Το αγωνιστικό προσκλητήριο του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) για ταξικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, για αντίσταση στην αντεργατική πολιτική κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης, για δημιουργία ενός αντίπαλου δέους στην επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στις εργατικές κατακτήσεις, πραγματώνεται σήμερα σε όλη τη χώρα με τις συγκεντρώσεις που διοργανώνουν οι ταξικές δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στην Αθήνα, η κεντρική συγκέντρωση γίνεται στις 10 το πρωί στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά). Στη Θεσσαλονίκη, η συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων γίνεται στις 11 το πρωί στην κεντρική πύλη του λιμανιού. Στον Πειραιά, η συγκέντρωση θα γίνει στις 10.30 στην πλατεία Κοραή.

Ανάλογες ταξικές, αγωνιστικές συγκεντρώσεις γίνονται σήμερα και σε δεκάδες πόλεις της χώρας. Προηγήθηκε μια μεγάλη περίοδος προετοιμασίας, που σαν αποτέλεσμα είχε τη συζήτηση με χιλιάδες εργαζόμενους, την ενημέρωσή τους για όσα τους απειλούν, το κάλεσμά τους στις κινητοποιήσεις. Εργάτες, υπάλληλοι, άνεργοι, νέοι και συνταξιούχοι έχουν κληθεί να προστατέψουν με τον αγώνα τους κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αίμα, αλλά και να βάλουν τις προϋποθέσεις διεύρυνσης των δικαιωμάτων τους, σε μια περίοδο που η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ σηματοδοτείται από νέα μέτρα για την επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα.

Στον αγώνα έχουν ριχτεί ήδη Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και συντονιστικές επιτροπές αγώνα, εκεί που οι συσχετισμοί δυνάμεων επέβαλαν τον εθιμοτυπικό «γιορτασμό» της Πρωτομαγιάς και ένα πλαίσιο δήθεν διεκδικήσεων, στο οποίο κατέληξε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, καθώς και της ΑΔΕΔΥ. Ιδιαίτερα τη φετινή Πρωτομαγιά, η στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής και η αντιπαράθεση «για την τιμή των όπλων», ώστε να μην απειληθεί ουσιαστικά η υλοποίησή της, κυριάρχησαν στην τακτική των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ.

Στον αντίποδα αυτών των προσπαθειών - αποτέλεσμα των οποίων είναι κάποιες συγκεντρώσεις την Τρίτη 9 του Μάη και μια τρίωρη στάση της ΑΔΕΔΥ την ίδια μέρα - το ΠΑΜΕ θέτει με τις σημερινές συγκεντρώσεις που οργάνωσε, επιτακτικά την ανάγκη αλλαγής της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να συστρατευτούν σε ένα ενωτικό, αγωνιστικό μέτωπο αντίστασης, ικανό να εμποδίσει την προσπάθεια αφαίρεσης των κατακτήσεών τους.

Σε «αντίσταση και ανυποχώρητη πάλη ενάντια στους μονόδρομους των μονοπωλίων και των πολυεθνικών», καλεί ειδικότερα το ΠΑΜΕ, που στη διακήρυξή του για την Πρωτομαγιά τονίζει ότι πρέπει να γίνει αγώνας για:

«Να υπερασπιστούμε τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης, να διευρύνουμε τις κατακτήσεις μας και να αποτρέψουμε τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ετοιμάσει.

Να μην επιτρέψουμε την κατάργηση της πλήρους απασχόλησης, του 8ωρου, μέσα από την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων που η Ευρωπαϊκή Ενωση των χρηματιστών, των τραπεζιτών και των βιομηχάνων αποφάσισαν και η κυβέρνηση βάζει σε εφαρμογή.

Να αντισταθούμε στο ξεπούλημα του δημόσιου τομέα στους ιδιώτες και το μεγάλο κεφάλαιο.

Να διεκδικήσουμε με τον αγώνα και την πάλη μας βελτίωση του βιοτικού επιπέδου σε μισθούς - συντάξεις. Να μην επιτρέψουμε την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Να απαιτήσουμε και να επιβάλουμε την επιβίωση των ανέργων με προτεραιότητα στους νέους, στους μακράς διαρκείας άνεργους και τις γυναίκες.

Να πούμε ένα μεγάλο, εργατικό, πατριωτικό περήφανο όχι στη ΝΑΤΟική υποτέλεια, στην εξάρτηση και τη μετατροπή της Βόρειας Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ σε βάρος του γιουγκοσλαβικού λαού και των λαών της Βαλκανικής».

