Για την Τουρκία αναχωρούν το Σάββατο 18/2 το πρωί αποστολές συνδικαλιστών, συνοδεύοντας την υλική βοήθεια που έχει συγκεντρωθεί για τους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας. Αντιπροσωπείες της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και συνδικαλιστικών οργανώσεων της χώρας θα συναντηθούν στους Κήπους Εβρου, μαζί με τα φορτηγά που θα μεταφέρουν τους 100 συνολικά τόνους βοήθειας. Στη συνέχεια θα περάσουν συγκροτημένα στη γειτονική χώρα, όπου θα έχουν επαφές και συναντήσεις με σωματεία.

Οπως τονίζει το ΠΑΜΕ, η προσπάθεια που κάνει είναι «να παραδοθεί με ασφάλεια και ταχύτητα το ανθρωπιστικό υλικό απευθείας στους ανθρώπους που βασανίζονται αυτές τις μέρες στην Τουρκία, να εξασφαλίσουμε δηλαδή πως η προσφορά του λαού μας δεν θα παραπέσει αλλά θα φτάσει έγκαιρα εκεί που πρέπει. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της κατάστασης στη Συρία γίνεται αντίστοιχη προσπάθεια για να φτάσει ανθρωπιστικό υλικό και στον συριακό λαό, για την ανακούφιση των πληγέντων».

Το ΠΑΜΕ αναδεικνύει τη συγκινητική προσφορά που είναι σε εξέλιξη, την ανταπόκριση των συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων. Ετσι, σημειώνει ότι έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 100 τόνοι ανθρωπιστικού υλικού, δεκάδες φιάλες αίματος πανελλαδικά, ενώ 200 είναι οι Ελληνες γιατροί που έχουν δώσει τα στοιχεία τους ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της ΟΕΝΓΕ, για να συμβάλουν με την εργασία τους στις οξυμένες ανάγκες στην Τουρκία.

Καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα «να συνεχίσουν την προσπάθεια συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης καθώς θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες και νέες αποστολές ανθρωπιστικού υλικού».

ΧΑΝΙΑ

«Αυτοί φορτώνουν κάθε μέρα τανκς και πυρομαχικά για την Ουκρανία, εμείς φορτώνουμε κλινοσκεπάσματα, γάλατα, πάνες, γάζες για τους λαούς που υποφέρουν», σχολίαζε χαρακτηριστικά ένας από τους νέους εργαζόμενους, που βοηθούσαν στο πακετάρισμα στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, δείχνοντας φωτογραφίες από το διαδίκτυο, με τα καμιόνια που μεταφέρουν τα τεθωρακισμένα στα πεδία του πολέμου.

«Εμείς εσάς εμπιστευόμαστε. Πού αλλού να πάμε όσα μαζέψαμε για να είμαστε σίγουροι ότι θα φτάσουν στον προορισμό τους;», έλεγε και μια μητέρα που έφτανε με τα παιδιά της στα γραφεία σωματείου στη Θεσσαλονίκη, για να αφήσει όσα μάζεψαν οικογενειακώς.

Πράγματι, όπως μας μεταφέρουν συνδικαλιστές που αυτές τις μέρες συνέβαλαν μαζί με συναδέλφους τους στη συγκέντρωση υλικών, στην ταξινόμηση και το πακετάρισμα, αμέτρητες ήταν οι περιπτώσεις ανθρώπων του μόχθου που έρχονταν στα σωματεία για να αφήσουν ό,τι μπορούσαν, χωρίς να έχουν άλλη επαφή με το συνδικαλιστικό κίνημα, ενώ «στρώνονταν» και στη δουλειά για να βοηθήσουν, αντικρίζοντας τον τεράστιο όγκο των ειδών που ήταν συγκεντρωμένα.

Εργατικό Κέντρο Πάτρας

Ετσι, Εργατικά Κέντρα, Σωματεία, Σύλλογοι Γυναικών, Ενώσεις Γονέων, εκατοντάδες γραφεία μαζικών φορέων έχουν πλημμυρίσει από τα αναγκαία είδη που συλλέγονται, καθώς ανταποκρίθηκαν από την πρώτη στιγμή στο κάλεσμα που απηύθυνε το ΠΑΜΕ.

Σύμφωνα με τους μέχρι τώρα υπολογισμούς, έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 100 τόνοι βοήθειας σε όλη την Ελλάδα, και αυτές τις μέρες μεταφέρονται με νταλίκες και με βαπόρια στους λαούς που μετράνε τις πληγές τους, παραμένοντας αβοήθητοι και εγκαταλειμμένοι από το κράτος.

Ανάμεσα στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης ξεχώρισε επίσης η οργάνωση εθελοντικής αιμοδοσίας από το ΠΑΜΕ, με σύνθημα «Η αλληλεγγύη είναι στο αίμα μας», που βρήκε πλατιά ανταπόκριση με εκατοντάδες εργαζόμενους να συρρέουν στα γραφεία του μετά τη δουλειά για να δώσουν αίμα. «Σε Ελλάδα, Τουρκία και Συρία το αίμα έχει ένα χρώμα, είναι κόκκινο και αδελφικό. Η αλληλεγγύη είναι το μόνο μας όπλο, αδέρφια, σε κάθε συμφορά, σε κάθε ανθρώπινο πόνο, σε κάθε δυσκολία. Ολες μας οι σκέψεις σε εσάς...». Με κάτι τέτοια λόγια σε μικρά σημειώματα πλαισίωσαν την αφίσα της αιμοδοσίας πολλοί από όσους βρέθηκαν στην αιμοδοσία.

Εργατικό Κέντρο Πειραιά

Ενώ η προσφορά υλικής βοήθειας συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, σε εξέλιξη βρίσκονται πλέον οι πρώτες αποστολές ειδών.

Στην Αττική, έχουν ήδη αναχωρήσει από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας και κάθε γωνιά της πρωτεύουσας. Τον χώρο που αφήνει ελεύθερο κάθε παλέτα που γεμίζει, κάθε φορτηγό που αναχωρεί, έρχονται να καταλάβουν νέες προσφορές από εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές.

Στα Χανιά, 25 είναι οι τόνοι υλικής βοήθειας που συγκεντρώθηκαν από Σωματεία, Ενώσεις Γονέων, Συλλόγους και άλλους φορείς, φορτώθηκαν και βρίσκονται καθ' οδόν για να παραδοθούν.

Το πρώτο φορτηγό με τα είδη που έχουν συγκεντρωθεί από τα σωματεία, τους φορείς, τον λαό του νησιού συνόδευσε την περασμένη Πέμπτη στην Τουρκία αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Λέσβου. Η βοήθεια που συγκέντρωσαν Σωματεία και Πολιτιστικοί Σύλλογοι, Ενώσεις Γονέων, εργαζόμενοι, μαθητές και φοιτητές, κάτοικοι του νησιού, μεταφέρθηκε με το καράβι στο Αϊβαλί, προκειμένου να διανεμηθεί στις σεισμόπληκτες περιοχές. Ανάμεσα σε μηνύματα που στάλθηκαν και συνόδευαν τα πολύτιμα φορτία της αλληλεγγύης, ξεχώρισε ένα μικρό χειρόγραφο σημείωμα σε ένα πακέτο με κουβέρτες και γάντια, που έγραφε στα Ελληνικά «Αλληλεγγύη το όπλο των λαών» και στα Τουρκικά «Gecmis olsun komcular», που σημαίνει «Γίνε καλά γρήγορα, γείτονα». Η φωτογραφία αναρτήθηκε στον λογαριασμό Διεθνών του ΠΑΜΕ στο Twitter και αμέσως δέχτηκε εκατοντάδες μηνύματα με τις λέξεις «ευχαριστώ γείτονα» από την Τουρκία.

