Ενδεχομένως ορισμένοι ίσως αναρωτήθηκαν γιατί η ΚΟ Νέας Σμύρνης του ΚΚΕ επέλεξε να οργανώσει εκδήλωση για τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος παιδιών και γυναικών στο φόρτε της προεκλογικής περιόδου, ενώ έχει φουντώσει η συζήτηση ποιο κόμμα θα έλθει πρώτο ή δεύτερο στις εκλογές της 21ης Μάη, αν θα προκύψει μια «πολύχρωμη» αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ ή κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μάλιστα τώρα ξέχασε τον προσδιορισμό αριστερή πολιτική, υπέρ της αφηρημένης γενικά προοδευτικής. Ας το σκεφτούν αριστεροί και ριζοσπάστες.

Το σημερινό θέμα αφορά τις εκλογές. Εμείς δεν διαμορφώνουμε θέσεις και αιτήματα ειδικά για τις ανάγκες της εκλογικής μάχης, όπως κάνουν τα άλλα κόμματα (...) Στην προμετωπίδα μας υπάρχει ένα σύνθημα που αναδείχθηκε την περίοδο της πανδημίας - δηλαδή δεν είναι καθόλου προεκλογικό - «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής σε συμπόρευση με το ΚΚΕ». Στην εκλογική μάχη το σύνθημα αυτό μεταφράζεται στη σημασία που έχει η ενίσχυση της λαϊκής αντιπολίτευσης ως κριτήριο ψήφου, που σημαίνει ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, σε όλες τις κάλπες και στη Βουλή, δίνοντας απάντηση στα ψεύτικα και αποπροσανατολιστικά διλήμματα (...) Οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει η αντιλαϊκή πολιτική θα συνεχίζεται. Γι' αυτό ο λαός από την επόμενη μέρα κιόλας χρειάζεται να σηκώσει ανάστημα, να δυσκολέψει έως και να «κάψει» κάποια από τα αντιλαϊκά σενάρια, να αποσπάσει κάποιες παραχωρήσεις. Ενας όρος απαιτείται: Ο λαός να βγάλει στην επιφάνεια τις ανεκμετάλλευτες δυνάμεις του, να αξιοποιήσει την πολύτιμη πείρα του, να χειραφετείται όσο γίνεται πιο γοργά από την πολιτική εκφοβισμού, χειραγώγησης, καταστολής, να έχει σταθερό κριτήριο τα ασυμφιλίωτα συμφέροντα ανάμεσα στην αστική τάξη, από τη μια, την εργατική τάξη, από την άλλη, μαζί με τους κοινωνικούς της συμμάχους. Εχει ως προϋπόθεση οι εργατικές, λαϊκές δυνάμεις να μην υποκύπτουν σε καμιά διακυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού (...)

Είναι απειράριθμα, δυστυχώς, τα «Τέμπη» στην κοινωνική ζωή, στην καθημερινότητα του λαού, όπως η σεξουαλική, λεκτική ή σωματική βία σε βάρος των γυναικών και ανήλικων παιδιών που φτάνει μέχρι τον βιασμό ανήλικων κοριτσιών, την παιδοφιλία, την προσέλκυσή τους στην πορνεία (...) Στη Νέα Σμύρνη πρόσφατα αποκαλύφθηκε το νέο περιστατικό βιασμού και μαστροπείας σε βάρος έφηβου κοριτσιού, που φιλοξενούνταν σε δημόσια δομή παιδικής προστασίας. Αποκαλύφθηκε η απαράδεκτη κατάσταση υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των δημόσιων δομών φιλοξενίας των απροστάτευτων παιδιών, χωρίς το απαραίτητο μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων (...)

Τα φαινόμενα που συζητάμε σήμερα είναι αποτελέσματα της οικονομικής και κοινωνικής εξάρτησης των ανθρώπων, της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, της ανασφάλειας της οικογένειας και πιο έντονα αφορά τις γυναίκες και τη νεολαία. Κόμματα - απολογητές του αστικού πολιτικού συστήματος προσπαθούν να εξηγήσουν τα φαινόμενα που βγήκαν στη δημοσιότητα ως συνέπεια της πανδημίας. Υποβαθμίζουν έτσι τις συνέπειες στην καθημερινή ζωή, στην ψυχολογία που προκύπτουν και από τις νέες εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς, την «ευέλικτη» εργασία, που εξαπλώνεται, σε συνδυασμό με το πετσοκομμένο εισόδημα, τις ακόμα πιο υποβαθμισμένες και εμπορευματοποιημένες υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Αυτοί οι παράγοντες δυναμιτίζουν τις διαπροσωπικές, οικογενειακές σχέσεις, τις μετατρέπουν σε παθογόνες, που επιδρούν ιδιαίτερα σε ευάλωτα άτομα, άνδρες και γυναίκες, εφήβους, νέους.

Υπάρχουν ακόμα στερεότυπα και κοινωνικός αποκλεισμός, ρατσισμός, με κριτήριο τα προσωπικά γνωρίσματα ενός ανθρώπου, που συνήθως υποτιμούνται. Για παράδειγμα, ένα από τα κριτήρια πρόσληψης σε αρκετά επαγγέλματα, όπως στο εμπόριο, στην εστίαση, σε επιχειρήσεις ψυχαγωγίας αποτελεί η εξωτερική εμφάνιση, ακόμα και οι σωματικές αναλογίες του υποψήφιου ή της υποψήφιας, ώστε να προσελκύεται ο πελάτης. Τέτοιες πλατιά διαδεδομένες αντιλήψεις και πρακτικές γεννάνε και προβληματικές συμπεριφορές.

Σήμερα είναι ανάγκη να δοθεί απάντηση - βαθιά και όχι επιφανειακή - γιατί και πώς φθάνουμε σε τέτοια φαινόμενα βίας σε βάρος γυναικών και παιδιών, νέων ανθρώπων, πώς αποτρέπονται αυτά, δηλαδή αφορά στο ζήτημα της ουσιαστικής κοινωνικής πρόληψης, με ευθύνη του κράτους, αλλά και στο ζήτημα της προστασίας των θυμάτων, της διαδικασίας επανένταξής τους στην εργασία, στη ζωή (...)

Οι περισσότεροι ειδικοί και ειδήμονες - με ή χωρίς εισαγωγικά - εξηγούν ότι φταίει η λειψή επίβλεψη των οικογενειών, ευθύνεται η οικογένεια γιατί δεν διαπαιδαγωγεί τα παιδιά στο πνεύμα του αλληλοσεβασμού των δύο φύλων. Στις περιπτώσεις παιδιών που υποφέρουν από τις συνέπειες ακόμα και της σεξουαλικής κακοποίησης μέσα από την ίδια την οικογένεια ή το στενό οικογενειακό περιβάλλον, ακόμα και από δασκάλους ή αθλητικούς παράγοντες, η κριτική των ειδικών στρέφεται στη γειτονιά γιατί τάχα δεν κατήγγειλε το περιστατικό. Θεωρούν ότι η δολοφονία γυναικών από συζύγους και συντρόφους οφείλεται στην πατριαρχική κοινωνία. Βολεύει να καταγγέλλονται τα συμπτώματα μακριά από τη ρίζα των προβλημάτων, που βρίσκεται στο ίδιο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το καπιταλιστικό. Δεν εξηγούν, όμως, γιατί οι πατριαρχικές και ανδροκρατικές αντιλήψεις παραμένουν στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, όταν εδώ και χρόνια έχουν καταργηθεί οι αναχρονιστικές νομοθεσίες που έδιναν νομική έως και ηθική ισχύ στο προβάδισμα του άνδρα απέναντι στη γυναίκα.

Υπήρξαν εδώ και πολλά χρόνια σημαντικά στοιχεία εκσυγχρονισμού του αστικού Δικαίου, όπως η κατάργηση της υποχρεωτικότητας της προίκας, η κατάργηση της μοιχείας ως αδικήματος, η θέσπιση ισότητας των συζύγων απέναντι στα παιδιά τους, η αναγνώριση του συναινετικού διαζυγίου, της ισοτιμίας των παιδιών εντός ή εκτός γάμου. Καταργήθηκαν διατάξεις που δικαιολογούσαν ελαφρυντικά στις περιπτώσεις δολοφονιών κοριτσιών και γυναικών, ως «έγκλημα τιμής». Οι γυναίκες σήμερα έχουν μπει σε μια σειρά από επαγγέλματα που κάποτε ήταν αδιανόητο να επιλέγουν, ενώ έχει ανέβει πολύ ψηλά το μορφωτικό τους επίπεδο.

Και όμως, οι αλλαγές αυτές στην καπιταλιστική κοινωνία δεν ανατρέπουν ριζικά την ανισοτιμία τους. Η όποια οικονομική ανεξαρτησία της γυναίκας από τον άνδρα δεν μπορούσε να πάρει χαρακτήρα ουσιαστικής οικονομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, δεν απάλλαξε τη γυναίκα από τον ταξικό οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό, όπως δεν απάλλαξε και τον άνδρα από τον εξαναγκασμό. Και αυτό το πρόβλημα έχει σχέση με την κρίση της ηθικής των αστικών κοινωνικών σχέσεων, που ο πυρήνας τους είναι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κατ' επέκταση στα περιουσιακά στοιχεία (...)

Ο καπιταλισμός αναγνωρίζει στον εργάτη, στον υπάλληλο την ατομική ελευθερία - εννοείται τυπική - να βγαίνει στην αγορά και να προσπαθεί να πουλήσει την εργατική του δύναμη, με όρους εμπορεύματος. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο ο καπιταλισμός να εμπορευματοποιεί και τις ανάγκες του ανθρώπου, τη διατροφή, τη στέγαση, την ψυχαγωγία, την Παιδεία και την Υγεία, το Φάρμακο, το νερό, τις μεταφορές και συγκοινωνίες, την Ενέργεια, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, τις διακοπές και την ψυχαγωγία. Σε εμπόρευμα μετατρέπεται και η σεξουαλική ζωή και απόλαυση, με τη μορφή της «επίσημης» και «ανεπίσημης» πορνείας (...)

