Κι αν πιστεύω στην Ανάσταση του Ανθρώπου είναι γιατί βγάζει έξω από το χρηματιστήριο τη διαπραγμάτευση της ζωής ως μετοχή, στα χέρια των επενδυτών της προδοσίας και της υπολογισμένης εξουσίας.

Eurokinissi

Για τους εργαζόμενους αυτούς η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος στις 21 Μάη (πόσο μάλλον αν προκύψει και δεύτερη Κυριακή, καταμεσής της σεζόν) μοιάζει με ...δρόμο μετ' εμποδίων, λόγω της μεγάλης εντατικοποίησης και της εργοδοτικής τρομοκρατίας, που κάνει την άδεια άπιαστο όνειρο, του υπέρογκου κόστους μετακίνησης, αλλά και της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται.

Η κυβέρνηση όμως όχι μόνο δεν πήρε κανένα μέτρο για να διευκολύνει τη συμμετοχή τους στις εκλογές, αλλά απέρριψε και την τροπολογία του ΚΚΕ για να μπορούν αυτοί οι εργαζόμενοι να ψηφίσουν στον τόπο εργασίας τους, χωρίς να χρειαστεί να μετακινηθούν μία ή και δύο φορές μέσα στην καλοκαιρινή περίοδο.

Στην πραγματικότητα, καταδικάζει πολλούς απ' αυτούς τους σκληρά εργαζόμενους, που η εκμετάλλευσή τους χτυπάει «κόκκινο» με τους νόμους ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, να μην ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Με την τροπολογία που απορρίφθηκε, το ΚΚΕ ζητούσε «οι εποχικοί εργαζόμενοι, όπως, ενδεικτικά, στον τουριστικό, επισιτιστικό και κλάδο υγειονομικού ενδιαφέροντος, για οποιοδήποτε διάστημα εντός της τουριστικής περιόδου από τον Απρίλιο έως και τον Οκτώβριο που λόγω της εργασίας τους διαμένουν προσωρινά σε άλλη εκλογική περιφέρεια από εκείνη στους εκλογικούς καταλόγους της οποίας είναι εγγεγραμμένοι, να ψηφίζουν σε εκλογικό τμήμα του δήμου όπου εργάζονται, τους συνδυασμούς και υποψηφίους της εκλογικής περιφέρειας στην οποία υπάγεται το εκλογικό αυτό τμήμα».

Μετά απ' αυτήν την εξέλιξη και με τον χρόνο των εκλογών να μετράει αντίστροφα, δύο νέοι εργαζόμενοι που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν σεζόν σε τουριστικές περιοχές μιλούν στον «Ριζοσπάστη» για τους πολλούς και σοβαρούς λόγους που έχουν οι εποχικοί να φτάσουν στην κάλπη και να ενισχύσουν με την ψήφο τους το ΚΚΕ, παρά τα εμπόδια που τους βάζουν κράτος και εργοδοσία.

«Η μέρα των εκλογών είναι μέρα μάχης», επισημαίνει ο Η. Δ., που ετοιμάζεται να αναχωρήσει για ένα από τα πιο τουριστικά νησιά του Αιγαίου. Οπως εξηγεί, από τη μάχη για πιο ισχυρό ΚΚΕ, με στόχο να βρεθούν οι εργαζόμενοι και οι αγώνες τους ενισχυμένοι την επόμενη μέρα, δεν μπορούν να λείπουν οι χιλιάδες εποχικοί στα ξενοδοχεία, στις επισιτιστικές και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις.

«Για όλους εμάς οι επόμενοι 5 - 6 μήνες θα είναι μήνες δουλειάς σε εξαντλητικές συνθήκες. Μιλάμε για συνεχόμενη δουλειά επτά μέρες τη βδομάδα, χωρίς ρεπό, με καθημερινά 12ωρα. Για σεζόν σε άσχημες συνθήκες διαμονής και διαβίωσης, σε πολλές περιπτώσεις χωρίς τα δικαιώματα που προβλέπουν οι Συλλογικές Συμβάσεις», επισημαίνει.

Αντίστοιχη εικόνα για τις συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης μεταφέρει ο Γ. Ν., που εργάζεται εδώ και χρόνια ως εποχικός στην Κω. Στο συγκεκριμένο νησί, όπως και στους περισσότερους τουριστικούς προορισμούς, στις μεγάλες τουριστικές μονάδες και στα all inclusive ξενοδοχεία, δουλεύει κατά κανόνα προσωπικό που μετακινείται από διάφορες περιοχές της χώρας.

«Οι χιλιάδες εποχικοί αποτελούμε το "καύσιμο" στη μηχανή της τουριστικής ανάπτυξης. Ειδικά σε μια χρονιά που αναμένεται οι αφίξεις να καταγράψουν νέο ρεκόρ, πρέπει να δώσουμε απάντηση και στην κάλπη στον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουμε», σημειώνει ο Η. Δ.

Οπως εξηγούν οι δύο εργαζόμενοι, η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος για τους εποχικούς μόνο εύκολη και αυτονόητη δεν είναι. «Στις συνθήκες τρομοκρατίας, όπου συνάδελφοι διστάζουν να ζητήσουν ρεπό και αναρρωτική άδεια, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο να κάνουν χρήση της άδειας που δικαιούνται» προκειμένου να ψηφίσουν στον τόπο κατοικίας τους, επισημαίνει ο Γ. Ν.

Ο ίδιος, όπως θυμάται, έχει χρειαστεί να μετακινηθεί με τέσσερις πτήσεις μέσα σε λίγες ώρες, προκειμένου να φτάσει στην κάλπη και να επιστρέψει στον τόπο εργασίας του! «Πολύ σοβαρό πρόβλημα είναι και το οικονομικό κόστος», προσθέτει και εξηγεί ότι για τη μεγάλη πλειοψηφία των εποχικών, το εισόδημα σταμάτησε τον Γενάρη, μαζί με το επίδομα ανεργίας, ενώ ο πρώτος μισθός θα μπει στην τσέπη τους σε έναν ή δυο μήνες, ανάλογα με το πότε θα ξεκινήσουν τη δουλειά.

Στο φόντο αυτό, υπογραμμίζουν το πόσο σημαντική είναι η τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ αλλά την απέρριψε η κυβέρνηση, για να μπορούν να ψηφίζουν στον τόπο όπου εργάζονται κατά την τουριστική περίοδο.

«Πρέπει να δώσουμε απάντηση. Να φτάσουμε στην κάλπη, να ενισχύσουμε με την ψήφο μας το ΚΚΕ, να δυναμώσουμε με τη φωνή μας. Κόντρα στους εργοδοτικούς εκβιασμούς, που μας λένε ότι ρεπό και άδειες είναι "όνειρο θερινής νυχτός". Κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να μας φιμώσει, μετατρέποντας σε ...Οδύσσεια τον δρόμο μας από τη δουλειά μέχρι την κάλπη», σημειώνει ο Γ. Ν.

«Είμαστε οι εργαζόμενοι που μας πίνουν το αίμα για να μετρούν κάθε χρονιά νέα ρεκόρ στον Τουρισμό. Εχουμε φωνή και, θέλουν δεν θέλουν, θα τους αναγκάσουμε να την ακούσουν», καταλήγει ο Η. Δ.

Θυμίζουμε ότι το ΚΚΕ είχε παρέμβει και με Ερωτήσεις στη Βουλή για τη διευκόλυνση των λαϊκών οικογενειών που θα μετακινηθούν για να ψηφίσουν στις εκλογές. Συγκεκριμένα, ζητούσε δωρεάν και ασφαλή μετακίνηση όλων των εκλογέων για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος, από και προς όλες τις περιοχές της χώρας και με όλα τα μέσα (πλοία, λεωφορεία, τρένα), τόσο κατά τις μέρες ψηφοφορίας όσο και δύο μέρες πριν και μετά από αυτές.

Ειδικά για τους ένστολους, ζητούσε συγκεκριμένα μέτρα για την εξασφάλιση της δωρεάν μετακίνησης των στρατευμένων και των στρατιωτικών που υπηρετούν μακριά από την εκλογική τους περιφέρεια, όπως και των οικογενειών τους. Τέλος, το ΚΚΕ ζητούσε δωρεάν - ελεύθερα διόδια για τη μετακίνηση όλων των εκλογέων, από όλους τους σταθμούς διοδίων της χώρας, τόσο κατά τις μέρες ψηφοφορίας όσο και δύο μέρες πριν και μετά από αυτές.

Αλλα τόσα «φυντάνια» και με αντίστροφες διαδρομές μπορεί να βρει κανείς ως υποψήφιους και των άλλων κομμάτων, της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ. Κι όμως... Τα κόμματα αυτά, που έχουν χάσει τον λογαριασμό για το πού ανήκουν πλέον διάφορα στελέχη τους, επιστρατεύουν προεκλογικά τους κάλπικους εκβιασμούς περί «αστάθειας», όταν είναι γνωστό ότι «όλοι κολλάνε με όλους», με συγκολλητική ουσία το «κοινό πρόγραμμά» τους, που είναι η στρατηγική του κεφαλαίου. Αυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σύνορα στις μετακινήσεις στελεχών τους από το ένα στο άλλο...

Ακριβώς επειδή οι ...μεταγραφόμενοι πρώην Νεοδημοκράτες, ΠΑΣΟΚοι και λοιποί «σήκωσαν το χέρι τους» για να νομοθετήσουν το ξεσπίτωμα λαϊκών οικογενειών, αισθάνονται τώρα «οικεία» στον ΣΥΡΙΖΑ των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και της ποινικοποίησης του αγώνα ενάντιά τους, στον ΣΥΡΙΖΑ των «win win» προτάσεων για τους τραπεζίτες και τα funds, όπως είπε ο Τσίπρας.

Αλλά κι εκείνοι που τσάκισαν στη φοροληστεία τους δημότες, που έκοψαν στοιχειώδεις παροχές για τις λαϊκές ανάγκες, έτρεξαν τις ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις σχολείων, την «απελευθέρωση» σε μια σειρά τομείς στην Τοπική Διοίκηση, αποδέχονται με ευχαρίστηση τα καλά λόγια για το «πλούσιο έργο» τους και τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, που και οι δικοί του δήμαρχοι έκαναν τα ίδια, ενώ σήμερα δηλώνουν έτοιμοι να διασφαλίσουν τα ματωμένα πλεονάσματα, τις «δίκαιες» ιδιωτικοποιήσεις, τις «πράσινες» μπίζνες με όχημα και τους δήμους.

Και η λίστα δεν έχει τελειωμό...

- Στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ είναι ο πρόεδρος των εργαζομένων της COSCO και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Στα ψηφοδέλτια της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι όσοι έβαλαν πλάτη στη λεγόμενη «εμβληματική επένδυση» της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά και τους όρους γαλέρας που έχουν διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους.

- Στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ είναι αγωνιστές που έχουν στην πλάτη τους διώξεις για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Στα ψηφοδέλτια των άλλων κομμάτων βρίσκονται - στην καλύτερη των περιπτώσεων - όσοι νομοθέτησαν την αρπαγή της λαϊκής κατοικίας από τα κοράκια και ενίοτε και τα κοράκια αυτοπροσώπως...

- Στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ βρίσκονται δεκάδες αγωνιστές γιατροί και υγειονομικοί του δημόσιου συστήματος Υγείας, που έδωσαν τη μάχη για να σωθεί ο λαός μας την περίοδο της πανδημίας. Στα ψηφοδέλτια των άλλων κομμάτων είναι όσοι έχουν βάλει πλάτη στη διαμόρφωση της Υγείας - εμπόρευμα, στην υποστελέχωση των νοσοκομείων, στην αποψίλωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

- Στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ βρίσκονται απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας που έχουν δώσει αγώνες μαζί με τον λαό ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, έχουν δώσει αγώνες ενάντια στην ένταση της κρατικής καταστολής και του κρατικού αυταρχισμού. Στα ψηφοδέλτια των άλλων κομμάτων βρίσκονται αυτοπροσώπως οι δεσμεύσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ στην παραπέρα εμπλοκή της Ελλάδας στα σχέδια του ΝΑΤΟ...

Eurokinissi

Το παράδειγμα του «πηγαινέλα» ανάμεσα σε ιδιωτικοποιήσεις και κρατικοποιήσεις είναι χαρακτηριστικό. Πρόσφατα το ξαναείδε ο λαός να παίζεται και με τη διαχείριση του νερού. Με την ίδια ευκολία που ο ΣΥΡΙΖΑ πέρναγε τις μεγαλύτερες κρατικές επιχειρήσεις ύδρευσης στο «Υπερταμείο» για να πάρουν τον δρόμο της ιδιωτικοποίησης, σήμερα η ΝΔ δεσμεύεται ότι θα τις επαναφέρει στο κράτος.

Μπορεί να μοιάζει αντιφατικό αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Ο σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ ήταν που εφάρμοσε με απρόσμενη - για τους πιο ανυποψίαστους - «αποτελεσματικότητα» τα μνημόνια και τη «δημοσιονομική προσαρμογή», ενώ η φιλελεύθερη ΝΔ ήταν εκείνη που εφάρμοσε την «επεκτατική πολιτική» τα τελευταία χρόνια, με τους μεν να κατηγορούν τους δε ότι «δεν πιστεύουν» την πολιτική που εφαρμόζουν.

Κάπως έτσι έχει και η ιστορία της διαχείρισης του νερού, κάνοντας την «άβυσσο» που υποτίθεται ότι χωρίζει τους δύο διεκδικητές της κυβερνητικής καρέκλας να μοιάζει με ...χαντάκι.

Είτε επιλέγεται ο δρόμος της απευθείας παράδοσης στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του «Υπερταμείου» είτε ο δρόμος της κρατικής ιδιοκτησίας στις εταιρείες ύδρευσης, ο στόχος που «κυνηγιέται» δεν αλλάζει: Το νερό ως εμπορεύσιμο «προϊόν» παραμένει προς «αξιοποίηση», τόσο για την κερδοφορία ομίλων που εμπλέκονται σε όλα τα στάδια της διαχείρισής του όσο και για να εξοικονομούνται πόροι με βάση τις προτεραιότητες του κεφαλαίου. Σε αυτήν την κατεύθυνση, πότε επιλέγεται ως πιο αποδοτική η πρώτη οδός, πότε η δεύτερη και πότε ένα «μείγμα» και των δύο.

Το ίδιο εκκρεμές λειτουργεί άλλωστε σε όλες τις καπιταλιστικές οικονομίες, μεταξύ ιδιωτικοποιήσεων και κρατικοποιήσεων, σε στρατηγικούς τομείς, όπως η Ενέργεια, οι συγκοινωνίες, το νερό κ.λπ. Πολλή συζήτηση έγινε πρόσφατα για την κρατικοποίηση της γαλλικής επιχείρησης ηλεκτρισμού, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταγράφει μάλιστα ως μια ακόμα «φιλολαϊκή» επιλογή το γεγονός ότι «ο Μακρόν κρατικοποιεί την EDF ενώ ο Μητσοτάκης ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ». Πέρυσι το γερμανικό κράτος κατέβαλε μερικά δισ. ευρώ για την κρατικοποίηση άλλου ενεργειακού κολοσσού. Αντίστοιχα έγινε και με τους σιδηρόδρομους στη Β. Αγγλία, με τις τράπεζες στην Ελλάδα κ.λπ.

Στον καπιταλισμό, λοιπόν, όταν κρίνεται ασύμφορο για το κεφάλαιο, ειδικά για τέτοιες υποδομές, το κράτος αναλαμβάνει με χρήματα του λαού να τις κατασκευάσει. Στη συνέχεια τις παραδίδει σε ιδιώτες που τις βρίσκουν έτοιμες, και στην επόμενη «στροφή» που θα χρειαστεί θα τις ξαναπάρει για να «σβήσει» τις ζημιές τους, φορτώνοντας και πάλι τον λογαριασμό στους εργαζόμενους.

Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι παρά τις εναλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς (κράτος - εισαγωγή στο χρηματιστήριο - «Υπερταμείο» - ξανά κράτος κ.λπ.) δεν αλλάζει η πραγματικότητα που βιώνουν ο λαός και οι εργαζόμενοι στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, αντίθετα χειροτερεύει.

Για παράδειγμα, με κρατική ιδιοκτησία στις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ κατοχυρώθηκαν τα υψηλότατα τέλη σύνδεσης - ύδρευσης - αποχέτευσης, οι διαρκείς ανατιμήσεις στα τιμολόγια. Μπορεί η κρατική ιδιοκτησία να αξιοποιείται ως «τεκμήριο» για την εξασφάλιση τάχα του νερού ως «δημόσιου αγαθού», την ίδια στιγμή όμως μοιράζονται κέρδη και μερίσματα σε μετόχους, ενώ ο λαός πληρώνει για την «ανταποδοτικότητα» κ.λπ.

Στις κρατικής ιδιοκτησίας ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αλωνίζουν οι εργολάβοι, παίρνοντας κι αυτοί το ...μέρισμά τους από το «δημόσιο αγαθό». Οι μόνιμοι εργαζόμενοι με κατοχυρωμένα δικαιώματα όλο και λιγοστεύουν, στην ΕΥΑΘ έχουν γίνει μειοψηφία. Οι περισσότεροι είναι κακοπληρωμένοι, αφού το «μισθολογικό κόστος» συμπιέζεται για να ενισχύονται τα κέρδη και η εξοικονόμηση.

Την ίδια στιγμή, τα όποια έργα για την ύδρευση του λαού είτε τα «τρώει η μαρμάγκα» αν κρίνονται ασύμφορα (π.χ. δίκτυο, επεξεργασία, ταμιευτήρες, φράγματα κ.λπ.) είτε τα πληρώνει πανάκριβα. Παρά τις ιδιοκτησιακές εναλλαγές, στον 21ο αιώνα, σε γειτονιές που απέχουν μισή ώρα από την πλατεία Συντάγματος λαϊκά νοικοκυριά υδρεύονται από γεωτρήσεις, χρησιμοποιούν βόθρους αντί για ολοκληρωμένο δίκτυο αποχέτευσης κ.ο.κ.

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, ο λαός είναι ο μεγάλος χαμένος, που επωμίζεται τα βάρη είτε άμεσα, με αύξηση των τιμολογίων και χειροτέρευση των υπηρεσιών, είτε έμμεσα, μέσω της αύξησης της φορολογίας.

Σήμερα, λοιπόν, και αφού η κυβέρνηση της ΝΔ ενέταξε και τη διαχείριση του νερού στη «Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας», ακολουθώντας τη γνωστή πεπατημένη που έφερε τα πάνδεινα της ενεργειακής φτώχειας, που η εργολαβοποίηση και η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία γενικεύονται, που αποτελεί «κανονικότητα» το νερό να γίνεται πηγή πλουτισμού για επιχειρηματικούς ομίλους (βλ. επιχειρήσεις εμφιάλωσης), εξαγγέλλεται η επιστροφή των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο κράτος. Στήνεται και ο απαραίτητος δικομματικός καβγάς, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταθέτει τροπολογία για να γίνει άμεσα η «κρατικοποίηση».

Από κοντά και οπορτουνιστικές δυνάμεις δεν χάνουν ευκαιρία να πιαστούν από τη σοσιαλδημοκρατική «αιχμή» και παρουσιάζουν ως ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό το αίτημα της «κρατικοποίησης», χωρίς να απαντιέται στην ουσία του το ερώτημα για ποιο κράτος ακριβώς μιλάμε...

Στο ερώτημα που μπορεί να διατυπώνεται καλοπροαίρετα, για το αν έχει σημασία ή όχι το σε ποιον θα «ανήκει» η διαχείριση του νερού, απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από τις ίδιες τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.

Κι εδώ, μιλώντας για το πιο ζωτικό αγαθό, δεν μπορούν οι εργαζόμενοι να πάνε ούτε βήμα πίσω από την ανάγκη για την απρόσκοπτη, δωρεάν πρόσβαση σε ποιοτικό νερό. Από το να μην εξαρτάται η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης ούτε από επιχειρηματικούς σχεδιασμούς ούτε από το πότε θα κριθεί «επιχειρηματικά συμφέρον» το αν θα γίνει ένα έργο, αν θα αναπτυχθεί/εκσυγχρονιστεί το δίκτυο κ.ο.κ.

Δεν μπορεί να κρίνεται η παροχή νερού από άλλες επιχειρηματικές δράσεις, όπως γίνεται π.χ. στους τουριστικούς προορισμούς, όπου οι μεγάλοι ξενοδοχειακοί όμιλοι με τις πλάτες κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών «στεγνώνουν» τα λαϊκά νοικοκυριά. Δεν συμβιβάζεται αυτή η ανάγκη με τα τιμολόγια της «ανταποδοτικότητας», τη λογική «κόστους - οφέλους».

Επομένως, η ικανοποίησή της απαιτεί τη σύγκρουση με ό,τι μπαίνει εμπόδιο, με το ίδιο το σημερινό σάπιο αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, που «εργάζονται» νύχτα - μέρα για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, για τη δημοσιονομική σταθερότητα και το μοίρασμα της «πίτας» στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Απαιτεί σύγκρουση με τους ίδιους τους ομίλους και το κυνήγι του κέρδους που κάνει «κατορθωτό» το ακατόρθωτο: Να μη φτάνει το δίκτυο ύδρευσης σε συνοικίες της Αττικής, αλλά να κατεβαίνει σε μπουκάλια από τα βουνά της Ηπείρου και να πωλείται σε κάθε γωνιά της χώρας... Αυτά λοιπόν είναι τα εμπόδια που πρέπει να βρεθούν στο στόχαστρο, κι αυτά τα εμπόδια μόνο ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να τα ξηλώσει με τον αγώνα του, με ανάλογες διεκδικήσεις, κόντρα στην εμπορευματοποίηση του νερού.

