Μούφα αποδεικνύονται ξανά οι εξαγγελίες της κυβέρνησης ότι με την «αύξηση» του κατώτατου μισθού ενισχύεται συνολικά το εισόδημα των εργαζομένων και αυξάνεται ο μέσος μισθός. Πέρα από το γεγονός ότι οι αυξήσεις που ανακοινώνει το κράτος με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου είναι ψίχουλα, επηρεάζουν ένα μικρό μόνο εύρος μισθών γύρω από τον κατώτατο, που δεν φτάνουν έτσι κι αλλιώς για να ζήσει κάποιος με αξιοπρέπεια. Οσοι αμείβονται με λίγο περισσότερα συγκριτικά με τον κατώτατο, δεν παίρνουν μυρωδιά από αυτές τις αυξήσεις, επειδή το αντεργατικό πλαίσιο στέκεται ακοίμητος φρουρός των κερδών και των συμφερόντων της εργοδοσίας. Ενας βασικός λόγος είναι, για παράδειγμα, ότι δεν υπογράφονται Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με τους εργοδότες να οχυρώνονται πίσω από τους αντεργατικούς νόμους και να σφυρίζουν αδιάφορα στα αιτήματα των σωματείων. Τα στοιχεία αυτά δεν δείχνουν μόνο την αγριότητα με την οποία το κράτος επιτίθεται για να κρατάει χαμηλά το λεγόμενο κόστος εργασίας, αλλά και την ανάγκη ο αγώνας των εργαζομένων να βάλει στο στόχαστρο συνολικά την εργοδοσία, την πολιτική και τα κόμματά της, που ευθύνονται για τους καθηλωμένους μισθούς και το διαλυμένο εισόδημα, την ώρα που κλίνουν την ανταγωνιστικότητα σε όλες τις πτώσεις. Μέσα από έναν τέτοιον αγώνα μπορούν να κερδίσουν και κάποιες ανάσες ανακούφισης, όπως έδειξε και η μάχη των οικοδόμων για την υπογραφή Σύμβασης με αυξήσεις.

Από το 2011 και μετά, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής των κατοίκων της Ευρώπης «φρέναρε», σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύει το περιοδικό «The Lancet Public Health». Η Ελλάδα μαζί με την Αγγλία συγκαταλέγονται στις χώρες με τη μεγαλύτερη μείωση του προσδόκιμου ζωής και σ' αυτό επέδρασε - εκτός από τους θανάτους λόγω Covid - η αύξηση των θανάτων από νεοπλάσματα. Η έρευνα συνέκρινε τις αλλαγές στο προσδόκιμο ζωής, τις αιτίες θανάτου και την έκθεση του πληθυσμού σε παράγοντες κινδύνου σε όλη την Ευρώπη κατά τις περιόδους 1990 - 2011, 2011 - 2019 και 2019 - 2021. Την πρώτη περίοδο, η μείωση των θανάτων από καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνους οδήγησε σε σημαντική βελτίωση του προσδόκιμου ζωής. Από το 2011 και μετά καταγράφεται επιβράδυνση λόγω κυρίως της αύξησης των θανάτων από καρδιαγγειακά νοσήματα. Τέλος, η πανδημία είναι υπεύθυνη για τις μειώσεις στο προσδόκιμο ζωής που παρατηρήθηκαν το 2019 - 2021.

Πέρα από την καταφανέστατη επίδραση των διαλυμένων δημόσιων συστημάτων Υγείας, που δεν μπόρεσαν να προστατεύσουν τον λαό από την πανδημία, οδηγώντας σε χιλιάδες θανάτους, στη μείωση του προσδόκιμου ζωής αποτυπώνεται η συνολικότερη υποχώρηση της πρόληψης, σε συνδυασμό με την αύξηση των παραγόντων (άγχος, κακή διατροφή, εργασιακή εξουθένωση) που ευθύνονται για σύγχρονες μάστιγες, όπως ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά νοσήματα κ.τ.λ., σε πλήρη αντίθεση με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για ευζωία και ευημερία του λαού. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι η μεγαλύτερη μείωση του προσδόκιμου ζωής συνδέεται ιστορικά με καταστροφές όπως ο πόλεμος, μάλλον δεν είδαμε ακόμα το σενάριο του καπιταλισμού που σάπισε να ξεδιπλώνεται ως το τέλος.