Είναι χαρακτηριστική η φράση του Μαρξ ότι στις συνθήκες του καπιταλισμού οι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέπτονται και να κρίνουν με τα πόδια επάνω και το κεφάλι κάτω, αυτό επιδρά και στην αντίληψη για τις ηθικές αξίες. Βεβαίως δεν σημαίνει ότι η αστική ιδεολογία και οι αξίες της κυριαρχούν καθολικά, ότι αποτελούν μονοκρατορία.

Οι εργατικές - λαϊκές αξίες αναδεικνύονται στον δρόμο της πάλης για τα οξυμένα προβλήματα, στον δρόμο της αποκάλυψης των σάπιων ιδεών και συνθημάτων του καπιταλιστικού συστήματος. Οταν περισσότεροι εργαζόμενοι χειραφετούνται στον έναν ή τον άλλον βαθμό από τις υποκριτικές αστικές ιδέες, σε αυτό το έδαφος μπορεί να δυναμώσει και ο αγώνας κατά της σεξουαλικής βίας, της εκπόρνευσης, της παιδικής κακοποίησης.

Αυτός ο αγώνας πρέπει να περιλαμβάνει και συγκεκριμένα άμεσα αιτήματα για ειδικές δομές με επαρκές και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, με μέτρα στο εκπαιδευτικό σύστημα κ.λπ. (...) Βάρος δίνουμε στην πρόληψη, που αφορά και τις σχολικές μονάδες, τις πανεπιστημιακές σχολές, τους χώρους δουλειάς, τους αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς. Υποστηρίζουμε ταυτόχρονα την πλήρη στήριξη της οικογένειας από δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δίνεται στην παιδική και εφηβική ηλικία με ανάπτυξη ειδικής υπηρεσίας, για να παρακολουθεί την ψυχοδιανοητική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών, των εφήβων, των νέων. Συμπεριλαμβάνουμε εξειδικευμένες προτάσεις για τα προσφυγόπουλα και μεταναστόπουλα.

Για να μπορέσουν οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες, τα παιδιά, όλα τα άτομα, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, να ξεφύγουν από την πολύμορφη βία, τα δίχτυα κυκλωμάτων πορνείας, είναι βασικό να εξασφαλιστούν σε όλες και όλους καθολικά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, το δικαίωμα στην ολόπλευρη κοινωνική προστασία, στην αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία και Υγεία - Πρόνοια, στην πρόληψη, στα οποία εντάσσεται η οικονομική, νομική, ψυχολογική υποστήριξη από το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό.

Για όλες τις γυναίκες, για όλους όσοι υποφέρουν, ασπίδα προστασίας μπορεί να γίνει η ενεργή συμμετοχή στη δράση των οργανώσεων του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, των εργατικών σωματείων, των συνδικαλιστικών φορέων των λαϊκών στρωμάτων, των μαθητικών συμβουλίων και των φοιτητικών συλλόγων. Εκεί αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, εκεί αντλείται δύναμη για τον αγώνα ώστε να αλλάξει ριζικά η ζωή μας.

Στον λαό λέμε ότι η πλήρης, ουσιαστική και πραγματική απάντηση στα σημερινά προβλήματα είναι ο σοσιαλισμός. Αυτό δεν σημαίνει ότι μεταθέτουμε τη λύση των προβλημάτων στον σοσιαλισμό. Παλεύουμε μαζί με τον λαό καθημερινά για απόσπαση κάποιων παραχωρήσεων, με επαγρύπνηση, γιατί μπορεί να τις πάρουν με το άλλο χέρι και τελικά να τις ακυρώσουν. Αλλά δεν τον παραπλανούμε ότι μπορεί ο καπιταλισμός να γίνει ανθρώπινος, δίκαιος. Το αντίθετο: Ο,τι είχε να δώσει το έδωσε, τώρα όλο και πιο βαθιά σαπίζει και θα γίνεται πιο βάρβαρος και επικίνδυνος. Καπιταλισμός και δικαιοσύνη είναι ασυμβίβαστα. Η δικαιοσύνη του είναι μόνο για την αστική τάξη. Οσο πιο δυνατή και σταθερή είναι μια κυβέρνηση τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι στην επίθεσή της στα λαϊκά δικαιώματα και απαιτήσεις. Οσο πιο αδύνατη και ασταθής τόσο το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το κίνημα των γυναικών και της νεολαίας θα ασκούν αποτελεσματική πίεση, θα βάζουν εμπόδια σε χειρότερα μέτρα, θα αποσπούν κάποιες κατακτήσεις.