Μπροστά στα αόριστα, παραπλανητικά και συνεπή φιλοκυβερνητικά μηνύματα της ΓΣΕΕ για τη φετινή Πρωτομαγιά, περί «κοινωνίας δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και συνοχής», την ίδια ώρα που τα εργασιακά δικαιώματα χτυπιούνται μεθοδευμένα με «νόμιμους», αλλά και παράνομους τρόπους, το ΠΑΜΕ έρχεται να απαντήσει στην ανάγκη υπεράσπισης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, καλώντας σε ένα συστηματικό, έντονο και ενωτικό αγώνα, μέρος του οποίου είναι και οι σημερινές συγκεντρώσεις.

Στην «πρώτη γραμμή» των διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ είναι η προστασία της πλήρους απασχόλησης και του 8ωρου, η προστασία των εργασιακών σχέσεων που έχουν μπει στο στόχαστρο των βιομηχάνων και συνακόλουθα της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία χαράζεται στη βάση της προώθησης των απαιτήσεών τους.

Αυτή τη στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απασχολούνται με μερική απασχόληση. Πρόκειται επίσημα για το 5% περίπου των εργατοϋπαλλήλων, ωστόσο οι μετρήσεις είναι παλιές και το ποσοστό πρέπει να έχει αυξηθεί. Αξιοσημείωτο είναι το ποσοστό της μερικής απασχόλησης στο χώρο του εμπορίου, όπου φτάνει μέχρι και το 70%. Στην πράξη, τουλάχιστον τα δυο τελευταία χρόνια, έχουν γίνει χιλιάδες αλλαγές συμβάσεων, στα σούπερ μάρκετ κυρίως, όπου εργαζόμενοι με καθεστώς πλήρους απασχόλησης 8 ωρών, άλλαξαν σχέση εργασίας για να ενταχθούν στο καθεστώς του 4ωρου και του 6ωρου.

Παρά τις σημαντικές αγωνιστικές προσπάθειες πρωτοβάθμιων συνδικάτων του χώρου, η απειλή της απόλυσης ανάγκασε πολλούς εργαζόμενους να αποδεχτούν τις αλλαγές. Μάλιστα, αυτός ο «εθελοντισμός» μετατράπηκε σε ορισμένες περιστάσεις σε επιχείρημα της κυβέρνησης, για να δείξει πόσο ελκυστικό είναι να εργάζεται κάποιος λίγες ώρες με αντίστοιχα μικρότερες αποδοχές! Αυτή τη στιγμή, χιλιάδες εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ δουλεύουν 8, 9 και 10 ώρες, με αποδοχές 4ωρου ή 6ωρου και «αντισταθμιστικά» ρεπό, που πολλές φορές δε δίνονται επειδή «υπάρχει δουλιά»!

Η κατάσταση αυτή ισχύει και στο χώρο του επισιτισμού -τουρισμού, και σε πολλούς άλλους κλάδους. Δεν είναι λίγοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι σε διάφορες επιχειρήσεις, που οι αμοιβές τους διαφέρουν από όσα ορίζουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και το ωράριο εργασίας τους γίνεται «λάστιχο».

Δεκάδες χιλιάδες ακόμη εργαζόμενοι, το 25% επί των ασφαλισμένων του ΙΚΑ, σύμφωνα με στοιχεία του Ιδρύματος, δουλεύουν σε καθεστώς μαύρης «εργασίας», δηλαδή ανασφάλιστοι. Η ασφάλιση αυτών των ανθρώπων, μέσα από ουσιαστικούς και συστηματικούς ελέγχους, θα άλλαζε σημαντικά και την εικόνα των οικονομικών των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και τα στοιχεία για τη μελλοντική βιωσιμότητά τους. Πολύ περισσότερο, οι εργαζόμενοι αυτοί θα απολάμβαναν την προστασία που προσφέρει έστω αυτή η νομοθεσία που υπάρχει σήμερα, για βασικά ζητήματα που ακόμη δεν έχουν καταργηθεί νομοθετικά. Αντί γι' αυτό, εργάζονται κάτω από άγνωστες συνθήκες, με δεδομένο ότι στην περίπτωσή τους δεν ισχύουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ωράρια εργασίας, άδειες, δώρα και προστασία από αυθαίρετες απολύσεις.

Σ' αυτή τη μερίδα εργαζομένων, εφαρμόζονται σε όλη τους την έκταση οι «νέες εργασιακές σχέσεις», που επιδιώκει να επιβάλει η κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ενωση και η «πηγή» της έμπνευσής τους, το κεφάλαιο.

