Πριν από 10 χρόνια, τα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα αιματοκυλούσαν την ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, αφού είχαν προηγηθεί, χρόνια πριν, καλά οργανωμένα σχέδια πολέμου. Ο Δούρειος Ιππος ήταν διπλός: Οι δήθεν ειρηνευτικές συνομιλίες του Ραμπουγέ και οι Κοσσοβάροι Αλβανοί αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ, που δημιούργησαν, χρηματοδότησαν, εξόπλισαν και εκπαίδευσαν οι μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ, Βρετανίας, Γερμανίας. Ηταν τότε που το Βελιγράδι, υπό την ηγεσία της κυβέρνησης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αρνούνταν να ενταχθεί στα σχέδια ολοκλήρωσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Που έστεκε «εμπόδιο» στον πλήρη έλεγχο των αιματοβαμμένων δρόμων του πετρελαίου και φυσικού αερίου (βλέπε τον τότε ευρω-ασιατικό ενεργειακό χάρτη υπό το πρόγραμμα INOGATE). Εκείνη, λοιπόν, η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που δεν υπέστειλε τη σημαία της εθνικής κυριαρχίας μόνο και μόνο για να ενταχθεί στους ευρωατλαντικούς θεσμούς υποδούλωσης, «έπρεπε» να τιμωρηθεί από τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Για να τη λυγίσουν, χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 10.000 πύραυλοι «Κρουζ», 79.000 τόνοι εκρηκτικών, 35.500 βόμβες διασποράς (ο κίνδυνος των οποίων παραμονεύει έως σήμερα σε 15 δήμους της Σερβίας), 31.000 βόμβες «απεμπλουτισμένου» ουρανίου και αμέτρητα (πειραματικά τότε...) βομβίδια γραφίτη για την ανάσχεση των τηλεπικοινωνιών.

Πέρα, όμως, από τα χειροπιαστά πολεμοφόδια, χρειάστηκε η πλήρης λειτουργία καλολαδωμένων μηχανών προπαγάνδας και στις δύο μεριές του Ατλαντικού, ώστε να πειστούν οι λαοί της υφηλίου γι' αυτόν τον ...«απαραίτητο πόλεμο». Για τους «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς. Για το «δαίμονα και χασάπη» Μιλόσεβιτς. Για τους «εγκληματίες Σέρβους». Οι καλολαδωμένες μηχανές προπαγάνδας (συμπεριλαμβανομένων διεθνών ειδησεογραφικών δικτύων, μεγάλων εφημερίδων, τηλεοπτικών δικτύων) εργάστηκαν πυρετωδώς, μπας και παραβλέψουν οι λαοί τα αμέτρητα ΝΑΤΟικά φονικά κατά αμάχων και προσφύγων.

Χωρίς προπαγάνδα, πώς θα «κατάπιναν» οι λαοί το αιματοκύλισμα στο κομβόι Κοσσοβάρων Αλβανών προσφύγων στην Τζακόβιτσα, τον Απρίλη του '99; Πώς θα «χώνευαν» τους «κατά λάθος» βομβαρδισμούς της πρεσβείας της Κίνας στο Βελιγράδι (χώρα που αντιδρούσε ριζικά στη ΝΑΤΟική επέμβαση...); `Η τις μαζικές σφαγές βρεφών σε μαιευτικές κλινικές; Τους φόνους δημοσιογράφων, οπερατέρ και μακιγιέζ της σερβικής ραδιοτηλεόρασης; `Η την απόπειρα δολοφονίας του εκλεγμένου ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (που συνιστά έγκλημα πολέμου);

Τα επιτελεία πολιτικής, στρατιωτικής προπαγάνδας δούλεψαν πυρετωδώς μήνες μετά την ολοκλήρωση του πολέμου και την είσοδο των πρώτων ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο τον Ιούνη του '99. Οταν χρειάστηκε να δημιουργηθεί από το πουθενά η λεγόμενη Σερβική Δημοκρατική Αντιπολίτευση (γνωστή ως DOS) στα θερμοκήπια της CIA στη Βουδαπέστη έναντι 77,2 εκατομμυρίων δολαρίων. Στόχος, η ανατροπή, τον Οκτώβρη του 2000, της εκλεγμένης κυβέρνησης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, η σιωπηλή συναίνεση της νέας σερβικής ηγεσίας στα «τελεσμένα» που δημιούργησε το ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο μέχρι την ένταξη του Βελιγραδίου στους «ευρωατλαντικούς θεσμούς» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που το βομβάρδισαν πριν ακριβώς από 10 χρόνια...

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, πολλά άλλαξαν στην περιοχή και στο διεθνές προσκήνιο. Ταυτόχρονα, αρκετά πράγματα έμειναν ίδια...

Αλλαξαν τα χρώματα και τα σύνορα στο γεωπολιτικό χάρτη των Βαλκανίων. Ο,τι είχε απομείνει από το διαμελισμό της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας κατά τις αρχές της δεκαετίας του '90 καταστράφηκε μέσα στην τρέχουσα δεκαετία. Η ΟΔ Γιουγκοσλαβία, με Πρόεδρο τον Μιλόσεβιτς, έγινε το 2001 η χαλαρή «Ενωση Σερβίας - Μαυροβουνίου» του Χαβιέ Σολάνα και μετέπειτα η «Σερβική Δημοκρατία» του Τζίντζιτς, του Κοστούνιτσα, του νυν Προέδρου της Σερβίας, Μπόρις Τάντιτς... Παράλληλα, δημιουργήθηκε το ελεύθερο και ανεξάρτητο Μαυροβούνιο του Μίλο Τζουκάνοβιτς. Το «ανεξάρτητο» Κοσσυφοπέδιο (17/2/08) του Χασίμ Θάτσι, υπό την κάννη των όπλων 17.000 στρατιωτών της ΝΑΤΟικής δύναμης KFOR και τις χειροπέδες περίπου 2.500 αστυνομικών και δικαστικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αναπτύχθηκαν στο προτεκτοράτο από το Δεκέμβρη του 2008 (αστυνομικο-δικαστική αποστολή της ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο, EULEX).

