Σε τελική ανάλυση, είναι ή δεν είναι οι ίδιοι που παρουσιάζουν ως επιβεβλημένη την πολεμική εμπλοκή της χώρας, είτε γιατί «έχουμε την μεγαλύτερη ναυτιλία του κόσμου» είτε επειδή «υπάρχουν ευκαιρίες» στα «ενεργειακά σχέδια», στην «ανοικοδόμηση» και στους δρόμους του εμπορίου, που χαράζονται με το αίμα των λαών; Ας αφήσουν λοιπόν τα ψόφια: Δεν «έτυχαν» τα αδιέξοδα και οι κίνδυνοι για τον λαό, αλλά «πέτυχαν» από την πολιτική της εμπλοκής για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό η διέξοδος από το ναρκοπέδιο δεν βρίσκεται μπαίνοντας πιο βαθιά σε αυτό - όπως οι ίδιοι λένε - αλλά με τον λαό πρωταγωνιστή, σε σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών της ενώσεων.