Αναφερόμενο στην προστασία του 8ωρου, το ΠΑΜΕ δεν αφήνει στην άκρη το στόχο του για άμεση και καθολική νομοθετική κατοχύρωση του 35ωρου - 5ήμερου - 7ωρου, με αύξηση αποδοχών και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Το αίτημά του αυτό, σαν ένα μέτρο μείωσης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, συνδέεται άμεσα με την τοποθέτησή του ότι δεν αρκεί σήμερα η υπεράσπιση των κατακτήσεων που απειλούνται, αλλά και η πάλη για διεύρυνση των δικαιωμάτων.

Ωστόσο, το 8ωρο, σαν ένα σημείο αναφοράς στο χρόνο εργασίας, πλήττεται άμεσα από το νόμο 2639/98, με τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», την ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μπροστά στη δυσκολία να δεχτούν οι εργαζόμενοι μια απότομη αλλαγή του χρόνου εργασίας, κινήθηκε μια πιο αργή διαδικασία που επιτρέπει την τμηματική κατάργηση του 8ωρου με διάφορες μορφές.

Οι διατάξεις του αντεργατικού νόμου επιτρέπουν την 9ωρη και 10ωρη απασχόληση για μερικούς μήνες, με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, μέσα από το σωματείο τους ή και τα λεγόμενα συμβούλια εργαζομένων. Το μέτρο αυτό καταργεί την αποζημίωση για τις υπερωρίες, επειδή η διευθέτηση γίνεται σε ετήσια βάση και σαν «αντάλλαγμα» προσφέρονται στον εργαζόμενο παραπάνω μέρες άδειας, ρεπό ή μικρότερος χρόνος εργασίας σε άλλη χρονική περίοδο.

Πρακτικά, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να επιβληθεί η νέα μορφή του χρόνου εργασίας, πάντα σε εκβιαστική βάση. Κυρίως στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού υπάρχουν επιχειρήσεις που βάζουν στους εργαζόμενους το δίλημμα μείωση του χρόνου εργασίας και μείωση των αποδοχών ακόμη περισσότερο από ό,τι και ο νόμος προβλέπει ή κλείσιμο της επιχείρησης!

Πρόσφατα στο «VILLAGE PARK» στο Ρέντη επιχειρήθηκε να παραταθεί το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων μέχρι τις 11 το βράδυ! Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε άμεσες αρνητικές συνέπειες στους εργαζόμενους, που θα εργάζονταν με βάρδιες 4ωρα και 6ωρα, άλλος το πρωί και άλλος το βράδυ και με ανεξέλεγκτες παραβιάσεις. Ανάλογη ήταν η κατάσταση στις τράπεζες, με το πιλοτικό «35ωρο», που αντί να σημάνει 7ωρο για τους τραπεζοϋπαλλήλους, σήμανε απλήρωτα 10ωρα και 12ωρα.

Ο «ασφαλίσιμος» είναι ένας νέος όρος που έχει μπει τελευταία στο λεξιλόγιό μας. Σ' αυτήν τη λέξη, συμπυκνώνονται τα σχέδια του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, οι επιδιώξεις τους για διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Αν και ο όρος «ανακαλύφθηκε» πρόσφατα, τα αντιασφαλιστικά σχέδια έρχονται από πολύ μακριά - καταγραμμένα επίσημα στη «Λευκή Βίβλο» για πρώτη φορά - τα οποία επιδιώκεται σήμερα να γίνουν πράξη.

«Ριζικές μεταρρυθμίσεις», «αναμόρφωση» και άλλες εύηχες λέξεις χρησιμοποιούνται για να καλύψουν την κατάργηση του κοινωνικού και δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και της χώρας μας, που ετοιμάζεται. Από κοντά, και οι κραυγές κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για «τα Ταμεία που καταρρέουν», με τις οποίες θέλουν να στρώσουν το έδαφος, να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, ώστε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα να περάσουν οι ανατροπές.

Στη «Λευκή Βίβλο» - που συνέταξαν εκπρόσωποι 45 πολυεθνικών της Ευρώπης - είχε τεθεί σαν στόχος η «μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας», για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να αυξηθούν ακόμη περισσότερο τα υπερκέρδη τους. Ακολούθησαν εκθέσεις του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που εξειδίκευσαν περισσότερο τους στόχους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πρόθυμα συνταυτίστηκε με αυτούς τους στόχους και, μάλιστα, συγκρότησε ειδική επιτροπή, που ...μελέτησε το ασφαλιστικό, «καρπός» της οποίας ήταν η διαβόητη έκθεση Σπράου.