Αντιπροσωπεία του ΕΚ Λέσβου στο Αϊβαλί

Το Σάββατο 18/2 αναμένεται να αναχωρήσει από τη Λάρισα η πρώτη αποστολή, που αποτελείται από μία νταλίκα και 34 παλέτες, όπου φορτώθηκαν οι κούτες που τις προηγούμενες μέρες «πλημμύρισαν» το Εργατικό Κέντρο. Ενόψει της αναχώρησης του κονβόι αλληλεγγύης δόθηκε την Παρασκευή συνέντευξη Τύπου, μεταφέροντας το κάλεσμα για συνέχιση και ενίσχυση της προσπάθειας από τον λαό της περιοχής.

Αναχωρεί επίσης η βοήθεια που συγκεντρώθηκε από Σωματεία και Φορείς της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, συνολικά 180 κούτες με φαρμακευτικό υλικό, είδη ατομικής υγιεινής, γάλα σε σκόνη, κ.ά. και 151 κούτες με κουβέρτες. Οπως αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους τα Σωματεία και οι φορείς, «η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική! Τα είδη που μαζεύτηκαν για τους γειτονικούς λαούς γέμισαν ένα φορτηγό. Δείχνουμε στην πράξη ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό! Δείχνουμε στην πράξη ότι οι λαοί δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Οι ανάγκες μας είναι κοινές. Δεν μας σταματάνε ούτε σύνορα ούτε θρησκείες ούτε τα χιλιόμετρα. Οπλο μας η ενότητα και η αλληλεγγύη».

Οι κούτες έξω από το Εργατικό Κέντρο Λάρισας λίγο πριν φορτωθούν

-- Σύντροφε Κεμάλ, θα θέλαμε και με αυτήν την ευκαιρία να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον λαό της Συρίας και της Τουρκίας, όπως και στο ΚΚ Τουρκίας, για αυτήν τη μεγάλη καταστροφή.

Στην Ελλάδα έχουμε μια φράση για τις καταστροφές. Λέμε «δεν φταίει η κακιά η ώρα», για να δείξουμε ότι δεν ήταν αναπόφευκτο σε έναν σεισμό, μια πλημμύρα, μια φωτιά να χαθούν τόσες ζωές. Πόσο ισχύει αυτό για τον πρόσφατο σεισμό στην Τουρκία; Ποιος φταίει που υπήρξαν τόσα θύματα και τόσο μεγάλες καταστροφές;

-- Αρχικά, να σας ευχαριστήσουμε για την αλληλεγγύη σας. Σε τέτοιες καταστάσεις πάντα έχουμε τη στήριξη του ΚΚΕ και του ελληνικού λαού. Ευχαριστούμε πάρα πολύ το ΚΚΕ για την αλληλεγγύη του.

Οπως κι εσείς το είπατε, είναι αδύνατον να πούμε ότι ευθύνεται η φύση για όλη αυτή την καταστροφή. Ο σεισμός είναι μια πραγματικότητα και είναι χαρακτηριστικό αυτής της περιοχής. Η Τουρκία, όπως και η Ελλάδα, είναι σεισμογενείς περιοχές. Επομένως, αφού η ανθρωπότητα έχει τη δυνατότητα - επιστημονικά και τεχνολογικά - να πάρει μέτρα κατά των συνεπειών του σεισμού, γιατί έχουμε τόσες ανθρώπινες απώλειες;

Θέλω να ανοίξω μια παρένθεση εδώ για τη Συρία. Ευθύνη δεν έχει η φτώχεια του λαού και οι κοινωνικές ανισότητες. Για τις συνέπειες αυτού του σεισμού διπλή ευθύνη φέρουν οι ιμπεριαλιστικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της τουρκικής κυβέρνησης, που μετέτρεψαν τη Συρία σε ερείπιο, που επέβαλαν αποκλεισμούς και συνθήκες κατοχής.

Οσον αφορά την Τουρκία, πρέπει να πω ξεκάθαρα ότι υπάρχουν δύο σημαντικά αίτια για τις καταστροφικές συνέπειες αυτού του σεισμού. Πρώτον, τα κτίρια και οι κατοικίες είναι πολύ παλιά. Τα καινούργια κτίρια δεν κατασκευάζονται βάσει του νόμου, αλλά ακόμα και όσα κτίρια κατασκευάστηκαν με αυτόν τον τρόπο, κατέρρευσαν.

Κατέρρευσαν και δημόσια κτίρια, όπως νοσοκομεία, αστυνομικά τμήματα, αεροδρόμια. Εκεί φυσικά υπάρχει μεγάλη έλλειψη ελέγχου, έχουν γίνει απάτες, αντιεπιστημονικοί κανονισμοί, υπάρχει άναρχη αστικοποίηση. Ας κρατήσουμε αυτό από τη μία πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, οι πρώτες μονάδες έρευνας και διάσωσης ξεκίνησαν πολύ αργά και ακόμα δεν έχουν οργανωθεί. Δηλαδή, αν την πρώτη μέρα είχαν γίνει τα απαραίτητα βήματα, τώρα ίσως θα είχαμε χάσει πολύ λιγότερους ανθρώπους. Αλλά η πολιτική εξουσία έδειξε μια απίστευτη ανικανότητα. Τις πρώτες δύο μέρες σχεδόν δεν είχε γίνει καμία έρευνα και διάσωση σωστά. Ακόμα και σήμερα δεν έχουν οργανωθεί.

-- Τις μέρες αυτές που βρεθήκαμε στον τόπο της καταστροφής, διαπιστώσαμε κι εμείς από κοντά την πλήρη σχεδόν απουσία του κρατικού μηχανισμού. Δεν είναι αντιφατικό μια χώρα όμως η Τουρκία, που συγκαταλέγεται στο G20, είναι μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη, να μην μπορεί να προσφέρει ούτε τα στοιχειώδη στον λαό της μετά από μια τέτοια καταστροφή; Φταίει, κατά τη γνώμη σας, κάποια ανοργανωσιά του κράτους ή είναι κάτι βαθύτερο;

-- Είναι μια πολύ σωστή ερώτηση, γιατί πράγματι η Τουρκία είναι μια χώρα με πολλή φτώχεια, γεμάτη αντιθέσεις και βαθιές ανισότητες. Αλλά η Τουρκία έχει επίσης πολύ μεγάλους πόρους. Ο καπιταλισμός της Τουρκίας δεν είναι πλέον σε επίπεδο που μπορεί να αγνοηθεί ή να υποτιμηθεί.

Ολοι κάναμε αυτήν την ερώτηση. Οταν πρωτοπήγα στην περιοχή, είδα κάτι που δεν θα περίμενα από αυτή την εξουσία, είδα άρνηση. Φυσικά, πλέον έχουμε σκεφτεί πάνω σ' αυτό και μπορούμε να μιλήσουμε για περισσότερους από έναν λόγους. Βλέπουμε ότι, παρά το γεγονός ότι η πολιτική εξουσία έχει πολλές δυνατότητες, την πρώτη μέρα του σεισμού δεν αντιλήφθηκε τη διάσταση των συνεπειών. Και αυτό πώς είναι δυνατόν; Αφού το κράτος έχει τόσο δυνατό στρατό, μυστικές υπηρεσίες, έχει παντού μάτια και αυτιά...

