Την πεποίθησή του ότι «ο ΣΥΝ είναι το πιο δημοκρατικό κόμμα» εξέφρασε ο πρόεδρός του, Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία», με αφορμή την πρόσφατη διαδικασία εκλογής των υποψηφίων για τις ευρωεκλογές. Και χαρακτήρισε «διαδικασία γιορτή για την κατακτημένη εσωκομματική διαδικασία» τον τρόπο που ο ΣΥΝ επέλεξε για να εκλέξει τους υποψηφίους. Βέβαια, κάποια στελέχη του ΣΥΝ που συμμετείχαν στη γιορτή την ένιωσαν κάπως διαφορετικά. Και έκαναν λόγο δημόσια για «εκκαθαρίσεις», «κοψίματα», «αποκλεισμούς» και «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών».
Κάθε κόμμα είναι αρμόδιο και υπεύθυνο να επιλέγει τον τρόπο διεξαγωγής των εσωκομματικών διαδικασιών. Για παράδειγμα, είναι δικαίωμα της ηγεσίας του ΣΥΝ να μοιράζει στους συνέδρους του τις προγραμματικές θέσεις 400 σελίδων που θα τεθούν προς έγκριση, λίγη ώρα πριν ξεκινήσει το συνέδριο. Και ταυτόχρονα είναι επίσης δικαίωμά τους να παρουσιάζουν τέτοιες διαδικασίες ως αποθέωση της δημοκρατίας. Κάτι αντίστοιχο με εκείνο που έλεγαν πριν λίγα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου όταν, χρησιμοποιώντας τον όρο «συμμετοχική δημοκρατία», επιδίωκαν να κρύψουν την πολιτική τους πρόταση που ήταν σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Ακόμα κι αυτή την εσωκομματική διαδικασία, έτσι όπως έχει εξελιχθεί, ο ΣΥΝ προσπαθεί να τη χρησιμοποιήσει για αποπροσανατολισμό και χειραγώγηση λαϊκών συνειδήσεων. Λέει με άλλα λόγια: Εχουμε πολυφωνία και αυτό μας καθιστά αυτομάτως το πιο δημοκρατικό κόμμα. Λέει συγκεκριμένα στη συνέντευξη: «Σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα, τη λίστα για τις ευρωεκλογές την κρατά στο συρτάρι του ο πρόεδρος και στις εκλόγιμες θέσεις συνήθως τοποθετεί τους αρεστούς του». Οταν λέει για τ' άλλα κόμματα εννοεί τα άλλα αστικά κόμματα, γι' αυτό μιλά και για τους προέδρους τους. Και σωστά πράττει. Συγκρίνει λειτουργίες ομοίων κομμάτων. Το ΣΥΝ με τ' άλλα του συστήματος...
Η πολυφωνία τους λοιπόν λένε ότι είναι ταυτόσημη με τη δημοκρατικότητα. Μόνο που αυτή η πολυφωνία στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται και κατανοείται ως εξής: Να μπορεί ένα στέλεχος του ΣΥΝ να δηλώνει υπέρ του ευρωστρατού, ένα άλλο στέλεχος να τον κατακεραυνώνει, ένα τρίτο να ζητά αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας και στις αρμοδιότητες που ασκεί και ένα τέταρτο στέλεχος να θέλει ένα νέο ευρωστρατό ως αντίπαλο δέος στο ΝΑΤΟ, και την Ελλάδα να παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτόν. Το ίδιο περίπου που συμβαίνει και με το Σύμφωνο Σταθερότητας, που αρκεί μια ανάγνωση της εφημερίδας του ΣΥΝ, της ΑΥΓΗΣ, για να δεις από σελίδα σε σελίδα εκ διαμέτρου αντίθετες τοποθετήσεις για το ίδιο θέμα. Και όλο αυτό μπορεί να σημαίνει πλουραλισμό και αποθέωση της δημοκρατίας μέσα στο κόμμα..! Μόνο που όλος αυτός ο πλουραλισμός δεν είναι τίποτα άλλο από καραμπινάτο οπορτουνισμό, έτσι που να χρησιμοποιείται κάθε θέση κατά το δοκούν, και να σπέρνουν αυταπάτες για την ουσία της πολιτικής τους, σοσιαλδημοκρατική πολιτική διαχείρισης με την ουτοπία ενός ανθρώπινου καπιταλισμού.
Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι στη συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας ανοίγει την αγκαλιά του στον Φώτη Κουβέλη, όταν λίγες μέρες πριν ο εκπρόσωπος του κόμματός του, Θ. Καρίντζης, επικαλούνταν το καταστατικό για να αποκλείσει τη συμμετοχή του στο ευρωψηφοδέλτιο.
Αυτό που αντανακλά η δημοκρατία τους στην εσωκομματική τους λειτουργία, είναι ακριβώς αυτό που αντανακλούν και οι πολιτικές τους θέσεις και προτάσεις. Διαχείριση της κατάστασης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, καμία προοπτική για τα λαϊκά στρώματα. Γιατί όλο αυτό το μείγμα αποπροσανατολισμού έχει ένα στρατηγικό στόχο: Να μπει φρένο στη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Να πειστούν οι εργάτες ότι μπορεί να δουν άσπρη μέρα αν ο εργοδότης τους τούς εκμεταλλεύεται λιγότερο... Αλλη ουτοπία. Επικίνδυνη. Αυτή είναι η πολιτική τους θέση και γύρω από αυτήν κλωθογυρνά ο όποιος πλουραλισμός προσπαθούν να πείσουν ότι υπάρχει.