Διεκδικήσεις που θα δυναμώσουν όσο δυναμώνει η συμπόρευση με το ΚΚΕ, όσο ο λαός αποδυναμώνει τα κόμματα που εναλλάσσονται στις κυβερνητικές καρέκλες, παίζοντας το παραπάνω «εκκρεμές». Γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που φωτίζει αυτόν τον δρόμο, των σύγχρονων δυνατοτήτων για νερό - κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Μόνο αστεία δεν είναι όμως τα κυβερνητικά παιχνίδια με την ειλικρινή αγωνία ενός κόσμου που για μια ακόμα φορά βλέπει να φιγουράρουν οι εγκληματίες ναζιστές και οι σάπιες ιδέες τους στα τηλεοπτικά παράθυρα και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Είναι γεγονός ότι αν είχε ολοκληρωθεί η δίκη θα εμποδίζονταν έστω οι καταδικασμένοι με αμετάκλητες αποφάσεις χρυσαυγίτες να συμμετάσχουν στις εκλογές. Ομως, η δεκάχρονη διάρκεια της εξελισσόμενης ποινικής διαδικασίας, που δεν θα ολοκληρωθεί σύντομα, φέρει την υπογραφή των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, που μ' ένα στόμα μια φωνή απέρριπταν τα συγκεκριμένα μέτρα που πρότεινε συνέχεια το ΚΚΕ για την επιτάχυνσή της, εφαρμόζοντας τελικά πολύ καθυστερημένα ορισμένα μέτρα που οι ίδιες αποφάσισαν.

Αντίστοιχα, οι επαναλαμβανόμενες τροπολογίες δεν είναι θέμα προχειρότητας, όπως κατηγορεί την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι ότι εξυπηρετούνται συγκεκριμένες στοχεύσεις που με συνέπεια προωθούν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις στο έδαφος της κατάστασης που συνδιαμόρφωσαν.

Με τις τελευταίες εξελίξεις όμως και την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος του Κασιδιάρη από τον πρώην αντεισαγγελέα αναδείχθηκαν για μια ακόμα φορά οι άρρηκτοι δεσμοί των φασιστικών κομμάτων με το κράτος και τους θεσμούς «υπεράνω πάσης υποψίας», όπως της Δικαιοσύνης.

Φυσικά, δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση αφού - και εδώ - οι εξελίξεις με τη δίκη της ΧΑ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές. Δεν ξεχνάμε ότι για να κινηθεί η ποινική διαδικασία ενάντια στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής «έπρεπε» να δολοφονηθούν ο Π. Φύσσας και ο Σ. Λουκμάν, να γίνουν οι δολοφονικές επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τους Αιγύπτιους αλιεργάτες. Δεν ξεχνάμε ούτε την προκλητική αθωωτική πρόταση για τους εγκληματίες χρυσαυγίτες από την εισαγγελέα στο πρωτόδικο δικαστήριο. Ούτε την ίδια τη δικαστική απόφαση στο πρωτόδικο δικαστήριο που «έριξε στα μαλακά» τους κατηγορούμενους χρυσαυγίτες, ενώ ειδικά για την υπόθεση του ΠΑΜΕ υποβίβασε την κατηγορία με αποτέλεσμα η δολοφονική επίθεση να παραγραφεί. Ούτε τις συνεχόμενες μετέπειτα αποφάσεις για αποφυλακίσεις χρυσαυγιτών, μεταξύ των οποίων και του πυρηνάρχη Νίκαιας, Πατέλη.

Σε όσους μάλιστα εξανίστανται για τις «πιέσεις» που ασκούνται σε ανώτατους δικαστές από κυβερνητικά στελέχη, παρουσιάζοντάς το σαν εκτροπή και «ωμή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης», τους θυμίζουμε ότι η ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων επιλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με τη βούλα του Συντάγματος. Μόνο το ΚΚΕ προτείνει σταθερά την κατάργηση αυτής της πρόβλεψης.

Επίσης, ανώτατοι δικαστές έχουν στελεχώσει υψηλές κυβερνητικές θεσούλες και υπουργικά χαρτοφυλάκια μετά τη συνταξιοδότησή τους σε όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, όπως ο κ. Πικραμμένος, πρόεδρος του ΣτΕ, υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 2012 και νυν αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση της ΝΔ ή η κα Θάνου, πρόεδρος του Αρείου Πάγου, υπηρεσιακή πρωθυπουργός το 2015 και από το 2017 προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Με τον μανδύα του αποκλεισμού των καταδικασμένων εγκληματιών της ΧΑ από τις εκλογές στην ουσία προωθείται συστηματικά η ευθεία κρατική παρέμβαση στα εσωτερικά των κομμάτων, μεταξύ άλλων με συνεχή και επαναλαμβανόμενο έλεγχο νομιμότητας των καταστατικών οργάνων και διαδικασιών τους, με απαγορεύσεις και περιορισμούς στη λειτουργία και δράση τους.

Ειδικότερα, με τις τρεις τροπολογίες σε λιγότερο από δύο χρόνια, θεσμοθετήθηκε ο επανέλεγχος μπροστά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση του εσωτερικού και της δράσης των κομμάτων από το κράτος του κεφαλαίου, με αιχμή του δόρατος τον «τρομονόμο» που στοχοποιεί τη ριζοσπαστική θεωρία και πράξη, που επιδιώκει την καταστολή των ριζοσπαστικών ιδεών.

Στην αρχή θεσπίστηκε ο έλεγχος στην ηγεσία των κομμάτων για κακουργηματικές καταδίκες για σειρά άρθρων του Ποινικού Κώδικα, μεταξύ των οποίων το σύνολο των άρθρων που στοχεύουν στην ποινικοποίηση της εργατικής - λαϊκής πάλης, με αιχμή του δόρατος τον «τρομονόμο».

Στη συνέχεια, με την τροπολογία της κυβέρνησης της ΝΔ που υπερψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, τον Φλεβάρη, εισήχθη η έννοια της πραγματικής ηγεσίας, δηλαδή μια ακόμα γενική και αόριστη έννοια που νομιμοποιεί το κυνήγι μαγισσών και τον βαθύτερο έλεγχο στη δομή και τη λειτουργία των κομμάτων, που ενισχύεται με την όλη συζήτηση περί «μπροστινών» στο κόμμα του Κασιδιάρη.

Επίσης, θεσμοθετήθηκε και ο έλεγχος στη δράση των κομμάτων, με την πρόβλεψη για «τήρηση της εύρυθμης λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος», έστω και αν, προς το παρόν, προβλέπεται για την περίπτωση που υπάρχουν καταδικασμένα στελέχη για εσχάτη προδοσία, εγκληματική οργάνωση αλλά και με βάση τον «τρομονόμο». Τότε αναδείχθηκαν ξανά και οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, που με την αρχική του τροπολογία επικαλούνταν και αυτός τον «τρομονόμο», στρώνοντας μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το έδαφος στην επικίνδυνη θεωρία των «δύο άκρων».

Γίνεται φανερό ότι μόνο τυχαίος δεν είναι ο κουρνιαχτός που ακόμα μια φορά σηκώνεται γύρω από τη ΧΑ και τις παραφυάδες της. Αξιοποιείται σταθερά για να θωρακίζεται με γρήγορους ρυθμούς το πολιτικό και νομικό περίβλημα της απαράδεκτης θεωρίας των «δύο άκρων», κάτω από την ταμπέλα της «αντισυστημικότητας», σε πρώτη φάση αυτής με ποινικό μητρώο. Από εκεί όμως δεν μένει πολύς δρόμος μέχρι η ταμπέλα να αντικατασταθεί από αυτή της αντιμετώπισης «της ριζοσπαστικοποίησης και του ολοκληρωτισμού» χωρίς ποινικό μητρώο, στην οποία είναι στραμμένο στην πραγματικότητα το στόχαστρο της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Αυτήν την πραγματική στόχευση ανέδειξε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ καταψηφίζοντας όλες τις σχετικές τροπολογίες. Η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να χαρακτηρίσει την κριτική του ΚΚΕ περίπου σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αφού τα περί «κολλημένων» τα είχαν προλάβει άλλοι.

Ομως, το έργο ήδη παίζεται στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εκεί που με τη βούλα του νόμου έχουν απαγορευτεί Κομμουνιστικά Κόμματα, σύμβολα και νεολαίες, εκεί που το «κράτος δικαίου» αποκαθιστά συνεργάτες των ναζί και γκρεμίζει τα μνημεία της Αντιφασιστικής Πάλης και Νίκης των Λαών. Εκεί που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) επικυρώνουν την απαγόρευση Κομμουνιστικών Κομμάτων επειδή «η παρέμβαση (σ.σ. δηλαδή η απαγόρευση του ΚΚ Ρουμανίας από το κράτος του κεφαλαίου) εξυπηρετούσε επιτακτική κοινωνική ανάγκη για την προστασία της δημοκρατίας». Εκεί που οι κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης και σύνθεσης απαντάνε με διώξεις και καταστολή στους μεγαλειώδεις αγώνες των εργαζομένων, με ακόμα πιο ασφυκτικούς περιορισμούς στα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.

Αυτή είναι η ναυαρχίδα του «δημοκρατικού τόξου» που αθωώνουν όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, παρουσιάζοντάς τη ως τον μοναδικό πολέμιο του φασισμού. Και δεν παραβλέπουμε φυσικά ότι η παρέμβαση του κράτους του κεφαλαίου στο εσωτερικό των κομμάτων αφορά στην Ελλάδα ένα κράτος που «έθαψε» προκλητικά την υπόθεση της συστηματικής παρακολούθησης της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 2016.

Η πείρα τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ελλάδα επιβεβαιώνει ότι στη φωλιά της αστικής δημοκρατίας επωάζεται το αυγό του φιδιού που γεννάει το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης. Γιατί η ατζέντα των φασιστικών, εθνικιστικών κομμάτων είναι κομμάτι της ατζέντας του συστήματος που θυσιάζει στο κέρδος την ανθρώπινη ζωή και ενοχοποιεί πρόσφυγες και μετανάστες για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με συνθήματα όπως «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», προωθεί το δόγμα «νόμος και τάξη», αντιμετωπίζει τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες ως εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη.

