Παπαγεωργίου Βασίλης

Με τούτα και με κείνα, το καθαρό μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη πέρασε κάτι πάνω από τις 5.000 δραχμές..!

Κάτι τέτοια ακούνε εκεί στην Κομισιόν και γράφουν μετά στις εκθέσεις τους ότι μειώνεται επικίνδυνα η ψαλίδα μεταξύ του κατώτατου μεροκάματου του ανειδίκευτου και των αποδοχών του ειδικευμένου προσωπικού...

Για να συγκρατηθούμε λίγο...

Δε λέμε και, βέβαια, έχει σημασία η καταγγελία, που έκανε προχτές από τη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός της ΝΔ, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση προχωρά στην τοποθέτηση ενός πρώην στελέχους της «Ιντρακόμ» - της εταιρίας του κ. Κόκκαλη, δηλαδή - στη θέση του αρχιδερβέναγα στον ΟΤΕ. Κι έχει σημασία, επειδή αποκάλυψε το γεγονός αυτό. Ομολογούμε, όμως, πως δεν καλοκαταλάβαμε τη λογική του κ. Καραμανλή. Δεν καλοκαταλάβαμε τι καταγγέλλει και, ιδιαίτερα, τι ζητάει να γίνει. Με την πολιτική της λεγόμενης απελευθέρωσης όλων των τομέων, όπως και των τηλεπικοινωνιών, συμφωνεί και επαυξάνει. Με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης, ακόμη και δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπως ο ΟΤΕ ή η ΔΕΗ, επίσης, συμφωνεί και επαυξάνει. Ε, πώς θα προχωρήσουν αυτές οι πολιτικές, αν δεν αναλάβουν τις θέσεις - κλειδιά άνθρωποι, που έχουν ανάλογη προϋπηρεσία στο λεγόμενο ιδιωτικό τομέα; Και, τέλος πάντων, τι σημαίνουν με απλά λόγια οι πολιτικές αυτές, αν όχι τον ακόμη περισσότερο ασφυκτικό εναγκαλισμό των δημοσίων αυτών επιχειρήσεων και των αντίστοιχων τομέων γενικότερα από το μεγάλο κεφάλαιο;

Σε τι, λοιπόν, διαφωνεί ο κ. Καραμανλής και τι, ακριβώς, καταγγέλλει; Μήπως, θέλει να μπει επικεφαλής στον ΟΤΕ κάποιος άλλος τεχνοκράτης, που να έχει προϋπηρεσία στην εταιρία κάποιου άλλου μεγαλοσχήμονα;

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, την ίδια πολιτική θα εφάρμοζε και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας θα υπηρετούσε.

Η υπόθεση αγροτικής μεταρρύθμισης στη Ζιμπάμπουε δεν πρόκειται να λυθεί ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα. Τα περιθώρια ανοχής σε μία χώρα, που το 70% του καλλιεργήσιμου εδάφους της γίνεται αντικείμενο υπερεκμετάλλευσης από μία μικρή μειοψηφία η οποία αποτελεί μόνο το 0,7% του πληθυσμού, έχουν στενέψει. Πολύ περισσότερο, όταν το προαναφερόμενο δεν είναι το μόνο δεινό των περίπου 12.000.000 κατοίκων της συγκεκριμένης αφρικανικής χώρας, καθώς η ανεργία ξεπερνά σήμερα το 50% και ο πληθωρισμός τρέχει με ξέφρενους ρυθμούς, της τάξης του 70%...

Την ίδια στιγμή, οι οικονομικά ισχυρές χώρες, με τη Βρετανία να σέρνει πρώτη το χορό των «δημόσιων κατηγόρων», προτιμούν να επιρρίπτουν πάσα ευθύνη στον επί 20 χρόνια ηγέτη της Ζιμπάμπουε, Ρόμπερτ Μουγκάμπε. Σαν να ξεχνούν πως υπήρξαν αποικιοκρατικές δυνάμεις στην περιοχή... Σαν να «λησμονούν» τους επαχθείς όρους της μόνον κατ' επίφαση «βοήθειας» Οργανισμών, που οι ίδιες υπερδυνάμεις ελέγχουν (βλέπε τα περιβόητα «δάνεια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας κλπ.). Γι' αυτό και αρέσκονται στη δαιμονοποίηση ηγετών, στη δημιουργία «αποδιοπομπαίων τράγων», στη λασπολογία κατά πολιτικών παρατάξεων ή κινημάτων.

Με δεδομένα όλα αυτά, οι ταραχές στη Ζιμπάμπουε μπορεί και να αντιμετωπιστούν προσωρινά με «πυροσβεστικά μέτρα». Ωστόσο, εάν το «κακό» δε χτυπηθεί στη ρίζα του, η κρίση θα ξαναφουντώσει με την πρώτη ευκαιρία, προκαλώντας εξελίξεις τύπου «ντόμινο» και σε άλλες χώρες της λεγόμενης μαύρης ηπείρου, που αντιμετωπίζουν τέτοιες ή παρόμοιες «εκκρεμότητες»...

Πολλά και διάφορα ειπώθηκαν προεκλογικά και συνεχίζουν να λέγονται, για τα διάφορα σεμινάρια κατάρτισης, εξειδίκευσης, κλπ. Σε απάντηση όλων αυτών μεταφέρουμε, κατά λέξη, τον παρακάτω διάλογο μ' έναν άνεργο νέο, από το Μαντούδι, που παρακολουθεί τα περιβόητα αυτά σεμινάρια:

«- Ποιο είναι το αντικείμενο των σεμιναρίων; Δηλαδή εσύ που πας καθημερινά στα σεμινάρια τι μαθαίνεις;», ρωτήσαμε τον άνεργο νέο.

«- Κοίταξε, εγώ έχω διαλέξει την ειδικότητα του υδραυλικού, αλλά εδώ και μέρες δεν κάνουμε τίποτα. Απλά δίνουμε καθημερινά "παρών" και καθόμαστε έξι ώρες τη μέρα», απάντησε.

«- Πιστεύεις ότι θα μάθεις κάτι σ' αυτά τα σεμινάρια;», επιμένουμε εμείς. «- Οχι, αλλά περιμένω να φύγω σ' ένα χρόνο για φαντάρος και διάλεξα κάτι να περνάω τον καιρό μου».

«- Πληρώνεσαι;», ξαναρωτάμε. «- Ναι, παίρνω 48 χιλιάδες δραχμές το μήνα διότι δεν είμαι παντρεμένος. Οι παντρεμένοι παίρνουν παραπάνω λεφτά, 80 χιλιάδες το μήνα».

«- Και πώς μεταφέρεσαι στο χώρο των σεμιναρίων;». «- Πάω με το λεωφορείο και πληρώνω 600 δραχμές τη μέρα, όμως είπανε ότι στο τέλος κάθε μήνα θα μας τα δώσουν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...».

Περιττό να σημειώσουμε, ότι ο συγκεκριμένος νέος είναι ένας από τους «τυχερούς» που «απολαμβάνει» μία από τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις κατάρτισης, που έταξε προεκλογικά η κυβέρνηση...