Πραγματική ανησυχία για τη σημερινή εικόνα του πολιτικού συστήματος έχουν μόνο η αστική τάξη και τα επιτελεία της, που προσπαθούν από τη μια να διαμορφώσουν έναν ικανό υποδοχέα της λαϊκής δυσαρέσκειας, για να παίζει ρόλο αμορτισέρ, και ταυτόχρονα «καίγονται» να υπάρξει μια κυβερνητική εναλλακτική, για να συνεχίζεται απρόσκοπτα το «φύγε εσύ - έλα εσύ» των μηχανοδηγών, ενώ το τρένο και οι ράγες θα παραμένουν τα ίδια. Την ανησυχία τους λοιπόν αυτή ο λαός πρέπει να τη μεγαλώσει και να μπλοκάρει με την οργανωμένη πάλη του κάθε προσπάθεια χειραγώγησης και ενσωμάτωσης σε νέες αυταπάτες και αδιέξοδα. Η μεγαλύτερη συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι η καλύτερη εγγύηση πως με τα τερτίπια τους δεν θα καταφέρουν να εμποδίσουν την παραπέρα ισχυροποίηση του ρεύματος αμφισβήτησης αυτής της άθλιας πολιτικής, που όλοι μαζί υπηρετούν.

Πώς αλλάζουν οι καιροί... Ούτε δέκα χρόνια δεν πέρασαν απ' όταν ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας μιλούσε «μετά βδελυγμίας» περί «Ολαντρέου», ως παράδειγμα προς αποφυγή. Χτες και προχτές, όμως, από το «ινστιτούτο Τσίπρα» παρήλαυναν καταχειροκροτούμενοι και ο πρώην Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ και ο πρώην πρωθυπουργός Παπανδρέου, που έλεγε μάλιστα ότι το σημερινό «προοδευτικό μέτωπο στη Γαλλία είναι πρότυπο για όλους μας». Τι επιβεβαιώνουν αλήθεια όλα αυτά, πέρα απ' την απύθμενη υποκρισία και το ψέμα, που πηγαίνουν έτσι κι αλλιώς χέρι χέρι με τη σοσιαλδημοκρατία; Πρώτον, ότι ποτέ και πουθενά οι δυνάμεις αυτές δεν μπήκαν εμπόδιο ούτε στην αντιλαϊκή πολιτική, στην εφαρμογή της οποίας πρωτοστάτησαν, ούτε βέβαια στην ακροδεξιά, με την οποία είτε συγκυβέρνησαν είτε της άνοιξαν τον δρόμο. Δεύτερον, ότι όσες μάσκες κι αν επιστρατεύουν κάθε φορά, είτε «αντιμνημονιακές», είτε «αντιακροδεξιές», παντού και πάντοτε οι «ράγες» τους είναι καρφωμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Γι' αυτό, όσο λίφτινγκ κι αν κάνουν στη σάπια σοσιαλδημοκρατία, δεν «ισιώνει» με τίποτα, αφού μόνο χειρότερο γίνεται το σάπιο σύστημα που όλοι αυτοί υπηρετούν. Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από την ξινισμένη σούπα που του σερβίρουν. Αντίθετα, έχει σήμερα πολύ περισσότερη πείρα και καθόλου χρόνο για άλλες απογοητεύσεις. Στο χέρι του είναι να ανοίξει δρόμο ελπίδας, παλεύοντας μαζί με το ΚΚΕ.

«Θα είναι μια χρονιά - ορόσημο για τον τουρισμό και η φετινή», είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης στο πλαίσιο της συνέλευσης του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, και στη συνέχεια ψέλλισε τα γνωστά περί «βιώσιμης» και «πιο δίκαιης» τουριστικής ανάπτυξης. Ολα αυτά βέβαια για τον λαό δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα, τώρα που το καλοκαίρι έφτασε και ξεπροβάλλει για άλλη μια φορά το «τουριστικό θαύμα». Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι δηλώνουν «συγκρατημένα αισιόδοξοι» για νέα ρεκόρ το 2024, σε σύγκριση με τα 20,6 δισ. ευρώ έσοδα το 2023. Η άλλη όψη όμως αφορά τους εργαζόμενους που δουλεύουν στον κλάδο, μόνιμα ή σεζόν, με τσακισμένα δικαιώματα και με την εντατικοποίηση να χτυπάει «κόκκινο», ενώ φέτος προστίθεται και η ανασφάλεια από το «κανόνι» του ομίλου FTI. Οσο για τις λαϊκές οικογένειες, δεν μπορούν να πάνε ούτε λίγες μέρες διακοπές σε κάποιο νησί, αφού τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια κοστίζουν όσο ένας μισθός και αυξήθηκαν ξανά μέσα στη χρονιά, έως και 40%. Αυτά και άλλα πολλά προμηνύουν μια «χρονιά - ορόσημο» για το κεφάλαιο και πάνω απ' όλα ...«βιώσιμη» για τα κέρδη του.