Πρώτα ακούσαμε την «παλιά καραβάνα» των τραπεζιτών, τον πρώην διοικητή της Πειραιώς, να λέει χωρίς περικοκλάδες ότι όλα τα συστημικά κόμματα είναι «ένα κόμμα». Οτι «δεν έχουν ουσιώδεις διαφορές» και ότι «αν χρειαστεί θα τα βρουν». Το βλέμμα των πιο ισχυρών τμημάτων του κεφαλαίου, βέβαια, είναι στραμμένο στις διεργασίες στο πολιτικό σύστημα και στις γεωπολιτικές εξελίξεις, με κριτήριο τη θωράκιση των κερδών τους, σε συνθήκες σφοδρής σύγκρουσης για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Γιατί όμως «θα τα βρουν αν χρειαστεί»; Το εξηγεί ένας ακόμα εκπρόσωπος του κεφαλαίου, αυτήν τη φορά του εφοπλιστικού. Οπως εκτιμά ο Β. Μαρινάκης σε πρόσφατο διεθνές ναυτιλιακό φόρουμ, οι «γεωπολιτικές εντάσεις», για τις οποίες τα συστημικά κόμματα παίρνουν σαφή θέση βαθιάς εμπλοκής, είναι και ...ευκαιρία. Χωρίς μισόλογα - όπως συνηθίζεται άλλωστε σ' αυτούς τους κύκλους - τονίζει ότι «συμβαίνουν πολλά πράγματα που θεωρούσαμε αδιανόητα», εννοώντας τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Και στο τέλος δίνει το «μαρς» για ακόμα μεγαλύτερο χώσιμο στις διεργασίες που μυρίζουν μπαρούτι, λέγοντας: «Τελικά αυτές οι εξελίξεις θα ωφελήσουν τη ναυτιλία και τις εταιρείες μας, αυτή η μεταβλητότητα και οι γεωπολιτικές αλλαγές τείνουν να βοηθούν μακροπρόθεσμα τον κλάδο». Οπου εντάσεις, εκεί και ευκαιρίες για την αστική τάξη. Οπου ευκαιρίες, εκεί και πολιτική σύμπνοια, αφού το «ένα κόμμα» έχει και ένα πρόγραμμα, όπως φάνηκε και στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή: Τη θωράκιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.