Για τις χρηματοπιστωτικές αγορές μίλησε στην παρέμβασή του κατά τη διάρκεια της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Δρούτσας. Στη συζήτηση ο ευρωβουλευτής του KKE τόνισε τα εξής:

«H υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και η καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος δεν μπορεί να εμποδιστεί από ρυθμιστικές αρχές και κανόνες που ούτως ή άλλως δημιουργούνται για να εξασφαλίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων και για να διαμορφώσουν όρους εξομάλυνσης των κινδύνων που προκαλεί η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και η σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε τμήματα της πλουτοκρατίας.

Αποτελεί κατά τη γνώμη μας ψευτοδίλημμα η αντιμετώπιση της κρίσης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με την πιστή τήρηση της υπάρχουσας κοινοτικής νομοθεσίας ή με νέες αυστηρότερες ρυθμίσεις. Καμία από τις δυο επιλογές δεν μπορεί να ματαιώσει την κυκλική πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας προς την κρίση, που εδράζεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στην παραγωγή. Αντανάκλαση αυτής της πορείας είναι και η κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

H αστική διαχείριση επιχείρησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης ενθαρρύνοντας τον υπερδανεισμό για την τόνωση της λαϊκής κατανάλωσης, τα αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου και τα κεφάλαια ιδιωτικών συμμετοχών ως μορφές χρηματοδότησης των επιχειρήσεων. Οι συγκεκριμένες διαχειριστικές επιλογές όχι μόνο δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την πορεία προς την επιβράδυνση και την ύφεση, αλλά αντίθετα αποτέλεσαν βόμβα έτοιμη να εκραγεί με ανυπολόγιστες συνέπειες στο λαϊκό εισόδημα.

Ταυτόχρονα η πολιτική της ΕΕ επιτάχυνε την πλήρη απελευθέρωση κεφαλαίων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα σύμφωνα με τις αρχές της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής αγοράς. Τα αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου και τα κεφάλαια ιδιωτικών συμμετοχών αποτελούν τέκνα αυτής της πορείας απελευθέρωσης.

Κάθε προτεινόμενη προσπάθεια μεγαλύτερης διαφάνειας και αυστηρότερης νομοθετικής ρύθμισης σε σχέση με την κίνηση του κεφαλαίου στο χρηματοπιστωτικό τομέα, δηλαδή στη σφαίρα της κυκλοφορίας, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το σύνολο των αντιφάσεων και αντιθέσεων που γεννούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Αντίστοιχα η επιβολή αυστηρότερων όρων δανεισμού θα οδηγήσει σε συρρίκνωση της λαϊκής κατανάλωσης και την ταχύτερη εκδήλωση της κρίσης.

Κανείς δεν μπορεί να δώσει ένα σαφή ορισμό ούτε κοινά χαρακτηριστικά, εκτός από του γρήγορου κέρδους, σε αυτά τα σχήματα που διαθέτουν όλο και μεγαλύτερο έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας, σχήματα που δημιουργεί και είναι αποκλειστικά εκμεταλλεύσιμα από την πλουτοκρατία με τη βοήθεια των εξειδικευμένων στις χρηματοπιστωτικές αγορές οργανισμών.

Θύματα αυτής της πολιτικής οι εργαζόμενοι, που βλέπουν τον πλούτο που παράγουν να συσσωρεύεται στα χέρια μιας χούφτας πλουτοκρατών, τις αποταμιεύσεις τους να κινδυνεύουν και να εξανεμίζονται, τις συντάξεις τους να κινδυνεύουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου και τα κεφάλαια ιδιωτικών συμμετοχών απαλλάσσονται ακόμα και των όποιων υποχρεώσεων εξακολουθούν να έχουν οι εργοδότες απέναντι στους εργαζόμενους.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα συνταξιοδοτικά συστήματα, δημόσια και ιδιωτικά, που μετατρέπουν τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων σε λεία για βορά του κεφαλαίου, συμμετέχοντας όλο και ευρύτερα σε αυτά τα ονομαζόμενα επενδυτικά σχήματα, πολλαπλασιάζοντας τους κινδύνους εξανέμισης των δικαιωμάτων αυτών. Τα παραδείγματα πάμπολλα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, κυρίως σε HΠA και Αγγλία όπου ασφαλή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κατέρρευσαν σε μία μέρα σαν χάρτινος πύργος και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν τις οικονομίες τους και τις συντάξεις τους.

H οικονομική κρίση που μαστίζει σήμερα τις χρηματοοικονομικές αγορές δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Ηταν ευρέως αναμενόμενη και χρονικά και ως προς τα μεγέθη της. Ισως ήταν προγραμματισμένα και τα μέτρα που σήμερα λαμβάνονται. Οι εργαζόμενοι που στο καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης χρηματοδοτούσαν με την εργασία τους και τις αποταμιεύσεις τους τα υπερκέρδη της πλουτοκρατίας καλούνται σήμερα να χρηματοδοτήσουν στο όνομα της σταθερότητας, ως φορολογούμενοι, και τις ζημίες της.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πείθονται από εξαγγελλόμενα μέτρα διαφάνειας, αμφιβόλου άλλωστε δυνατότητας εφαρμογής και αποτελεσματικότητας. Δεν πείθονται από μέτρα που τους καλούν να πληρώσουν άλλη μία φορά για τη διάσωση των κερδών του κεφαλαίου και τη διατήρηση του συστήματος εκμετάλλευσης. Εκφράζουν την ανυπακοή τους και την απειθαρχία τους σε αυτό το σύστημα και στις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές συμμαχίες που το στηρίζουν και το συντηρούν. Αγωνίζονται ενάντια στην αδικία, την ανισότητα, την εκμετάλλευση των λαών, για ριζικές αλλαγές σε ένα σύστημα λαϊκής εξουσίας που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων».

