«Το δίλημμα κανόνια ή βούτυρο είναι ξεπερασμένο και επικίνδυνο», έλεγε χτες στη Βουλή ο πρωθυπουργός, παλεύοντας να πείσει ότι το ράλι των εξοπλισμών, που θα πληρώσει πανάκριβα ο λαός, είναι «εθνική υπόθεση». Την ίδια ώρα, όμως, μερικές χαρακτηριστικές εικόνες έδιναν μια ιδέα για το πόσο «ξεπερασμένα» είναι όλα αυτά, ειδικά στις σημερινές συνθήκες της πολεμικής οικονομίας και της όξυνσης των ανταγωνισμών. Για παράδειγμα: Σε έναν από τους «εμβληματικούς» ομίλους στην Ελλάδα, που διεκδικούν κομμάτι από την «πίτα» των 800 δισ. για εξοπλισμούς, οι εργαζόμενοι έκαναν στάση εργασίας, διεκδικώντας πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που δεν φτάνουν για να βγάλουν τον μήνα. Σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, όπου τα ΝΑΤΟικά προγράμματα τύπου «DIANA» σπρώχνουν χρήμα με το τσουβάλι, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν τη χρόνια υποχρηματοδότηση της Ερευνας από το κράτος, ενώ στο ΑΠΘ οι φοιτητές ανεβαίνουν έξι ορόφους με τις σκάλες, επειδή δεν φτιάχνεται το χαλασμένο ασανσέρ! Ο κατάλογος δεν έχει τέλος, επιβεβαιώνοντας ότι το πραγματικό δίλημμα είναι ή τα κέρδη τους και η σύγχρονη βαρβαρότητα που τα διασφαλίζει, ή οι ζωές μας. Εκεί βρίσκεται και η διέξοδος από τις κρίσεις και τους πολέμους που επιφυλάσσει η πολιτική τους στον λαό: Στην αμφισβήτηση και τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ και στηρίζουν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά αστικά κόμματα.

Τον κατάλογο με τους δισεκατομμυριούχους σε όλο τον κόσμο ανανέωσε η σχετική ετήσια έκθεση του «Forbes». Ο αμύθητος πλούτος που συγκεντρώνουν 3.028 άτομα (2.000 το 2017) έφτασε τα 16,1 τρισ. δολάρια, αυξημένος κατά 2 τρισ. σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Διόλου τυχαία, ΗΠΑ και Κίνα, που μάχονται για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, έχουν τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους (902 και 516 αντίστοιχα). Ξέχωρα από τον κλεμμένο πλούτο που αυξάνει συνεχώς από τον μόχθο των εργαζομένων, ο πλανήτης που φλέγεται γεννάει καινούργιες «ευκαιρίες» για το κεφάλαιο, προμηνύοντας νέο γύρο κερδοφορίας σε συνθήκες πολεμικής οικονομίας. Αλλωστε και οι πόλεμοι γι' αυτό γίνονται: Για το καπιταλιστικό κέρδος, τα μερίδια αγοράς, τους δρόμους μεταφοράς και Ενέργειας, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές κ.ά. Αυτό είναι το σύστημα της βαρβαρότητας, που σε ιμπεριαλιστική ειρήνη ή πόλεμο έχει μόνιμα κερδισμένους τους λίγους, τους εκμεταλλευτές, και χαμένους τους πολλούς, διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα στο πώς θα μπορούσαν να ζουν οι λαοί, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες, και στο πώς εξαναγκάζονται να ζουν κάτω από τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Την επιδείνωση του «οικονομικού κλίματος» για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά τα στοιχεία που δημοσιεύει το ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ. Ενδεικτική είναι η πορεία του κύκλου εργασιών, όπου τη μεγαλύτερη μείωση καταγράφουν ατομικές επιχειρήσεις (47,8% των επιχειρήσεων) ή επιχειρήσεις με τζίρο έως 50.000 ευρώ. Η άλλη όψη είναι τα δυσβάσταχτα χρέη, με το πρόβλημα της υπερχρέωσης να είναι πιο έντονο στις επιχειρήσεις χωρίς προσωπικό (36,2% των επιχειρήσεων). Συνολικότερα, σχεδόν οι μισές (45,4%) μικρομεσαίες επιχειρήσεις δήλωσαν «μείωση ρευστότητας» το δεύτερο εξάμηνο του 2024, ενώ το 90% των μικρών και πολύ μικρών δηλώνει ότι έχει αυξηθεί το λειτουργικό κόστος. Η ζοφερή αυτή κανονικότητα έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων και των νόμων τους, όπως ο πρόσφατος για τη φορολόγηση ανύπαρκτων εισοδημάτων. Με το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων να εξανεμίζεται λόγω της βαριάς φορολογίας και της εκτίναξης στα λειτουργικά κόστη, το «οικονομικό κλίμα» είναι ...εύκρατο για τα μεγαλύτερα «ψάρια», όχι όμως για τους μικρούς, που δίνουν μάχη επιβίωσης στην αρένα της καπιταλιστικής αγοράς και του ανταγωνισμού, στην ίδια όχθη με τους φυσικούς συμμάχους τους, τα εκατομμύρια των μισθωτών εργαζομένων.