Τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη είναι φανερά διά γυμνού οφθαλμού, για όποιον παρακολουθεί την κλιμάκωση της εγκληματικής επέμβασης εδώ και 15 μήνες. Τώρα όμως έρχεται και η επιβεβαίωση ότι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα και στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη ξεπερνάει και την πιο νοσηρή φαντασία. Σύμφωνα με έρευνα της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, του Πανεπιστημίου Yale και άλλων ιδρυμάτων, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», οι νεκροί από τον πόλεμο στη Γάζα υπολογίζονται στους 64.260, περίπου 41% περισσότεροι από τον επίσημο αριθμό που ανακοινώνει το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας! Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 59,1% είναι γυναίκες, παιδιά και άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν κόλαφο για την ισραηλινή και την ευρωατλαντική προπαγάνδα, που σκόπιμα υποτιμούν τον αριθμό των θυμάτων της ισραηλινής αγριότητας και απαξιώνουν ως «υπερβολές» τα στοιχεία που δίνουν οι Παλαιστίνιοι. Αποδεικνύεται ότι οι νεκροί είναι πολύ περισσότεροι ακόμα κι από τις επίσημες ανακοινώσεις, ενώ 6 στους 10 είναι γυναίκες, παιδιά και γέροντες! Το Ισραήλ είναι κράτος - δολοφόνος και δεν «ξεπλένονται» με τίποτα οι ευθύνες της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων στη χώρα μας, που υποστηρίζουν το «δικαίωμά» του στο μακέλεμα του Παλαιστινιακού λαού.

«Η Αθήνα στη μέση της διελκυστίνδας Τουρκίας - Ισραήλ» έγραφε η «Καθημερινή» της Κυριακής και εξηγούσε το πώς η κυβέρνηση έχει βρεθεί μπλεγμένη «στα Τρίκαλα στα δυο στενά», στους ανταγωνισμούς που «τρέχουν» και στα «διλήμματα» του τύπου «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», όπως με το τουρκοσυριακό σύμφωνο. Αλήθεια όμως... πώς βρέθηκε «η Αθήνα» στη θέση αυτή; Γλίστρησε κι έπεσε; `Η μήπως παραπάτησε; Είναι ή δεν είναι η κυβέρνηση μαζί με τα άλλα κόμματα που έτρεξαν να υπερασπιστούν το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, «τιμώντας τις στρατηγικές συμμαχίες» της αστικής τάξης; Βαδίζουν ή όχι χέρι χέρι τον «οδικό χάρτη» του ΝΑΤΟ στα Ελληνοτουρκικά, δηλαδή το ιμπεριαλιστικό παζάρι των διευθετήσεων, που αποθρασύνει κι άλλο τη σύμμαχο Τουρκία, πάντα για το ...καλό της ΝΑΤΟικής συνοχής; Εσπευσαν ή όχι όλοι μαζί να πανηγυρίσουν για την ανατροπή Ασαντ και τους «αντάρτες» τζιχαντιστές, λέγοντας ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι «παρούσα στις εξελίξεις»;

Σε τελική ανάλυση, είναι ή δεν είναι οι ίδιοι που παρουσιάζουν ως επιβεβλημένη την πολεμική εμπλοκή της χώρας, είτε γιατί «έχουμε την μεγαλύτερη ναυτιλία του κόσμου» είτε επειδή «υπάρχουν ευκαιρίες» στα «ενεργειακά σχέδια», στην «ανοικοδόμηση» και στους δρόμους του εμπορίου, που χαράζονται με το αίμα των λαών; Ας αφήσουν λοιπόν τα ψόφια: Δεν «έτυχαν» τα αδιέξοδα και οι κίνδυνοι για τον λαό, αλλά «πέτυχαν» από την πολιτική της εμπλοκής για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό η διέξοδος από το ναρκοπέδιο δεν βρίσκεται μπαίνοντας πιο βαθιά σε αυτό - όπως οι ίδιοι λένε - αλλά με τον λαό πρωταγωνιστή, σε σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών της ενώσεων.