Στην πρόσφατη εμφάνισή του στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, δεν έθεσε μόνο την ανάγκη να ανοίξει συζήτηση για το δημόσιο χρέος, γεγονός που τα αστικά ΜΜΕ άρπαξαν ως ευκαιρία για να πουν πάλι το παραμύθι του καλού (σ.σ. Γάλλου) και του κακού (σ.σ. Γερμανού) ιμπεριαλιστή. Προχώρησε και σε ζητήματα «διακυβέρνησης» της ΕΕ, προτάσσοντας την ανάγκη μεγαλύτερης «σύγκλισης» στη λήψη αποφάσεων και τη διαμόρφωση πολιτικών. Η στάση της γαλλικής αστικής τάξης - ή τουλάχιστον του κυρίαρχου τμήματός της - στηρίζεται και από τις ΗΠΑ, για την προώθηση των δικών της σχεδίων, που θέλουν την ΕΕ, αλλά με τη Γερμανία να έχει «ψαλιδιστεί». Ο Ολάντ είπε συγκεκριμένα, αναφερόμενος στην ΕΕ: «Είμαι πεπεισμένος ότι, αν δεν πάμε πιο πέρα, όχι μόνο θα σταματήσουμε αλλά και θα έχουμε οπισθοχώρηση. Κι αυτό θα είναι το τέλος του ευρωπαϊκού προγράμματος (οράματος). Και γι' αυτό το λόγο είναι που προτείνω η οικονομική και νομισματική Ενωση (...) να μπορέσει να εδραιωθεί και να ενισχυθεί. Να εδραιωθεί και να ενισχυθεί για να υπάρξει πολιτικός συντονισμός, για να ευνοήσουμε τη σύγκλιση, για να ενεργοποιηθεί η δημοσιονομική εναρμόνιση, για να αγωνιστούμε ενάντια στο φορολογικό και κοινωνικό "ντάμπινγκ", για να επενδύσουμε καταρχήν σ' αυτό το ίδιο που αναπτύσσουμε με το σχέδιο Γιούνκερ...».