Ολόκληρη η ...βεντάλια των εκδοχών εξόδου από τη διεθνή οικονομική κρίση - πάντα όμως προς όφελος του κεφαλαίου - άνοιξε χτες στη Βουλή με αφορμή την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις. Εξαίρεση αποτέλεσε το ΚΚΕ αναδεικνύοντας την ανάγκη ταξικά προσανατολισμένων διεκδικήσεων των εργαζομένων.

Σαφέστατο στίγμα έδωσε με την τοποθέτησή της η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, τονίζοντας πως το ΚΚΕ δε θα έχει «καμία συμμετοχή στη διαχείριση της κρίσης», λέγοντας: «Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε προτάσεις και να ζητάμε από την κυβέρνηση να τις χρησιμοποιήσει για να βγει το κεφάλαιο από τα αδιέξοδά του. Εμείς θα κάνουμε προτάσεις που σημαίνουν διεκδικήσεις με σαφή αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση».

Από την πλευρά της ΝΔ ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, συνόδευσε τις πενιχρές παροχές που ανακοίνωσε προς τους εργαζόμενους με μια προσπάθεια ανάδειξης των ...διαχειριστικών ικανοτήτων της κυβέρνησής του, σημειώνοντας όμως ότι σε τίποτε δεν αλλάζουν οι βασικές της επιλογές.

Να αποδώσει τα δεινά των εργαζομένων στις ...«νεοσυντηρητικές δυνάμεις» προσπάθησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, εμφανίζοντας το κόμμα του ως δήθεν εναλλακτική και οικολογική δύναμη. Παρ' όλα αυτά ήταν σαφής όταν είπε ότι δεν πρέπει ούτε καν να ...χαλαρώσει το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ.

Τις αυταπάτες μιας «φιλεργατικής» Ευρωπαϊκής Ενωσης καλλιέργησε για μια ακόμη φορά με την τοποθέτησή του ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, ενώ ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, ...έκλεισε το μάτι στη ΝΔ για το ενδεχόμενο μετεκλογικών συνεργασιών.

Eurokinissi

Η Αλ. Παπαρήγα χαρακτήρισε ψίχουλα και πρόκληση τις «παροχές» που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, τονίζοντας «μακάρι να ήταν τέτοιο το επίπεδο του κινήματος που να μην τα δεχτεί, αλλά να μπει στη δράση».

Παρακάτω, αναφέρθηκε και στο μείζον θέμα των νέων αντιδραστικών αλλαγών που θα έρθουν στον εργάσιμο χρόνο, ο οποίος καθορίζει και το μισθό, χαρακτηρίζοντας πρόκληση τα όσα ειπώθηκαν από τον Γ. Παπανδρέου, καθώς ήταν το ΠΑΣΟΚ αυτό που νομοθέτησε το 1998 όσα σήμερα λέει ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ. Εξάλλου, όπως τόνισε, το ΕΒΕΑ εκπροσωπεί μεσαίες επιχειρήσεις προς τα πάνω, δεν εκπροσωπεί τους μικρούς, τους αυτοαπασχολούμενους ή αυτούς που έχουν ένα - δύο άτομα και τρία προσωπικό και έχουν μικρό τζίρο. «Αυτοί - τόνισε - συνθλίβονται από τους μεγάλους. Και από τους μεσαίους και από τους μεγάλους».

Eurokinissi

Συνεχίζοντας, καυτηρίασε τις απόψεις που ακούγονται, σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες, για την αντιμετώπιση της κρίσης και αναφέρθηκε συγκεκριμένα στις τράπεζες, λέγοντας: «Οι τράπεζες προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία στους καπιταλιστές. Για φέρτε εδώ στοιχεία, εσείς της κυβέρνησης, πόσα είναι τα ίδια κεφάλαια που βάζουν οι επενδυτές της πραγματικής οικονομίας σε σχέση με τα τραπεζικά δάνεια. Εμείς με έναν υπολογισμό που κάναμε το βρήκαμε 50 - 50, δηλαδή 50 ίδια κεφάλαια και 50 δάνειο της τράπεζας, όπως στις τράπεζες τοποθετούν όλοι οι καπιταλιστές το υπερπερίσσευμα που έχουν για να κινηθεί στη χρηματαγορά και να αυξήσουν και από κει παραπέρα το κεφάλαιο».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της υπογράμμισε: «Δηλαδή, η κρίση ήρθε από τους δανειολήπτες των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια; Μα, είναι αστείο. Ενα παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα να καταρρέει από τα στεγαστικά δάνεια ενός - δύο εκατομμυρίων Αμερικανών. Ούτε από το ότι δεν πληρώθηκαν οι πιστωτικές κάρτες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που ήρθε στο τραπεζικό σύστημα είναι ακριβώς γιατί δανείζουν στην πραγματική οικονομία (...) και δανείζουν και επιχειρήσεις που αναπτύσσονται και κερδίζουν, αλλά δανείζουν και επιχειρήσεις που κάτω από τον ανταγωνισμό δεν αντέχουν και λυγίζουν».

