ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η πάλη είναι ανειρήνευτη

Ενα σόου εσωτερικής κατανάλωσης ήτανε και πέρασε. Οι Αμερικανοί πολίτες - όσοι απ' αυτούς που έχουν δικαίωμα ψήφου το άσκησαν - έχουν τον Πρόεδρο που επέλεξαν, οι Αμερικανοί εργάτες θα συνεχίσουν να έχουν στο σβέρκο τους το σύστημα που δεν έχουν αποφασίσει να ανατρέψουν.

Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να λούζονται αυτό που ακόμα και οι «είμαστε όλοι Αμερικανοί» κατανοούν πια: Πως στον καιρό της κρίσης το ψέμα έχει πολύ κοντά ποδάρια. Και, άρα, η καπιταλιστική κρίση θα πληρωθεί πολύ ακριβά κι απ' αυτούς που ψήφισαν Ομπάμα, κι απ' αυτούς που αγνοούν ως και την ύπαρξή του.

Γι' αυτό και η προπαγάνδα για την «αλλαγή» περιορίζεται ήδη στα πλαίσια τού να πειστούν οι από κάτω ότι υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν κάποτε τα πράγματα, αρκεί να έχουν υπομονή. Το κύριο που θέλει να περάσει αυτή η προπαγάνδα είναι να πάψεις να βλέπεις τον ιμπεριαλισμό και να ελπίζεις ότι κάτι θα αλλάξει, αν άλλος είναι στο τιμόνι.

Κεντρικός στόχος για τους απολογητές του καπιταλισμού παραμένει να μην αρχίσεις να βλέπεις κατά σοσιαλισμό μεριά.

Το είπε όσο πιο ωμά μπορούσε ο Ομπάμα: «Οι προηγούμενες γενιές αντιμετώπισαν (...) τον κομμουνισμό και τα κατάφεραν. Είμαστε θεματοφύλακες αυτής της κληρονομιάς».

Και συμπλήρωσε πεντακάθαρα η εδώ εκπρόσωπος; «Εχουμε βρεθεί από την ίδια μεριά σε πολλούς πολέμους» (δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη).

Κοντός ψαλμός, λοιπόν.

Αρχισαν, ήδη, να μιλούν για την επόμενη μέρα: Να περιμένουν, λέει, οι Αμερικάνοι, και μαζί τους οι υπόλοιποι, τα πρώτα τέσσερα χρόνια για να καλυφθεί η καμένη γη που άφησαν οι προηγούμενοι.

Πού το έχουμε ξανακούσει; Παντού. Είναι η ίδια τακτική. Γιατί, και χτες και σήμερα, είναι οι ίδιοι που κυβερνούν σε κάθε χώρα, στο ίδιο σύστημα.

Το κλειδί για τη λύση του αδιεξόδου ήταν και παραμένει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αυτοί παράγουν, απ' αυτούς εξαρτώνται όλα. Γι' αυτό και η επίθεση αφορά τη συνείδησή τους.

Είναι κρίσιμο να ερμηνεύουμε κάθε δήλωση, κάθε γραπτό, από τη σκοπιά ποιανού συνείδηση επηρεάζει και σε ποια κατεύθυνση. Για παράδειγμα, διαβάζοντας την απέραντη κενολογία του Τσίπρα, ξεχωρίζεις εύκολα το μόνο συγκεκριμένο: «Απευθύνεται» στους κομμουνιστές και τους καλεί να γίνουν γενικώς «αριστεροί», δηλαδή ένα τίποτα. Τους καλεί να παραιτηθούν από αυτόν καθ' αυτόν το λόγο ύπαρξής τους.

Οι κομμουνιστές θα κάνουν αυτό που η ιστορική τους αποστολή επιβάλλει. Αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Οτι αυτή η αποστολή θα συναντά διαρκές εμπόδιο αυτούς ακριβώς που με το ζόρι κρατιούνται να μη ζητωκραυγάσουν για το θρίαμβο του «δημοκρατικού καπιταλισμού», είναι άλλο ένα επίσης κρατούμενο.

Διά ταύτα: Η πάλη είναι ανειρήνευτη. Το θέμα είναι πόσο καλύτεροι θα γίνουμε, ώστε όσο το δυνατόν γρηγορότερα θύματα να μετρά ο αντίπαλος και όχι η εργατική τάξη.

ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟ, ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

