ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στην αντεπίθεση η διέξοδος

Θέλουν, λέει, λεφτά στην «πραγματική οικονομία». Γιατί, όσα αρπάζουν στο παιχνίδι με τις μετοχές δεν είναι πραγματική οικονομία;

Θέλουν, λέει, μεταρρύθμιση για να προλάβουν τη βαρβαρότητα, θέλουν, δηλαδή, ανθρώπινα μονοπώλια. Δυστυχώς γι' αυτούς, δε σηκώνει γιατρειά το σύστημα.

Θέλουν, λέει, οικολογική αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να πάρουν το λίθιο από τη Βολιβία, όπου όμως πρόσβαση προς το παρόν έχουν κατά κύριο λόγο μόνο οι Γάλλοι. Μικρός που είναι ο κόσμος και με πόσες μορφές μπορεί να γίνει ο ανταγωνισμός για ένα προϊόν...

Πώς μπορείς να στηρίξεις αποτελεσματικά τον ΣΕΒ χωρίς να αφιερώσεις σεντόνια στα αιτήματά του; Αφιερώνοντας μια ολόκληρη σελίδα στο Νταβός, που να αποδεικνύει πόσο πλουσιοπάροχα κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα ενισχύει την ντόπια βιομηχανία της και πόσο μίζερα τάχα το κάνει η ελληνική. Ετσι, η κοινή γνώμη που ήδη έχει ψηθεί «να είμαστε Ευρωπαίοι» ζητάει το αυτονόητο, «να είμαστε σε όλα Ευρωπαίοι». Δηλαδή, πιέστε «κοινή γνώμη», δηλαδή εργαζόμενοι, την κυβέρνηση να δώσει κι άλλα στο κεφάλαιο.

Πάρ' το αντίστροφα τώρα: Τι πρέπει να πεις στους ανθρώπους γύρω σου όταν ακούς τον ΣΕΒ; Να τους δείξεις πως ακριβώς οι ενισχύσεις στο κεφάλαιο οδηγούν σε παραπέρα εξαθλίωση την εργατική τάξη, που αν θέλει να δει άσπρη μέρα πρέπει να ζητά την κατάργηση των εκμεταλλευτών της. Και πρέπει όχι μόνο να καταγράψεις τι ζητά ο ΣΕΒ αλλά και τα τρελά κέρδη που έχουν αυτοί που παριστάνουν τους χαμένους της κρίσης και που στο όνομα της κρίσης αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργατών. Ακόμα καλύτερα, να δείξεις ότι αυτά που ζητά ο ΣΕΒ δεν είναι άλλο από αυτά που ζητάνε παντού τα μονοπώλια και παντού εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των μονοπωλίων. Να δείξεις, δηλαδή, ότι αυτά που συμβαίνουν είναι απλά η πάλη μιας τάξης ενάντια σε άλλη τάξη.

Το σύνολο των απολογητών του συστήματος επαναλαμβάνουν το ποίημα «το σύστημα θέλει μεταρρύθμιση» σε άπειρες παραλλαγές με ένα και μόνο διά ταύτα: Το σύστημα και τα μάτια σας. Κάντε το να μοιάζει κοινωνικό, κάντε δημόσιες επενδύσεις, κάντε ό,τι πρέπει αρκεί να μη φανεί ότι αυτό το σύστημα δεν έχει ζωή ή για να έχει ζωή το κεφάλαιο, πρέπει να χαθούν πολλοί και ξανά πολλοί κι ακόμα περισσότεροι εργάτες, να καταστραφούν παραγωγικές δυνάμεις μέχρι που μια χούφτα μονοπώλια να καταφέρει για λίγο, αλλά να καταφέρει, να επαναφέρει ένα σταθερό ρυθμό αύξησης του ποσοστού κέρδους μέχρι την επόμενη κρίση.

