Πώς αλλάζουν οι καιροί... Ούτε δέκα χρόνια δεν πέρασαν απ' όταν ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας μιλούσε «μετά βδελυγμίας» περί «Ολαντρέου», ως παράδειγμα προς αποφυγή. Χτες και προχτές, όμως, από το «ινστιτούτο Τσίπρα» παρήλαυναν καταχειροκροτούμενοι και ο πρώην Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ και ο πρώην πρωθυπουργός Παπανδρέου, που έλεγε μάλιστα ότι το σημερινό «προοδευτικό μέτωπο στη Γαλλία είναι πρότυπο για όλους μας». Τι επιβεβαιώνουν αλήθεια όλα αυτά, πέρα απ' την απύθμενη υποκρισία και το ψέμα, που πηγαίνουν έτσι κι αλλιώς χέρι χέρι με τη σοσιαλδημοκρατία; Πρώτον, ότι ποτέ και πουθενά οι δυνάμεις αυτές δεν μπήκαν εμπόδιο ούτε στην αντιλαϊκή πολιτική, στην εφαρμογή της οποίας πρωτοστάτησαν, ούτε βέβαια στην ακροδεξιά, με την οποία είτε συγκυβέρνησαν είτε της άνοιξαν τον δρόμο. Δεύτερον, ότι όσες μάσκες κι αν επιστρατεύουν κάθε φορά, είτε «αντιμνημονιακές», είτε «αντιακροδεξιές», παντού και πάντοτε οι «ράγες» τους είναι καρφωμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Γι' αυτό, όσο λίφτινγκ κι αν κάνουν στη σάπια σοσιαλδημοκρατία, δεν «ισιώνει» με τίποτα, αφού μόνο χειρότερο γίνεται το σάπιο σύστημα που όλοι αυτοί υπηρετούν. Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από την ξινισμένη σούπα που του σερβίρουν. Αντίθετα, έχει σήμερα πολύ περισσότερη πείρα και καθόλου χρόνο για άλλες απογοητεύσεις. Στο χέρι του είναι να ανοίξει δρόμο ελπίδας, παλεύοντας μαζί με το ΚΚΕ.