Γι' αυτό η Χρυσή Αυγή και άλλα τέτοια κόμματα μέσα στη Βουλή προωθούσαν με σθένος νομοθετικές ρυθμίσεις προς όφελος τμημάτων του κεφαλαίου, όπως το εφοπλιστικό. Γι' αυτό με κόμματα που έχυναν και χύνουν το εθνικιστικό και ρατσιστικό τους δηλητήριο έχουν συγκυβερνήσει και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Με αυτούς συναγελάζονται στις εορταστικές εκδηλώσεις εθνικών επετείων, συγκατοικούν σε ψηφοδέλτια της Τοπικής Διοίκησης κάτω από την ταμπέλα του ανεξάρτητου, συμπράττουν σε αρχαιρεσίες συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως του Εργατικού Κέντρου Πύργου.

Με αφορμή την τελευταία τροπολογία, μάλιστα, είναι ακόμα σε εξέλιξη μια ολόκληρη συζήτηση αφού ανατίθεται στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και όχι στη συνήθη ολιγομελή σύνθεση η απόφαση για τον αποκλεισμό των κομμάτων από τις εκλογές. Επίσης, προβλέπεται ρητά η συνδρομή από δικαστικές και άλλες «αρμόδιες» αρχές προκειμένου να αποφασίσει η Ολομέλεια του Α1 Τμήματος, εμπλέκοντας με τον πλέον επίσημο τρόπο στον έλεγχο των κομμάτων και των ψηφοδελτίων υπηρεσίες όπως η ΕΥΠ, η Αντιτρομοκρατική κ.ο.κ. Από την πλευρά της ΝΔ αυτό παρουσιάζεται ως ενίσχυση των εγγυήσεων της νομιμότητας, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ως ανεπίτρεπτη τάχα επέμβαση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη. Το δε ΠΑΣΟΚ επανέφερε την αρχική πρόταση για εξέταση από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

Ομως, κι αυτό το έργο το έχουμε κάπου ξαναδεί: Πριν από λίγους μήνες οι ίδιοι πρωταγωνιστές «διασταύρωναν» τα ξίφη τους για το αν έπρεπε ένας - δύο ή περισσότεροι εισαγγελείς να ελέγχουν τις εκατοντάδες άρσεις του απορρήτου των επικοινωνιών από την ΕΥΠ. Αφηναν έτσι έξω από το κάδρο της συζήτησης το απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει τις μαζικές και προληπτικές παρακολουθήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων, φτάνοντας μέχρι το δόγμα «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων» όταν αυτό επιβάλλει η εθνική ασφάλεια του κεφαλαίου.

Ετσι και τώρα, επιχειρούν να μείνει εκτός συζήτησης το απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο που θα εφαρμόζει η όποια σύνθεση του Α1 Τμήματος του Αρείου Πάγου, με το οποίο άλλωστε συμφωνούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα. Δεν πάει πολύς καιρός άλλωστε που η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απέδειξε για άλλη μια φορά τη στήριξή της στα συμφέροντα του κεφαλαίου κρίνοντας νόμιμη - και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ - την επίσπευση των πλειστηριασμών από τις διάφορες εταιρείες διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, λύνοντάς τους τα χέρια για να προχωρήσουν ακάθεκτοι εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί.

Αναδεικνύεται λοιπόν ο ρόλος της ΧΑ ως πολύτιμης εφεδρείας του συστήματος και μάλιστα με πολλαπλές υπηρεσίες, ως του απαραίτητου κομπάρσου που μεταπηδά από βωβούς ρόλους σε θέση πρωταγωνιστή όταν το απαιτούν τα αντιλαϊκά σενάρια.

Η ζωή έχει αποδείξει ότι μόνο το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους φασίστες και το σύστημα που τους γεννά. Γιατί το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, να το εξαγοράσουν με κυβερνητικές θεσούλες και προνόμια ούτε να το τρομοκρατήσουν. Σταθερά, αταλάντευτα αντιμετωπίζει τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον χρειάζεται. Το έκανε πολλές φορές στην Ιστορία του, το κάνει κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές, μέσα στη Βουλή. Με δυνατό ΚΚΕ σε όλες τις μάχες ο λαός και η νεολαία έχουν τη δύναμη να κάψουν τα αντιλαϊκά σενάρια!

Γιατί είμαι πατριώτης και άνθρωπος.

Κουράστηκα τόσα χρόνια να ακούω υποσχέσεις, ψεύτικα λόγια, διαπλοκές, κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, να βλέπω διάλυση της δημόσιας Υγείας, σκοτεινό το μέλλον των παιδιών μας. Να γερνώ μέσα στην αβεβαιότητα και το άγχος για την υπόλοιπη ζωή μου. Αγωνίζομαι από παιδί να είναι ψηλά η χώρα μου και οι πολίτες της εδώ και εξήντα πέντε χρόνια.

Κατάντησαν την Ελλάδα μας πατρίδα ζητιάνα. Παρακολουθήστε Βουλή, τηλεόραση. Οι πολιτικοί που κυβερνούν εδώ και πενήντα χρόνια αλληλοβρίζονται, κατηγορούν ο ένας τον άλλον και ο πολίτης άναυδος να περιμένει λύσεις στα αδιέξοδα που δημιούργησαν οι ίδιοι. Πώς να επιβιώσεις με μισθούς και συντάξεις πείνας. Το μόνο που τους νοιάζει, πώς θα κλέψουν την ψήφο μας για να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους, προς όφελος εφοπλιστών, μεγαλοξενοδόχων, μεγαλοβιομήχανων κ.λπ.

Τα κόμματα που κυβέρνησαν ενέπλεξαν ακόμα περισσότερο τη χώρα μας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, με σοβαρούς κινδύνους για τον λαό και τη νεολαία.

Γιατί ΚΚΕ;

Είναι τόσο απλή η απάντηση.

Είναι κόμμα με εκατοντάχρονη αταλάντευτη πορεία δίπλα στον λαό, στους αγώνες του για μια καλύτερη ζωή με ευκαιρίες για όλους, με ισότητα και ανθρωπιά. Με αγώνες και θυσίες αίματος των μελών του. Γιατί από τον Γραμματέα του Κόμματος μέχρι το νεότερο μέλος είμαστε στρατευμένοι για καλύτερη ζωή.

Γιατί ΚΚΕ;

Γιατί εδώ θα ακούσεις την αλήθεια και τα πράγματα όπως είναι, χωρίς σωτήρες, χωρίς ξεπουλήματα και ψευτοδιλήμματα. Να πάρουμε στα χέρια μας το μέλλον της χώρας μας. Με αγώνες για όλους και όχι για το εγώ μας.

Γιατί ΚΚΕ;

Γιατί είμαστε πραγματικοί πατριώτες και άνθρωποι χωρίς να δεχόμαστε την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Εχουμε όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο.

Το ΚΚΕ είναι το φράγμα της αυθαιρεσίας τους, είναι η νησίδα εντιμότητας στον ωκεανό της διαφθοράς και της σαπίλας.

Για όλους αυτούς τους λόγους καλώ τους συναδέλφους μου, εν ενεργεία και απόστρατους, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, να το στηρίξουν εκλογικά για να είναι δυνατός ο λαός.

Και γι' αυτόν τον λόγο - καταρχήν - στηρίζω πλέον το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Για πολλούς επίσης άλλους λόγους.

Πρώτα από όλα, γιατί το ΚΚΕ είναι πιστό σε προστάγματα και αιτήματα που βροντοφωνάζαμε μαζί σε πορείες και διαδηλώσεις στα μαθητικά μου χρόνια στην Αθήνα:

«ΕΟΚ και ΝATO, το ίδιο συνδικάτο!», «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι!». Και να, οι κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν... Πρωτομαγιά! Γιορτή!

Το ΚΚΕ είχε δίκιο που δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει την Ευρωπαϊκή Ενωση ως καπιταλιστική παγίδα για τους λαούς της... Και ω, πόσο οικτρά αποδείχτηκε αυτό: Πολλές φορές από τότε που, όντας στην ξενιτειά, σκέφτηκα να συμβάλω στο μέτρο του δυνατού στην «ανατροπή» και στην «πρώτη φορά Αριστερά» στην πατρίδα μας, παρά τις προειδοποιήσεις, τις επιφυλάξεις και τα μαύρα σημάδια στον ορίζοντα. Αλλά, πώς να γίνει, η ανάγκη για ελπίδα ήταν τεράστια... Οι απογοητεύσεις, όπως ήταν φυσικό, υπήρξαν πολυάριθμες. Αλλά προέκυψαν και θετικές εμπειρίες, όπως η συνεργασία με την Κωνσταντίνα Κούνεβα και η επιχείρηση να στηθεί στην Ηλεία, όπως στήθηκε πρώτα στην Αθήνα, με δική της πρωτοβουλία, το 2019, η έκθεση για τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Καρλ Μαρξ. Γιορτή ξανά!

Γιατί προερχόμενη από οικογένεια που είχε συμβάλει στην Εθνική Αντίσταση με εκφράζει η πλειοψηφία των θέσεών του. Γιατί το ΚΚΕ κρατά σωστή στάση σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και αποχώρησε από τη Βουλή όταν προσκλήθηκε ο Ζελένσκι με το νεοναζί σινάφι του. Γιατί το ΚΚΕ κρατά σταθερά έντιμη στάση στο Παλαιστινιακό ζήτημα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, τα βρήκε με τον ακροδεξιό δήμιο Νετανιάχου κι άνοιξε επίσης και τον δρόμο για επιπλέον στρατιωτικές αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα...

Γιατί η αντιπολίτευση των βουλευτών του ΚΚΕ στη Βουλή έχει στιβαρότητα και νόημα.

Γιατί ο γενικός γραμματέας, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, με συντρόφους και συντρόφισσες από την Ελλάδα και τη Γαλλία, διαδήλωσε πρόσφατα στο Παρίσι κατά του μισητού Μακρόν, ως ένδειξη αλληλεγγύης στους Γάλλους απεργούς και τα σωματεία τους που σύσσωμα στήνουν μέτωπο ενάντια στον ολοκληρωτισμό.

Γιατί το Κόμμα κατεβαίνει στον δρόμο, όπως την Πρωτομαγιά του 2020, που μας έδωσε ανάσα μέσα στην ασφυκτική, εξευτελιστική ατμόσφαιρα της καραντίνας ή όπως στις 17 Νοέμβρη του 2020 και όχι μόνο... Γιατί υπερασπίζεται με αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους αδύναμους, τους προλετάριους, τους ανέργους, τη φτωχοποιημένη μεσαία τάξη, τους περιθωριοποιημένους, τους αγρότες, τους Ρομά, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, τους νέους, τους φοιτητές, τους ανθρώπους που κινδυνεύουν από εξώσεις.

Γιατί έχει ξεκάθαρη στάση ενάντια στα ναρκωτικά (δεν υπάρχουν «ελαφριά» και «σκληρά», όλα δηλητήρια είναι, και εργαλεία έμμεσης καταστολής για τα παιδιά μας)...