Δεύτερον, αυτή η εξουσία, ενεργώντας με τη λογική ενός εμπόρου, προσπαθεί να μετατρέψει τα πάντα σε χρήματα. Επομένως, όταν έρχεται αντιμέτωπη με γεγονότα όπως ο σεισμός, πάντα σκέφτεται πώς θα τα μετατρέψει σε ευκαιρία προς όφελός της. Γι' αυτούς η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία, δεν θεωρούν σημαντικά τα συμφέροντα της κοινωνίας. Αναρωτιούνται τι μπορούν να κάνουν στον τομέα της οικονομίας.

Ωστόσο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν σε τέτοιες καταστάσεις, είναι να πάρουν μέτρα για να σώσουν τη ζωή των ανθρώπων. Οπως και εμείς ως άτομα, όταν αντιλαμβανόμαστε μια απειλή, παίρνουμε μέτρα και κινούμαστε αμυντικά. Στην πραγματικότητα, μια πολιτική εξουσία φέρει ευθύνες για την ασφάλεια της κοινωνίας π.χ. σε περίπτωση σεισμού ή πολέμου. Δεν έχουν τέτοια λογική, το είδαμε. Δεν τους ενδιαφέρει η ανθρώπινη ζωή.

Ενα άλλο πράγμα στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε είναι ότι οι δημόσιες δομές στην Τουρκία ήταν τόσο εγκαταλελειμμένες από την οικονομία της αγοράς, που δεν μπορούσαν να δράσουν.

Θέλω να δώσω ένα παράδειγμα σχετικό με τον κλάδο της Υγείας, που ίσως δεν το γνωρίζετε. Πρώτα έκλεισαν οι μικρές πολυκλινικές στις γειτονιές, μετά έκλεισαν τα νοσοκομεία που ήταν διάσπαρτα σε διάφορα σημεία των πόλεων και χτιζόταν μόνο ένα τεράστιο νοσοκομείο ανά πόλη. Αυτό είναι απ' τα σημαντικότερα λάθη στην περίπτωση σεισμού, καθώς οι μεταφορές σταματούν. Επομένως, είναι αδύνατο για τους γιατρούς να φύγουν από το νοσοκομείο της σεισμόπληκτης περιοχής, όπως είναι επίσης αδύνατο για τους ασθενείς να μεταβούν στο νοσοκομείο.

Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα που δείχνει ότι αυτά που θέτουν σε κίνηση το σύστημα στην Τουρκία είναι η οικονομία της αγοράς, η ιδιωτικοποίηση των πάντων. Επιτρέψτε μου να πω και κάτι τελευταίο: Ο στρατός είχε μεγάλο αριθμό στρατιωτών στην περιοχή και είπαμε για παράδειγμα ότι έπρεπε να αποσυρθούν οι στρατιώτες από τη Συρία, έπρεπε τουλάχιστον να συμμετάσχουν στην έρευνα και στις προσπάθειες διάσωσης στις σεισμόπληκτες περιοχές.

Δεν αξιοποίησαν τους στρατιώτες, υπάρχουν πάνω από εκατό χιλιάδες στρατιώτες στην περιοχή, οι οποίοι δεν χρησιμοποιήθηκαν και ακόμα δεν χρησιμοποιούνται. Οι στρατιώτες μπορούν να δουλέψουν κάτω από ένα ρίσκο, έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα, αλλά και πάλι δεν αξιοποιήθηκε ο στρατός. Νομίζω ότι υπάρχουν πολιτικοί λόγοι για αυτό, εννοώ ότι έχουν τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα. Αλλά, επαναλαμβάνω, επέδειξαν τέτοια ανικανότητα με τον σεισμό, που ούτε καν εμείς το περιμέναμε.

-- Παρακολουθήσαμε το πόσο γρήγορα και πόσο οργανωμένα αντέδρασε το ΚΚ Τουρκίας στην προσφορά βοήθειας και αλληλεγγύης. Ηταν προετοιμασμένο το κόμμα να δράσει σε τέτοιες δύσκολες και σύνθετες συνθήκες; Περιγράψτε μας λίγο πώς οργανώθηκε η αλληλεγγύη.

-- Ζήσαμε τον σεισμό του 1999 στην Τουρκία, κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Ελλάδα. Επρεπε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα από τον σεισμό, πώς θα χειριστούμε την κατάσταση αυτή. Τότε φυσικά το κόμμα μας ήταν πιο μικρό και πιο αναποτελεσματικό, αλλά και τότε κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Υστερα από αυτό, ξεκινήσαμε να οργανωνόμαστε καλύτερα.

Οπως έχουμε συντρόφους χρεωμένους από την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων, έτσι έχουμε και στο Τμήμα Εκτακτων Γεγονότων. Αυτοί είναι υπεύθυνοι σε περίπτωση σεισμού, πλημμύρας, για γεγονότα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την κοινωνία, να δράσουν και για την ασφάλεια των συντρόφων, για την οργάνωση της βοήθειας και για την προετοιμασία. Κάνουν μια πρώτη προετοιμασία με διάφορα σενάρια.

Αλλά και πολλοί άλλοι σύντροφοι στο κόμμα έχουν ξεκάθαρα καθήκοντα. Με άλλα λόγια, μπήκαμε σε αυτή τη μάχη με μια συγκεκριμένη προετοιμασία. Εκτός από αυτό, έχουμε υποτμήματα στο κόμμα που αποτελούνται από ειδικούς σε αυτές τις έκτακτες καταστάσεις. Εκτός από την ομάδα έρευνας και διάσωσης που διαθέτουμε, η οποία είναι καλά εκπαιδευμένη, έχουμε γιατρούς, έχουμε και οργάνωση ώστε να διανείμουμε βοήθεια στους ανθρώπους που τη χρειάζονται στην περιοχή.

Επομένως αναλάβαμε δράση πολύ νωρίς. Γνωρίζαμε ότι κάποια στιγμή θα γίνει σεισμός, χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε λεπτομέρειες, αλλά τις πρώτες ώρες του σεισμού μπήκε σε δράση ένας μηχανισμός στο κόμμα.

Δεύτερον, έχουμε οργανώσεις του κόμματος σε αυτήν την περιοχή. Επομένως, οι σύντροφοι από τις οργανώσεις αυτές, που ήταν σώοι και αβλαβείς, είχαν ήδη αρχίσει να δρουν μέχρι να στείλουμε εμείς τις πρώτες βοήθειες, κάτι που ήταν πλεονέκτημα για εμάς. Ωστόσο, η άφιξή μας στις σεισμόπληκτες περιοχές πριν από το κράτος, το οποίο έχει και πιο πολλούς πόρους, μας ξάφνιασε πολύ. Μπορεί αυτό το γεγονός από τη μία να μας ικανοποιεί (σ.σ. για την ετοιμότητα που έδειξε το Κόμμα), αλλά ήταν πολύ θλιβερό για τη χώρα μας.

