Δεν παραιτείται απ' τις αντικομμουνιστικές στοχεύσεις του ο ευρωενωσιακός ιμπεριαλισμός, που επανέρχεται στην προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία στα δικά του μέτρα, να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, θέλοντας να χτυπήσει την ευεργετική επίδραση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, των διδαγμάτων στο παρόν της ταξικής πάλης και κυρίως να υπονομεύσει τη σοσιαλιστική προοπτική που κερδίζει έδαφος στις συνειδήσεις λαών και κυρίως των νέων ανθρώπων. Αυτή τη φορά το αντικομμουνιστικό έργο ανέλαβε η παραπάνω από πρόθυμη για κάτι τέτοιο, γνωστών αντιδραστικών αντιλήψεων, τσεχική προεδρία της ΕΕ. Διοργανώνει λοιπόν, σε συνεργασία με το αντικομμουνιστικό συνονθύλευμα που συγκεντρώθηκε πέρυσι τον Ιούνη στην Πράγα και συνέταξε τη λεγόμενη Διακήρυξη της Πράγας (ο «Ρ» έχει δημοσιεύματα για το περιεχόμενό της από τις 4/6/2008 και μετά), στις 18 Μάρτη σε αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις Βρυξέλλες, ημερίδα με θέμα: «Ευρωπαϊκή συνείδηση και εγκλήματα του ολοκληρωτικού κομμουνισμού: 20 χρόνια μετά»!

Ομιλητές θα είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αντικομμουνιστές, ενώ με την εκδήλωσή τους αυτή γιορτάζουν και τα 20χρονα από την «απελευθέρωση απ' τον κομμουνισμό», πανηγύρια που προφανώς και δε συμμερίζονται οι λαοί των χωρών που οικοδόμησαν σοσιαλισμό και υφίστανται σήμερα στο πετσί τους την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Η τσεχική προεδρία διοργανώνει και διεθνή διάσκεψη με θέμα: «Αντίσταση και αντιπολίτευση στο κομμουνιστικό καθεστώς στην Τσεχοσλοβακία και την Κεντρική Ευρώπη» στις 15-16 Απρίλη στην Πράγα, στο πλαίσιο της οποίας θα... εκθέσουν όλες τις μεθόδους και τις δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν για την ανατροπή του σοσιαλισμού απ' το 1948 και μετά, στην Τσεχοσλοβακία.

Για τις αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης και λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση, τονίζοντας πως πρόκειται για συνέχεια παρόμοιων, επικίνδυνων για τους λαούς παρεμβάσεων και επισημαίνοντας ως νέο και επικίνδυνο το στοιχείο της ολοένα και πιο άμεσης εμπλοκής της ΕΕ και των οργάνων της (Προεδρία, Συμβούλιο) στα αντικομμουνιστικά μέτρα.

«Οι παρεμβάσεις αυτές - τονίζεται - συμβαδίζουν με την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και στοχεύουν στο να ξαναφέρουν στο προσκήνιο την προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό, να ξαναγράψουν την Ιστορία και να χειραγωγήσουν τις συνειδήσεις, κυρίως των νέων γενιών. Δεν προσβλέπουν μόνον στη συκοφαντία και στη διαγραφή της προσφοράς του σοσιαλισμού, του επαναστατικού κινήματος, προσβλέπουν στο μέλλον.

Από τη μια η ανιστόρητη αυτή προσπάθεια επιδιώκει την άσκηση ιδεολογικής και πολιτικής πίεσης στα ΚΚ που υποστηρίζουν τις αρχές της ταξικής πάλης και μάχονται τον ιμπεριαλισμό, με οδηγό την επιστημονική θεωρία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Από την άλλη οι εργαζόμενοι οφείλουν να γνωρίζουν πως η επιδίωξη, που εκδηλώνεται μέσα στην ΕΕ (σε χώρες της οποίας ήδη έχουν τεθεί εκτός νόμου αρκετά ΚΚ), για την αναγόρευση του κομμουνισμού και της ταξικής πάλης σε έγκλημα, δεν έχει στόχο μόνο τους κομμουνιστές. Εχει την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα και τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα κι ελευθερίες. Προαναγγέλλει νέες επιθέσεις σε βάρος της σοσιαλιστικής Κούβας και των άλλων λαών που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό».