Από την άλλη, μέσα σ' αυτήν τη δεκαετία, παρέμειναν ίδια ορισμένα πράγματα στο πρώτο (άνομο...) κράτος που ίδρυσε το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και στον κόσμο. Οπως η φτώχεια, η ανεργία και το οργανωμένο έγκλημα παντός είδους, που εξακολουθούν να μαστίζουν ανελέητα τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού των Κοσσοβάρων Αλβανών, Σέρβων, Τσιγγάνων και όποιων άλλων παρέμειναν έως σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο.

Παράλληλα, το αναγνωρισμένο από τους ιμπεριαλιστές σαν ...«ανεξάρτητο» Κοσσυφοπέδιο παραμένει μέχρι σήμερα μια μεγάλη ΝΑΤΟική φυλακή. Εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση στον κόσμο (στρατόπεδο Μπόντστιλ), ακριβώς πάνω στους χαραγμένους δρόμους της Ενέργειας από την Ανατολή στη Δύση. Επίσης, είναι μια εκτενής «πειραματική σκηνή» της ΕΕ, εργαστήριο «δημιουργίας» και «ωρίμανσης» νέων «ανεξάρτητων» κρατιδίων, που θα ψευτοζούν και θα «επιβιώνουν» όσο εξυπηρετούν τα συμφέροντα ιμπεριαλιστικών δυνάμεων... Παράλληλα, το Κοσσυφοπέδιο παραμένει, κατά διαστήματα, μία ακόμη αρένα ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία...

Δέκα χρόνια μετά το κακό διεθνές προηγούμενο που δημιούργησε η στυγνή ευρω-ατλαντική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, συνεχίζουν οι τριγμοί και οι αντιπαραθέσεις στο διεθνές προσκήνιο.

Η περσινή σύγκρουση στον Καύκασο με αφορμή την εισβολή της (υπό φιλοδυτικής ηγεσίας) Γεωργίας στη Νότια Οσετία (την πρώτη μέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου) είναι ενδεικτική των κινδύνων που προκαλεί η ΝΑΤΟική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο. Είναι, παράλληλα, ενδεικτικό το γεγονός της συνέχισης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων. Για παράδειγμα, χώρες της ΕΕ, όπως η Ισπανία, η Ρουμανία, η Κύπρος, η Ελλάδα, δεν αναγνώρισαν την απόσχιση της επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβική Δημοκρατία, προφανώς για τις δικές τους στοχεύσεις και με το φόβο δικών τους εσωτερικών κινδύνων από αποσχιστικά κινήματα και μειονότητες.

Δε θα πρέπει να παραλείψουμε τις αντιθέσεις που παρατηρούνται το ίδιο διάστημα και μεταξύ των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ρωσία και Κίνα εξακολουθούν να ανθίστανται σθεναρά στην αναγνώριση των ΝΑΤΟικών «κεκτημένων» στο Κοσσυφοπέδιο, δεδομένου του γεγονότος πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει (προς το καλύτερο...) υπό την κυβέρνηση του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Αλλωστε, η νυν υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, το δήλωσε προ εβδομάδων καθαρά στην ηγεσία των Κοσσοβάρων Αλβανών που την επισκέφθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Οσον αφορά στο Κοσσυφοπέδιο, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του Τζ. Ου. Μπους...».

Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να αλλάξει κάτι, αφού ο νυν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ήταν ένας από τους Αμερικανούς γερουσιαστές που το Μάη του 2003 κατέθεσε πρόταση ψηφίσματος στη Γερουσία για να επιλέξουν οι Κοσσοβάροι με δημοψήφισμα το διοικητικό καθεστώς του προτεκτοράτου;

Συνεπώς, σήμερα, μία 10ετία μετά τις ΝΑΤΟικές θηριωδίες στο Κοσσυφοπέδιο, οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης δεν παραμονεύουν μόνο στα Βαλκάνια, αλλά παντού... Το μόνο που, ίσως, να αλλάξει είναι τα προσχήματα. Πριν από μία δεκαετία, ήταν τα «ανθρώπινα δικαιώματα των Κοσσοβάρων Αλβανών». Χτες, ήταν η «ασφάλεια» της Γεωργίας από την «απειλή» της Νότιας Οσετίας. Η αυριανή ιμπεριαλιστική επέμβαση μπορεί να γίνει για τα δικαιώματα των Βουδιστών μοναχών στο Θιβέτ έναντι της Κίνας ή για την «ασφάλεια» χιλιάδων εκτοπισμένων του Νταρφούρ στο Σουδάν...

Οι ορέξεις των ιμπεριαλιστών δεν αλλάζουν. Μόνον τα προσχήματα. Γι' αυτό και αξίζει οι λαοί να παλεύουν για να ανατρέψουν τα σχέδιά τους όπου Γης...