Πραγματική ανησυχία για τη σημερινή εικόνα του πολιτικού συστήματος έχουν μόνο η αστική τάξη και τα επιτελεία της, που προσπαθούν από τη μια να διαμορφώσουν έναν ικανό υποδοχέα της λαϊκής δυσαρέσκειας, για να παίζει ρόλο αμορτισέρ, και ταυτόχρονα «καίγονται» να υπάρξει μια κυβερνητική εναλλακτική, για να συνεχίζεται απρόσκοπτα το «φύγε εσύ - έλα εσύ» των μηχανοδηγών, ενώ το τρένο και οι ράγες θα παραμένουν τα ίδια. Την ανησυχία τους λοιπόν αυτή ο λαός πρέπει να τη μεγαλώσει και να μπλοκάρει με την οργανωμένη πάλη του κάθε προσπάθεια χειραγώγησης και ενσωμάτωσης σε νέες αυταπάτες και αδιέξοδα. Η μεγαλύτερη συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι η καλύτερη εγγύηση πως με τα τερτίπια τους δεν θα καταφέρουν να εμποδίσουν την παραπέρα ισχυροποίηση του ρεύματος αμφισβήτησης αυτής της άθλιας πολιτικής, που όλοι μαζί υπηρετούν.