-- Η ανταπόκριση του λαού στην προσφορά αλληλεγγύης ήταν συγκινητική, όσο μπορέσαμε να την καταγράψουμε. Εσείς που έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, μπορείτε να μας περιγράψετε τις αντιδράσεις του κόσμου στις πρωτοβουλίες του ΚΚ Τουρκίας;

-- Η έγκαιρη άφιξή μας προκάλεσε πολύ θετική εντύπωση στον λαό. Ως αποτέλεσμα, προέκυψε μεγάλο ενδιαφέρον και εμπιστοσύνη για το Κόμμα. Αυτό εκφράστηκε από ανθρώπους που προηγουμένως δεν μας γνώριζαν και έλαβαν τη βοήθεια που στείλαμε άμεσα στις πληγείσες περιοχές. Δεν έχω τα ακριβή στοιχεία αυτήν τη στιγμή, αλλά επιτρέψτε μου να σας πω ότι η βοήθεια που στάλθηκε και διανεμήθηκε στην περιοχή μέσω του κομματικού μηχανισμού, με τα ίδια μας τα χέρια, έχει ξεπεράσει τα 150 φορτηγά.

Αυτό ξεπερνά κατά πολύ τις δυνάμεις του ΚΚ Τουρκίας. Ας πούμε ότι είχαμε τη σωστή τακτική, χρησιμοποιήσαμε τον σωστό τρόπο δουλειάς. Οπως είδατε στο Χατάι, πήγαμε με μία καλά οργανωμένη δύναμη στην περιοχή που χρειαζόταν την περισσότερη βοήθεια, με τους γιατρούς μας, τις ομάδες διανομής, τις ομάδες έρευνας και διάσωσης. Ιδρύσαμε ένα κέντρο εκεί, ύστερα και στις υπόλοιπες πληγείσες περιοχές και αρχίσαμε να στήνουμε κινητές ομάδες.

Αυτός ήταν μάλλον σωστός τρόπος δουλειάς. Υπερασπιζόμαστε ένα οργανωμένο οικονομικό σύστημα. Ενεργήσαμε προγραμματισμένα, είμαστε οργανωμένοι άνθρωποι, παλεύουμε για τα συμφέροντα της κοινωνίας και όχι για τα ατομικά συμφέροντα, είμαστε άνθρωποι που πιστεύουμε στην επιστήμη. Αυτά ήταν πάντα τα πλεονεκτήματά μας, και γι' αυτόν τον λόγο το ΚΚ Τουρκίας ήρθε στο προσκήνιο.

Επιτρέψτε μου να σας πω ότι η εθνική σύσταση των περιοχών που επλήγησαν από τον σεισμό είναι πολύ σύνθετη και με ιδεολογικές διαφοροποιήσεις. Υπάρχει τόσο προοδευτικός όσο και συντηρητικός κόσμος.

Με χαρά προσφέραμε βοήθεια στον κόσμο, δεν κοιτάξαμε τις ιδεολογικές, πολιτικές, πολιτιστικές, εθνικές ρίζες του και ούτε πρόκειται να τις κοιτάξουμε, διότι είμαστε κομμουνιστές. Αλλά και ο κόσμος δεν στάθηκε σε αυτό. Πολλοί άνθρωποι ένιωθαν απειλή από τους κομμουνιστές, είχαν προκαταλήψεις πριν τον σεισμό. Πλέον, επιτρέψτε μου να σας πω, υπάρχει πολύ θετικό κλίμα προς το Κόμμα.

Ενα σημαντικό μέρος αυτών των ανθρώπων παλαιότερα υποστήριζαν δεξιά, εθνικιστικά και φασιστικά κόμματα στην Τουρκία. Αυτό που μας είπαν ήταν ότι «μας είχαν πει ψέματα για τους κομμουνιστές». Εμείς δεν προσφέραμε βοήθεια γι' αυτόν τον λόγο ή για να αποδείξουμε κάτι, αλλά ο κόσμος είδε ότι είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Το KK Τουρκίας δεν έδρασε για προπαγανδιστικούς λόγους, το κάναμε με ταξική συνείδηση, ως καθήκον μας απέναντι στους ανθρώπους και στον λαό μας.

-- Στο οδοιπορικό μας συναντήσαμε μεγάλη αγανάκτηση για το κράτος, την κυβέρνηση, τις ευθύνες τους στην καταστροφή. Μια γυναίκα στην Αντιόχεια μας είπε ότι «το κράτος σκότωσε τον αδερφό μου», που θάφτηκε στα χαλάσματα. Πώς πιστεύετε ότι θα επιδράσει αυτή η αγανάκτηση στις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία; Πώς ενσωματώνεται η εξέλιξη του σεισμού στην πολιτική παρέμβαση του ΚΚ Τουρκίας;

-- Το KK Τουρκίας έλαβε μεγάλη υποστήριξη. Τώρα προσπαθούμε να μετατρέψουμε αυτήν την υποστήριξη σε μια πολιτική δράση. Δημιουργούμε νέες ομάδες, υπάρχουν πολλά νέα μέλη που οργανώθηκαν στο Κόμμα, τους συναντάμε έναν έναν. Οι ευθύνες και ο κύκλος επιρροής του Κόμματός μας διευρύνθηκαν δραστικά. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στον παλιό μας τρόπο δουλειάς, αγνοώντας τα παραπάνω και λέγοντας «εντάξει, κάναμε το καθήκον μας, επουλώσαμε τις πληγές του σεισμού». Τώρα το ΚΚ Τουρκίας έχει επωμιστεί μεγάλη ευθύνη και θέλουμε να προχωρήσουμε με αυτή.

Το ΚΚ Τουρκίας δεν θα υποχωρήσει σε αυτό. Εφόσον εκφράζεται μια ευρεία εμπιστοσύνη προς το Κόμμα από την κοινωνία της Τουρκίας, θα την αξιοποιήσουμε σύμφωνα με τους στόχους μας, με βάση και το σύνθημα «Τι χρειάζεται για να μη μείνουμε ξανά κάτω από τα ερείπια;». Αυτό που χρειάζεται είναι μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, είναι η ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, είναι μια τάξη που να αναδεικνύει τα κοινωνικά συμφέροντα, είναι μια χώρα χωρίς θρησκευτικές αιρέσεις.

Ο κόσμος το καταλαβαίνει, καθετί που φέρει τον τίτλο «κοινωνικό» άρχισε να λαμβάνει υποστήριξη. Θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε πολιτική δραστηριότητα πάνω σ' αυτό. Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολο, αλλά αυτός ο σεισμός είναι μια κρίσιμη στιγμή για το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Τουρκία.

Τώρα, μετά τον σεισμό, ο κόσμος είναι ιδιαίτερα οργισμένος, οπότε διοχετεύει αυτήν την οργή στην πολιτική, στους κρατικούς υπεύθυνους. Ομως, για να συνεχίσει αυτό και να μετατραπεί σε πολιτική στάση, πρέπει οπωσδήποτε να πάρει άλλη μορφή. Διότι μετά από λίγο καιρό αυτή η οργή θα ηρεμήσει, με τα επιδόματα βοήθειας κ.λπ. Οπότε η ευθύνη που μας αναλογεί είναι να μεταμορφώσουμε αυτήν την οργή, από έναν απλό θυμό κατά του κράτους, σε πολιτική οργή.

Αλλά μπορούμε να πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση δέχτηκε μεγάλο πλήγμα. Φοβόμαστε ότι έχουν χαθεί περίπου 100.000 άνθρωποι. Η απώλεια σχεδόν 100.000 ανθρώπων αγγίζει πολλές οικογένειες και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να ξεχαστεί τόσο εύκολα. Πέρα από τους νεκρούς υπάρχουν και χιλιάδες τραυματισμένοι, χιλιάδες άνθρωποι που χάσανε τα σπίτια τους και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πόλεις τους.

