Την εκδήλωση προλόγισε εκ μέρους της ΚΟ Αλιβερίου ο Αντώνης Μεϊμάρης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι εντάσσεται στη συνολικότερη πρωτοβουλία της ΤΟ Εύβοιας του ΚΚΕ, να φωτίσει τις πραγματικές αιτίες που κρύβονται πίσω από την εκτίναξη της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας και την ενεργειακή φτώχεια που βιώνει ο λαός, την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου θησαυρίζουν, καθώς και να συμβάλει στον αγώνα που δίνει ο λαός της Εύβοιας ενάντια στην παραπέρα εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Το επίκαιρο της συζήτησης για την πολιτική στην Ενέργεια, σε μία περίοδο που εντείνεται η μετατροπή της Εύβοιας, της Στερεάς Ελλάδας και ολόκληρης της χώρας σε ενεργειακό κέντρο και κόμβο, επισήμανε ο Γρηγόρης Λιονής ξεκινώντας την ομιλία του. Σημείωσε ότι ο λαός της περιοχής έχει βιώσει από πρώτο χέρι την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» και την επέλαση των επιχειρηματικών ομίλων με την εγκατάσταση εκατοντάδων ανεμογεννητριών, τονίζοντας ότι έχει πλέον την πείρα για να βγάλει τα συμπεράσματά του τόσο γύρω από τις επιπτώσεις των ΑΠΕ στο περιβάλλον και την τοπική οικονομία, όσο κυρίως στο εισόδημά του μέσα από την εκτίναξη της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας και της ακρίβειας σε μια σειρά βασικά αγαθά λαϊκής κατανάλωσης.

Συνεχίζοντας ο Γρηγόρης Λιονής υπογράμμισε ότι η πολιτική της «πράσινης μετάβασης» αποτελεί βασική κατεύθυνση και επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και ότι πίσω από τη δήθεν προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της «κλιματικής κρίσης» κρύβεται το πραγματικό κίνητρό της, που είναι η δημιουργία ενός πεδίου κερδοφορίας για «λιμνάζοντα» κεφάλαια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, που οι κάτοχοί τους αναζητούν διέξοδο ώστε να τους αποδώσουν το κέρδος που επιθυμούν. Σημείωσε ότι προϋποθέσεις για να προχωρήσει η πολιτική της «πράσινης μετάβασης» ήταν η απαξίωση προηγούμενων μορφών παραγωγής Ενέργειας όπως η καύση λιγνίτη, και άρα κεφαλαίου που είχε επενδυθεί εκεί, η απελευθέρωση της παραγωγής Ενέργειας, η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή της, ενώ επισήμανε ότι για να γίνει αποδεκτή η συγκεκριμένη πολιτική από τους λαούς χρησιμοποιήθηκε ως φόβητρο η «κλιματική κρίση» και ως μέτρο πίεσης η επιβολή του φόρου για τις εκπομπές CO2, χαρακτηρίζοντας αστείες και υποκριτικές τις αναφορές των εκπροσώπων της αστικής τάξης για την προστασία του περιβάλλοντος.

Τόνισε μάλιστα ότι με την πολιτική της ΕΕ για την «πράσινη μετάβαση» που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις στη χώρα μας, συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα. Σημείωσε ότι ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, εκτός του ΚΚΕ, είναι εξίσου συνυπεύθυνα για τον ενεργειακό σχεδιασμό που υλοποιείται τώρα, όχι μόνο γιατί γενικά «πίνουν νερό» στο όνομα της πολιτικής της ΕΕ για την «πράσινη ανάπτυξη», αλλά γιατί διαγκωνίζονται με τη ΝΔ για το ποιος θα υλοποιήσει καλύτερα τον σχεδιασμό ανάπτυξης των ΑΠΕ και της «απελευθέρωσης». Χαρακτήρισε παραπλανητική και ψευδεπίγραφη την κριτική τους προς την κυβέρνηση της ΝΔ, επισημαίνοντας ότι και αυτοί συγκαλύπτουν τον πραγματικό ένοχο για την ακρίβεια στο ρεύμα, που είναι η «πράσινη ανάπτυξη» της ΕΕ και τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων της Ενέργειας.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Γρηγόρης Λιονής υπογράμμισε ότι στον αντίποδα αυτής της πολιτικής που έχει ως κίνητρο για την παραγωγή Ενέργειας τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, υπάρχει η πρόταση του ΚΚΕ, που θέτει ως κριτήριο τις ανάγκες του λαού, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό, σημειώνοντας ότι το ζήτημα δεν είναι η μορφή παραγωγής αλλά το κριτήριό της.

Χαιρέτισε τις κινητοποιήσεις του λαού της Εύβοιας απέναντι στη συνεχιζόμενη επέλαση των μονοπωλίων της Ενέργειας, σημειώνοντας την ανάγκη να δυναμώσει αποφασιστικά η διεκδίκηση για φθηνή Ενέργεια για όλους, για κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων, για απαγόρευση των διακοπών του ρεύματος στα λαϊκά νοικοκυριά, για αποτροπή της παραπέρα εγκατάστασης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ενώ καταλήγοντας τόνισε ότι αυτοί οι σημερινοί αγώνες μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο για τη μοναδική φιλολαϊκή λύση, για έναν ενεργειακό σχεδιασμό προς όφελος του λαού που μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο της ριζικά διαφορετικής πρότασης του ΚΚΕ, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού.