ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στη «Γάζα» απόψε κι αύριο και μετά

Ο,τι τσακίζει τους εργάτες όπου Γης, αυτό τσακίζει και τους Παλαιστίνιους στη Γάζα.

Τόσο απλό και τόσο δύσκολο στις συνέπειές του.

Είναι εύκολο να λυπάσαι τον πεινασμένο και να καταφεύγεις στην ελεημοσύνη.

Είναι εύκολο να κλαις για το παιδί και να καταριέσαι τον φονιά.

Το δύσκολο είναι να αντιμετωπίσεις την αιτία, για να εξαφανίσεις τις συνέπειες.

Εδώ είμαστε.

60 χρόνια τσακίζουν το λαό στην Παλαιστίνη.

Αιώνες και αιώνες η εκμετάλλευση τσακίζει πληθυσμούς και πληθυσμούς εργατών.

Ωραίες οι χριστιανικές διαπιστώσεις, αλλά η σφαγή συνεχίζεται.

Γιατί έχει κόστος το πάλεμα της αιτίας.

Οταν είσαι γενικά ενάντια στην αδικία, εύκολα βρίσκεις άδικο και στη Χαμάς κι έτσι δίνεις συγχωροχάρτι στο Ισραήλ.

Οταν είσαι γενικά δίκαιος, θα φτάσεις να βλέπεις δίκιο στον εκβιασμό των εμπόρων να μειώσουν μέχρι να εξαφανίσουν αυτό που έχουν ονομάσει «εργατικό κόστος», ενώ δεν είναι τίποτα άλλο από την πηγή του κέρδους τους.

Είναι καιρός για κρύα μυαλά. Εδώ κι ενάμιση αιώνα είναι αυτός ο καιρός. Απ' όταν οι εργάτες άρχισαν να βλέπουν στις σχέσεις παραγωγής το πρόβλημα. Οποτε επικράτησε αυτό το κρύο μυαλό, τα πράγματα πήγαν μπροστά. Οποτε το δίκιο ως αόριστο κι όχι ως ταξικό προσδιορίστηκε, ο κόσμος πήγε πίσω.

Το χειρότερο δεν είναι οι «λόγοι» που επικαλείται το Ισραήλ, το χειρότερο είναι όλοι αυτοί που σπεύδουν να πλευροκοπήσουν τους Παλαιστίνιους. Στην πράξη υπονομεύουν το απλό και αυτονόητο: Το δικαίωμα ενός λαού να επιλέξει την τύχη του. Αυτό κάνουν, όταν βλέπουν στη διαμάχη Φατάχ - Χαμάς την αιτία που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «απομακρύνθηκαν» (τι κομψό...) από την τάση να υποστηρίξουν ανεξάρτητο κράτος για τους Παλαιστίνιους. Δηλαδή, οι «πολιτισμένοι» έκριναν ότι οι «βάρβαροι» δε δικαιούνται να υπάρχουν αυτοί καθαυτοί και να λύνουν οι ίδιοι τις διαφορές τους. Ξεχειλίζει η υποκρισία, μόνο που αυτό δεν είναι ηθικό πρόβλημα, είναι ταξική θέση με τη μεριά του ιμπεριαλισμού. Απ' αυτούς, που κάθε φορά χύνουν δάκρυα για ό,τι γλυκανάλατο δε διαταράσσει την κατάσταση εντός του τάφου.

4η μέρα της καινούριας σφαγής χτες για 1,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιους. Που έκαναν το λάθος να ζουν στο λάθος τόπο. Εκεί όπου εδώ και χρόνια οι ιμπεριαλιστές δουλεύουν το σχέδιο για την «Ευρεία Μέση Ανατολή».

Μέτρα αντίστροφα, για να μη σε μετρήσουν μαζί τους.

