«Ολοι ίδιοι... » | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

«Ολοι ίδιοι... »

Είναι πιθανόν να συμβαίνει και «αυθόρμητα». Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια ανάλογη εμπειρία, όπου κάποιος που από καιρό έχει ξεπεράσει κάποιες αξίες ή τρόπους, όταν συναναστρέφεται με άλλο κόσμο, ή θεωρεί δεδομένο πως και οι άλλοι σκέφτονται - λειτουργούν ίδια με αυτόν, ή προσπαθεί να τους «στρατολογήσει», όπως εκείνος που πνίγεται και τραβάει στο χαμό και τον μελλοντικό σωτήρα του.

Επειδή ακριβώς μπορεί να συμβαίνει ακόμα και «αυθόρμητα», γι' αυτό είναι και επιτυχημένη προπαγάνδα, όταν γίνεται με βάση συγκεκριμένο σχέδιο. Εχει, επίσης, το προτέρημα σαν μέθοδος «να χτυπάει και να φεύγει», αφού συνήθως μεταχειρίζεται, όχι τίποτα συγκεκριμένο, αλλά δημιουργεί συνειρμούς, με όπλο την όσο γίνεται μεγαλύτερη ασυδοσία και αυθαιρεσία.

Ετσι, όσο μεγαλύτερη και κυνικότερη είναι η δόση της αυθαιρεσίας, εκείνοι που τη χρησιμοποιούν ξέρουν πως, ακόμα και αν διαψευστεί, θα μείνει ο συνειρμός και αυτό είναι που μετράει. Ολοι πλέον ξέρουν πως ο απλός συνειρμός, σε συνδυασμό με άλλες εξωτερικές πιέσεις, μετατρέπεται σε «λες να...» ή «ποτέ δεν ξέρεις, ας το εξετάσουμε...» και όταν το μυαλό σπρωχτεί σε συγκεκριμένο μικρόκοσμο ούτε θυμάται πλέον την αρχική συνειρμική αιτία.

Σε ποιους, λοιπόν, τα πουλάνε αυτά τα, τάχα, «κατά λάθος εξεπίτηδες»; Πλέον όλα τα μαθήματα της προπαγάνδας περιλαμβάνουν το κλασικό παράδειγμα της εφημερίδας στη Χιλή, που, για μέρες πριν το πραξικόπημα ενάντια στον Αλιέντε, δημοσίευε «έτσι τυχαία» τη φωτογραφία του και δίπλα ακριβώς ειδήσεις από τα πιο στυγερά εγκλήματα του αστυνομικού ρεπορτάζ. Οταν πια είχε γίνει «το δικό τους», αποκαλύφτηκε πως το «τυχαίο» δεν ήταν καθόλου επιλογή του συντάκτη ύλης, ή λάθος του, αλλά συγκεκριμένο σχέδιο διαμόρφωσης συνειρμών στην κοινή γνώμη.

Τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά εμφανίζεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους ή δημοσιογραφούντες η χρήση αυτής της μεθόδου, προκειμένου να αποδείξουν πως «όλοι ίδιοι είναι» και, άρα, δεν αξίζει ο αγώνας για το καλύτερο ή το διαφορετικό. Μην αρπαχτούν οι ένοχοι και αρχίσουν πάλι να μιλούν για «θεωρίες συνωμοσιολογίας», αφού αν το κάνουν «αθώα» τότε είναι γιατί μόνο έτσι μπορούν να σκεφτούν, πράγμα που είναι ίσως και χειρότερο ακόμα.

Ετσι, για παράδειγμα, τη μία ο ένας λέει για «συμφωνία όλων των πολιτικών αρχηγών για τον ΟΤΕ», την άλλη του άλλου του ξεφεύγει τάχα «σκάνδαλο διαπλοκής του ΚΚΕ με το κτίριο στην Μπουμπουλίνας» και ο άλλος επαγγελματικά προετοιμάζει ολόκληρη τηλεοπτική παράσταση, για να υποβάλει στους τηλεθεατές πως «βουλευτής του ΚΚΕ εγκατέλειψε θύμα σε τροχαίο...».

Και στα τρία παραπάνω παραδείγματα κανένας από τους ενόχους δεν περίμενε την ώρα της διάψευσης, αφού την ήξερε πριν ξεκινήσει το εγχείρημα. Αρα, κάνοντας χρήση της ασυδοσίας, που τους έχει οπλίσει η μέχρι τώρα πολιτεία τους, αφήνουν το μελάνι του «όλοι ίδιοι» σαν τελικό μέσον διαφυγής, αλλά και μελλοντικής επένδυσης στην κοινωνική συνείδηση.

Είναι γνωστό πως αυτοί που χρησιμοποιούν τέτοια μέσα δε βάζουν μυαλό, όσο και να διαψευστούν, όσο και να κλονιστεί η χαμένη «αξιοπιστία» τους. Αρα, θα συνεχίσουν με τον ίδιο κυνισμό την αποστολή τους. Τους έχουμε πάρει είδηση όμως και καιρός να μάθουν από τη δράση - στάση μας ποιες είναι οι αληθινές διαφορές μας...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