«Εχω πουλήσει ό,τι μπορούσα να πουλήσω, ακόμα και τα κοσμήματα της γυναίκας μου, και τα χρέη μου ξεπερνούν τα 7.000 σέκελ (1.250 ευρώ). Μόνο υποσχέσεις ακούμε. Δεν μπορώ να αγοράσω τίποτα για τα πέντε παιδιά μου. Ντρέπομαι γιατί έχουμε γονατίσει» (Σαμί Ζαμπέρ, 44 ετών, αστυνομικός/ ΤΑ ΝΕΑ).

«Η λέξη της εποχής είναι «ελαστικότητα», η μεγαλύτερη ή μικρότερη δυνατότητα δηλαδή που έχει ένας εργοδότης να απολύει εργαζόμενους στην επιχείρησή του. Οσο πιο «ελαστικές» είναι οι συνθήκες εργασίας, τόσο ταχύτερα μετατρέπεται η κοινωνία της εργασίας σε μια κοινωνία του ρίσκου, όπου είναι αδύνατο να κάνει κανείς σχέδια για το μέλλον. Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη η Αριστερά θα έπρεπε να αντιπροτείνει μια ενιαία στρατηγική. Αντί γι' αυτό εμφανίζεται κατακερματισμένη, θρυμματισμένη, αδύναμη να προβάλει το δικό της όραμα, τις δικές της προτάσεις (!) η μόνη αριστερά που αξίζει, γράφει ο Μπεκ, είναι η κοσμοπολίτικη. Οι βασικές της αρχές είναι ο καλύτερος διεθνής συντονισμός των πολιτικών στρατηγικών, ο αποτελεσματικότερος έλεγχος των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, η μείωση του φορολογικού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών και η στενότερη συνεργασία στους κόλπους των διεθνών οργανισμών» (ο Μιχάλης Μητσός παρουσιάζει τον Ούλριχ Μπεκ, Γερμανό «φιλόσοφο»/ ΤΑ ΝΕΑ).

«Η Φώφη Γεννηματά βρισκόταν στον Πόρο, αλλά είχε κανονίσει να παρέμβει τηλεφωνικά - πλην, όμως, περίμενε επί 45 λεπτά στο ακουστικό της, καθότι οι συντελεστές της εκπομπής - δε σήκωναν το τηλέφωνο!» (πανομοιότυπο το παραπολιτικό που μοιράστηκε σε κανά δυο εφημερίδες από το γραφείο της Φώφης, εδώ η απόδοση στο ΕΘΝΟΣ).