Ολο και μεγαλύτερο είναι το μπλέξιμο που υπάρχει με τις διάφορες ρυθμίσεις που αφορούν φορολογικά θέματα, αφού τα τεράστια κενά που έχουν οι σχετικοί νόμοι αναγκάζουν τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών να εκδίδουν συνεχώς διάφορες ερμηνευτικές εγκυκλίους. Στην πραγματικότητα πρόκειται για οδηγίες που συντάσσονται με βάση ερωτήματα που τίθενται από τις Οικονομικές Υπηρεσίες, τα στελέχη των οποίων δεν είναι σε θέση να δώσουν προς τους φορολογούμενους συγκεκριμένες απαντήσεις. Αυτή η κατάσταση, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, πέρα από τα προβλήματα που δημιουργεί στη λειτουργία των Εφοριών, ενδέχεται να προκαλεί και συγκεκριμένη ζημιά ή επιβάρυνση σε φορολογούμενους επειδή στη ΔΟΥ στην οποία απευθύνονται ενδεχόμενα δε γνωρίζουν τις διάφορες ερμηνευτικές εγκυκλίους.

Χτες από το υπουργείο Οικονομικών δόθηκαν στη δημοσιότητα μια σειρά ερμηνευτικές εγκύκλιοι της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογίας, που αφορούν σε διάφορες περιπτώσεις και σύμφωνα με τις οποίες ισχύουν τα παρακάτω:

• Τα επιδόματα λουτροθεραπείας, εισπνευσοθεραπείας, αεροθεραπείας, ενεσοθεραπείας, όπως επίσης και τα έξοδα μετακίνησης (οδοιπορικά) ασθενών με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο και τα οποία δίνονται στους δικαιούχους από Ασφαλιστικούς Οργανισμούς, Ασφαλιστικά Ταμεία και Ταμεία Υγείας, θεωρούνται «ειδικά κοινωνικά επιδόματα». Αυτό σημαίνει ότι τα σχετικά ποσά που εισπράττονται «δεν υπάγονται σε φόρο εισοδήματος και δεν εμφανίζονται στις βεβαιώσεις αποδοχών».
• Τα ποσά που καταβάλλουν φορολογούμενοι για ασφάλιστρα ζωής ή θανάτου, ασφαλίσεων προσωπικών ατυχημάτων και ασθένειας, αφαιρούνται, σύμφωνα με τα όσα ισχύουν κάθε φορά για τις φοροεκπτώσεις, ακόμα κι αν τα σχετικά ποσά έχουν πληρωθεί στο εξωτερικό
• Ο προσδιορισμός των καθαρών κερδών των εμπόρων πετρελαίου, που διανέμουν πετρέλαιο κατ' οίκον, γίνεται με συντελεστή 7%, όπως ισχύει και για τους εμπόρους υγρών καυσίμων συνολικά
• Ο προσδιορισμός του ελάχιστου ποσού καθαρού εισοδήματος εκμεταλλευτών αυτοκινήτων δημόσιας χρήσης είναι 4.228.000 δραχμές για τις περιπτώσεις 100% ιδιοκτησίας του αυτοκινήτου και 3.392.000 δραχμές με ιδιοκτησία 50%. Τα ποσά αυτά γίνονται 3.523.000 και 2.556.000 όταν το αυτοκίνητο το οδηγά τρίτο πρόσωπο. Στην εγκύκλιο εξηγείται ότι σε περίπτωση που το ποσοστό ιδιοκτησίας είναι κάτω από το 50%, τότε το σχετικό ελάχιστο εισόδημα προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό του 3.392.000 (και 2.556.000 αντίστοιχα όταν υπάρχει οδηγός) με το ποσοστό συνιδιοκτησίας και το σχετικό ποσό το διαιρούμε με το 50. Αν δηλαδή το ποσοστό συνιδιοκτησίας είναι 27%, τότε ο υπολογισμός του εισοδήματος προκύπτει από την πράξη 3.392.000 Χ 27 : 50 = 1.831.680.

Την πλήρη συσκότιση της κατάστασης που διαμορφώνεται για τους εργαζόμενους της χώρας από την επικείμενη ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ επιδιώκει η κυβέρνηση. Μια μέρα μετά τη Σύνοδο των υπουργών Εθνικής Οικονομίας στο Λουξεμβούργο, ο Γ.Παπαντωνίου έσπευσε μεν να πανηγυρίσει για τα κολακευτικά λόγια, που είπαν οι ομόλογοί του για την πολιτική λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των ιδιωτικοποιήσεων, απέφυγε όμως επιμελώς να κάνει και την παραμικρή αναφορά στα... συνοδευτικά της έκθεσης του ΕΚΟΦΙΝ.

Τα χειροκροτήματα που απέσπασε η ελληνική κυβέρνηση από το διευθυντήριο της οικονομικής ολιγαρχίας της ΕΕ αφορούν την πολιτική στυγνής λιτότητας που εφαρμόζεται με τα προγράμματα σύγκλισης σε βάρος των εργαζομένων και τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές (ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κατάργηση λαϊκών καταχτήσεων, ελαστικές μορφές εργασίας, υπονόμευση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος κ.ο.κ). Αυτή όμως είναι μόνο η μία πλευρά των... εταιρικών σχέσεων κυβέρνησης-ΕΕ.

Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος είναι ότι το ΕΚΟΦΙΝ δημοσιοποίησε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι τα μέχρι σήμερα βήματα πρέπει «βραχυπρόθεσμα» και «μακροπρόθεσμα» να εξασφαλίζουν τη... σταθερότητα που δεν μπορεί παρά να στηρίζεται σε «μισθολογικές εξελίξεις συμβατές με την παραγωγικότητα και με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που θα αποσκοπούν στην ενίσχυση της μακροχρόνιας βιωσιμότητας της σύγκλισης».

Ο Γ. Παπαντωνίου επιχείρησε χτες έναν απολογισμό της πορείας που ακολούθησε η κυβέρνηση την περίοδο που αυτός είναι υπουργός Εθνικής Οικονομίας από το 1994. Αυτοδιαφημιζόμενος ότι πρόκειται για τον μακροβιότερο υπουργό Εθνικής Οικονομίας που συμμετέχει στο ΕΚΟΦΙΝ, έκανε λόγο για «δέκα μεγάλα ορόσημα». Παρά το γεγονός ότι ο προσδιορισμός τους είναι καθ' όλα αυθαίρετος, αξίζει τον κόπο -προκειμένου να παρακολουθήσει κανείς την κυβερνητική λογική- η παράθεσή τους. Σύμφωνα με τον υπουργό ορόσημα ήταν: Η απόκρουση της κερδοσκοπικής πίεσης που δέχτηκε η δραχμή το 1994. Η έγκριση του Προγράμματος Σύγκλισης τον ίδιο χρόνο. Η μείωση του πληθωρισμού σε μονοψήφιο αριθμό το καλοκαίρι του 1995. Η πρώτη μετοχοποίηση του ΟΤΕ τον Μάρτη του 1996. Ο φορομπηχτικός προϋπολογισμός του 1997, την αντιλαϊκή ουσία του οποίου η κυβέρνηση προσπάθησε να διασκέδαση με το σλόγκαν περί «εχόντων και κατεχόντων». Η ένταξη της δραχμής στο ΜΣΙ τον Μάρτη του 1998 και η υποτίμηση του εθικού νομίσματος. Η ιδιωτικοποίηση της Ιονικής τον Μάρτη του '99. Ως όγδοο ορόσημο ο υπουργός παρουσίασε τα μέτρα που ανακοινώθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβρη και τα οποία η κυβέρνηση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί για προεκλογικούς λόγους. Επόμενο ορόσημο θεωρείται ο περασμένος Νοέμβρης και η θετική εκτίμηση του ΕΚΟΦΙΝ για τα ελλείμματα της χώρας. Τέλος, το δέκατο, ήταν η προχτεσινή απόφαση για ομόφωνη εισήγηση ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, όταν αναφέρθηκε στα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων. Στέλνοντας τα μηνύματά του προς κάθε ενδιαφερόμενο και υποψήφιο μνηστήρα για τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού λαού που βρίσκονται σε διαδικασία εκποίησης, ανέλυσε το πόσο μεθοδικά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επέβαλε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κόντρα στο ρεύμα που υπήρχε στην ελληνική κοινωνία. «Η κυβέρνηση και εγώ προσωπικά -είπε, κομπάζοντας για το έγκλημα του ξεπουλήματος- (...) προχωρήσαμε και αυτά που θεωρούνταν αιρέσεις πριν από μερικά χρόνια τώρα πλέον είναι η ορθοδοξία».

Βεβαίως, η άποψη του ξεπουλήματος δεν «περπάτησε» μόνο χάρη στην κυβερνητική επιμονή. Αποφασιστικό στήριγμα της κυβέρνησης στην προσπάθεια μεταστροφής της κοινής γνώμης και κυρίως στην κατεύθυνση της υπονόμευσης των κινητοποιήσεων, αποδείχτηκε η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης. Των καναλαρχών και των εκδοτών, δηλαδή των πλέον άμεσα ενδιαφερομένων να διεκδικήσουν ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι από το φαγοπότι που στήνεται στα πλαίσια της ασκούμενης πολιτικής. Ο Γ.Παπαντωνίου εμφανίστηκε χτες ενοχλημένος από το γεγονός ότι μερίδα του Τύπου, που κατά τ' άλλα στηρίζει την κυβερνητική πολιτική, ασκεί κριτική για τους ρυθμούς των ιδιωτικοποιήσεων και για το ότι ορισμένες συμφωνίες (Ολυμπιακή, Εμπορική Τράπεζα) μέχρι στιγμής δεν περπατάνε. Ο υπουργός έκανε λόγο για «αδικαιολόγητη αδημονία» και «κλίμα ανυπομονησίας» που «δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις». Για να δικαιολογήσει μάλιστα ακόμα καλύτερα τις κυβερνητικές επιλογές και τις διαβουλεύσεις, που έχουν στελέχη της με διάφορα επιχειρηματικά κέντρα για τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων, αναφέρθηκε σε περιπτώσεις επιχειρηματικών συνεργασιών στο εξωτερικό. Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις είπε -θέλοντας να καθησυχάσει όσους μπορεί να αμφισβητούν τις προοπτικές του ξεπουλήματος- που διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε μεγάλες επιχειρήσεις κράτησαν αρκετό χρόνο και την τελευταία στιγμή ματαιώθηκαν.