Ολο αυτό θα έχει σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις στην Τουρκία. Και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση δεν μπόρεσαν να βγουν μπροστά. Μπορεί η παρουσία της αντιπολίτευσης από τις πρώτες μέρες να ήταν εμφανής στις σεισμόπληκτες περιοχές, αλλά πολιτικά δεν έδωσε καμία γραμμή.

Για παράδειγμα, εμείς έχουμε πολύ ξεκάθαρη γραμμή ως ΚΚ Τουρκίας. Δεν κάναμε πίσω στην αντιπαράθεση με το σύστημα και είπαμε ότι η Τουρκία έχει άμεση ανάγκη για σχεδιασμένη κρατική πολιτική. Είπαμε ότι αν είναι να χτιστούν πάλι τα κτίρια, ο κατασκευαστικός τομέας πρέπει να είναι κρατικός. Η αντιπολίτευση δεν είπε κάτι που να έχει βάση, γεγονός που δυναμώνει την υπάρχουσα πολιτική επιρροή μας.

Κανονικά θα είχαμε εκλογές το επόμενο διάστημα, αλλά πλέον δεν ξέρουμε πότε και αν θα διεξαχθούν. Εμείς ως ΚΚ Τουρκίας βλέπουμε ότι ενώ δυναμώνουμε οργανωτικά, εκλογικά δεν είμαστε τόσο δυνατοί. Η Τουρκία δεν μοιάζει με την Ελλάδα σε αυτό το κομμάτι. Οι εξελίξεις θα μπορούσαν να δυναμώσουν το ΚΚ Τουρκίας και να ανέβει το ποσοστό ψήφων του, κάτι που επιδιώκουμε.

Ωστόσο η Τουρκία στο μέλλον δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο το πρόβλημα του σεισμού, αλλά και περιφερειακούς πολέμους και αντιφάσεις, βαθιά οικονομική κρίση. Σε μια τέτοια κατάσταση, το ΚΚ Τουρκίας λειτουργεί με πρόγραμμα. Θα έλεγε κανείς ότι η Τουρκία είναι σταθερή χώρα, αλλά εμείς έχουμε την εξής άποψη: Κάθε πρωί που ξυπνάμε σε αυτήν τη χώρα μπορεί να αντιμετωπίσουμε κάτι εντελώς καινούργιο και πλέον δεν μας εκπλήσσει.

Ταυτόχρονα αναδεικνύεται ότι το ΚΚ Τουρκίας είναι ένα ανατρεπτικό κόμμα που εξελίσσεται. Ολα τα μέλη του Κόμματός μας κατάλαβαν τι σημαίνει αυτό εξαιτίας του σεισμού και είναι μεγάλη κατάκτησή μας. Το ΚΚ Τουρκίας δεν θα δουλεύει πλέον όπως δούλευε παλιά, όπως είπαμε και προηγουμένως. Η εικόνα που σχηματίζεται είναι ότι αυτή η «χώρα» δημιουργεί την κρίση, αυτή η «χώρα» δημιουργεί το χάος, αυτή η χώρα είναι μια χώρα που θα ζει με τα μεγάλα γεγονότα. Σε μια χώρα που ζει τα γεγονότα μεγάλα, το Κομμουνιστικό της Κόμμα πρέπει να είναι κι αυτό πολύ μεγάλο, έτσι το βλέπουμε εμείς.

-- Οι συνθήκες μετά τον σεισμό είναι δραματικές. Πώς θα συνεχίσει την παρέμβασή του το ΚΚ Τουρκίας, με δεδομένη την ανάγκη λήψης μέτρων αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας του λαού;

-- Σωστά, πλέον βρισκόμαστε στη φάση που ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο μετά τον σεισμό, δηλαδή σταματάνε σιγά σιγά οι έρευνες διάσωσης. Τώρα έχουμε περισσότερες ευθύνες, θα προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε σε όλα τα μέτωπα. Ενα από αυτά είναι η δημιουργία πολιτιστικών και εκπαιδευτικών μονάδων για τους πληγέντες και κυρίως για τα παιδιά, δουλεύουμε πάνω στον προγραμματισμό αυτού του σχεδίου. Εδώ βεβαίως οι δυνατότητες του Κόμματος είναι συγκεκριμένες, αλλά σχεδιάζουμε να δημιουργήσουμε κέντρα όσο καλύτερα μπορούμε.

Το δεύτερο είναι ότι όσοι επηρεάστηκαν από τον σεισμό δυσκολεύονται να συνεχίσουν τη ζωή τους ακόμα και εκτός των σεισμόπληκτων περιοχών. Εχουν δυσκολία να προσαρμοστούν στις καινούργιες περιοχές, να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή. Ολα αυτά θα πάρουν αρκετό χρόνο, επομένως θα δημιουργήσουμε κέντρα και γι' αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο στα μέρη όπου έγινε ο σεισμός. Κυρίως στέλνουν τους σεισμόπληκτους πολίτες προς τις μεγαλουπόλεις της δυτικής Τουρκίας. Δημιουργώντας και σε αυτά τα μέρη κέντρα, θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να προσαρμοστούν όσο το δυνατόν καλύτερα.

Ενα άλλο θέμα είναι ότι οι σεισμόπληκτοι θα αντιμετωπίσουν μια πολύ δύσκολη μακροχρόνια δικαστική μάχη με το κράτος, δηλαδή θα πρέπει να λάβουν επιδόματα, να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους, να διεκδικήσουν αποζημίωση. Για όλα αυτά εμείς έχουμε οργανώσει σε πολύ καλό βαθμό μια ομάδα που παρακολουθεί τα γεγονότα. Μόλις χθες (σ.σ. τη Δευτέρα) εξετάσαμε ξανά τις λεπτομέρειες δράσης αυτής της ομάδας. Τις ερχόμενες μέρες αυτή η ομάδα, η οποία αποτελείται από πολιτικούς μηχανικούς, αρχιτέκτονες, ψυχιάτρους κ.λπ., ετοιμάζεται να δώσει ζωή σε ένα Κέντρο Πολιτισμού και Ιστορίας. Προφανώς, επειδή είμαστε ένα πολιτικό κόμμα που προσπαθεί να ανατρέψει αυτό το σύστημα, ταυτόχρονα θα εντείνουμε και τον πολιτικό μας αγώνα, αυτό δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε ποτέ, δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα.

Εμείς δρούμε με όπλο την αλληλεγγύη μας. Εχουμε επηρεαστεί και εμείς από αυτόν τον σεισμό, έχουμε χάσει συντρόφους μας, οικείους μας, υπάρχουν και δικοί μας φίλοι που χάσανε τα σπίτια τους. Εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας απλά οργανώσαμε αυτήν την αλληλεγγύη, αλλά η κύρια δουλειά μας είναι να μην ξαναφήσουμε τη χώρα κάτω απ' αυτά τα συντρίμμια, επομένως πρέπει να αλλάξουμε αυτό το σύστημα. Το θέμα δεν είναι μόνο τα γερά σπίτια, αλλά το ότι η Τουρκία πρέπει να αλλάξει εξολοκλήρου. Το μόνο κόμμα που έχει Πρόγραμμα, δυνάμεις και επιστήμονες για να μπορέσει να το καταφέρει είναι το ΚΚΤ. Εμείς θα συνεχίσουμε έχοντας αυτήν την ευθύνη.