Γιατί στηρίζει το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, στέκεται δίπλα στις οικογένειες και τιμά τη μνήμη των θυμάτων της Χρυσής Αυγής (Αχ, Μάνα-κουράγιο, πόσο σε σκέφτομαι, μέρα που είναι...). Το ΚΚΕ στέκεται δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων των νεοναζί μαζί με τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κι ολόκληρο τον κινηματικό κόσμο που έχει ζυμωθεί πλέον μαζί του.

Θα ψηφίσω, λοιπόν, ΚΚΕ γιατί συμβάλλει στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι κι οργάνωσε τη συναυλία του Ξαρχάκου. Γιατί προσκάλεσε την Αλέιδα, την κόρη του Τσε Γκεβάρα, να έρθει να μας μιλήσει για τον επαναστάτη πατέρα της στην Αθήνα. Γιατί η Λιάνα Κανέλλη έχει ισχυρό λέγειν και φοράει και σταυρό, όπως πολλοί από μας, κομμουνιστές και ένθεοι.

Το όνειρό μου είναι μια μεγάλη ενωμένη Αριστερά. Αλλά Αριστερά, με καταγωγή και σκέψη κομμουνιστική, όχι μια σούπα σοσιαλδημοκρατική και με ολίγη δεξιά ως αλατοπίπερο.

Τα έχουμε ζήσει τα αδιέξοδα και την υποκρισία της σοσιαλδημοκρατίας και στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Τελευταίο παράδειγμα ο Μακρόν... Δεν οδηγούν πουθενά. Ας με κατανοήσουν κάποιοι φίλοι και φίλες που βρίσκονται ακόμα κοντά ή μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ας με κατανοήσουν επίσης φίλες και φίλοι από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τον κινηματικό χώρο ή απλά ανένταχτοι. Χρειαζόμαστε συσπείρωση κι ενότητα. Οργάνωση!

Βρίσκομαι σε ώριμη ηλικία. Εχω χάσει παιδί και ξέρω τι θα πει ζωή και θάνατος. Δεν μου επιτρέπεται να τρέφω ψευδαισθήσεις, θέλω αλήθειες. Αναρωτιέμαι σε τι κόσμο έρχονται τα παιδιά μας και τι αποτελεσματικό κάνουμε ώστε να ζήσουν σε μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς βία κι εκμετάλλευση... Χωρίς εγκληματίες, χωρίς παιδιά - θύματα βιαστών κι εμπόρων ναρκωτικών, χωρίς αυτόχειρες... Ο γιος μου, ο Κωνσταντίνος, μου έλεγε πριν πεθάνει, στα δεκαοχτώ του χρόνια:

«Μάνα, άδικα τρως τα πόδια σου στις διαδηλώσεις και στις εκδηλώσεις και τρέχεις για τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη Γαλλία, νομίζεις πως ο Αλέξης είναι λιοντάρι του λαού αλλά εγώ σου λέω πως είναι σκυλάκι». Τότε, το 2015, δεν ήθελα να το πιστέψω το παιδί μου. Επρεπε κάπου να πιαστώ, κάπου να βρω αισιοδοξία... Η υγεία και η ζωή του βρίσκονταν σε κίνδυνο. Αλλά τελικά είχε δίκιο ο Κωνσταντίνος. Ενας ολόκληρος κόσμος αγωνιστών κι απλών ανθρώπων της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου συρθήκαμε πίσω από ένα κόμμα που δεν σεβάστηκε ούτε πρόγραμμα ούτε καταστατικό ούτε δημοκρατικές διαδικασίες ούτε ηθικούς κανόνες της Αριστεράς. Τι εμπιστοσύνη να δείξεις πια για «δεύτερη φορά»; Θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί ολόκληρη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό αν είχε την αίσθηση της αξιοπρέπειας αλλά αντί αυτού αγκαλιάζει κάποιους σαν τον Αντώναρο. Θεός φυλάξοι! «Αριστεροί οι σύντροφοι - από αυτούς που τρώνε μόνο χαβιάρι...», όπως λένε στη Γαλλία. Κρίμα...

Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Ταπεινή εργάτρια της θεατρικής τέχνης είμαι. Εχω μάθει να δουλεύω στη ζωή μου, όχι μόνο στο θέατρο αλλά και στο μεροκάματο, σε χειρωνακτικές εργασίες. Και ξέρω τι θα πει να είσαι μετανάστρια, εργάτρια ή άνεργη. Οπως ξέρω τι θα πει να εργάζεσαι ως ηθοποιός σε εθνικές σκηνές της Γαλλίας, όπου ο πολιτισμός εθεωρείτο κάποτε δημόσιο αγαθό, και να σκηνοθετείς εκεί παραστάσεις θεάτρου - ντοκουμέντου με θέματα τους άστεγους, την Παλαιστίνη, τους Ρομά, τον Παύλο - Κillah P - Φύσσα.

Ως μητέρα κι ως εργαζόμενη, λοιπόν, ανάμεσα στη Γαλλία που υποφέρει κι εξεγείρεται και την Ελλάδα που υποφέρει και ξέρει να αντιστέκεται, εκφέρω την ταπεινή μου γνώμη: Είναι καιρός για ειλικρίνεια. Καιρός για συσπείρωση. Καιρός για οργάνωση. Καιρός για μαχητικά τραγούδια. Καιρός για αγώνες που δεν θα πάνε χαμένοι. Στις 21 Μάη, Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, είναι καιρός για Γιορτή... Καιρός να κλείσουμε πληγές, να τραγουδήσουμε και να χαρούμε: Στις 21 Μάη να μπορέσουμε να πούμε: ΚΚΕ πιο δυνατό στη Βουλή και στον Λαό!

Εκδήλωση με τίτλο: «Ως εδώ. Τώρα ισχυρό ΚΚΕ για νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα» διοργανώνει η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, την Πέμπτη 20 Απρίλη, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα «Μ. Αναγνωστάκης» του δημαρχείου Θεσσαλονίκης.

Θα μιλήσει ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας. Παρεμβάσεις θα κάνουν:

• Κώστας Ζαμπέτογλου, μέλος του Σωματείου Εργαζομένων ΕΥΑΘ και υποψήφιος Α' Θεσσαλονίκης με το ΚΚΕ.
• Μάριος Παλάντζας, Πολιτικός Μηχανικός, υποψήφιος δήμαρχος Παύλου Μελά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
• Φιλιώ Σαραντίδου, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΥΑ Σερρών και υποψήφια βουλευτής Σερρών του ΚΚΕ.

Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν οι εργαζόμενοι είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε αν το κριτήριο λήψης αποφάσεων δεν ήταν το κέρδος των ομίλων, το συμφέρον των καπιταλιστών, οι κατευθύνσεις και οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά οι δικές μας ανάγκες.

Αυτή η διέξοδος υπάρχει. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού. Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή, με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Είναι ο σοσιαλισμός.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα αξιοποιηθεί ο κοινωνικοποιημένος τομέας της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας για την κατασκευή, μετασκευή και συντήρηση σύγχρονων και ασφαλών εμπορικών και πολεμικών πλοίων, καθώς και σιδηροδρομικού υλικού.

Θα αναβαθμιστούν η επιστημονική έρευνα και τα Προγράμματα Σπουδών στα Τμήματα Ναυπηγών των Πολυτεχνικών Σχολών, για να καλύπτονται έγκαιρα οι μελλοντικές ανάγκες.

Θα διασφαλιστεί ο καθημερινός ενεργός ρόλος των εργαζομένων στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων. Θα αναβαθμιστούν οι υποδομές και το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό που υπάρχει σήμερα στη ναυπηγική βιομηχανία.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, μπορεί επίσης να προχωρήσουν αποτελεσματικά ο συντονισμός, η εξειδίκευση και ο καταμερισμός εργασιών μεταξύ των διαφορετικών ναυπηγείων της χώρας, αφού θα αποτελούν πλέον ενιαία κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και δεν θα ανήκουν σε ανταγωνιστικούς ομίλους.

Ταυτόχρονα, η ναυπηγική βιομηχανία θα δίνει ώθηση σε άλλους βιομηχανικούς κλάδους, όπως της χαλυβουργίας, και θα στηρίζει το σύστημα γρήγορων και ασφαλών μαζικών μεταφορών. Και ακριβώς επειδή θα βγει από τη μέση το κριτήριο του κέρδους, θα υπάρχουν μέτρα προστασίας για τη ζωή μας και για το ίδιο το περιβάλλον.

• Να εξασφαλιστούν άμεσα όλοι οι όροι ασφάλειας και υγείας των εργαζομένων και των κατοίκων, να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, με πλήρη δικαιώματα.
• Να καταργηθεί το άρθρο 7 του νόμου 4949/2022, που προβλέπει τη δημιουργία, στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, κάθε τύπου εγκαταστάσεων παραγωγής, αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο, κάθε άλλο τύπο καυσίμων υδρογονανθράκων, υδρογόνου.
• Να παραδοθεί στον χαϊδαριώτικο λαό η έκταση, που του ανήκει, των 220 στρεμμάτων, ώστε να γίνουν έργα ανάπλασης, ψυχαγωγίας, χώρος για αθλητικές, πολιτιστικές και κάθε είδους δραστηριότητες αναγκαίες για τον λαό της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνο του Χαϊδαρίου.

Τώρα, προεκλογικά, μας έχουν ζαλίσει για το δήθεν μεγάλο επίτευγμα της ΝΔ, αυτό των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία. Ομως, οι εργαζόμενοι βλέπουν, ξέρουν πως οι επιχειρήσεις για να επενδύσουν πρέπει να βγάζουν κέρδη, σίγουρα κέρδη.

Απαιτούνται γι' αυτό φθηνότερη εργατική δύναμη, τσακισμένα εργατικά δικαιώματα, κρατικές επιδοτήσεις που βγαίνουν από τη δική μας τσέπη. Απαιτούνται φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, όροι και συνθήκες που να δίνουν μέγιστες δυνατές ελευθερίες στις καπιταλιστικές επενδύσεις!

Τι θα απολαμβάνει ο Ομιλος Προκοπίου; Πλήθος φοροαπαλλαγών, επενδυτικά κίνητρα και μια σειρά από άλλα προνόμια, στο όνομα του «πράσινου ναυπηγείου», αφού στο «master plan» του περιλαμβάνεται, όπως αρχικά είχε γίνει γνωστό, και ο σχεδιασμός για αποθήκευση και εγκατάσταση αεριοποίησης LNG.

Αυτά μαθαίναμε τον Ιούνη του '22 με την ψήφιση του σχετικού νόμου, τον οποίο φυσικά καταψήφισε το ΚΚΕ (...) Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά έχουν δοκιμαστεί τα πάντα, δηλαδή όλα τα σχήματα καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κρατική, μεικτή, ιδιωτική, εγχώρια και ξένη, και μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα.

