Μία εγκύκλιος της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων που δημοσιοποιήθηκε προχτές, ήρθε να εξηγήσει τι εννοεί η κυβέρνηση όταν λέει πως οι επιπτώσεις του μνημονίου θα αντιμετωπιστούν με «ισοδύναμα» μέτρα. Η εγκύκλιος αφορά στο ακατάσχετο των τραπεζικών λογαριασμών. Εκεί, λοιπόν, που ίσχυε το όριο των 1.500 ευρώ που δεν μπορούσαν να κατασχεθούν ούτε από την Εφορία ούτε από μία τράπεζα, τώρα το όριο κατεβαίνει στα 1.000 ευρώ. Θεωρητικά, καθένας που χρωστά στην Εφορία ή την τράπεζα, δεν μπορεί να έχει πάνω από 1.000 ευρώ στον τραπεζικό του λογαριασμό, καθώς η κατάσχεση θα γίνεται αυτόματα. Θεωρητικά, γιατί η εγκύκλιος για τις κατασχέσεις αφορά μισθωτούς και συνταξιούχους. Για τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, που ο νόμος προβλέπει κατασχέσεις όταν έχουν χρέη πάνω από 70.000 ευρώ στην Εφορία, δεν ισχύει το αυτοματοποιημένο σύστημα κατάσχεσης. Κι αυτή δεν είναι η μόνη ρύθμιση με την οποία η κυβέρνηση κάνει καθαρό ποιας τάξης τα συμφέροντα ήρθε να υπηρετήσει.

Στην πρόσφατη εμφάνισή του στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, δεν έθεσε μόνο την ανάγκη να ανοίξει συζήτηση για το δημόσιο χρέος, γεγονός που τα αστικά ΜΜΕ άρπαξαν ως ευκαιρία για να πουν πάλι το παραμύθι του καλού (σ.σ. Γάλλου) και του κακού (σ.σ. Γερμανού) ιμπεριαλιστή. Προχώρησε και σε ζητήματα «διακυβέρνησης» της ΕΕ, προτάσσοντας την ανάγκη μεγαλύτερης «σύγκλισης» στη λήψη αποφάσεων και τη διαμόρφωση πολιτικών. Η στάση της γαλλικής αστικής τάξης - ή τουλάχιστον του κυρίαρχου τμήματός της - στηρίζεται και από τις ΗΠΑ, για την προώθηση των δικών της σχεδίων, που θέλουν την ΕΕ, αλλά με τη Γερμανία να έχει «ψαλιδιστεί». Ο Ολάντ είπε συγκεκριμένα, αναφερόμενος στην ΕΕ: «Είμαι πεπεισμένος ότι, αν δεν πάμε πιο πέρα, όχι μόνο θα σταματήσουμε αλλά και θα έχουμε οπισθοχώρηση. Κι αυτό θα είναι το τέλος του ευρωπαϊκού προγράμματος (οράματος). Και γι' αυτό το λόγο είναι που προτείνω η οικονομική και νομισματική Ενωση (...) να μπορέσει να εδραιωθεί και να ενισχυθεί. Να εδραιωθεί και να ενισχυθεί για να υπάρξει πολιτικός συντονισμός, για να ευνοήσουμε τη σύγκλιση, για να ενεργοποιηθεί η δημοσιονομική εναρμόνιση, για να αγωνιστούμε ενάντια στο φορολογικό και κοινωνικό "ντάμπινγκ", για να επενδύσουμε καταρχήν σ' αυτό το ίδιο που αναπτύσσουμε με το σχέδιο Γιούνκερ...».

Η Γαλλία, εδώ και μήνες, διαμήνυε ότι θα λάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να συζητηθούν προτάσεις «ενίσχυσης» της ΕΕ ως ενιαίο κέντρο αποφάσεων, επαναφέροντας ακόμα και προτάσεις για κοινό προϋπολογισμό. Πρόκειται για μια συζήτηση που ανατροφοδοτούν στην ΕΕ εκείνες οι δυνάμεις που, ειδικά μετά την κρίση, βλέπουν την απόσταση που τις χωρίζει από τα ισχυρότερα μονοπώλια (όπως τα γερμανικά) να μεγαλώνει και ψάχνουν τρόπους λειτουργίας της λυκοσυμμαχίας, με τρόπο που θα ευνοεί περισσότερο τη δική τους θέση (σε αυτό τον ανταγωνισμό παρεμβαίνουν και οι ΗΠΑ). Επί της ουσίας, στη συζήτηση περί «εδραίωσης» της Ευρωζώνης εντάσσονται και οι προσπάθειες για «δικαιότερη» μοιρασιά της χασούρας από την κρίση, όπως και για βαθύτερη συμβολή στη στήριξη συνολικά των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Κάτι που σημαίνει π.χ. η γερμανική αστική τάξη να βάλει το χέρι στην τσέπη για να μοιραστεί τα κλοπιμαία της με ανταγωνιστές της, σε μια περίοδο που η ίδια θα προτιμούσε (από μια άποψη) να τους βλέπει να αποδυναμώνονται, εποφθαλμιώντας τα δικά τους μερίδια στην αγορά.

Ολη αυτή η συζήτηση θα ενταθεί το επόμενο διάστημα. Οι αναφορές του Ολάντ αυτό επιβεβαιώνουν. Οσο κι αν κάποιοι θέλησαν να εμφανίσουν την κοινή παρουσία Ολάντ - Μέρκελ στο Ευρωκοινοβούλιο ως «επίδειξη ενότητας», οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ούτε εξαλείφονται, ούτε και παύουν να γεννούν θανάσιμες παγίδες για τους λαούς.

Τον κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του στη Βολιβία από πράκτορες της CIA, τολμάνε και πιάνουν στη γραφίδα τους τα ναζιστοειδή, με ανάρτηση στην ιστοσελίδα τους. Είναι ολοφάνερο, μόνο αρρωστημένοι εγκέφαλοι σαν και τους δικούς τους θα μπορούσαν να επικαλεστούν, για να δικαιολογήσουν τις βρωμιές τους, τον ηρωικό αντάρτη Τσε, που πολέμησε το σύστημα που υπερασπίζονται, μέχρι την τελευταία του ανάσα... Για ακόμη μια φορά προσπαθούν να σπιλώσουν τη μεγάλη συνεισφορά του.