-- Στην Ελλάδα καταγράφονται συγκινητικές στιγμές από την πρώτη ώρα του σεισμού. Η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα σωματείων και φορέων για συλλογή βοήθειας είναι συγκλονιστική. Τι δείχνει αυτό για τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας;

-- Αυτή η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών μας πάντα υπήρχε και είναι αμοιβαία. Εδώ να πούμε αρχικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ΚΚΕ και σε όλους τους εργάτες της Ελλάδας για τη στήριξή τους, η οποία δεν μας ξάφνιασε, γιατί πάντα τη συναντάμε.

Πριν τον σεισμό οι ηγέτες, οι αστοί και η πολιτική εξουσία των δύο χωρών είχαν φέρει τους δύο λαούς στα πρόθυρα του πολέμου, και ακόμα αυτός ο κίνδυνος δεν έχει ξεπεραστεί. Ακόμα κι αν δεν γίνει πόλεμος, υπάρχει διαρκώς μια ένταση. Καλλιεργείται εθνικισμός, ρατσισμός, που όμως δεν έχει επικρατήσει ούτε στον λαό της Τουρκίας, ούτε σ' αυτόν της Ελλάδας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό.

Ο,τι και να κάνουν οι εκμεταλλευτές, δεν θα μπορέσουν να κάνουν τους δύο λαούς να συγκρουστούν. Υπάρχουν και στους δύο λαούς ρατσιστικές απόψεις, προκαταλήψεις και ομάδες ανθρώπων που είτε τις εντείνουν είτε επηρεάζονται από αυτές. Ωστόσο, αυτές οι ομάδες δεν μπόρεσαν ποτέ να κυριαρχήσουν. Πάντα το συναίσθημα αλληλεγγύης είναι πιο δυνατό.

Εχουμε ένα σύνθημα που λέει «Η αλληλεγγύη είναι πιο δυνατή από τον σεισμό». Μπορούμε να πούμε και ότι η αλληλεγγύη είναι πιο δυνατή από τον ρατσισμό. Η αδελφοσύνη είναι ανώτερη από την εχθρότητα. Εάν οι λαοί μας σε Ελλάδα και Τουρκία ανατρέψουν το κεφάλαιο και την εκμετάλλευση, θα μπορέσουν να ζήσουν με ειρήνη και αδελφοσύνη. Αυτό αποδεικνύεται και με τη στήριξη της Ελλάδας στην Τουρκία μετά από αυτόν τον σεισμό.

-- Σύντροφε Κεμάλ, ευχαριστούμε πολύ για τη συζήτηση.

-- Εμείς ευχαριστούμε πάρα πολύ και στέλνουμε τους πιο θερμούς χαιρετισμούς μας σε όλο τον ελληνικό λαό, σε όλους τους εργάτες και τους πρωτοπόρους αγωνιστές, στο ΚΚΕ!

Σεισμόπληκτοι αλλά και διασώστες απευθύνονται στο Κέντρο Κρίσης του ΤΚΡ στην Αντιόχεια, όπου καταγράφονταν οι ανάγκες και συντονιζόταν η αποστολή βοήθειας

Από το περασμένο Σάββατο, 11 Φλεβάρη, ο «Ριζοσπάστης» πραγματοποίησε ένα οδοιπορικό στη σεισμόπληκτη Τουρκία.

Το ίδιο βράδυ φτάσαμε στην ισοπεδωμένη Αντιόχεια (Αντάκια), της επαρχίας Χατάι, κοντά στα τουρκο-συριακά σύνορα, αντικρίζοντας την ολική καταστροφή. Εκεί καταγράψαμε συγκλονιστικές μαρτυρίες από επιζώντες, από διασώστες και από μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP) που έδιναν στην πρώτη γραμμή τη μάχη για την ανακούφιση των πληγών και την επιβίωση του λαού.

Επόμενη στάση, το απόγευμα της Κυριακής, ήταν η Αλεξανδρέττα (Ισκεντερούν), όπου είδαμε από πρώτο χέρι το πώς επιβιώνουν στις γειτονιές των προαστίων όσοι άφησαν το κατεστραμμένο κέντρο της. Το οδοιπορικό συνεχίστηκε τη Δευτέρα σε φτωχές γειτονιές της πόλης Οσμάνιγιε, όπου οι κάτοικοι τα έβγαζαν δύσκολα πέρα και από πριν τους σεισμούς, καθώς και στα Αδανα, όπου λειτουργεί το κέντρο συντονισμού της τιτάνιας προσπάθειας του ΤΚΡ. Την Τρίτη 14/2 καταλήξαμε στην Κωνσταντινούπολη, σε ένα από τα κρίσιμα «μετόπισθεν» για την οργάνωση και την ενίσχυση της μεγάλης αλυσίδας λαϊκής αλληλεγγύης που έχει φτιαχτεί με την καθοριστική συμβολή του TKP.

Δίνοντας συνέχεια στις ανταποκρίσεις που δημοσιεύτηκαν σε φύλλα της εφημερίδας τις προηγούμενες μέρες, ο «Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου» δημοσιεύει χαρακτηριστικές πλευρές και αποκαλυπτικές μαρτυρίες από αυτό το οδοιπορικό μας στην Τουρκία.

Το ΚΚ Τουρκίας στην πρώτη γραμμή για την επιβίωση του λαού, στην Αντιόχεια (φωτ.) και στις άλλες σεισμόπληκτες περιοχές

Πίσω από αυτές τις ιστορίες ελπίδας απλώνεται αυτές τις μέρες μια θάλασσα ανθρώπινου πόνου στην Τουρκία, που δύσκολα μεταφέρεται. Κάθε φορά που τα σωστικά συνεργεία ανασύρουν ακόμα ένα πτώμα από τα ερείπια, υψώνονται κουβέρτες και σεντόνια γύρω από το σημείο.

Τις περισσότερες φορές στην Αντιόχεια, αφού αντηχούσε η κραυγή «Σεσιζλίκ» (ησυχία) και οι πάντες και τα πάντα σιωπούσαν για να ακουστεί με τα μηχανήματα ο παραμικρός θόρυβος - σημάδι ζωής στα χαλάσματα, δεν υπήρχε απάντηση. Αυτή, τη δεύτερη σιωπή είναι πιο δύσκολο να την περιγράψει κανείς...

Πώς να μεταφερθεί το τι νιώθει κανείς όταν περπατά σε αυτό που κάποτε ήταν η γειτονιά του, και εκείνη τη στιγμή γνωρίζει ότι κάτω από τα χαλάσματα υπάρχουν ακόμα τα πτώματα των συγγενών, των φίλων, των γειτόνων του που σαπίζουν; Δεν είναι κάτι που φαίνεται για να το φωτογραφίσεις. Δεν βρίσκονται λόγια να σου πουν για να το καταγράψεις. Δεν ακούγονται πλέον οι κραυγές τους για να τις ηχογραφήσεις. Και η οσμή που επικρατεί είναι αυτή της πηχτής ατμόσφαιρας από καμένο βερνίκι ξύλου και πλαστικού, από τις αυτοσχέδιες σόμπες των ζωντανών.

Είναι επίσης δύσκολο να επιλεγούν κουβέντες από τις μαρτυρίες που καταγράφηκαν.