Και η ανακοίνωση καταλήγει σημειώνοντας: «Θέλουν να χτυπήσουν την πρωτοπορία του λαϊκού κινήματος, που αναπτύσσεται ενάντια στα αντιλαϊκά σχέδια και στην προσπάθεια να μεταφέρουν τα βάρη της παγκόσμιας κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Θέλουν να χτυπήσουν την αμφισβήτηση του εκμεταλλευτικού τους συστήματος, την προοπτική μιας άλλης δίκαιης κοινωνίας, που εκφράζουν η ιδεολογία και οι αγώνες των κομμουνιστών. Με την αντικομμουνιστική υστερία, με το ψέμα και τις διώξεις, επιχειρούν να πλήξουν τις δυνάμεις της αντίστασης και της λαϊκής αντεπίθεσης.

Οι λαοί έχουν πληρώσει ακριβά τον αντικομμουνισμό και οι ενέργειες αυτές της προεδρίας της ΕΕ πρέπει να τύχουν δυναμικής αντίδρασης από το εργατικό, λαϊκό κίνημα και μπροστά στις ευρωεκλογές του Ιούνη».

Χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας τη ζωή τους

Οι παραπάνω περιοχές, αποικίες της Γαλλίας από το 17ο αιώνα, που προσαρτήθηκαν σε αυτήν στα μέσα του 20ού αιώνα ως «υπερπόντια διαμερίσματα», είναι παραδείγματα ενός νεοαποικιακού καθεστώτος που έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το καθεστώς της διακηρυσσόμενης ισότητας με τη «μητρόπολη» Γαλλία που, τυπικά, τους αναγνωρίζεται. Οι κινητοποιήσεις στη Γουαδελούπη είχαν ξεκινήσει από το Νοέμβρη/Δεκέμβρη με διαμαρτυρίες ενάντια στα κλειστά βενζινάδικα και τις υψηλές τιμές στα ελάχιστα ανοιχτά σημεία άντλησης καυσίμων. Γρήγορα μετατράπηκαν σε ένα ευρύτερο κίνημα με διεκδικήσεις, όπως αυξήσεις μισθών και ενάντια στις υψηλές τιμές στα βασικότερα προϊόντα πρώτης ανάγκης. Εδώ και πολύ καιρό, οι τιμές των τροφίμων στα «υπερπόντια διαμερίσματα» είναι σημαντικά ακριβότερες απ' αυτές των ίδιων προϊόντων στη «μητρόπολη» Γαλλία.

Η δικαιολογία για τις υψηλές τιμές που προβάλλουν οι μεγάλες εμπορικές εταιρείες είναι ότι τα περισσότερα τρόφιμα εισάγονται και συνεπώς το επιπλέον κόστος μεταφοράς τους τις αυξάνει, ενώ οι πληγέντες εργαζόμενοι είναι πεπεισμένοι ότι αυτές οι εταιρείες εκτινάσσουν, κατά βούληση, τις τιμές στα ύψη, καθώς λόγω της μονοπωλιακής τους θέσης στις εισαγωγές - εξαγωγές του νησιού κινούνται με γνώμονα το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Η πεποίθηση εξαπλώθηκε γρήγορα και στηρίζεται και στο γεγονός ότι οι εν λόγω εταιρείες βρίσκονται στα χέρια ολίγων οικογενειών, των Bekes, που, ας σημειωθεί, αποτελούν το 1% (!) του πληθυσμού. Beke είναι ο κρεολικός ορισμός για τους απογόνους των πρώην δουλοκτητών και αποικιακών μεγαλοκτηματιών, που ελέγχουν την οικονομία του νησιού εδώ και πολλούς αιώνες. Ετσι, σύντομα οι κινητοποιήσεις, που είχαν ως αφετηρία κοινωνικές αιτίες, πήραν το χαρακτήρα ενός κινήματος ενάντια στην περιφρόνηση του κρεολικού πληθυσμού (σ.σ. κρεόλ-μείξη Γάλλων και αυτοχθόνων στις πρώην γαλλικές αποικίες). Οι κοινωνικές, ταξικές αντιθέσεις συνδέθηκαν με τον αγώνα για την ισότητα όλων των κατοίκων ανεξάρτητα από την καταγωγή, τη γλώσσα και το χρώμα του δέρματος, ενάντια στα απομεινάρια της αποικιοκρατίας και τα συνεχιζόμενα προνόμια της ολιγαρχίας. Από τις 20 του Γενάρη, το κίνημα στη Γουαδελούπη, που συσπειρώνει πάνω από 50 μαζικές, λαϊκές οργανώσεις, συνδικάτα, πολιτιστικούς συλλόγους και πολλά ντόπια πολιτικά κόμματα, μεταξύ των οποίων και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γουαδελούπης, φέρει το όνομα στα κρεολικά «Liyannaj kont pwafitason» (LKP), που σε ελεύθερη μετάφραση είναι «Ενωση ενάντια στην κερδοφορία».