«Επομένως - τόνισε - εμείς δεν μπορούμε να πάρουμε μέρος σ' αυτήν τη διαχείριση του συστήματος. Βεβαίως και παλέψαμε τις ιδιωτικοποιήσεις, βεβαίως και μιλάμε για δημόσιους φορείς, αλλά δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε ότι η επανακρατικοποίηση μιας, δυο επιχειρήσεων στον τομέα της Κοινής Ωφέλειας και των τραπεζών θα λύσει το ζήτημα».

Η Αλ. Παπαρήγα κατήγγειλε επιστροφή στον 19ο αιώνα, τονίζοντας: «Ο εργαζόμενος όταν πάει και δουλέψει είτε επτά, είτε οκτώ, είτε εννιά ώρες, ένα μικρό μέρος της εργασίας του είναι για να βγάζει τα έξοδά του. Και κάθε φορά τα έξοδά του είναι σχετικά (...). Και ένα άλλο μέρος, δουλεύει στην ουσία τσάμπα για τον εργοδότη. Με την ανάπτυξη της παραγωγικότητας, με την εντατικοποίηση, με τις νέες τεχνολογίες αυξάνεται, ανεξάρτητα από το όριο εργασίας, ο χρόνος που δίνεις για τον εργοδότη και μειώνεται ο χρόνος που σε αφορά». (...) «Εχουμε τώρα το εξηνταπεντάωρο ή το εβδομηντάωρο στην εβδομάδα (...). Εδώ μας γυρνάνε στο 19ο αιώνα, κυριολεκτικά, με τον εργάσιμο χρόνο. Αυτό για μας είναι το κυριότερο».

Σχετικά με τα μέτρα για τους αγρότες, που ακούστηκαν, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε πως «όταν αφήσεις την κυρίαρχη πολιτική να τρέχει, αυτά τα μέτρα δεν πρόκειται να λειτουργήσουν, αφήστε που θα τα πληρώσουμε γιατί και ό,τι δίνουν σήμερα, θα τα πληρώσουμε σε φορολογία έμμεση ή με άλλους τρόπους, γιατί πρέπει να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα, λόγω και του Συμφώνου Σταθερότητας. Η αλήθεια είναι ότι το 2010 το 50% της επιδότησης για τον καπνό θα πάει στον αγροτοτουρισμό. Δεύτερον, κάθε χρόνο ξεκληρίζονται είκοσι χιλιάδες μικρές αγροτικές οικογένειες, η επιδότηση μειώνεται συνεχώς (...)».

Σε ό,τι αφορά στους μικρομεσαίους σημείωσε: «Ακουσα εδώ για κάποια δάνεια που θα είναι και λίγο πιο χαλαρά, δηλαδή θα ξαναμπούν στο δανεισμό οι άνθρωποι. Μα, το μεγαλύτερο τζίρο τον συγκεντρώνουν τα πολυκαταστήματα. Εγώ σας λέω ότι και με φοροαπαλλαγές ένα μέρος των μικρών καταστημάτων δεν μπορούν να σταθούν (...). Ποια είναι, λοιπόν, τα μέτρα; Απλώς θα τα πάρουν οι μεσαίοι, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν».

Για τις ιδιωτικοποιήσεις, απ' αφορμή αυτήν του λιμανιού του Πειραιά, η Αλ. Παπαρήγα στηλίτευσε την άποψη που λέει «πήγαμε στην COSCO, τη δυνατή, την κινέζικη», τονίζοντας: «Βεβαίως η Κίνα είναι μια παγκόσμια δύναμη, η οποία εάν θέλετε αμφισβητεί μερίδια αγοράς των Ηνωμένων Πολιτειών. Εγώ θα έλεγα: Και λοιπόν, τι έγινε; Οι κοινωνικές αντιθέσεις μέσα στην Κίνα είναι τεράστιες, αλλά για να δούμε όλη αυτή η σούπερ ανάπτυξη, που υπάρχει αυτή τη στιγμή, πού στηρίζεται; Στις άμεσες ξένες επενδύσεις στην Κίνα. Η κρίση αυτή στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην Ιαπωνία, η συγχρονισμένη κρίση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει τον κίνδυνο να φέρει άμεση απόσυρση κεφαλαίων στην Κίνα; Πού στηρίζεται όλη αυτή η ανάπτυξη; Σε βιομηχανίες που κατασκευάζουν προϊόντα για εξαγωγές. Ηδη υπάρχουν μειωμένες παραγγελίες για εξαγωγές. Επομένως, ούτε το πρόσθετο επιχείρημα ισχύει αν είναι η COSCO. Εμάς δε μας νοιάζει, αν είναι η COSCO ή όποιος και να είναι. Βεβαίως, όταν πουλάς, θα αγοράζει κάποιος. Δεν ξέρω πώς θα είναι σε δέκα χρόνια οι εξελίξεις στην Κίνα ή κάπου αλλού, χώρια τα άλλα ζητήματα που συμβαίνουν και μας ενδιαφέρουν για την κατάσταση της εργατικής τάξης, της αγροτιάς κ.λπ. Ολες αυτές οι πωλήσεις, όλα αυτά μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ».