Πάντως, ο υπουργός παρέμεινε απόλυτα σταθερός: Το πρόγραμμα ξεπουλήματος 18 επιχειρήσεων και οργανισμών θα ολοκληρωθεί μέχρι το καλοκαίρι του 2001!

Την υποκριτική στάση του απέναντι στα προβλήματα που μαστίζουν την αγροτιά, συνεχίζει να κρατά η νόθα διοίκηση της ΣΥΔΑΣΕ και ο πρόεδρός της Γ. Πίττας. Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, αναμάσησε τη γνωστή «καραμέλα» περί της άσχημης κατάστασης που επικρατεί στον αγροτικό τομέα και τα «βήματα» που πρέπει να γίνουν για το δυνάμωμα του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος.

Το «μήνυμα», μάλιστα, που έστειλε η νόθα διοίκηση της ΣΥΔΑΣΕ με ανοιχτή επιστολή προς τους αγρότες, είναι «να συμμετάσχουν ενεργά στο νέο ξεκίνημα και στους νέους αγώνες που έρχονται», υποστηρίζοντας πως «ήρθε η ώρα να κάνουμε το μεγάλο βήμα».

Το μέγεθος της κοροϊδίας σε βάρος των αγροτών αποδεικνύει όμως περίτρανα η ίδια η πραγματικότητα. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στο πρόσφατο παρελθόν και στους μεγαλειώδεις αγώνες της αγροτιάς για να αναζητήσει τα... ανύπαρκτα «βήματα προς τα μπρος» που έκανε η ΣΥΔΑΣΕ, προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντα της αγροτιάς και να στηρίξει τους αγώνες της. Τα μόνα «βήματα» που έκανε σε όλους αυτούς τους αγώνες, ήταν αυτά της υπονόμευσης των αγροτικών κινητοποιήσεων, λες και τότε τα προβλήματα που σήμερα επικαλείται δεν υπήρχαν.

Από αυτό και μόνο το γεγονός φαίνεται καθαρά πως το «ενδιαφέρον» του προέδρου της ΣΥΔΑΣΕ, μόνο μεγαλόστομες δεσμεύσεις για το «θεαθήναι» αποτελούν. Και η ξεπουλημένη ηγεσία της ΣΥΔΑΣΕ το μόνο που κάνει είναι να καπηλεύεται την απόγνωση και την αγανάκτηση των αγροτών, προκειμένου να «καταγγείλει» την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης και να προτάξει την ίδια αντιαγροτική πολιτική της ΝΔ. Για του λόγου του αληθές, χτες, το προεδρείο της ΣΥΔΑΣΕ είχε συνάντηση και με τον πρόεδρος της ΝΔ Κ. Καραμανλή όπου, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, «υπήρξε μια πάρα πολύ γόνιμη συνεργασία»...

Εκατοντάδες καλλιέργειες σκληρού σίτου «χτύπησε» η παρατεταμένη ανομβρία στο Βελεστίνο και στον Αλμυρό Μαγνησίας, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές, που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ολοκληρωτικές.

Οι αγρότες, των οποίων οι καλλιέργειες έχουν υποστεί ζημιές, έχουν περιέλθει σε οικονομικά αδιέξοδα και ζητούν από το υπουργείο Γεωργίας τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, δεδομένου ότι κάθε χρόνο το εισόδημά τους μειώνεται και το κόστος παραγωγής αυξάνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τις μη αρδεύσιμες εκτάσεις η συγκομισθείσα παραγωγή κυμαίνεται από 80 έως 100 κιλά σκληρού σίτου ανά στρέμμα, ενώ για τις αρδεύσιμες κυμαίνεται σε υψηλότερα επίπεδα και φτάνει μέχρι και 250 κιλά ανά στρέμμα.

Οι καταστροφές των καλλιεργειών αναδεικνύουν για μια ακόμα φορά το πρόβλημα της έλλειψης νερού στη Θεσσαλία και τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που δεν προχωρά στην υλοποίηση των απαιτούμενων αρδευτικών έργων για να ποτίζουν οι αγρότες όπως και όσο πρέπει τα χωράφια τους και να πάρουν μια ανάσα, όπως, π.χ., η εκτροπή του Αχελώου, η ανασύσταση της Κάρλας, το φράγμα του Σμοκόβου κ.ά.

Φέτος, δε, το πρόβλημα θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο από την πτώση του υδροφόρου ορίζοντα, αν ληφθεί υπόψη, μάλιστα, το γεγονός ότι η λειψυδρία εμφανίστηκε πολύ πιο νωρίς σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή πριν την έναρξη της περιόδου υπεράντλησης των υδάτων για την άρδευση των καλλιεργειών, κάτι που σημαίνει ότι οι αγρότες θα πουν «το νερό, νεράκι...».