Η κυβέρνηση Σαρκοζί στην αρχή έδειξε να αδιαφορεί. Στη συνέχεια έστειλε τον αρμόδιο για τα «υπερπόντια διαμερίσματα» υφυπουργό Γιεγκό επί τόπου για να πετύχει μία «συνεννόηση», σύντομα, όμως, και εν μέσω των συνομιλιών τον ανακάλεσε. Η συνέπεια ήταν η περαιτέρω όξυνση της κατάστασης, ενώ μετά τις 5 του Φλεβάρη, οπότε κήρυξε και η Μαρτινίκα γενική απεργία και η κατάσταση απειλούνταν να τεθεί εκτός ελέγχου, ο Γάλλος Πρόεδρος, Σαρκοζί, αφού προηγουμένως είχε στείλει δυνάμεις για την άγρια καταστολή των κινητοποιήσεων, με αποτέλεσμα έναν νεκρό συνδικαλιστή και πολλούς τραυματίες, αποφάσισε να παρέμβει προσωπικά. Σε μία συνάντηση με βουλευτές των «υπερπόντιων διαμερισμάτων» και σε μία τηλεοπτική ομιλία, δήλωνε, με περίσσιο λαϊκισμό, «κατανόηση» για τα αιτήματα των εξεγερμένων και τη βούλησή του για διευθέτηση των προβλημάτων, χωρίς, ωστόσο, να προβεί σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση θα διαθέσει ποσό ύψους 580 εκατ. ευρώ για όλα τα γαλλικά «υπερπόντια διαμερίσματα» ώστε να μετριαστούν οι συνέπειες από την οικονομική κρίση.

Τελικά, μετά από 37 μέρες γενικής απεργίας στη Γουαδελούπη και 27 μέρες στη Μαρτινίκα οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις είχαν αποτέλεσμα, καθώς την πρώτη βδομάδα του Μάρτη υπογράφηκε κατ' αρχήν συμφωνία για την αύξηση των κατώτατων μισθών κατά 200 ευρώ καθαρά για όσους εργαζόμενους δε λαμβάνουν πάνω από το 1/4 του κρατικά καθορισμένου κατώτατου μισθού (μισθοί από 900 έως 1.400 ευρώ το μήνα). Φυσικά, με την υπογραφή της παραπάνω συμφωνίας μεταξύ των διαμεσολαβητών από το Παρίσι και των τοπικών αρχών δεν έχουν ρυθμιστεί όλα τα αιτήματα του κινήματος LKP. Ο ηγέτης του κινήματος, Ελιε Ντομότα, χαρακτήρισε τη συμφωνία μία «πρώτη επιτυχία», ενώ άφησε ανοιχτό το θέμα της συνέχισης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, καθώς μόνο τρεις μικρότεροι σύνδεσμοι επιχειρηματιών αποδέχτηκαν τη συμφωνία, ενώ οι μεγαλύτεροι σύνδεσμοι, όπως ο MEDEF και ο CGPME, δεν την αποδέχονται. Τελικά, η παραπάνω συμφωνία επιτεύχθηκε όταν η γαλλική κυβέρνηση δήλωσε την πρόθεσή της, για μία μεταβατική περίοδο τριών χρόνων, να πληρώνει 100 ευρώ ανά εργαζόμενο ως «ειδική βοήθεια απασχόλησης», ενώ οι τοπικές αρχές θα καταβάλλουν άλλα 50 ευρώ, οπότε οι επιχειρηματίες θα πληρώνουν τελικά μόνο 50 ευρώ ανά εργαζόμενο.

Και η συμφωνία που υπογράφτηκε στη Μαρτινίκα προβλέπει αύξηση των κατώτατων μισθών κατά 200 ευρώ, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτά πολλά άλλα αιτήματα των συνδικάτων που συσπειρώθηκαν στο «Κίνημα της 5ης του Φλεβάρη».