Η Κ μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη κοντά στην Αθήνα. Από φτωχή οικογένεια, δεν κατάφερε να περάσει σε πανεπιστήμιο, αλλά έπειτα από τρελό ψάξιμο δούλεψε γραμματέας με «μπλοκάκι» σε ΤΕΙ. Της άρεσε η Αθήνα και στα 25 της βρέθηκε άνεργη, αφού η θέση της καταργήθηκε. Δεν ήθελε να γυρίσει πίσω και έμενε με τον αδερφό της σε μια γκαρσονιέρα στα Πατήσια. 250 ευρώ ενοίκιο και άγχος. Εστειλε παντού βιογραφικά. Σε μια αλυσίδα φούρνων την δέχτηκαν. Η δουλειά ήταν πραγματικά σκληρή. Η σύμβαση ήταν για 8ωρη απασχόληση με βασικό μισθό. Τελικά έφτασε να δουλεύει 11 ώρες χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες. Απαγορευόταν η πρόσβαση στην τουαλέτα και μάθαινε τις βάρδιές της την προηγούμενη μέρα, με συνέπεια να μην μπορεί να κάνει κάτι άλλο στη ζωή της, αφού δεν υπήρχε κανονικότητα. Φυσικά είχε κρυφτεί πολλές φορές όταν ερχόταν η Επιθεώρηση Εργασίας.
Το πιο σκληρό που θυμάται ήταν οι προϊστάμενοι. Για 50 ευρώ παραπάνω ούρλιαζαν όλη τη μέρα στους υπαλλήλους. Ορθοστασία, αγένεια και παράνοια.
Ομως έπρεπε να δουλέψει. Γιατί ο αδερφός της ήταν φαντάρος και τον ζούσε μόνη της.
Μην τα πολυλογώ, μια μέρα δεν παρέδωσε το κινητό της όπως έλεγε ο κανονισμός. Ηταν ο πατέρας της στο νοσοκομείο και ανησυχούσε. Την έπιασαν από τις κάμερες να το κοιτάζει. Και την έδιωξαν ύστερα από δύο μέρες. Ψάχνει δουλειά ακόμη και παίρνει μειωμένο επίδομα ανεργίας, γιατί το αφεντικό τής έβαζε λιγότερα ένσημα.
Μια απορία έχω μόνο. Ποιο κόμμα, ποιος πολιτικός νοιάζεται για την Κ; Ψήφισε η Κ; Γι' αυτήν δάκρυσαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι εκείνη τη νύχτα με τη διαφορά στο 10%; Γι' αυτήν θα νοιαστούν οι νικητές;
Και ναι, αν σας φαίνεται ουτοπία το να βρει μια ανθρώπινη δουλειά χωρίς να τη διαλύουν τα αφεντικά της, χωρίς να την κλέβουν και να την εξευτελίζουν, τότε ψηφίστε τα κόμματα που τσακώνονται στα κανάλια, αλλά συμφωνούν τελικά μεταξύ τους. Υπάρχουμε πολλοί ανένταχτοι αριστεροί που θα στηρίξουμε ΚΚΕ, γιατί ακριβώς το ΚΚΕ υπερασπίζεται την Κ...
* Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Τα Νέα», 3/6/2019.
Σε ξένο αχυρώνα...
Τη γνωστή λαϊκή ρήση «δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα» θυμίζει η χτεσινή αντιπαράθεση για τα ζητήματα της Παιδείας, μεταξύ του πρώην υπουργού Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Φίλη και της Ντόρας Μπακογιάννη από τη ΝΔ.
Εκεί ο Ν. Φίλης υπενθύμισε τις απόψεις που είχε διατυπώσει ο Παύλος Μπακογιάννης σε άρθρο του το 1976, όπου είχε ταχθεί υπέρ της κατάργησης της ιδιωτικής Εκπαίδευσης, θέση με την οποία η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωσε ότι πάντα διαφωνούσε. Και η «Αυγή», στην ηλεκτρονική της έκδοση, που έσπευσε να καλύψει το ρεπορτάζ, σχολιάζει ότι «αυτό δείχνει την απόσταση που έχει πλέον η ακραία νεοφιλελεύθερη ΝΔ από παλιότερες δημοκρατικές φιλελεύθερες απόψεις και θέσεις»... Και ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, τέσσερα χρόνια τώρα που κυβερνά, μια χαρά τα πήγαινε με τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια. Ασε που στέλνουν τώρα στα φροντιστήρια ακόμα μεγαλύτερη πελατεία με τον νόμο που ψήφισαν για το Λύκειο και την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Και επιπλέον διατήρησαν και αύξησαν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, καθώς και στο Ανοιχτό και το Διεθνές Πανεπιστήμιο, ενώ είναι ενεργό και το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει δίδακτρα και σε προπτυχιακά προγράμματα για ξένους φοιτητές. Με άλλα λόγια, η κατάργηση της ιδιωτικής Εκπαίδευσης δεν ήταν ποτέ θέση, και δεν είναι ούτε τώρα, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε της ΝΔ.
Το μόνο που κατάφερε ο Ν. Φίλης υπενθυμίζοντας τον Π. Μπακογιάννη και τις θέσεις της τάχα «παλιάς καλής ΝΔ» για την Παιδεία, ήταν να δώσει πάτημα στην Ντόρα Μπακογιάννη να μιλήσει ακόμα μια φορά για τις αντιδραστικές θέσεις της ΝΔ για την κατάργηση του ασύλου, κάνοντας τον Ν. Φίλη να παραδεχτεί ότι αυτό που εφαρμόζεται σήμερα για το άσυλο δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτά που προέβλεπε ο νόμος - πλαίσιο της Μ. Γιαννάκου. Γιατί αυτούς τους νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην Παιδεία τούς διατήρησε αλώβητους ο ΣΥΡΙΖΑ, εμπλουτίζοντάς τους και εντείνοντας τις αναδιαρθρώσεις που απαιτεί το κεφάλαιο στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Γ. Σ.
Με αφορμή την κοκορομαχία που στήθηκε προεκλογικά, ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που ο ένας εφαρμόζει την αντιλαϊκή πολιτική του άλλου και στον τομέα της Υγείας, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια ιδιαίτερη πλευρά της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στα νοσοκομεία, εξαιτίας ακριβώς αυτής της βάρβαρης πολιτικής.
Το θέμα μας αφορά τις νοσοκομειακές λοιμώξεις, που στη χώρα μας έχουν πολύ υψηλή νοσηρότητα που φτάνει στα ελληνικά κρατικά νοσοκομεία το 11%. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ασθενής που θα μπει σε ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο για να θεραπευτεί από τη νόσο του, έχει 11% πιθανότητα να νοσήσει και από νοσοκομειακή λοίμωξη! Επίσης, στη χώρα μας, λόγω της άσκοπης χορήγησης γ' γενεάς - προωθημένων αντιβιοτικών στους ασθενείς των νοσοκομείων, έχουν επικρατήσει τα ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά στελέχη μικροβίων (killers). Επομένως, αν ένας νοσηλευόμενος πάθει νοσοκομειακή λοίμωξη που οφείλεται σε αυτά τα μικρόβια, κινδυνεύει ακόμα και η ζωή του. Για παράδειγμα, η συχνότητα θανάτου (θνητότητα) της νοσοκομειακής πνευμονίας ή της νοσοκομειακής βακτηριαιμίας (μόλυνση του αίματος) μπορεί να ξεπεράσει το 20%. Δηλαδή, από τους 100 νοσηλευόμενους στο νοσοκομείο, που θα προσβληθούν από νοσοκομειακή βακτηριαιμία, οι 20 δυστυχώς θα πεθάνουν!