Πρόσφατα, με την έγκριση του επικαιροποιημένου προγράμματος σύγκλισης, ένας από τους όρους που έθεσε η Κομισιόν ήταν η διάλυση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος της χώρας, ενώ ο στόχος αυτός συνολικά για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτυπώθηκε και στην απόφαση της Λισαβόνας. Η κυβέρνηση επέδειξε εξαιρετική προθυμία στο να κάνει δικό της στόχο, τις εντολές του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Η τοποθέτηση στη θέση του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων του Τ. Γιαννίτση, ενός από τους συντάκτες της έκθεσης Σπράου και του επικαιροποιημένου προγράμματος σύγκλισης, δίνει το στίγμα των πραγματικών προθέσεων της νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, τις μέρες αυτές, ιδιωτική εταιρία αναλαμβάνει να καταρτίσει τη μελέτη της διάλυσης του ασφαλιστικού. Αυτή η ...μελέτη -σύμφωνα με τις κυβερνητικές δηλώσεις - θα τεθεί στο τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου», σε μια προσπάθεια να νομιμοποιηθεί στα μάτια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και, στη συνέχεια, θα πάρει τη μορφή του νόμου.

Τα αντιασφαλιστικά σχέδια δε θα εφαρμοστούν σε παρθένο έδαφος. Ηδη, έχουν γίνει οι πρώτες ανατροπές, με τους τρεις αντιασφαλιστικούς νόμους που ψήφισε η ΝΔ την περίοδο '90 - '92, με τους οποίους δόθηκε χτύπημα σε βασικά ασφαλιστικά δικαιώματα και καθιερώθηκε μεσαιωνικό καθεστώς για τους ασφαλισμένους από 1η Γενάρη '93 και μετά. Το ΠΑΣΟΚ τους εφάρμοσε και τους συμπλήρωσε με το νόμο 2676/99, με τον οποίο, μέσω ενοποιήσεων κύριων και επικουρικών Ταμείων, συρρίκνωσε προοπτικά τις παροχές τους προς τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους. Σοβαρές παρεμβάσεις, κύρια στο ΙΚΑ, με την παράδοση της διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας του σε ιδιωτική εταιρία και της κινητής σε ανώνυμη εταιρία για να την παίζει στο Χρηματιστήριο, ήρθαν να ανοίξουν επικίνδυνους δρόμους προς την ιδιωτικοποίηση.

Η αύξηση των ορίων ηλικίας προς συνταξιοδότηση, η μείωση των συντάξεων, το χτύπημα ή η κατάργηση των κατώτερων συντάξεων, ο περιορισμός ή η κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, η μείωση της εργοδοτικής ασφαλιστικής εισφοράς είναι ορισμένα από τα ...νέα μέτρα που προωθούνται και αποτελούν τις βάσεις για την επιβολή του τριαξονικού συστήματος τύπου Χιλής. Σε αυτό το σύστημα επιφυλάσσεται σοβαρός ρόλος στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Οι εργαζόμενοι θα μετατραπούν σε ασφαλίσιμους, με ελάχιστη ή ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με σύνταξη που θα είναι προνοιακό βοήθημα για όσους καταφέρουν να την πάρουν.

Το αν και κατά πόσο θα υλοποιηθούν, εύκολα ή δύσκολα, αυτά τα σχέδια, θα εξαρτηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από τα λαϊκά στρώματα, από την αντίσταση που θα προβάλουν. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έχει ήδη σαλπίσει προσκλητήριο αντίστασης και αντεπίθεσης. Η υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης είναι ένας από τους κύριους στόχους πάλης, που έχει θέσει και έχει αναδείξει στο περιεχόμενο των ταξικών πρωτομαγιάτικων συγκεντρώσεων. Σε αντίθεση και κόντρα στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που στήριξαν και στηρίζουν τις αντιασφαλιστικές κυβερνητικές επιλογές, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπαίνει μπροστά, πρωτοστατεί για το κτίσιμο της ενότητας της εργατικής τάξης σε ταξική κατεύθυνση, για τη δημιουργία πλατιού μετώπου πάλης, ικανού να αποκρούσει την επίθεση στη θεμελιώδη κατάκτηση της κοινωνικής ασφάλισης. Οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, που διοργανώνει σε όλη τη χώρα, είναι ένας σημαντικός σταθμός στην πορεία της ταξικής αντεπίθεσης που χαράζει.