Θα μπορούσαν να αποτυπωθούν ολόκληρες οι συζητήσεις με τον νεαρό Αχμέντ στο Ισκεντερούν, τον Σύρο πρόσφυγα με το πλατύ χαμόγελο, ο οποίος έχασε τους γονείς του στον πόλεμο και πλέον, οργανωμένος στο TKP, προσπαθεί να βοηθήσει τον λαό της πόλης...

Ολα τα λόγια της γυναίκας στην Αντιόχεια, που με λυγμούς ζητούσε να μάθει όλος ο κόσμος ότι το κράτος σκότωσε τον αδερφό της όπως είπε, αφήνοντάς τον να πεθάνει σε ένα από τα νοσοκομεία που εγκαταλείφθηκαν και ακόμα προσπαθούσε να βρει κάποιον, πέντε μέρες μετά τον σεισμό, για να ανασύρει το πτώμα του πατέρα της και να το θάψει...

Και της ηλικιωμένης που μαζί με άλλους στο κέντρο του Ισκεντερούν ζητούσε βοήθεια γιατί αυτή και οι υπόλοιποι στο παράπηγμα, μαζί με μικρά παιδιά, είχαν δύο μέρες να φάνε, και μας ευχαρίστησε με φιλιά στο μέτωπο, αφού τα μέλη του TKP ενημέρωσαν να φτάσει βοήθεια από το κέντρο αλληλεγγύης...

Σε πρόχειρα παραπήγματα μέσα στον δρόμο και στο κρύο, σεισμόπληκτοι παλεύουν να επιβιώσουν χωρίς ουσιαστική κρατική στήριξη

Και τα λόγια των κατοίκων της γειτονιάς Τόρος στα Αδανα, οι οποίοι έκαναν τις αυλές τους αποθήκες για να συγκεντρώνεται η βοήθεια που θα κατευθυνθεί στους σεισμόπληκτους, των κατοίκων στα προάστια του Ισκεντερούν, των οικογενειών που ζούσαν στις καρότσες φορτηγών στην Οσμάνιγιε...

Υπάρχουν ευθύνες για τα δάκρυα και τον πόνο όλων αυτών και αμέτρητων άλλων. Και δεν είναι η «μανία» της φύσης. Είναι το αστικό κράτος, που ακόμα και σε αυτές τις στιγμές του θρήνου και της καταστροφής, προτεραιότητά του είναι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και η εξασφάλιση της εξουσίας του κεφαλαίου. Το κράτος αυτό επέτρεψε, για τα κέρδη των κατασκευαστικών, να χτιστούν ολόκληρες πολιτείες με τέτοιο τρόπο που κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα.

Το Στέκι Γειτονιάς του ΤΚΡ στο Ισκεντερούν έγινε κι αυτό Κέντρο Αλληλεγγύης για τους σεισμόπληκτους

Το ίδιο κράτος είναι αυτό που άφησε τον λαό κυριολεκτικά μόνο του τη στιγμή που χρειαζόταν τη διάσωση.

Μία ακόμα μαρτυρία που αποτυπώνει τη «γύμνια» του κράτους είναι αυτή του διασώστη και μέλους του TKP Σεμίχ Σαϊγκίν Σεζέρ, ο οποίος αμέσως μετά τον σεισμό έφυγε από την Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσε, για να βοηθήσει στην πόλη καταγωγής του, το Ισκεντερούν. Την επόμενη μέρα βρέθηκε στη Σαμάνταγ.

Τα λόγια του συμπυκνώνουν την εικόνα που επικράτησε σε πολλές σεισμόπληκτες περιοχές τα πρώτα 24ωρα μετά τον σεισμό:

«Οταν φτάσαμε εκεί είδαμε ότι δεν υπήρχε καμία οργάνωση. Ξαφνικά είχαν σταλεί πολλά είδη ανάγκης και τα φορτηγά έμειναν στον δρόμο, ο οποίος έκλεισε από την κίνηση. Μερικά φορτηγά απλά άφηναν τα πράγματα όπου έβρισκαν, επειδή το κράτος δεν τους είχε δώσει κάποιον προορισμό ώστε να τα αφήσουν.

Εγώ είμαι διασώστης, αλλά επειδή το κράτος δεν είχε στείλει διασώστες στην περιοχή, δεν μπόρεσα να κάνω διάσωση και έτσι βοήθησα στο μοίρασμα των ειδών. Στο Σαμάνταγ υπάρχουν πολλά γκρεμισμένα κτίρια. Ο κόσμος περίμενε έξω από τα κτίρια. Μέσα στα ερείπια άκουγαν τις φωνές των ανθρώπων τους και δεν μπορούσαν να τους φτάσουν...».

Στη συνέχεια μας ανέφερε ότι πολλοί εθελοντές, αλλά και κάτοικοι που ήθελαν να βοηθήσουν, μη γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνουν έβαζαν σε κίνδυνο τη ζωή τους αλλά και τη ζωή αυτών που βρίσκονταν κάτω από τα ερείπια. «Δεν υπάρχει οργάνωση ή κάποια οδηγία, ο λαός προσπαθεί μόνος του να τους βγάλει. Ηταν ένα κοριτσάκι που ο πατέρας του βρισκόταν κάτω από τα ερείπια. Εβλεπε τον πατέρα του, ο οποίος κατέληξε, και το κοριτσάκι περίμενε μπροστά από τη σορό της μητέρας του. Μπροστά του πέρασε ένας γερανός που μπήκε στα ερείπια και ο πατέρας του έμεινε εκεί κάτω.

Κωνσταντινούπολη, στα «μετόπισθεν» της μεγάλης αλυσίδας λαϊκής αλληλεγγύης

Στην Τουρκία υπάρχουν πλέον τουλάχιστον 2,2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι από τα σπίτια τους, οι οποίοι επιβιώνουν σε γενικές γραμμές χωρίς τη συμβολή του αστικού κράτους. Σε παραπήγματα, σκηνές, στα πεζοδρόμια με κουβέρτες, σε αυτοκίνητα και στις καρότσες φορτηγών, όπου μπορεί κανείς να φανταστεί. Μεγάλο μέρος αυτού του λαού κρατιέται ζωντανό, λαμβάνει τα απαραίτητα για την επιβίωσή του, δηλαδή ένδυση, φάρμακα, φαγητό κ.λπ., από μια μεγάλη αλυσίδα αλληλεγγύης που τον ενώνει με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα όλης της χώρας, αλλά και τους λαούς άλλων χωρών, όπως η Ελλάδα.

Καθοριστικός κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι οι τιτάνιες προσπάθειες που καταβάλλουν ακατάπαυστα από την πρώτη στιγμή τα μέλη και οι φίλοι του TKP, αποδεικνύοντας στην πράξη τον αναντικατάστατο ρόλο της οργανωμένης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Εκατοντάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος βρέθηκαν άμεσα στις σεισμόπληκτες περιοχές, ενώ ακόμα περισσότεροι εργάζονται σε όλες τις γωνιές της χώρας για να τροφοδοτείται αυτή η αλυσίδα αλληλεγγύης με όσα έχουν ανάγκη οι σεισμόπληκτοι.

Οι Οργανώσεις του TKP έχουν στήσει Κέντρα Κρίσης και Αλληλεγγύης στην πρώτη γραμμή, όπως αυτό στη γειτονιά Αρμούτλου της Αντιόχειας, που έχουν γίνει σημεία αναφοράς για όσους παραμένουν στην πόλη αλλά και για τα σωστικά συνεργεία. Εκεί λαμβάνουν φαγητό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ρούχα, ακόμα και τεχνικό εξοπλισμό. Ακόμα, έχουν στήσει κέντρα αλληλεγγύης από όπου μοιράζεται βοήθεια σε χιλιάδες λαού.