Αυτό θέλουν. Να πειστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ξεπεράσει βασικές αντιφάσεις του: Να συσσωρεύει κεφάλαια, να μην μπορεί όμως να τα επενδύσει εκεί που θα βγάλει μεγαλύτερο κέρδος, να έχει ανάγκη από τη μια τον προστατευτισμό στην αγορά για να διατηρήσει το κέρδος αλλά και να είναι υποχρεωμένο να κρατήσει ανοιχτές τις αγορές για να μπορεί να επεκτείνεται. Δεν ξεπερνιέται αυτή η αντίφαση. Επιβιώνει όποιος μπορεί να συνδυάσει όλα αυτά. Κι αυτός είναι κατά περίπτωση μόνο τα ισχυρά μονοπώλια.

Κάθε κρίση φέρνει όλο και πιο λίγους στην κορφή, οι υπόλοιποι ζητάνε προστασία στο κράτος τους αλλά μαζί με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό αλλάζει και το κράτος του, που γίνεται όλο και πιο πολύ κράτος για τα ακόμα πιο λίγα μονοπώλια κι έτσι όχι μόνο μεσαίοι αλλά γρήγορα και κεφάλαια βρίσκονται στο κενό.

Τι να κρατήσουμε απ' τον πανικό γύρω μας; Να βλέπουμε την κίνηση του κεφαλαίου, να μην ανησυχούμε καθόλου για την κρίση του, αντίθετα να αξιοποιούμε τις επιπτώσεις της για να γίνει καθημερινή κουβέντα στα καφενεία, στη δουλειά, στο σπίτι, στο χωράφι, παντού, το «δεν πάει άλλο, να μαζευτούμε να δούμε πώς θα τους ρίξουμε».

Ο κόσμος μπορεί να ξεφοβηθεί αρκεί να μπουν μπροστά αποφασιστικά αυτοί που από θέση δεν κουβαλάνε φόβο. Οταν το κράτος των μονοπωλίων συγκεντρώνει δυνάμεις καταστολής, οργανώνει «κινήματα» και «χτυπήματα» που έχει προαναγγείλει, να 'σαι σίγουρος πως το κάνει για σένα. Εσένα που ήδη το 'χεις πάρει αλλιώς. Ε, λοιπόν, όλοι αυτοί οι σιδερόφραχτοι που σου μοστράρουν στο λιμάνι είναι μιας σφαλιάρας ...φερετζέδες.

Αρκεί να οργανώσεις εσύ την αντεπίθεση, αντί να ψάχνεις μαλόξ για τα δακρυγόνα.

ΑΔΙΕΞΟΔΑ

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΣΕΒ: «Ολο και περισσότερες χώρες παρουσιάζουν νέα πακέτα στήριξης της πραγματικής οικονομίας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του πρακτορείου Reuters το συνολικό ποσό της κρατικής ενίσχυσης προς τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου ανέρχεται μέχρι στιγμής στα 4 τρισ. δολάρια περίπου. (...) την ίδια στιγμή η Ελλάδα δεν έχει παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πακέτο στήριξης της οικονομίας, το οποίο να δίνει προτεραιότητα σε μελλοντικές πηγές ανάπτυξης όπως η παιδεία και η έρευνα, ούτε στηρίζει σημαντικούς κλάδους της οικονομίας όπως ο τουρισμός ή η ναυτιλία. Αντίθετα η κυβέρνηση ανακοινώνει αποσπασματικές παροχές το κόστος των οποίων ήδη ανέρχεται σε 2 δισ. ευρώ» (το ρεπορτάζ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΔΕ ΣΗΚΩΝΕΙ ΓΙΑΤΡΕΙΑ: «Μέσα στην απελπισία τους οι διάφοροι ηγέτες αρχίζουν να ξεσκονίζουν τα βιβλία, αναζητώντας ιδέες που εμφανίστηκαν, μεσουράνησαν στο παρελθόν και παρήκμασαν (...) οι περισσότεροι στρέφονται στον Κέινς (...) άλλοι προσβλέπουν ακόμα και στον Μαρξ (...) ελπίζουν ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα να βγούμε από το τούνελ και να συνεχίσουμε ανέμελα να ζούμε με τον καπιταλισμό όπως τον γνωρίσαμε ή έστω με μικρές αλλαγές (...) η διάρκεια της νέας καπιταλιστικής παλινόρθωσης θα είναι μικρή. Η κρίση έχει ακουμπήσει την καρδιά του συστήματος, ξεπηδά από αυτή και εκτός από οικονομικές καταστροφές προκαλεί και κοινωνικές εκρήξεις (...) που σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν συνείδηση και αντιδρούν ζητώντας κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο. Αν αυτό δε συμβεί τότε η επόμενη κρίση θα είναι πιο οδυνηρή. Είτε το θέλουμε είτε όχι το σύστημα χρειάζεται βαθιά μεταρρύθμιση που θα ικανοποιεί και κοινωνικές ανάγκες» (ο Θ. Λυρτσογιάννης στο ΕΘΝΟΣ).

ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ: «Οι κυβερνήσεις και οι εταιρίες που πασχίζουν να κατασκευάσουν την επόμενη γενιά υβριδικών ή ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι αντιμέτωπες με ένα πολύ σημαντικό δεδομένο. Για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων χρειάζεται λίθιο και το μισό λίθιο του πλανήτη είναι θαμμένο στη Βολιβία» (το ρεπορτάζ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΡΓΑΤΩΝ και αντεπίθεση στην πλουτοκρατία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΑΛΛΙΑ - ΚΟΥΒΑΡΙΑ ΠΑΛΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σκηνικό πόλωσης

ΤΑ ΝΕΑ: Χημεία και... τέρατα από κυβέρνηση, ΕΛ.ΑΣ.

ΕΘΝΟΣ: ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ κρότου - λάμψης...

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κρίνεται αύριο η επαναφορά αφορολόγητου 10.500 ευρώ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 10.964 προσλήψεις στο Δημόσιο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΝΕΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ κατά αστυνομικών

Η ΧΩΡΑ: 19 σφαίρες με υπογραφή «Ε.Α.»

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΑΙΣΧΟΣ της προσωποκράτησης για χρέη μέχρι 150.000 ευρώ στο Δημόσιο

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Προσωποκράτηση τέλος για χρέη έως 150.000 ευρώ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΡΟΣΩΠΟΚΡΑΤΗΣΗ τέλος για χρέη έως 150.000 ευρώ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΜΑΤατράκ στον Πειραιά

Η ΑΥΓΗ: Αναγκαίο ένα νέο αγροτικό κίνημα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κυβέρνηση για κλάματα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Δάκρυα και οργή...

Για να σωθούν τα μονοπώλια

«Το δόγμα της εθνικής ρεαλπολιτίκ (...) πρέπει να αντικατασταθεί από αυτό που ο Ούλριχ Μπεκ αποκαλεί "κοσμοπολίτικη ρεαλπολίτικ" (...) ο κοσμοπολίτικος ρεαλισμός έχει να κάνει με το άνοιγμα των θεσμών των εθνικών κρατών ώστε να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της παγκόσμιας εποχής (...) με την προσπάθεια να αποφευχθούν οι εκρήξεις βίας λόγω της δυσαρέσκειας και της απογοήτευσης των ατόμων. Είναι η επόμενη μεγάλη ιδέα που πρέπει να δοκιμαστεί μετά την αποτυχία του εθνικισμού, του κομμουνισμού, του σοσιαλισμού, του νεοφιλελευθερισμού. Είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για να επιβιώσει η ανθρωπότητα κατά τον 21ο αιώνα χωρίς να περιπέσει στη βαρβαρότητα» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ).

Ποιος τον απειλεί;

«Οι σκηνές που μεταδίδουν οι τηλεοράσεις είναι θλιβερές και αποκρουστικές (...) πιστοποιούν ότι τα επίπεδα βίας ανεβαίνουν επικίνδυνα (...) οι διαμαρτυρίες γίνονται όλο και πιο βίαιες, γεγονός που προκαλεί μια βιαιότερη καταστολή (...) είναι μια νέα αντίληψη των κοινωνικών αγώνων που εισάγεται στη χώρα μας (...) φοβούμαι ότι κόμματα, συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις έχουν υποτιμήσει τον κίνδυνο που μας απειλεί» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).

Στοχοπροσηλωμένος

«Τόνισε την ανάγκη για ένα πανελλαδικό αγροτικό κίνημα που θα θέτει συνολικά τα αιτήματα και θα είναι έξω από τα κόμματα» (ο Α. Αλαβάνος στην ΑΥΓΗ).