Το θέμα μας αφορά τις νοσοκομειακές λοιμώξεις, που στη χώρα μας έχουν πολύ υψηλή νοσηρότητα που φτάνει στα ελληνικά κρατικά νοσοκομεία το 11%. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ασθενής που θα μπει σε ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο για να θεραπευτεί από τη νόσο του, έχει 11% πιθανότητα να νοσήσει και από νοσοκομειακή λοίμωξη! Επίσης, στη χώρα μας, λόγω της άσκοπης χορήγησης γ' γενεάς - προωθημένων αντιβιοτικών στους ασθενείς των νοσοκομείων, έχουν επικρατήσει τα ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά στελέχη μικροβίων (killers). Επομένως, αν ένας νοσηλευόμενος πάθει νοσοκομειακή λοίμωξη που οφείλεται σε αυτά τα μικρόβια, κινδυνεύει ακόμα και η ζωή του. Για παράδειγμα, η συχνότητα θανάτου (θνητότητα) της νοσοκομειακής πνευμονίας ή της νοσοκομειακής βακτηριαιμίας (μόλυνση του αίματος) μπορεί να ξεπεράσει το 20%. Δηλαδή, από τους 100 νοσηλευόμενους στο νοσοκομείο, που θα προσβληθούν από νοσοκομειακή βακτηριαιμία, οι 20 δυστυχώς θα πεθάνουν!
Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις ήταν γνωστές και αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά από το 1847, όταν ο νεαρός γυναικολόγος γιατρός Ignaz Semmelweis ανάγκασε τους γιατρούς και τους φοιτητές Ιατρικής να πλένουν τα χέρια τους με ένα χλωριούχο αντισηπτικό διάλυμα πριν να εξετάσουν τις επίτοκες μητέρες. Ετσι μειώθηκαν δραματικά οι θάνατοι των επίτοκων μητέρων, επιβλέποντας φυσικά ο ίδιος το σωστό πλύσιμο των χεριών τους. Αργότερα (το 1850) η Βρετανίδα νοσηλεύτρια Florence Nightingale (η γνωστή και ως «η κυρία με το λυχνάρι») έσωσε πολλούς τραυματίες στρατιώτες στον πόλεμο της Κριμαίας, μόνο με την εφαρμογή απλών κανόνων υγιεινής (καθαριότητα, αερισμός των θαλάμων) και κανόνων «αντισηψίας» των τραυμάτων τους, την εφαρμογή των οποίων φυσικά επέβλεψε η ίδια.
Μπροστά στις εθνικές εκλογές, τα ζητήματα της Υγείας και η αντιλαϊκή πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες και βάζει σε κίνδυνο ακόμα και ανθρώπινες ζωές, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη επιλογή που την επόμενη μέρα μπορεί να κάνει την πραγματική διαφορά.