ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αντιπαιδαγωγική πολιτική

Η κατάσταση που υπάρχει στους παιδικούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία της χώρας είναι εξαιρετικά δύσκολη. Δύσκολη για τους γονείς, τα νέα ζευγάρια, τα μικρά παιδιά, τους παιδαγωγούς. Δέκα μέρες μετά την έναρξη λειτουργίας των δημοτικών παιδικών σταθμών και μία μέρα πριν από αυτή των νηπιαγωγείων, είναι φανερή η πρόθεση της κυβέρνησης και των ιδιοκτητών ιδιωτικών σταθμών και νηπιαγωγείων να στρέψουν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά στους ιδιώτες και τους γονείς τους να φορτώνονται ένα ακόμα υπέρογκο κόστος.

Χιλιάδες παιδιά χάνουν το δικαίωμα στην προσχολική αγωγή εξαιτίας της ανυπαρξίας παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων. Μεγάλος αριθμός παιδιών είναι αναγκασμένος να βρίσκεται μέσα σε ακατάλληλα και επικίνδυνα για τη σωματική τους ακεραιότητα κτίρια. Οι δάσκαλοι βιώνουν την αγωνία της επόμενης μέρας, αφού δε γνωρίζουν για πόσο καιρό θα δουλεύουν. Την αγωνία αυτή την καταλαβαίνουν τα παιδιά και τη βιώνουν πολύ περισσότερο όταν βλέπουν την «κυρία» να φεύγει μετά από 6 ή 8 μήνες χωρίς να μπορούν να το εξηγήσουν. Είναι η ίδια περίπου αγωνία που βιώνουν τα παιδιά και στο σπίτι όταν ο πατέρας και η μητέρα δεν έχουν δουλειά ή δουλεύουν με το φόβο της απόλυσης και του μισού μεροκάματου.

Ετσι, τα μικρά παιδιά και τα νήπια διαπαιδαγωγούνται σε συνθήκες άθλιες. Ολα αυτά έχουν άμεση επίπτωση στην ψυχοσωματική τους ανάπτυξη, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα τους. Για παράδειγμα, υπάρχουν παιδιά σε νηπιαγωγεία που αναγκάζονται να μένουν στην ίδια σχολική τάξη (τις περισσότερες φορές ακατάλληλη) για 9 ώρες τη μέρα, με βάση το μέτρο της αύξησης του διδακτικού ωραρίου των νηπιαγωγών. `Η - ένα άλλο παράδειγμα - υπάρχουν παιδικοί σταθμοί και νηπιαγωγεία χωρίς αύλειο χώρο, με αποτέλεσμα παιδιά να μην μπορούν να τρέξουν και να παίξουν, βασικός παράγοντας της κοινωνικοποίησής τους. Οπως επίσης άμεση επίπτωση στο παιδί έχει το γεγονός ένας παιδαγωγός να πρέπει να συνεργαστεί, να διδάξει, να μιλήσει, να επικοινωνήσει και βέβαια να φροντίσει 50 ή 60 παιδιά που βρίσκονται σε μία τάξη ή σε ένα σταθμό...

Ολα αυτά ξεκινούν από την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που υλοποιούν τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για «σχολειοποίηση» της προσχολικής αγωγής. Μια πολιτική που θέλει την ανάπτυξη δεξιοτήτων σε όσο το δυνατόν μικρότερες ηλικίες. Για κάτι τέτοιο δε χρειάζονται υποδομές και ανθρώπινες συνθήκες για τα παιδιά. Η ανάπτυξη μιας ισορροπημένης προσωπικότητας με κριτική σκέψη, που ξεκινά από αυτή την ηλικία, όχι μόνο δεν είναι στα σχέδιά τους, αλλά δεν τους βολεύει καν. Η λειτουργία της προσχολικής αγωγής με όρους ανάλογους με αυτούς του δημοτικού αντιβαίνει στην ανάγκη ειδικής παιδαγωγικής στη νηπιακή ηλικία για την ψυχονοητική ανάπτυξη του παιδιού.

Η πολιτική τους είναι επικίνδυνη. Οι γονείς, τα νέα ζευγάρια, οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν και να διεκδικήσουν την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην εκπαίδευση παντού. Τη γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών. Τη θέσπιση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής μέσα από κρατικό δίκτυο παιδικών κέντρων. Τη δημιουργία νέων δημόσιων δωρεάν βρεφονηπιακών σταθμών με κατάργηση κάθε πληρωμής, τη δημιουργία σύγχρονων κρατικών υποδομών αλλά και την ποιοτική παροχή προσχολικής αγωγής για τα παιδιά τους. Να διαμορφώσουν μέσα από την πάλη τους τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιπαιδαγωγικής πολιτικής.

«Αδιόρθωτη» σκανδαλολογία

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Ολα τ' άλλα εκτός από τη ρίζα του κακού ακουμπά η κριτική που ασκούν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά το σκάνδαλο του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας στη Μονή Βατοπεδίου. Στρέφουν την προσοχή τους στο τίμημα της αγοραπωλησίας και τη ζημιά που υπέστη το Δημόσιο, στο ποιος υπέγραψε τα συμβόλαια ή ποιος πήρε τη μίζα, κοκ, ενώ παραβλέπουν το κυρίαρχο, δηλαδή ότι τα δάση και η δημόσια γη μπορούν να παραχωρούνται νόμιμα στα μοναστήρια και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Φυσικά δεν πρόκειται για τυχαία παράλειψη, ακριβώς γιατί και τα δύο αυτά κόμματα της αντιπολίτευσης υιοθετούν και κινούνται εντός της κυρίαρχης πολιτικής. Εντελώς δικαιολογημένη λοιπόν η επιφύλαξη που εξέφρασε το ΚΚΕ απευθυνόμενο προς τους εργαζόμενους, να μην περιμένουν πολλά από την εισαγγελική έρευνα που ξεκίνησε... Πολύ περισσότερο που ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς έσπευσε, όπως είχε κάνει και με την υπόθεση «Ζήμενς», να προδικάσει ότι δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και οι εμπλεκόμενοι υπουργοί απλώς «παραπλανήθηκαν»(!) από τις κρατικές υπηρεσίες... Εχουν άδικο μετά όσοι υποστηρίζουν ότι η Δικαιοσύνη χρησιμοποιείται πολλές φορές για το ξέπλυμα των πολιτικών ευθυνών και τον εξαγνισμό των εγκλημάτων της εκτελεστικής εξουσίας;