Τι γινόταν κάθε φορά; Ο εκάστοτε νέος επενδυτής απολάμβανε τα κέρδη και παρέδιδε στη συνέχεια τη διαχείριση και τις ζημιές στο κράτος, που διατηρούσε τα Ναυπηγεία σε «σχετική» λειτουργία με χρηματοδότηση και κρατικές παραγγελίες μέχρι να ξαναπεράσουν σε νέο ιδιώτη. Εννοείται βέβαια πως οι ζημιές και τα χρέη φορτώνονταν στις δικές μας πλάτες.

Το αποτέλεσμα όμως για τους εργαζόμενους ήταν σε όλες τις συνθήκες το ίδιο: Αγωνία για το αν θα έχουν δουλειά και με τι όρους. Σε αυτήν την αγωνία τώρα προστίθεται η αγωνία όλων μας για τη ζωή και το μέλλον μας...

Την επένδυση του Ομίλου Προκοπίου στα Ναυπηγεία δεν μπορούμε να τη δούμε απλά σαν μία επένδυση του κεφαλαίου σε έναν κλάδο της βιομηχανίας.

Γιατί εδώ καθρεφτίζονται πλέον και οι συνέπειες που έχουν για τον λαό μας οι δεσμεύσεις απέναντι στους λεγόμενους σύμμαχους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δεσμεύσεις που φαίνονται σήμερα με την επικίνδυνη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος δεν λέει να τελειώσει (...)

Μπορεί κάποιος να μας απαντήσει τι συμφέρον έχει ο ελληνικός λαός από τη μετατροπή της χώρας του σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, από τη Σούδα της Κρήτης μέχρι την Αλεξανδρούπολη, όπου βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές έχουν παραδοθεί στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς για τα πολεμικά σχέδιά τους;

Μπορεί κάποιος να μας απαντήσει τι θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου στη χώρα μας από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα παίξουν οι Ελληνες εφοπλιστές με τη δημιουργία σταθμών μεταφοράς LNG στη Ρεβυθούσα, στον Βόλο, στην Αλεξανδρούπολη, πιθανόν και στον Σκαραμαγκά με τον Προκοπίου, γιατί πλέον το σχέδιο είναι να αυξηθούν οι εξαγωγές του πανάκριβου αμερικανικού LNG στα Βαλκάνια και στην ΕΕ, για να εκτοπίσουν το ρωσικό φυσικό αέριο από την ευρύτερη περιοχή;

Εδώ, λοιπόν, στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς έρχονται και «κουμπώνουν» οι επιλογές παράδοσης των ελληνικών ναυπηγείων στο αμερικανικό κεφάλαιο, για να στηρίξουν εκτός των άλλων τις ανάγκες ναυπηγοεπισκευής του αμερικανικού 6ου Στόλου, καθώς και την επισκευή και ναυπήγηση πλοίων μεταφοράς LNG, πλοία στα οποία άλλωστε ειδικεύεται ο στόλος του εφοπλιστή Προκοπίου.

Το μόνο που έχουν να «κερδίσουν» σε πρώτη φάση οι εργαζόμενοι στη χώρα μας και πρώτα εμείς στο Χαϊδάρι είναι να γίνουμε πολεμικός στόχος αντιποίνων στην περίπτωση που η στρατιωτική αναμέτρηση στην Ουκρανία γενικευτεί (...)

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ συμφωνούν στο κρίσιμο ζήτημα: Λένε ΝΑΙ στην επένδυση του Προκοπίου, λένε όμως ΟΧΙ στην κατασκευή μονάδας, κρύβοντας όμως ότι αυτή «πάει πακέτο» με τα ενεργειακά σχέδια του νέου ιδιοκτήτη. Γιατί «ΝΑΙ στην επένδυση, σημαίνει ΝΑΙ στην κατασκευή μονάδας».

Είναι υποκριτές! Γιατί καλή καπιταλιστική επένδυση δεν υπάρχει. Το κριτήριο του κέρδους είναι αυτό που καθορίζει τελικά τις επενδύσεις. Και η συγκεκριμένη «κουμπώνει» και με τις στρατηγικές επιδιώξεις της αστικής τάξης, οι οποίες είναι στον αντίποδα από τις λαϊκές ανάγκες και την ασφάλεια της ζωής μας.

Μιλάμε βέβαια για ένα μεγάλο βιομηχανικό ατύχημα μεγάλης έκτασης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σήμερα, κάθε φορά που πιάνει φωτιά σε ένα εργοστάσιο τον Ασπρόπυργο, μας στέλνουν και δω στο Χαϊδάρι μήνυμα 112 να κλείσουμε τα παράθυρα. Σε περίπτωση ενός τέτοιου μεγάλου ατυχήματος δεν θα προλάβουν αυτοί να στείλουν ούτε εμείς να πάρουμε ένα τέτοιο μήνυμα.

Αυτό δείχνουν μια σειρά από ατυχήματα που έχουν συμβεί πρόσφατα σε διάφορες χώρες, με εμβληματικό το παράδειγμα στο Τέξας των ΗΠΑ, όπου έκρηξη σε εγκαταστάσεις LNG οδήγησε στον θάνατο και τον τραυματισμό πολλών ανθρώπων, κατέστρεψε υποδομές και είχε σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Και δω βέβαια αυτή η εγκατάσταση γίνεται σε μια ήδη επιβαρυμένη περιοχή (...) Κι όμως, ο λαός παραμένει απροστάτευτος γιατί μέτρα ουσιαστικής πρόληψης δεν λαμβάνονται.

Τελευταία άρχισαν να μιλούν για νέες μεθόδους παραγωγής και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, πιο φιλικές στο περιβάλλον. Ακόμα και αν ισχύει, αποσιωπούν ότι αυτές κάτω από τα δεσμά της επιδίωξης του μέγιστου κέρδους θα γίνουν έρμαια στα χέρια του επενδυτή με μοναδικό κριτήριο να κερδίζει στη ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού (...)

Το πραγματικό και κρίσιμο ερώτημα για τον λαό είναι το «για ποιον» και «τι ακριβώς θα υλοποιήσει» η επόμενη κυβέρνηση... Και η απάντηση είναι δεδομένη για τη ΝΔ, για τον ΣΥΡΙΖΑ, για το ΠΑΣΟΚ. Με πυξίδα τα συμφέροντα των κάθε λογής Προκοπίου θα κυβερνήσουν είτε βγει ο ένας είτε ο άλλος. Μην τους δείτε και στο ίδιο κυβερνητικό τραπέζι αν χρειαστεί. Πρόβα συγκυβέρνησης είναι η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στον Παχατουρίδη στο Περιστέρι (...)

Το κρίσιμο ερώτημα είναι πόσο αδύναμη θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, πόσο δυνατός θα είναι ο λαός και το κίνημά του την επόμενη μέρα, για να εμποδίζει μέτρα, να καθυστερεί, να πιέζει και να αποσπά κατακτήσεις. Κι αυτό απαντιέται αυτόματα με το τι αντιπολίτευση θα υπάρχει απέναντι στην επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ και πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ.

Να επαληθεύσουμε τον φόβο τους: Οσο πιο αδύναμοι αυτοί και όσο πιο δυνατό το ΚΚΕ, για να είναι πιο δυνατός ο λαός, ώστε την επόμενη μέρα απέναντί τους να βρεθεί με μεγαλύτερο μπόι η σταθερή, η σίγουρη, η μαχητική αντιπολίτευση. Στις επόμενες βδομάδες και μέρες που απομένουν να φτάσουμε παντού, σε όλες και όλες!

Σε όλους όσοι, και είναι πολλοί αυτοί, αν τους ρωτήσεις, απαντούν: Ναι, σκέφτομαι να ψηφίσω ΚΚΕ. Τώρα, λοιπόν, η σκέψη πρέπει να γίνει απόφαση και η απόφαση πράξη! Να φτάσουν όλοι και όλες με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην κάλπη.

Ενδεχομένως ορισμένοι ίσως αναρωτήθηκαν γιατί η ΚΟ Νέας Σμύρνης του ΚΚΕ επέλεξε να οργανώσει εκδήλωση για τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος παιδιών και γυναικών στο φόρτε της προεκλογικής περιόδου, ενώ έχει φουντώσει η συζήτηση ποιο κόμμα θα έλθει πρώτο ή δεύτερο στις εκλογές της 21ης Μάη, αν θα προκύψει μια «πολύχρωμη» αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ ή κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μάλιστα τώρα ξέχασε τον προσδιορισμό αριστερή πολιτική, υπέρ της αφηρημένης γενικά προοδευτικής. Ας το σκεφτούν αριστεροί και ριζοσπάστες.

Είναι απειράριθμα, δυστυχώς, τα «Τέμπη» στην κοινωνική ζωή, στην καθημερινότητα του λαού, όπως η σεξουαλική, λεκτική ή σωματική βία σε βάρος των γυναικών και ανήλικων παιδιών που φτάνει μέχρι τον βιασμό ανήλικων κοριτσιών, την παιδοφιλία, την προσέλκυσή τους στην πορνεία (...) Στη Νέα Σμύρνη πρόσφατα αποκαλύφθηκε το νέο περιστατικό βιασμού και μαστροπείας σε βάρος έφηβου κοριτσιού, που φιλοξενούνταν σε δημόσια δομή παιδικής προστασίας. Αποκαλύφθηκε η απαράδεκτη κατάσταση υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των δημόσιων δομών φιλοξενίας των απροστάτευτων παιδιών, χωρίς το απαραίτητο μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων (...)

Τα φαινόμενα που συζητάμε σήμερα είναι αποτελέσματα της οικονομικής και κοινωνικής εξάρτησης των ανθρώπων, της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, της ανασφάλειας της οικογένειας και πιο έντονα αφορά τις γυναίκες και τη νεολαία. Κόμματα - απολογητές του αστικού πολιτικού συστήματος προσπαθούν να εξηγήσουν τα φαινόμενα που βγήκαν στη δημοσιότητα ως συνέπεια της πανδημίας. Υποβαθμίζουν έτσι τις συνέπειες στην καθημερινή ζωή, στην ψυχολογία που προκύπτουν και από τις νέες εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς, την «ευέλικτη» εργασία, που εξαπλώνεται, σε συνδυασμό με το πετσοκομμένο εισόδημα, τις ακόμα πιο υποβαθμισμένες και εμπορευματοποιημένες υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Αυτοί οι παράγοντες δυναμιτίζουν τις διαπροσωπικές, οικογενειακές σχέσεις, τις μετατρέπουν σε παθογόνες, που επιδρούν ιδιαίτερα σε ευάλωτα άτομα, άνδρες και γυναίκες, εφήβους, νέους.

Υπάρχουν ακόμα στερεότυπα και κοινωνικός αποκλεισμός, ρατσισμός, με κριτήριο τα προσωπικά γνωρίσματα ενός ανθρώπου, που συνήθως υποτιμούνται. Για παράδειγμα, ένα από τα κριτήρια πρόσληψης σε αρκετά επαγγέλματα, όπως στο εμπόριο, στην εστίαση, σε επιχειρήσεις ψυχαγωγίας αποτελεί η εξωτερική εμφάνιση, ακόμα και οι σωματικές αναλογίες του υποψήφιου ή της υποψήφιας, ώστε να προσελκύεται ο πελάτης. Τέτοιες πλατιά διαδεδομένες αντιλήψεις και πρακτικές γεννάνε και προβληματικές συμπεριφορές.

