Μάλιστα, από καιρό διαμαρτύρεται ότι τα φράγκα είναι λίγα και δε φτάνουν να στηρίξουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Χτες, τα έριξε και στη Γερμανία, γιατί δεν τσοντάρει κάτι παραπάνω, αφού έχει. Αλλά δε σταμάτησε εκεί. Ούτε εκπρόσωπος Τύπου της ντόπιας αστικής τάξης να ήταν, συνέχισε «θα έχει ένα μπόνους η Ελλάδα ή οι άλλες χώρες που έχουν μεγαλύτερη αποεπένδυση, μεγαλύτερη ανεργία και επομένως μεγαλύτερη ανάγκη ή θα επωφεληθούν οι πιο ισχυρές που έχουν και πιο ώριμες προτάσεις;».

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση για υπόκλιση στις αγορές, για βαριά φορολογία προκειμένου να πληρώνει τους δανειστές, ενώ ο ίδιος, όταν γίνει κυβέρνηση, θα κάνει κρατικές επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές, προκειμένου να τις χρησιμοποιούν οι καπιταλιστές της λεγόμενης πραγματικής οικονομίας, ώστε να υπάρχει ανάπτυξη, ενώ θα τους ενισχύει επίσης με κρατικό χρήμα για να κάνουν επενδύσεις. Και προκύπτει το ερώτημα. Η κυβέρνηση μέσω της βαριάς φορολογίας στο λαό πληρώνει τα δάνεια που δόθηκαν μέσω κρατικής επιχορήγησης στους επιχειρηματίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης για να κάνει δημόσιες επενδύσεις και να ενισχύει τους επιχειρηματίες για να αναπτύσσονται θέλει κρατικό χρήμα, αλλά αυτό προέρχεται από τη φορολογία του λαού στη συντριπτική πλειοψηφία του. Είπε, επίσης, (Σκουρλέτης) για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη θα απευθυνθούν στις αγορές, δάνεια δηλαδή που θα αποπληρώνουν από τη φορολογία του λαού. Ας σκεφτεί ο λαός, μπορεί η φορολογία του ΣΥΡΙΖΑ να είναι υπέρ του ενώ της κυβέρνησης ενάντιά του; Μπορεί ο δανεισμός του ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό του κεφαλαίου να μη φορτώνει το λαό με νέα βάρη; Δούλεμα ψιλό γαζί λοιπόν.

Εγραψε πρόσφατα η «Καθημερινή»: «Τρόπους για μια μόνιμη, νόμιμη και διαρκή χρηματοδότηση, χωρίς την περαιτέρω επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, αναζητούν πάνω από 1.500 ιδρύματα και φορείς, Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, που παρέχουν κοινωνικό - προνοιακό έργο και εποπτεύονται από τη Γενική Γραμματεία Πρόνοιας, προκειμένου, αφενός να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους, αφετέρου να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους, σε μια περίοδο που οι προνοιακές ανάγκες αυξάνονται διαρκώς. Το σχέδιο που αποκαλύπτει η "Κ" έχει κατατεθεί στο υπουργείο Εργασίας και τυγχάνει της υποστήριξής του στο πλαίσιο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, έχει στόχο τη "διάσωση" των προνοιακών ιδρυμάτων που είτε υπολειτουργούν, είτε οδηγούνται σε "λουκέτο" χτυπημένα από τη δημοσιονομική κρίση». Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οι δραστικές περικοπές των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, για να εξοικονομηθούν χρήματα για αποπληρωμή των δανείων που έχει φορτώσει το κεφάλαιο στο λαό, αλλά κυρίως για τις ανάγκες του κεφαλαίου, τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων έχουν τσακίσει τα προνοιακά ιδρύματα. Αυτή η τάση δεν πρόκειται να αντιστραφεί, είναι μόνιμη και μάλλον θα οξύνεται. Πού παραδίδουν την «Πρόνοια»; Στις λεγόμενες «κοινωνικές επιχειρήσεις», που θα παρέχουν υποβαθμισμένες υπηρεσίες και με πληρωμή, πασχίζοντας να συνηθίσουν όσους έχουν προνοιακές ανάγκες σε μειωμένες απαιτήσεις.

Καταπώς είθισται, τέτοιες μέρες στα μέσα ενημέρωσης εμφανίζονται οδηγίες από διάφορες παράξενες «ενώσεις καταναλωτών» που συμβουλεύουν τι πρέπει να προσέξουμε στην αγορά. Οδηγίες του στιλ «να έχετε λίστα απαραίτητων αγορών», «να κάνετε επισταμένη σύγκριση τιμών» και, ειδικά για τη γαλοπούλα, «στην περίπτωση φρέσκιας γαλοπούλας, οι καταναλωτές πρέπει να ελέγχουν εάν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής από το κατάστημα πώλησης. Ο πωλητής πρέπει να φοράει γάντια και δεν πρέπει να έρχεται σε επαφή με άλλο ωμό κρέας». Λεπτομέρεια: Η γαλοπούλα ξεκίνησε με 2,5 ευρώ και, όπως λένε οι ίδιοι οι έμποροι, θα φτάσει στα 8 ευρώ τις μέρες των γιορτών. Τι πιστεύουν οι ενώσεις καταναλωτών; Τα γάντια του πωλητή θα μαράνουν τους καταναλωτές ή η ζεματιστή τιμή; Οσο για τις άλλες συμβουλές, σιγά μην περιμένει αυτός που έχει άδεια την τσέπη συμβουλές για το αν θα πάρει ένα ή δύο πακέτα φασόλια... Αμα έχει φράγκα, δε θα μείνει στα φασόλια κι επίσης, άμα έχει φράγκα, ξέρει να βρει και την ποιότητα. Οσο για τους ελέγχους και τις λίστες, ας έρθουν οι συμβουλάτορες στα συσσίτια στις γειτονιές να μιλήσουν για ποιότητα.