Ενώ για «το όραμα του κ. Καραμανλή για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, με τους αγωγούς», η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι το όραμα του ΚΚΕ «δεν είναι ελλαδοκεντρικό, αλλά το όραμά μας αναγκαστικά μας οδηγεί να παλεύουμε μέσα στην Ελλάδα και βεβαίως σαν τμήμα του παγκόσμιου κινήματος. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει κατ' αρχήν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να έχει όσο γίνεται αυτοδύναμη - όχι αυτάρκεια, δεν μπορεί να έχει - ανάπτυξη. Για πείτε μου: Τι θα γίνει αν αύριο τα μερίδια της αγοράς υποστούν ανακατάταξη - γιατί είναι σε πορεία ανακατάταξης - και οι αγωγοί περάσουν από κάπου αλλού και καταργηθούν αγωγοί και δεν ξέρω αν θα κατασκευαστούν ως το τέλος; Και η κρίση στην Ελλάδα είναι στενά συνδεδεμένη με τα Βαλκάνια και γενικότερα τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, βέβαια πέρα από τους πάγιους εσωτερικούς παράγοντες. Αλλά η όξυνση της κρίσης θα είναι από εκεί. Και με την ευκαιρία αυτή, που λένε να κρατικοποιηθεί η "ΕΘΝΙΚΗ", θα αγοράσουμε κι όλα αυτά που έχει πάρει η "ΕΘΝΙΚΗ" στην Τουρκία, την Αρμενία και δεν ξέρω πού έχει πάρει; Να τα κάνουμε τι; Αυτά θα εξαγοραστούν; Γιατί είναι άλλο πράγμα η κοινωνικοποίηση, που λέμε εμείς, με όρους λαϊκού κινήματος που τα παίρνει με δικό του δίκαιο κι άλλο πράγμα "κρατικοποιώ" μέσα σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς, Ευρωπαϊκής Ενωσης που το αποφασίζει κ.λπ. και που απαγορεύει λόγω νόμιμου ανταγωνισμού. Αυτά δε λέγονται».

Καταλήγοντας, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε πως οι προτάσεις που κάνει το ΚΚΕ είναι όχι μόνο περιφρούρησης κάποιων δικαιωμάτων που έχουν οι εργαζόμενοι, αλλά και διεκδίκησης.

«Το σύστημα πρέπει να δεχτεί κλονισμό, προς όφελος των εργαζομένων. Ενας κλονισμός ή θα είναι σε βάρος των εργαζομένων ή θα είναι σε βάρος του συστήματος», τόνισε και συμπλήρωσε ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν δεν παραγράφονται στο όνομα της κρίσης, τουλάχιστον απ' το Μάαστριχτ και μετά, χαρακτηρίζοντας την ομώνυμη Συνθήκη «παγκόσμια στρατηγική» και πως «όποιο κόμμα θέλει να πει ότι κάνει πραγματική αντιπολίτευση πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση (...) ρήξη ή όχι, πειθαρχία ή απειθαρχία, κι όχι αν αυτό θα επιτευχθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Για να επιτευχθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να ξεκινήσει το ρυάκι κι ο χείμαρρος από το εθνικό επίπεδο».

Τέλος, τόνισε πως υπάρχει ανάγκη να φθαρεί η στρατηγική της κυβέρνησης, στην οποία δεν μπορεί να απαντήσει το ΠΑΣΟΚ. «Τι να το κάνουμε - αναρωτήθηκε - το να φθαρεί η Νέα Δημοκρατία ή να φθαρεί το ΠΑΣΟΚ; Φθάρηκε το ΠΑΣΟΚ κι ήρθε η Νέα Δημοκρατία. Λοιπόν; Αυτό είναι, η φθορά των δύο κομμάτων ή η ενίσχυση - να το πω καθαρά - της αντιμονοπωλιακής και, σε τελευταία ανάλυση, αφού μιλάμε για καπιταλισμό, της αντικαπιταλιστικής στρατηγικής; Κι εδώ δεν μπαίνει νερό στο κρασί!».