Σήμερα είναι ανάγκη να δοθεί απάντηση - βαθιά και όχι επιφανειακή - γιατί και πώς φθάνουμε σε τέτοια φαινόμενα βίας σε βάρος γυναικών και παιδιών, νέων ανθρώπων, πώς αποτρέπονται αυτά, δηλαδή αφορά στο ζήτημα της ουσιαστικής κοινωνικής πρόληψης, με ευθύνη του κράτους, αλλά και στο ζήτημα της προστασίας των θυμάτων, της διαδικασίας επανένταξής τους στην εργασία, στη ζωή (...)

Οι περισσότεροι ειδικοί και ειδήμονες - με ή χωρίς εισαγωγικά - εξηγούν ότι φταίει η λειψή επίβλεψη των οικογενειών, ευθύνεται η οικογένεια γιατί δεν διαπαιδαγωγεί τα παιδιά στο πνεύμα του αλληλοσεβασμού των δύο φύλων. Στις περιπτώσεις παιδιών που υποφέρουν από τις συνέπειες ακόμα και της σεξουαλικής κακοποίησης μέσα από την ίδια την οικογένεια ή το στενό οικογενειακό περιβάλλον, ακόμα και από δασκάλους ή αθλητικούς παράγοντες, η κριτική των ειδικών στρέφεται στη γειτονιά γιατί τάχα δεν κατήγγειλε το περιστατικό. Θεωρούν ότι η δολοφονία γυναικών από συζύγους και συντρόφους οφείλεται στην πατριαρχική κοινωνία. Βολεύει να καταγγέλλονται τα συμπτώματα μακριά από τη ρίζα των προβλημάτων, που βρίσκεται στο ίδιο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το καπιταλιστικό. Δεν εξηγούν, όμως, γιατί οι πατριαρχικές και ανδροκρατικές αντιλήψεις παραμένουν στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, όταν εδώ και χρόνια έχουν καταργηθεί οι αναχρονιστικές νομοθεσίες που έδιναν νομική έως και ηθική ισχύ στο προβάδισμα του άνδρα απέναντι στη γυναίκα.

Υπήρξαν εδώ και πολλά χρόνια σημαντικά στοιχεία εκσυγχρονισμού του αστικού Δικαίου, όπως η κατάργηση της υποχρεωτικότητας της προίκας, η κατάργηση της μοιχείας ως αδικήματος, η θέσπιση ισότητας των συζύγων απέναντι στα παιδιά τους, η αναγνώριση του συναινετικού διαζυγίου, της ισοτιμίας των παιδιών εντός ή εκτός γάμου. Καταργήθηκαν διατάξεις που δικαιολογούσαν ελαφρυντικά στις περιπτώσεις δολοφονιών κοριτσιών και γυναικών, ως «έγκλημα τιμής». Οι γυναίκες σήμερα έχουν μπει σε μια σειρά από επαγγέλματα που κάποτε ήταν αδιανόητο να επιλέγουν, ενώ έχει ανέβει πολύ ψηλά το μορφωτικό τους επίπεδο.

Και όμως, οι αλλαγές αυτές στην καπιταλιστική κοινωνία δεν ανατρέπουν ριζικά την ανισοτιμία τους. Η όποια οικονομική ανεξαρτησία της γυναίκας από τον άνδρα δεν μπορούσε να πάρει χαρακτήρα ουσιαστικής οικονομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, δεν απάλλαξε τη γυναίκα από τον ταξικό οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό, όπως δεν απάλλαξε και τον άνδρα από τον εξαναγκασμό. Και αυτό το πρόβλημα έχει σχέση με την κρίση της ηθικής των αστικών κοινωνικών σχέσεων, που ο πυρήνας τους είναι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κατ' επέκταση στα περιουσιακά στοιχεία (...)

Ο καπιταλισμός αναγνωρίζει στον εργάτη, στον υπάλληλο την ατομική ελευθερία - εννοείται τυπική - να βγαίνει στην αγορά και να προσπαθεί να πουλήσει την εργατική του δύναμη, με όρους εμπορεύματος. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο ο καπιταλισμός να εμπορευματοποιεί και τις ανάγκες του ανθρώπου, τη διατροφή, τη στέγαση, την ψυχαγωγία, την Παιδεία και την Υγεία, το Φάρμακο, το νερό, τις μεταφορές και συγκοινωνίες, την Ενέργεια, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, τις διακοπές και την ψυχαγωγία. Σε εμπόρευμα μετατρέπεται και η σεξουαλική ζωή και απόλαυση, με τη μορφή της «επίσημης» και «ανεπίσημης» πορνείας (...)

Είναι χαρακτηριστική η φράση του Μαρξ ότι στις συνθήκες του καπιταλισμού οι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέπτονται και να κρίνουν με τα πόδια επάνω και το κεφάλι κάτω, αυτό επιδρά και στην αντίληψη για τις ηθικές αξίες. Βεβαίως δεν σημαίνει ότι η αστική ιδεολογία και οι αξίες της κυριαρχούν καθολικά, ότι αποτελούν μονοκρατορία.

Οι εργατικές - λαϊκές αξίες αναδεικνύονται στον δρόμο της πάλης για τα οξυμένα προβλήματα, στον δρόμο της αποκάλυψης των σάπιων ιδεών και συνθημάτων του καπιταλιστικού συστήματος. Οταν περισσότεροι εργαζόμενοι χειραφετούνται στον έναν ή τον άλλον βαθμό από τις υποκριτικές αστικές ιδέες, σε αυτό το έδαφος μπορεί να δυναμώσει και ο αγώνας κατά της σεξουαλικής βίας, της εκπόρνευσης, της παιδικής κακοποίησης.

Αυτός ο αγώνας πρέπει να περιλαμβάνει και συγκεκριμένα άμεσα αιτήματα για ειδικές δομές με επαρκές και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, με μέτρα στο εκπαιδευτικό σύστημα κ.λπ. (...) Βάρος δίνουμε στην πρόληψη, που αφορά και τις σχολικές μονάδες, τις πανεπιστημιακές σχολές, τους χώρους δουλειάς, τους αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς. Υποστηρίζουμε ταυτόχρονα την πλήρη στήριξη της οικογένειας από δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δίνεται στην παιδική και εφηβική ηλικία με ανάπτυξη ειδικής υπηρεσίας, για να παρακολουθεί την ψυχοδιανοητική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών, των εφήβων, των νέων. Συμπεριλαμβάνουμε εξειδικευμένες προτάσεις για τα προσφυγόπουλα και μεταναστόπουλα.

Για να μπορέσουν οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες, τα παιδιά, όλα τα άτομα, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, να ξεφύγουν από την πολύμορφη βία, τα δίχτυα κυκλωμάτων πορνείας, είναι βασικό να εξασφαλιστούν σε όλες και όλους καθολικά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, το δικαίωμα στην ολόπλευρη κοινωνική προστασία, στην αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία και Υγεία - Πρόνοια, στην πρόληψη, στα οποία εντάσσεται η οικονομική, νομική, ψυχολογική υποστήριξη από το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό.

Για όλες τις γυναίκες, για όλους όσοι υποφέρουν, ασπίδα προστασίας μπορεί να γίνει η ενεργή συμμετοχή στη δράση των οργανώσεων του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, των εργατικών σωματείων, των συνδικαλιστικών φορέων των λαϊκών στρωμάτων, των μαθητικών συμβουλίων και των φοιτητικών συλλόγων. Εκεί αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, εκεί αντλείται δύναμη για τον αγώνα ώστε να αλλάξει ριζικά η ζωή μας.

Στον λαό λέμε ότι η πλήρης, ουσιαστική και πραγματική απάντηση στα σημερινά προβλήματα είναι ο σοσιαλισμός. Αυτό δεν σημαίνει ότι μεταθέτουμε τη λύση των προβλημάτων στον σοσιαλισμό. Παλεύουμε μαζί με τον λαό καθημερινά για απόσπαση κάποιων παραχωρήσεων, με επαγρύπνηση, γιατί μπορεί να τις πάρουν με το άλλο χέρι και τελικά να τις ακυρώσουν. Αλλά δεν τον παραπλανούμε ότι μπορεί ο καπιταλισμός να γίνει ανθρώπινος, δίκαιος. Το αντίθετο: Ο,τι είχε να δώσει το έδωσε, τώρα όλο και πιο βαθιά σαπίζει και θα γίνεται πιο βάρβαρος και επικίνδυνος. Καπιταλισμός και δικαιοσύνη είναι ασυμβίβαστα. Η δικαιοσύνη του είναι μόνο για την αστική τάξη. Οσο πιο δυνατή και σταθερή είναι μια κυβέρνηση τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι στην επίθεσή της στα λαϊκά δικαιώματα και απαιτήσεις. Οσο πιο αδύνατη και ασταθής τόσο το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το κίνημα των γυναικών και της νεολαίας θα ασκούν αποτελεσματική πίεση, θα βάζουν εμπόδια σε χειρότερα μέτρα, θα αποσπούν κάποιες κατακτήσεις.

Ανεργία, εκατοντάδες νέοι και νέες από τον δήμο Λοκρών δεν έχουν μόνιμη, σταθερή και πλήρη εργασία. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η εποχιακή εργασία και η εργολαβοποίηση «πάνε κι έρχονται» στις υπηρεσίες του δήμου, στις ιχθυοκαλλιέργειες, στη ΛΑΡΚΟ, στις βιομηχανίες της Αταλάντης, στην Εστίαση και στο Εμπόριο.

Οι αγρότες, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι ξεκληρίζονται από την εφαρμογή της ΚΑΠ, το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής και την έλλειψη κρατικών υποδομών που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν π.χ. φτηνή άρδευση στους ελαιώνες της Μαλεσίνας, του Μαρτίνου, της Λάρυμνας, της Αταλάντης, των Λιβανατών, στον κάμπο της Κωπαΐδας κ.ο.κ., φτηνά εφόδια, εργαλεία κ.λπ.

Οι μικροί μισθοί και συντάξεις δεν σηκώνουν την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια. Τα «κόκκινα» δάνεια, τα funds, οι πλειστηριασμοί και οι διακοπές ηλεκτροδότησης έχουν γίνει κανόνας σε κάθε χωριό.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες - μικρομαγαζάτορες πιέζονται από τους μεγαλύτερους. Μπακάλικα, μανάβικα, χασάπικα έκλεισαν και όσα έχουν μείνει ανοιχτά δουλεύουν βερεσέ.

Δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μη βιώνει την απαξίωση της Υγείας. Το Κέντρο Υγείας Αταλάντης, τα Νοσοκομεία Λιβαδειάς και Λαμίας απαξιώνονται. Οι αγροτικοί γιατροί έρχονται στα χωριά κάθε 15 ημέρες. Το κτίριο του Κέντρου Υγείας στη Μαλεσίνα δεν λειτούργησε ποτέ. Την πανδημία την πληρώσαμε με δεκάδες νεκρούς στην περιοχή μας.

Αναγκαζόμαστε να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη, από τα πρώτα χρόνια του Δημοτικού, για να μορφωθούν και να σπουδάσουν στη συνέχεια τα παιδιά μας.

Σε κάθε πόλη, χωριό, βουνό, κάμπο και παραλία τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά και αντιπυρικά έργα απειλούν τις ζωές μας. Από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα στην πλημμύρα του Θεολόγου, οι κάτοικοι με τους λίγους πυροσβέστες έσβησαν την πυρκαγιά στην ίδια περιοχή. Λόγω του ρήγματος της Αταλάντης είμαστε μια σεισμογενής περιοχή και καμία ουσιαστική παρέμβαση δεν έχει γίνει σε κατεύθυνση αντισεισμικής θωράκισης.

Η ασυδοσία της «πράσινης» ανάπτυξης δεν έχει τελειωμό. Στην καραντίνα γέμισε ανεμογεννήτριες το βουνό πάνω από τη Μαλεσίνα, τώρα ανοίγουν δρόμους για να βάλουν σε Μάζι και περιφερειακά στο Μαρτίνο, από τη μία και πλέον μοναδική πλευρά όπου δεν έχουν βάλει.

Η κατάσταση στις υποδομές είναι επικίνδυνη, στις μαζικές μεταφορές επίσης. Αυτοκινητόδρομοι πανάκριβοι και παράδρομοι - καρμανιόλες, στο ίδιο πλαίσιο που είναι οι σιδηροδρομικές, ακτοπλοϊκές και αεροπορικές γραμμές, το γνωστό πια «πάμε κι όπου βγει».

Η έλλειψη αθλητικών, πολιτιστικών, ψυχαγωγικών υποδομών, δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων έχει δώσει ώθηση στην κατάθλιψη. Με το φιλότιμο των συλλόγων και το υστέρημα των κατοίκων, χωρίς καμία κρατική βοήθεια, προσπαθούμε να κρατήσουμε τις αθλητικές ομάδες, τα ήθη και τα έθιμα.

Ο κατάλογος δεν έχει τέλος στα γενικά προβλήματα και η εκποίηση της ΛΑΡΚΟ έρχεται να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει.

Εχει σταματήσει η λειτουργία της εδώ και 8 μήνες, την εγκατέλειψαν σε τέτοιο βαθμό που δεν ξέρουμε αν θα ξαναλειτουργήσει. Οι μισθοί των εργαζομένων έχουν συρρικνωθεί κάτω από τον πενιχρό κατώτατο μισθό. Σε κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά έκλεψαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ, δεκάδες εκατομμύρια συνολικά που λείπουν από την τοπική κοινωνία. Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί οδηγούν νέα ζευγάρια στη μετανάστευση, ο τόπος μας μαραζώνει.

Αν ακόμη βαστάμε την ελπίδα και συνεχίζουμε να διεκδικούμε την επαναλειτουργία της, τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και την καταβολή του μόχθου των εργαζομένων, αυτό το χρωστάμε στον αγώνα και στην αλληλεγγύη που έχει δεχτεί από τις τοπικές κοινωνίες, από εκατοντάδες σωματεία, χιλιάδες εργαζόμενους εντός και εκτός της χώρας μας.

Πάμε τώρα να «ζυγίσουμε»:

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι με διαφορά η χειρότερη που έχει περάσει έως σήμερα. Ολα αυτά τα βιώνουμε σε μία περίοδο ανάπτυξης και τεράστιας κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ΚΚΕ ότι και την κρίση (με μνημόνια) και την ανάπτυξη (με αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους) τις πληρώνει ο λαός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει το 50% των αντιλαϊκών νόμων της χειρότερης κυβέρνησης και το ΠΑΣΟΚ το 70%.

Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση, ΜέΡΑ25 με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν κυβερνήσει αυτόν τον τόπο και έχουν δοκιμαστεί, είτε μέσα από συγκυβερνήσεις, είτε τα πρώτα στελέχη τους συμμετείχαν σε αυτές με άλλα κομματικά σχήματα. Σήμερα συμφωνούν στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της «πράσινης» ανάπτυξης, του ΝΑΤΟ, «της αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης» όπως λένε, που σε συνδυασμό με τη νέα οικονομική κρίση θα φέρει νέα μνημόνια, που προφανώς δεν το λένε.

Είναι δεδομένο ότι η επόμενη κυβέρνηση - διαχειριστής των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, ανεξαρτήτως απόχρωσης, μονοκομματική ή πολυκομματική, ανεξάρτητα αν κορμός της θα είναι η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι χειρότερη από τη σημερινή.

Η ελπίδα δεν είναι στην εναλλαγή κυβέρνησης, είναι στο πόσο αδύναμες θα είναι αυτές και πόσο θα δυναμώσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με δυνατό ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι μπροστά στους αγώνες, ανεξάρτητα από τις ψήφους που είχε ή που θα πάρει. Είμαστε περήφανοι που ανταμώσαμε με πρωτοπόρους εργάτες, κι ας μη μας ψηφίζουν, και θα συνεχίσουμε να ανταμώνουμε και συλλογικά μαζί τους, να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε τους νέους αγώνες. Αλλά ας προβληματιστεί ο καθένας: Εάν σε αυτόν τον αγώνα που άνοιξε σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό οι βουλευτές του ΚΚΕ αντί για 15 ήταν 30, 40, 50, όσο περισσότεροι γίνεται, σήμερα θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα;

Εάν σε αυτόν τον αγώνα είχαμε δημοτικούς συμβούλους και δημάρχους, περιφερειακούς συμβούλους και περιφερειάρχη κομμουνιστές, θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα;

Εάν σε αυτόν τον αγώνα είχαμε ακόμα περισσότερα Σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα;

Εάν σε όλα αυτά ενισχυθεί το ΚΚΕ στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια που συμπορεύονται με τους κομμουνιστές, θα αναπτυχθούν ή δεν θα αναπτυχθούν αγώνες που θα αφορούν όλα τα επίπεδα ζωής; Από αγώνες για καλύτερους μισθούς και δικαιώματα μέχρι αγώνες που θα αποσπούν μέτρα, θα βελτιώνουν την καθημερινότητά μας, θα ακυρώνουν πλειστηριασμούς και διακοπές ρεύματος, δεν θα αφήνουν κανέναν μόνο του. Είναι εκατοντάδες τα παραδείγματα σήμερα, πανελλαδικά, όπου με παρέμβαση του λαϊκού κινήματος και με μπροστάρηδες τους βουλευτές και τα στελέχη του ΚΚΕ έχουν μπλοκαριστεί αντιλαϊκές επιλογές, έχουν αποσπαστεί μέτρα ανακούφισης. Με δυνάμωμα του ΚΚΕ παντού, μπορούν και θα πολλαπλασιαστούν τέτοια παραδείγματα.

Εάν στην περιοχή γύρω από τη ΛΑΡΚΟ κοκκινίσουν οι κάλπες, οι επενδυτές και η κυβέρνηση που θα έχουμε απέναντί μας, ανεξαρτήτως απόχρωσης, θα το ζυγίσουν ή δεν θα το ζυγίσουν καλύτερα το πώς και αν θα μας χτυπήσουν;

Η προπαγάνδα των αστικών κομμάτων απέναντι στο ΚΚΕ αρχίζει και τελειώνει με το ξεπερασμένο ψέμα «δεν θέλετε να κυβερνήσετε», ενώ γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους ότι το ΚΚΕ από την ίδρυσή του, 104 χρόνια πριν, στο πρώτο άρθρο του καταστατικού του και στην καθημερινή ημερήσια διάταξη της πολιτικής του δράσης παλεύει έτσι ώστε η εξουσία να αλλάξει χέρια και να έρθει στην εργατική τάξη. Σε αυτήν την εξουσία το ΚΚΕ έχει επεξεργασμένες και επιστημονικά τεκμηριωμένες προτάσεις και θέσεις, που αναφέρονται στο Πρόγραμμά του, και είναι έτοιμο να κυβερνήσει μαζί με τον λαό, για τον λαό.

Τα αστικά κόμματα, για να τρομοκρατήσουν τον λαό και να εγκλωβίσουν την ψήφο του, θέτουν ψευτοδιλήμματα. «Σταθερότητα ή αστάθεια», μας λένε. Η σταθερότητά τους σημαίνει συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διαχείρισης, ενώ η αστάθεια των κυβερνήσεών τους σημαίνει μέτρα ανακούφισης για τον λαό. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ΛΑΡΚΟ. Σε μια χρονική στιγμή αστάθειας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, με αφορμή τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ξέσπασαν για το έγκλημα στα Τέμπη, για να μην ενεργοποιήσουν νέα μέτωπα προεκλογικά, όπως είναι αυτό της ΛΑΡΚΟ, έδωσαν παράταση των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων μέχρι τέλος του έτους, ενώ 10 μέρες πριν είχαν νομοθετήσει για τις 15 Ιουλίου.

Μας λένε ότι «έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ κινδυνεύουμε». Ενώ η αλήθεια είναι ότι σήμερα, που είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε στόχο των ανταγωνιστών τους. Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, με τις οποίες συμφωνούν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε μία απέραντη βάση στρατηγικής σημασίας των ευρωπαϊκών και ατλαντικών συμφερόντων και δέχεται απειλές από το μπλοκ της καπιταλιστικής Ρωσίας.

Αυτό αποδείχθηκε στη βόρεια Εύβοια, αυτό αποδείχθηκε στην ΛΑΡΚΟ, αυτό αποδείχθηκε στην COSCO, αυτό αποδείχθηκε στους μεγάλους αγώνες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αυτό αποδείχθηκε στους πλειστηριασμούς και στις διακοπές ρεύματος, παντού.

Αγώνες τέτοιου περιεχομένου και πρέπει και μπορούμε και θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα, και αν δίπλα σε αυτούς τους αγώνες είναι περισσότεροι οι βουλευτές, οι ευρωβουλευτές, οι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες, τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τα αποτελέσματα ανακούφισης των προβλημάτων θα είναι ορατά καθημερινά, ενώ παράλληλα όλοι μαζί θα ανοίγουμε τον δρόμο και θα ερχόμαστε πιο κοντά στον σκοπό που υπηρετεί το ΚΚΕ από την ίδρυσή του, την κατάκτηση της εξουσίας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Βάζοντας τα σωστά κριτήρια ψήφου «η ζυγαριά δεν ξεγελά».

Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και μπορεί και θα είναι νικηφόρος.