Δεν είναι κατά της Χαμάς αυτός ο πόλεμος. Είναι εδώ και 60 χρόνια, είναι πόλεμος κατά των λαών της περιοχής. Κι αυτό το ξέρουν καλύτερα αυτοί που κάθε φορά βρίσκουν κι έναν λόγο για να στηρίξουν το ιμπεριαλιστικό σχέδιο στην περιοχή. Τη Χαμάς παρουσιάζουν ως πρόσχημα σήμερα, όπως χτες τη Χεζμπολάχ, τις προάλλες την Ιντιφάντα κι αύριο θα 'ναι κάτι άλλο. Κι εδώ δεν πρόκειται πια για την ανάγκη να διατυπώσει κάποιος μια θέση.

Είναι ανάγκη με πράξεις, που δε θα περιέχουν κανένα διφορούμενο, να εκφραστεί η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Ευχές;

Στους στίχους του Βάρναλη, εκεί που λέει πως δεν έχει λέξες παρηγόριας...

Καμιά γιορτή, μήτε και κλάμα. Μόνο οργή και ταξικό μίσος, που οργανώνεται συγκεκριμένα για να κόψει από τη ρίζα το κακό.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ;
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ;

ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: «Η ισραηλινή επιχείρηση "βαρύ μολύβι" που προς το παρόν διεξάγεται από τον αέρα ενδέχεται σύντομα να συνεχιστεί και από έδαφος. Σε κατάσταση ετοιμότητας βρίσκονται οι χερσαίες δυνάμεις του Ισραήλ, αναμένοντας τη διαταγή για ισοπέδωση της Λωρίδας της Γάζας (...) από το Σάββατο που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί οι νεκροί ξεπέρασαν τους 340 και οι τραυματίες τους 1.400 (...) το βέβαιο είναι ότι η σκληρή επιχείρηση του Ισραήλ έχει ευνοήσει τη σιδηρά κυρία Τζίπι Λίβνι, που βλέπει τη δημοτικότητά της να αυξάνεται κατακόρυφα (...) χθες σκοτώθηκαν άλλοι δύο Ισραηλινοί» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΚΟΝΤΟΣ ΨΑΛΜΟΣ: «Η προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα ξεκινάει με ένα από τα πιο επικίνδυνα διεθνή προβλήματα να εισβάλει πάλι στο προσκήνιο (...) από το 1948 πέρασαν 11 Αμερικανοί πρόεδροι και οι ΗΠΑ στάθηκαν ακλόνητος σύμμαχος του Ισραήλ, προκαλώντας την οργή των Αράβων και άλλων μουσουλμάνων, μια οργή που λειτουργεί ως μήτρα αντιαμερικανισμού σε πολλά μέρη της γης (...) ο Ομπάμα επέλεξε να μη μιλήσει επί της ουσίας και επανέλαβε μέσω εκπροσώπου ότι πρόεδρος σήμερα είναι ο Τζορτζ Μπους. Αφήνοντας τον Μπους να βγάλει το φίδι από την τρύπα» (ο Ν. Κωνσταντάρας στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΕΝΟΧΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΑ: «Μόνοι, τελικώς, απέμειναν οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι είναι και διχασμένοι. Ο θάνατος του Γιάσερ Αραφάτ ανέδειξε τις μεταξύ τους διαφορές και οι διαμάχες, ένοπλες πολλές φορές, μεταξύ των οπαδών της Φατάχ και της Χαμάς, προκάλεσαν μοιραίως την αποδυνάμωσή τους και την ακόμη μεγαλύτερη απομάκρυνση των ευρωπαϊκών, κυρίως, κυβερνήσεων από την τάση να υποστηριχθεί η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, όπως είχε διαφανεί επί Αραφάτ. Δυσαρέσκεια και αντιδράσεις όμως προκαλούν και οι ενέργειες της Χαμάς, ανεξαρτήτως πώς προκαλούνται ή εξηγούνται στις δυτικές αλλά και στις άλλες αραβικές χώρες» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ και ένταση της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Πόλεμος χωρίς έλεος κατά Χαμάς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πυρ ως τον αφανισμό της Χαμάς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ;