ΚΛΟΝΙΣΜΟΣ: «Οι αγωνιώδεις εκκλήσεις του βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν για διεθνή συνεργασία βεβαιώνουν και οι δραματικές αποφάσεις των Αμερικανών για τους τραπεζικούς κολοσσούς επιβεβαιώνουν, η παγκόσμια οικονομική κρίση εισέρχεται σε νέα - ίσως τη χειρότερη - φάση της. Κατά τα φαινόμενα οι συνέπειες θα είναι μεγάλες. Θα δοκιμαστούν πρόσωπα, οικογένειες, κοινωνικές ομάδες, επιχειρήσεις, τράπεζες, χώρες ολόκληρες, το ίδιο το σύστημα μπορεί να κλονιστεί» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΙΔΙΟ: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πια ότι η αλλαγή θα επέλθει και θα είναι μεγάλη. Η υφιστάμενη δομή έχει κλονιστεί, το πιστωτικό σύστημα δε λειτουργεί, οι αγορές έχουν νεκρώσει, οι κανόνες και οι αρχές που ορίζουν τη λειτουργία τους έχουν προ πολλού καταρρεύσει. Αναγκαστικά η αρχιτεκτονική του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος θα αλλάξει, νομοτελειακά θα ξαναχτιστεί» (ο Α. Καρακούσης, επίσης στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ: «Στα δεκάχρονα του ευρώ οι εργαζόμενοι που από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκονται στον δρόμο, δεν έχουν κανένα λόγο να το χειροκροτούν. Είναι τα πρόβατα επί σφαγήν που θυσιάστηκαν στον βωμό του. Αλλά η νέμεση έρχεται μετά τη θυσία τους με αυτή τη διαπίστωση: χωρίς αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Γιατί οι εργαζόμενοι ήταν και είναι πάντα οι μοναδικοί πραγματικοί δημιουργοί του πλούτου» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ»: «Η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό έχει υποστεί σημαντικό πλήγμα λόγω της νέας τρομοκρατίας, αλλά και της θεαματικής αύξησης της εγκληματικότητας. Η ζημιά είναι μεγάλη και θα επηρεάσει άμεσα την οικονομία και τον τουρισμό σε μια περίοδο κρίσης. Η κυβέρνηση οφείλει να αντιδράσει άμεσα προλαβαίνοντας τα χειρότερα (...) η Ελλάδα οφείλει να ζητήσει τη συνδρομή φίλων και εταίρων στην αντιμετώπιση των θεμάτων δημόσιας ασφάλειας. Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει πρωτίστως να τοποθετηθούν κατάλληλοι άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ κατά των μονοπωλίων, της ΕΕ, των κομμάτων τους

ΤΟ ΒΗΜΑ: Οδηγίες Αλμούνια για τη διαχείριση της κρίσης

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Κοινωνικό κραχ

ΤΑ ΝΕΑ: Μαύρη διετία για δουλειές, εισοδήματα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Δύο χρόνια στο τούνελ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Η ύφεση γονατίζει την ΕΕ

ΕΘΝΟΣ: ΕΚΡΗΞΗ ανεργίας σε 5 κλάδους

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Πρόβλεψη για βαθιά ύφεση στην Ευρώπη

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Η ΚΡΙΣΗ γονατίζει την Ευρώπη

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Η ΧΩΡΑ: Τσουνάμι πνίγει την Ευρώπη

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΝΕΟ 3ετές πρόγραμμα σταθερότητας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΛ(Τ)ΜΟΥΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΝΑΙ ΣΕ ΠΑΡΟΧΕΣ όχι στις σπατάλες

Η ΑΥΓΗ: Ούτε βήμα πίσω

Είναι όλοι τους Αμερικάνοι

«Για την Αμερική η επικράτηση του Ομπάμα είναι μεγάλη αλλαγή (...) εξέφρασε προοδευτικές θέσεις στα θέματα των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών» (ο Χρ. Ρουμελιώτης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

...δεν είναι, όμως, «φιλάνθρωποι»

«Ο Ομπάμα δεν είναι ταχυδακτυλουργός για να βγάζει λύσεις - περιστέρια από τις τσέπες του (...) είναι μια μεγάλη ελπίδα (...) θα ήταν όμως μεγάλο λάθος αν πίστευε κανείς ότι αυτή η υποθετική άλλη Αμερική θα ξέχναγε τα συμφέροντά της για να λειτουργήσει σαν φιλανθρωπική οργάνωση» (ο Ρ. Σωμερίτης στο ΒΗΜΑ).

Μπροστά το μπούμερανγκ

«Το γεγονός ότι ο Ομπάμα διαδέχεται τον χειρότερο πρόεδρο και κληρονομεί τεράστια προβλήματα, αντιπροσωπεύει μια μεγάλη πρόκληση και ταυτοχρόνως μια μεγάλη πολιτική δυνατότητα. Η λαϊκή και η διεθνής υποστήριξη είναι ένα γιγαντιαίο πολιτικό κεφάλαιο, που του εξασφαλίζει μεγάλα περιθώρια πρωτοβουλιών. Εάν αφεθεί να απορροφηθεί και κινηθεί στην πεπατημένη οι μεγάλες προσδοκίες μεσοπρόθεσμα θα μετατραπούν σε μπούμερανγκ» (ο Σ. Λυγερός στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

...καθώς τα ψέματα τελειώνουν

«Από σήμερα τα ψέματα τελειώνουν, οι δικαιολογίες εκλείπουν και οι Αμερικανοί πολίτες που προσβλέπουν στην προεδρία του κ. Ομπάμα αναμένουν ότι θα δουν σοβαρές προσπάθειες και προγράμματα που θα στοχεύουν στη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου (...) η ελπίδα δε χορταίνει τους ανθρώπους, ούτε η προσδοκία (...) ο κ. Ομπάμα είναι υποχρεωμένος να κολυμπήσει αμέσως στα βαθιά νερά (...) οι συνεργάτες του νέου προέδρου πιστεύουν ότι η απερχόμενη κυβέρνηση δεν έχει ομολογήσει όλη την αλήθεια: ότι δηλαδή ίσως χρειαστούν τέσσερα χρόνια της πρώτης θητείας του κ. Ομπάμα για να νιώσουμε τα θετικά αποτελέσματα» (ο Μ. Ιγνατίου στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).