Αστείες δικαιολογίες...

Πρέπει να έστυψε πολύ το μυαλό του ο γαλάζιος δήμαρχος Ανω Λιοσίων Χρήστος Παππούς για να βρει τις δικαιολογίες που πρόβαλε τελικά ώστε να στηρίξει το αίτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας. Αίτημα που αποδέχτηκε στη συνέχεια και η πράσινη νομαρχιακή αρχή Δυτικής Αττικής. Ξεκίνησε από τη δήθεν στήριξη των σεισμόπληκτων καταστηματαρχών των Ανω Λιοσίων, όπως διακήρυττε προφορικά στους λόγους του, για να φτάσει στη γραπτή απόφαση να υποστηρίξει, ότι το μέτρο είναι αναγκαίο για να εξυπηρετηθούν και «διακινούμενοι τουρίστες, εργαζόμενοι κατά τις Κυριακές και αργίες». Τώρα, αν αναρωτιέστε ποιους τουρίστες εννοεί, πολύ απλά τον κόσμο που πάει στη Φυλή για εκδρομή και φαγητό στις ταβέρνες!!!

Ακούγεται βέβαια αστείο και γελοίο, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Γιατί ο δήμαρχος ξέρει πολύ καλά, ότι οι καταστηματάρχες αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες, καθώς εδώ και δέκα χρόνια από τους σεισμούς δεν τους βοήθησε κανείς, η ανεργία στα Ανω Λιόσια τσακίζει με σχεδόν 1.000 απολύσεις τα τελευταία χρόνια και ο εργατόκοσμος στενάζει με τους μισθούς πείνας που παίρνει, ενώ η τελευταία φοροεπίθεση της κυβέρνησης θα τους πνίξει ακόμα περισσότερο. Και όσον αφορά τους «τουρίστες - εργαζόμενους», ξέρει, ότι αυτό που θέλουν είναι να πάνε με τις οικογένειές τους στη Φυλή στους πρόποδες της Πάρνηθας για μια μέρα ξεκούρασης. Δεν έχουν ανάγκη να βρουν ανοιχτά τα εμπορικά καταστήματα της πόλης.

«Κινητοποιήσεις» για το θεαθήναι

«Κινητοποίηση» - πυροτέχνημα για τα νέα φορολογικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση πραγματοποίησε χτες η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), ενώ αντίστοιχη... κινητοποίηση στη Βουλή έχει προγραμματίσει για σήμερα η Εθνική Ομοσπονδία Τυφλών (ΕΟΤ).

Είναι σαφές ότι σε μια περίοδο που τα προβλήματα συνολικά των λαϊκών στρωμάτων, και ιδιαίτερα των ανθρώπων με αναπηρία και των οικογενειών τους οξύνονται οδηγώντας τους στην εξαθλίωση, εξαναγκάζονται ακόμα και οι πλειοψηφίες των συμβιβασμένων οργανώσεων των αναπήρων να κάνουν κάτι για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Αλλά και αυτές οι... ψευτοκινητοποιήσεις αποφεύγουν ακόμα και να ακουμπήσουν το κύριο: Να αναδείξουν και πολύ περισσότερο να αντιπαλέψουν τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που δημιουργεί και οξύνει τα προβλήματα για τις λαϊκές οικογένειες. Αντίθετα, οι αποσπασματικές διεκδικήσεις - π.χ. να εξαιρεθούν οι ελεύθεροι επαγγελματίες με αναπηρία από τα νέα φορολογικά μέτρα - λες και τα άλλα προβλήματα των αναπήρων είναι λυμένα, διευκολύνουν την αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης.

Οι ανάπηροι, οι γονείς και κηδεμόνες μπορούν και πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη και μαζί με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να παλέψουν για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

... για να δικαιολογήσει τις υπηρεσίες του

Αλλού επομένως χτυπάει η απόφαση του δημάρχου. Είναι ευθυγραμμισμένη με την πολιτική της κυβέρνησης και την αξίωση του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο του εμπορίου. Επιχειρεί να δημιουργήσει μια απόφαση - πιλότο που θα μπορούν να επικαλεστούν κι άλλοι γαλαζοπράσινοι τοπικοί άρχοντες, ώστε να περάσει η κατάργηση της Κυριακής Αργίας από την πίσω πόρτα. Εκεί στοχεύει η απόφασή του, την οποία μάλιστα πήρε σε συνεργασία με τη ΝΔ και τον ΣΥΝ στο Δημοτικό Συμβούλιο. Επιβεβαιώνεται έτσι ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σαν το μακρύ χέρι μιας πολιτικής που χτυπάει και καταργεί δικαιώματα, στο όνομα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Απ' αυτή την πολιτική και αυτούς τους εκφραστές της σε τοπικό επίπεδο οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα καλό να περιμένουν...