Κάτι από το ρεαλισμό του... πόκεμον, του παιχνιδιού εικονικής πραγματικότητας που κάνει θραύση αυτές τις μέρες, επιστράτευσε ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ για να πείσει τους εργαζόμενους ότι ρεαλισμός είναι η υποταγή στις απαιτήσεις των καπιταλιστών που η κυβέρνησή του υπηρετεί. «Ο στόχος» είπε «είναι ανταγωνιστική οικονομία και δίκαιη κοινωνία. Να κρατήσουμε τους νέους στην χώρα. Σε 5 χρόνια, στα 200 χρόνια από την επανάσταση, θα στεκόμαστε στα πόδια μας. Με κανονικότητα, χαμηλή ανεργία, αισιοδοξία για το μέλλον». Ισως πάλι να είμαστε και υπερβολικοί. Τέτοια πλάσματα της φαντασίας όπως η «διασταύρωση» καπιταλιστικής ανάπτυξης και λαϊκών δικαιωμάτων, ούτε στο πόκεμον δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα.

«Ισως τα μέτρα στη Νίκαια δεν ήταν ισάξια των μέτρων που πάρθηκαν στο Παρίσι» ήταν από τις πρώτες επισημάνσεις αστών αναλυτών, ελάχιστες ώρες μετά το νέο μακελειό. Εκφράζοντας απογοήτευση για τα «αντιτρομοκρατικά» μέτρα που η γαλλική κυβέρνηση είχε πάρει από το Γενάρη του 2015 (και την επίθεση στο «Σαρλί Εμπντό»), έτρεξαν να επισημάνουν πως «όταν δέχεσαι επίθεση από έναν στρατό που δεν φοβάται να πεθάνει, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης την εννοείς». Φαίνεται πως ορισμένοι θεωρούν «λίγο» το να γεμίζουν οι πόλεις της Γαλλίας με πάνοπλους στρατιώτες, να απαγορεύονται διαδηλώσεις και απεργίες, να ενισχύονται οι προληπτικές συλλήψεις. Αλλά και να δυναμώνουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Μέση Ανατολή, να διακηρύσσεται η «ετοιμότητα» των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για υπεράσπιση της «ασφάλειας» με «κάθε μέσο».

Αυτά τα αντανακλαστικά των αστών είναι «σημάδια» που ακόμα περισσότερο πυκνώνουν τα ερωτήματα για τις «τρομοκρατικές επιθέσεις» όπως η προχτεσινή. Μεγαλώνουν την ανησυχία για το τι θα ξεφουρνίσουν τα επιτελεία των ιμπεριαλιστών τις επόμενες μέρες, των ίδιων που πρώτα γεμίζουν τον πλανήτη οργανώσεις όπως το «Ισλαμικό Κράτος» και η «Αλ Κάιντα» και μετά τους κηρύσσουν τον πόλεμο!

«Χτίζω κλίμα εμπιστοσύνης. Θέλω να γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι ότι μπορούν να με εμπιστευτούν», δήλωσε στη «Ντόιτσε Βέλε» τη βδομάδα που πέρασε ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκης, δηλώνοντας έτοιμος και «διαθέσιμος» για όταν οι καπιταλιστές αποφασίσουν να ποντάρουν στο δικό του «άλογο» για να διαχειριστεί από κυβερνητικές θέσεις τα συμφέροντά τους.

Και πώς τη χτίζει την εμπιστοσύνη; Διαλαλώντας ότι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις λαϊκές διαμαρτυρίες αφού «έχω αποδείξει ότι δεν φοβάμαι το πολιτικό κόστος», κι ότι εκείνος και το κόμμα του την... πιστεύουν την αντιλαϊκή πολιτική, αφού όπως είπε «εμείς ψηφίσαμε ένα πλαίσιο, το οποίο συμπεριλαμβάνει διαρθρωτικές αλλαγές που υποστηρίζουμε όχι γιατί είναι στο μνημόνιο, όχι γιατί μας τις επέβαλαν οι Γερμανοί ή οι Βρυξέλλες, αλλά γιατί είναι σωστές για τη χώρα. Αυτή είναι η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ».

Βέβαια κι ο ΣΥΡΙΖΑ που - για λαϊκή κατανάλωση - καμώνεται ότι εφαρμόζει με βαριά καρδιά την αντιλαϊκή πολιτική, και... αναγκάζεται «λόγω αρνητικών συσχετισμών», μια χαρά τις προχωράει τις απαιτήσεις των καπιταλιστών. Αρα, μηδέν στο πηλίκο των κυβερνητικών διαχειριστών της βαρβαρότητας...