Οχι «σπίτι μου» αλλά ούτε ...«αποθήκη μου» δεν θα μπορούσε να λέγεται το σχετικό πρόγραμμα που πανηγυρικά ενεργοποίησε η κυβέρνηση, κρίνοντας από την απογοήτευση που δοκιμάζουν ακόμα και όσοι εργαζόμενοι παίρνουν τελικά τη «σφραγίδα» του δικαιούχου. Η ίδια η λειτουργία της αγοράς έχει κάνει το «θαύμα» της, σμπαραλιάζοντας τις όποιες προβλέψεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι στιγμής, μόλις το 10% όσων πληρούν τα κριτήρια και μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα έχουν βρει ακίνητο που να πληροί τις προδιαγραφές, αλλά να είναι και σχετικά κατοικήσιμο. Με τις τιμές των ακινήτων να είναι εξωφρενικές και με δεκάδες συνοικίες να αποκλείονται εξαρχής, όσα ακίνητα απομένουν είναι κατά μέσο όρο 30 - 40 ετών, και για να είναι ...αγοράσιμα με τα χρήματα που δικαιολογεί το πρόγραμμα, απαιτούνται πολλές χιλιάδες ευρώ ώστε να συμμαζευτούν. Κοντά στα παραπάνω προστίθενται και νέα «καπέλα» στις τιμές ακινήτων, αφού το «αόρατο χέρι» της αγοράς ενεργοποιείται ξανά από το ρευστό που μυρίστηκε λόγω του προγράμματος. Και μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για χρήματα που προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων, που τώρα «ξαφρίζονται» και χαρίζονται ως επιδοτήσεις στις τράπεζες για να δώσουν δάνεια με μικρότερο ρίσκο. Στον «κουβά» λοιπόν οδηγούνται για άλλη μια φορά οι προσδοκίες χιλιάδων νέων να στεγάσουν τα όνειρα και την οικογένειά τους σε ένα δικό τους σπίτι, επιβεβαιώνοντας ότι οι ...λύσεις που «πουλάνε» όλα τα κόμματα στο πλαίσιο της «αγοράς», των «δημοσιονομικών αντοχών» και της στέγης - εμπόρευμα, είναι μόνο για να εξασφαλίζουν νέους πελάτες και «ζεστό» κρατικό χρήμα στις τράπεζες.

Το γεγονός ότι το πρόγραμμα της «επόμενης μέρας», όποια κι αν είναι η σύνθεση της κυβέρνησης, περιλαμβάνει και τις επικίνδυνες διευθετήσεις με ΝΑΤΟική σφραγίδα στα Ελληνοτουρκικά, επιβεβαιώνεται από κάθε σχετική τοποθέτηση των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μία έχουμε τις επαφές της κυβέρνησης και τη συζήτηση που τροφοδοτεί διαρκώς για τον καθορισμό των «θαλασσίων ζωνών». Και από την άλλη τις αναφορές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις «Πρέσπες του Αιγαίου», περιγράφοντας την ετοιμότητά τους να φέρουν σε πέρας άλλη μια ΝΑΤΟική αποστολή. Μάλιστα, χτες, ο Αλ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης είναι ανοιχτό, αφού όμως πρώτα διευθετηθούν η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ. Το ...ερώτημα που ο ίδιος έθεσε, δεν είναι ποια κυβέρνηση θα διαχειριστεί το ζήτημα στην Ελλάδα, αλλά ποιος θα εκλεγεί στην Τουρκία. «Νυν υπέρ πάντων» λοιπόν ΝΑΤΟική συνοχή, με τίμημα το στρίμωγμα του λαού στη μέγγενη των επικίνδυνων παζαριών για ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στην περιοχή. Κι αν προεκλογικά μαρτυράνε δίχως πίεση πού το πάνε, ας αναλογιστεί ο λαός τι σκοπεύουν να κάνουν μετά τις εκλογές. Η γνήσια λαϊκή ανησυχία γύρω από αυτά τα ζητήματα δεν μπορεί παρά να συναντηθεί και στην κάλπη με τις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ ενάντια στις ΝΑΤΟικής κοπής διευθετήσεις, που ρίχνουν περισσότερο λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών και του πολέμου.

Πενήντα πέντε δήμους αριθμεί η Περιφέρεια Αττικής, που και στατιστικά να το πάρει κανείς, δύσκολα μπορούν να συμπέσουν οι συγκεντρώσεις δύο κομμάτων στον ίδιο δήμο την ίδια μέρα. Αρκεί να μην είσαι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί εκεί το θέμα αλλάζει. Για παράδειγμα, εδώ και πολλές μέρες το ΚΚΕ έχει ανακοινώσει συγκέντρωση με τον Δ. Κουτσούμπα στο Αιγάλεω. Η αναγγελία της συγκέντρωσης γράφεται καθημερινά στον «Ριζοσπάστη» και στον «902», έχει δημοσιοποιηθεί από τα ΜΜΕ, υλικό μοιράζεται στην περιοχή. Πώς δικαιολογείται επομένως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε κι αυτός συγκέντρωση στο Αιγάλεω την ίδια μέρα και την ίδια περίπου ώρα; Αν πουν δεν ήξεραν, θα γελάνε και οι πέτρες. Σκόπιμα οι παρακολουθητές της προεκλογικής δραστηριότητας του ΚΚΕ όρισαν την ίδια μέρα συγκέντρωση στο Αιγάλεω, προδίδοντας το άγχος τους για τον κόσμο που τους γυρνάει την πλάτη και προσεγγίζει το ΚΚΕ. Αν νομίζουν ότι με τέτοιες αστειότητες θα τους αποτρέψουν, είναι βαθιά γελασμένοι. Θα το διαπιστώσουν και «ιδίοις όμμασι» αύριο Σάββατο, μιας και θα βρίσκονται στην περιοχή...