ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΣΕΒ: «Ολο και περισσότερες χώρες παρουσιάζουν νέα πακέτα στήριξης της πραγματικής οικονομίας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του πρακτορείου Reuters το συνολικό ποσό της κρατικής ενίσχυσης προς τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου ανέρχεται μέχρι στιγμής στα 4 τρισ. δολάρια περίπου. (...) την ίδια στιγμή η Ελλάδα δεν έχει παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πακέτο στήριξης της οικονομίας, το οποίο να δίνει προτεραιότητα σε μελλοντικές πηγές ανάπτυξης όπως η παιδεία και η έρευνα, ούτε στηρίζει σημαντικούς κλάδους της οικονομίας όπως ο τουρισμός ή η ναυτιλία. Αντίθετα η κυβέρνηση ανακοινώνει αποσπασματικές παροχές το κόστος των οποίων ήδη ανέρχεται σε 2 δισ. ευρώ» (το ρεπορτάζ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΔΕ ΣΗΚΩΝΕΙ ΓΙΑΤΡΕΙΑ: «Μέσα στην απελπισία τους οι διάφοροι ηγέτες αρχίζουν να ξεσκονίζουν τα βιβλία, αναζητώντας ιδέες που εμφανίστηκαν, μεσουράνησαν στο παρελθόν και παρήκμασαν (...) οι περισσότεροι στρέφονται στον Κέινς (...) άλλοι προσβλέπουν ακόμα και στον Μαρξ (...) ελπίζουν ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα να βγούμε από το τούνελ και να συνεχίσουμε ανέμελα να ζούμε με τον καπιταλισμό όπως τον γνωρίσαμε ή έστω με μικρές αλλαγές (...) η διάρκεια της νέας καπιταλιστικής παλινόρθωσης θα είναι μικρή. Η κρίση έχει ακουμπήσει την καρδιά του συστήματος, ξεπηδά από αυτή και εκτός από οικονομικές καταστροφές προκαλεί και κοινωνικές εκρήξεις (...) που σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν συνείδηση και αντιδρούν ζητώντας κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο. Αν αυτό δε συμβεί τότε η επόμενη κρίση θα είναι πιο οδυνηρή. Είτε το θέλουμε είτε όχι το σύστημα χρειάζεται βαθιά μεταρρύθμιση που θα ικανοποιεί και κοινωνικές ανάγκες» (ο Θ. Λυρτσογιάννης στο ΕΘΝΟΣ).

ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ: «Οι κυβερνήσεις και οι εταιρίες που πασχίζουν να κατασκευάσουν την επόμενη γενιά υβριδικών ή ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι αντιμέτωπες με ένα πολύ σημαντικό δεδομένο. Για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων χρειάζεται λίθιο και το μισό λίθιο του πλανήτη είναι θαμμένο στη Βολιβία» (το ρεπορτάζ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).