Αιχμές για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς ως κυβέρνηση τις προωθούσε και ως αντιπολίτευση τις «καταγγέλλει», άφησε χτες ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, σε χαιρετισμό που απηύθυνε χτες σε εκδήλωση της Εμπορικής Τράπεζας με αφορμή τη συμπλήρωση πέρυσι των 100 χρόνων λειτουργίας της στο τραπεζικό σύστημα της χώρας. Από το ίδιο βήμα, ο υπουργός ανέφερε πως οι επιπτώσεις στην Ελλάδα από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση που πλήττει κυρίως τις ΗΠΑ θα είναι μικρότερες.

Κάνοντας μικρό απολογισμό για την πολιτική που ακολούθησαν τα δύο κόμματα εξουσίας - η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, επισήμανε μεταξύ άλλων: «Η πολιτική αποκρατικοποιήσεων που ακολουθήσαμε ενίσχυσε το τραπεζικό σύστημα. Είναι μια πολιτική που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση και ολοκληρώθηκε με δύσκολες αποφάσεις από τη δική μας κυβέρνηση. Είναι μια απόδειξη ότι πρέπει να συνεχίζουμε ο ένας το έργο του άλλου και όχι να το γκρεμίζουμε». Και από την πλευρά του έχει βέβαια δίκιο, γιατί ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προώθησε στα τέλη της δεκαετίας του '80 την «απελευθέρωση» του τραπεζικού συστήματος, που αποτέλεσε τη μήτρα και τον οδηγό κατεύθυνσης για την ολοκληρωτική του ιδιωτικοποίηση, η οποία σηματοδότησε την άγρια επίθεση του τραπεζικού κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων (φαινόμενο υπερχρέωσης). Αλλά και η ΝΔ, από την πλευρά της, ως αντιπολίτευση, δεν απέφυγε το λαϊκισμό που σήμερα καταγγέλλει, καθώς τότε - με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις του ΠΑΣΟΚ - μιλούσε για ξεπούλημα των ασημικών...

Μιλώντας για τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, ο Γ. Αλογοσκούφης δεν έκρυψε πως υπάρχουν επιπτώσεις και στην Ελλάδα - όπως και στην Ευρωπαϊκή Ενωση - για να ισχυριστεί στη συνέχεια: Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι και θα παραμείνει ασφαλές και θα συμβάλει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας... Ως επισφράγισμα της πολιτικής εκποίησης περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου από τα δύο κόμματα, παρουσίασε το γεγονός ότι ...η Εμπορική Τράπεζα δεν είναι πλέον κρατική όπως και η Εθνική Τράπεζα. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είναι σήμερα μια πολυμετοχική τράπεζα για τους μικροαποταμιευτές. Ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί...

Αυξάνεται ο αριθμός των τραπεζών που λειτουργούν στην Ελλάδα και οι οποίες είχαν διακινήσει ομόλογα της αμερικανικής πολυεθνικής Lehman Brothers η οποία χρεοκόπησε, αφήνοντας ακάλυπτους όσους είχαν αγοράσει ομόλογά της.

Με αφορμή σχετικές καταγγελίες κατοίκων από τη Λάρισα που είχαν αγοράσει τα «τοξικά» ομόλογα της Lehman, η Citibank (Ελλάδας) - που είχε διακινήσει τέτοια ομόλογα - προκαλεί. Με προχτεσινή ανακοίνωσή της, ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ουσιαστικά στους πελάτες της - στους οποίους είχε διαθέσει ομόλογα της Lehman - «ας πρόσεχαν! Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η διαδικασία για να διαπιστώσει κανείς το μέγεθος της ζημιάς που υπέστη - μετά την κατάρρευση της αμερικανικής τράπεζας - είναι «χρονοβόρα και μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση παραμένει ρευστή»...

Κρούσματα - αν και σημαντικά μικρότερης αξίας σε σχέση με τη Citibank - εμφανίστηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, και στη Eurobank, η οποία επίσης πούλαγε κυρίως σε μεγαλοπελάτες την πραμάτεια της Lehman. Λόγος, πλέον, γίνεται και για την αγορά τέτοιων τραπεζικών παραγώγων και από αμοιβαία κεφάλαια.

Περίπου 5 εκατ. ευρώ «σήκωσαν» μέσα στο 2007 οι επιτήδειοι από τα ΑΤΜ των τραπεζών, με τη χρήση κλεμμένων ή αντιγραμμένων καρτών. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, τα κρούσματα εμφανίζουν τα τελευταία χρόνια αλματώδη αύξηση. Συνολικά, στην Ευρώπη, ο «τζίρος» από τις απάτες αυτού του είδους έφτασε στα 500 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τους τραπεζίτες, οι μηχανισμοί που αναπτύσσονται από τους «επαγγελματίες» εξελίσσονται παράλληλα με την τεχνολογία των τραπεζών. Βέβαια, τα ποσά που οικειοποιήθηκαν οι απατεώνες είναι ψίχουλα μπροστά στη ...νόμιμη ληστεία από τους τραπεζίτες, που υφίστανται καθημερινά και ποικιλοτρόπως όσοι αναγκάζονται να συναλλάσσονται μαζί τους.