Ο ΛΟΓΟΣ: «ΚΟΛΑΣΗ» η ΓΑΖΑ

Η ΧΩΡΑ: Φρίκη χωρίς τέλος

Η ΑΥΓΗ: Εγκλημα και ανοχή

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ του 2009

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Διώκονται 26 για κακούργημα

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ζητείται δάνειο 32 δισ. ευρώ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ νέο εξεταστικό

ΕΘΝΟΣ: ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ με τις Πανελλαδικές

ΤΑ ΝΕΑ: Χάος και πρόστιμα για το φόρο ακινήτων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ

Μαστίγιο και καρότο ίσον μαστίγιο

«Εμποροι - βιοτέχνες: SOS για 29.000 θέσεις εργασίας. Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος επανέφερε την πρότασή του να συμφωνούν επιχειρήσεις και εργαζόμενοι στην περίπτωση που ελλοχεύει ο κίνδυνος απολύσεων να περιορίζονται οι μέρες απασχόλησης σε 3-4 την εβδομάδα, ενώ μισθοί - εισφορές που χάνονται να καλύπτονται από τον ΟΑΕΔ (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).

Κλειδί η κατάργηση του κέρδους

«Η τεχνολογία και η πληροφορική είναι η νέα παράμετρος η οποία "επιβάλλει" λιγότερη, σχεδόν τη μισή εργασία για την απόκτηση των ίδιων από τα απαραίτητα αγαθά διαβίωσης. Επομένως, η επιστήμη βοήθησε την ανθρωπότητα να έχει την πολυτέλεια του περισσότερου ελεύθερου χρόνου. Ομως η παράμετρος του κέρδους απορρόφησε αυτή τη διαφορά και απέμεινε στις ορέξεις η σταθερή πηγή της μείωσης των αμοιβών. Στις αμοιβές συνυπολογίζονται η περίθαλψη και η συνταξιοδότηση. Αρα αυτά πρέπει να μειωθούν. Καλύτερη, βέβαια, περίπτωση για το κέρδος είναι ο μηδενισμός των αμοιβών (...) έχοντας αυτές τις σκόρπιες σκέψεις μπορούμε να αναρωτηθούμε: Μήπως ο Β` παγκόσμιος πόλεμος ήταν συνέπεια του κραχ του 1931; Αλλιώς; Ο Β` παγκόσμιος πόλεμος έγινε για να διορθώσει, να αποκαταστήσει οικονομικά το κραχ του 1931. Αν λοιπόν ισχύει αυτό το σενάριο τι θα αποκαταστήσει οικονομικά τη σημερινή κρίση; Αυτός ο τρόμος με τρομάζει» (ο Θ. Βουγιούκλης, κοσμήτορας στο Δημοκρίτειο / ΤΟ ΒΗΜΑ).

Αμόλησαν το θεριό και τώρα το ξορκίζουν

«Ως πρώην υπουργός Εργασίας αισθάνομαι ότι οι ρυθμίσεις για τα εργασιακά δικαιώματα δεν υπάρχουν για να τις παραβιάζει εγκληματικά ο κάθε αλήτης σε οποιονδήποτε βαθμό, και ακόμα περισσότερο μέχρι του σημείου φυσικής εξόντωσης εργαζομένων για λίγα ευρώ. Επιτέλους πού βρισκόμαστε; Ο επιχειρηματικός κόσμος ο ίδιος έχει τεράστιες ευθύνες για τη διαφύλαξη στοιχειωδών σχέσεων(...) το κλίμα που διαμορφώνεται στο κοινωνικό πεδίο, σε όλα τα δυνατά επίπεδα εκχυδαΐζεται. Και αυτό σε μια φάση κρίσης όπως η σημερινή, ανοίγει λεωφόρους για κοινωνικές συγκρούσεις. Συγκρούσεις που είναι βέβαιο ότι θα μας οδηγούν ακόμα πιο μακριά από εκεί που θέλουμε να πάμε» (ο Τ. Γιαννίτσης στα ΝΕΑ).