Στο Ισκεντερούν, για παράδειγμα, είναι το μοναδικό σημείο για χιλιόμετρα όπου παραλαμβάνουν οι σεισμόπληκτοι τα παραπάνω, ενώ μόνο από ένα τέτοιο κέντρο στην Οσμάνιγιε λαμβάνουν πολύτιμη βοήθεια περισσότερες από 1.000 οικογένειες. Ακόμα και από το Κέντρο Κρίσης στην ισοπεδωμένη Αντιόχεια αναχωρούν καθημερινά δεκάδες οχήματα με εφόδια για τα γύρω χωριά.

Τα υλικά αυτά καταφτάνουν από τα Αδανα, όπου το Στέκι Γειτονιάς του TKP, στη γειτονιά Τόρος, έχει μετατραπεί σε κέντρο συντονισμού. Εκεί καταγράφονται οι ανάγκες κάθε σεισμόπληκτης περιοχής, τα φορτία ξεφορτώνονται και ετοιμάζονται νέες αποστολές με οχήματα φορτωμένα με τις ακριβείς καταγεγραμμένες ανάγκες, ώστε κάθε κιβώτιο να φτάσει εκεί όπου υπάρχει η πιο άμεση ανάγκη. Οι Οργανώσεις του ΤΚΡ παραμένουν σε παν-κινητοποίηση και στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας, καλώντας με εξορμήσεις τον λαό να δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη του.

Το πιο σημαντικό όμως κομμάτι της συμβολής των κομμουνιστών είναι ο συντονισμός όλης αυτής της προσπάθειας. Η παράλληλη δουλειά να σταθεί ο λαός με τις δυνάμεις του στα πόδια του. Η δουλειά της οργάνωσής του. Το δίκτυο που μεγαλώνει, με τον λαό που αναλαμβάνει οργανωμένη δράση με πρωτοβουλία των κομμουνιστών, όπως π.χ. στα χωριά έξω από την Αντιόχεια, στις γειτονιές του Ισκεντερούν, όπου στήθηκαν επιτροπές για να αναλάβουν οι κάτοικοι τον δίκαιο διαμοιρασμό της βοήθειας.

Αλλά και για τις επιχειρήσεις διάσωσης. Οπως είπε χαρακτηριστικά ο Ερέν, μέλος του ΤΚΡ από την Αγκυρα, «πολλοί έρχονται από άλλες περιοχές της Τουρκίας για να βοηθήσουν, όμως αρκετοί από αυτούς μπερδεύονται, χάνουν τη συγκέντρωσή τους μετά την πρώτη μέρα. Ομως εμείς είμαστε εδώ, με την ίδια δύναμη που είχαμε την πρώτη μέρα, χάρη στη δύναμη της οργάνωσης. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ένας που είπε "τώρα καταλαβαίνω τη σημασία της οργάνωσης, ακόμα και αν απλά θέλεις να βοηθήσεις άλλους ανθρώπους"».

Ο λαός υποδέχεται αυτήν την πλατιά αλληλεγγύη με δάκρυα στα μάτια. Στην Οσμάνιγιε, για παράδειγμα, μας είπαν: «Το κράτος δεν μας βοηθά, μας βοηθά όμως ο λαός από άλλες πόλεις».

Είναι τέτοια η αναγνώριση της δράσης των κομμουνιστών, που πολλοί απευθύνονται στις Οργανώσεις του ΤΚΡ, ακόμα κι αν δεν είχαν επαφή με αυτές προηγουμένως, για να προσφέρουν βοήθεια.

Οι μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η λειτουργία της αλυσίδας της αλληλεγγύης ξεπερνιούνται με την ενεργή συμμετοχή του λαού. Στα Αδανα, για παράδειγμα, το κρίσιμο ζήτημα της εξασφάλισης αποθηκευτικών χώρων λύθηκε έτσι: Οι αυλές και πυλωτές, τα πάρκινγκ των πολυκατοικιών γύρω από το Στέκι Γειτονιάς του ΤΚΡ έχουν μετατραπεί σε αποθηκευτικούς χώρους. Μάλιστα, ένα ζευγάρι που έφυγε από την πόλη για να μείνει στο χωριό, παρέδωσε τα κλειδιά του σπιτιού του, λέγοντας πως μπορεί να αξιοποιηθεί όπως κριθεί αναγκαίο.

Η δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης είναι τεράστια και δεν γνωρίζει σύνορα. Ο ελληνικός λαός το αποδεικνύει κι αυτός τούτες τις μέρες, καθώς τα πρώτα φορτία με βοήθεια έχουν αρχίσει να φτάνουν στην Τουρκία για τον λαό της, που δοκιμάζεται. Το μήνυμα «Γίνε καλά γρήγορα, γείτονα» αποτυπώνεται σε όλη την Ελλάδα, στα κιβώτια που συγκεντρώνουν τα συνδικάτα και οι φορείς.

Σε αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια, με την οποία γίνεται και ο ελληνικός λαός κρίκος της αλυσίδας της αλληλεγγύης, μπαίνουν μπροστά οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, κινητοποιώντας χιλιάδες μέλη, οπαδούς και φίλους του Κόμματος από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη και στέλνοντας ισχυρό μήνυμα ότι οι δυο λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, έχουν σχέσεις αδελφικές.

Αν υπάρχει ένας διαχωρισμός, είναι αυτός ανάμεσα στην παραπάνω εικόνα και στην «ευκαιρία» που βρήκαν οι αστικές κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Τουρκία, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις, οι πρεσβείες των ΗΠΑ, για να προχωρήσουν τα παζάρια και τις επικίνδυνες διευθετήσεις. Οι χειραψίες που ανταλλάσσουν όλοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με το χέρι που απλώνει ο λαός της Ελλάδας με την αλληλεγγύη του στον λαό της Τουρκίας, για να σταθεί αυτός στα πόδια του.

Απέναντι στα παζάρια και τις διευθετήσεις τους, που στρώνουν το έδαφος για τις επόμενες τραγωδίες για τους λαούς της περιοχής, οι λαοί έχουν τη δύναμη να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Αυτόν της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης, της φιλίας και της συνεργασίας. Ακτίνες φωτός που δείχνουν αυτήν την προοπτική φαίνονται αυτές τις μέρες, και πρέπει να δυναμώσουν μέσα από την ένταση της πάλης ενάντια στο βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, που θάβει κυριολεκτικά και μεταφορικά σε συντρίμμια ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Για την Τουρκία αναχώρησε την Παρασκευή αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, για να εκφράσει την αλληλεγγύη των κομμουνιστών της Ελλάδας και συνολικά του λαού μας στον δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό.

Στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ συμμετέχουν οι Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτής Εύβοιας, Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, και Μπιργκιούλ Μαξούμ, υποψήφια βουλευτής Ξάνθης με το ΚΚΕ.

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ θα έχει διμερείς επαφές με το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, θα επισκεφτεί την Αγκυρα, όπου θα λάβει μέρος σε πολιτική εκδήλωση του ΚΚΤ, και στη συνέχεια θα επισκεφτεί τα Αδανα και άλλες σεισμόπληκτες περιοχές.