Η μετάδοση της νοσοκομειακής λοίμωξης «από ασθενή σε ασθενή» γίνεται μέσω των μολυσμένων χεριών του ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού. Κάθε γιατρός ή νοσηλευτής, πριν αγγίξει για να εξετάσει κάποιον ασθενή, πρέπει να πλύνει τα χέρια του με κάποιο αντισηπτικό διάλυμα και να τα ξεπλύνει πριν να αγγίξει για να εξετάσει τον επόμενο ασθενή. Για να τηρήσει όμως αυτόν τον απλό κανόνα, που σώζει ζωές, θα πρέπει να υπάρχει επάρκεια αντισηπτικού διαλύματος στο νοσοκομείο. Απαιτείται δηλαδή να υπάρχει κρεμασμένος ένας διανεμητής (dispenser) στο κρεβάτι κάθε ασθενή, σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Αραγε, όσοι από εσάς αρρωστήσατε ή επισκεφθήκατε γνωστό ή συγγενή σας σε κρατικό ελληνικό νοσοκομείο, έχετε δει να υπάρχει στο κρεβάτι του ασθενή φιάλη που να περιέχει τέτοιο αντισηπτικό για το πλύσιμο των χεριών γιατρών και νοσηλευτών (πλην του ΚΑΤ);
Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις ήταν γνωστές και αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά από το 1847, όταν ο νεαρός γυναικολόγος γιατρός Ignaz Semmelweis ανάγκασε τους γιατρούς και τους φοιτητές Ιατρικής να πλένουν τα χέρια τους με ένα χλωριούχο αντισηπτικό διάλυμα πριν να εξετάσουν τις επίτοκες μητέρες. Ετσι μειώθηκαν δραματικά οι θάνατοι των επίτοκων μητέρων, επιβλέποντας φυσικά ο ίδιος το σωστό πλύσιμο των χεριών τους. Αργότερα (το 1850) η Βρετανίδα νοσηλεύτρια Florence Nightingale (η γνωστή και ως «η κυρία με το λυχνάρι») έσωσε πολλούς τραυματίες στρατιώτες στον πόλεμο της Κριμαίας, μόνο με την εφαρμογή απλών κανόνων υγιεινής (καθαριότητα, αερισμός των θαλάμων) και κανόνων «αντισηψίας» των τραυμάτων τους, την εφαρμογή των οποίων φυσικά επέβλεψε η ίδια.
Είναι φανερό, επομένως, ότι ακόμα και τα πιο απλά μέτρα, που θα μπορούσαν να περιορίσουν το πρόβλημα και να σώσουν ζωές, δεν έχουν θέση στα δημόσια νοσοκομεία, προφανώς λόγω κόστους, παρά το γεγονός ότι η πρόληψη των νοσοκομειακών λοιμώξεων (όπως και όλων των άλλων λοιμωδών κολλητικών ή χρόνιων νοσημάτων) αναγνωρίζεται από όλους ως ανθρωπιστικότερη και αποτελεσματικότερη. Στο εμπορευματοποιημένο όμως σύστημα της Υγείας, που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά στοιχεία και στη λογική «κόστους - οφέλους», η πρόληψη θα προτιμηθεί μόνο εάν αποδειχθεί φτηνότερη της θεραπείας της νόσου! Και βέβαια, ούτε λόγος για άλλα, «ακριβότερα» μέτρα προστασίας, περιορισμού και αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού προβλήματος...
Μπροστά στις εθνικές εκλογές, τα ζητήματα της Υγείας και η αντιλαϊκή πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες και βάζει σε κίνδυνο ακόμα και ανθρώπινες ζωές, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη επιλογή που την επόμενη μέρα μπορεί να κάνει την πραγματική διαφορά.
Ευαγγελία Ηλ. ΞΗΡΟΥΧΑΚΗ
Συνταξιούχος Αν. ΚαθηγήτριαΥγιεινής και Επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ
Feeds
