«Δήλωση μετανοίας» ζητά να υπογράψουν οι κομμουνιστές το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με το ψήφισμα περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά τον αντιδραστικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ. Το κοινό ψήφισμα που υπογράφεται από τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), των Φιλελευθέρων (ALDE), της Ενωσης για την Ευρώπη των Εθνών (UEN) και των Πρασίνων (Verts), με τη θετική ψήφο και των Σοσιαλιστών (PSE), ταυτίζει το ναζισμό με τον κομμουνισμό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως το Ευρωκοινοβούλιο «είναι πεπεισμένο ότι απώτερος στόχος της αποκάλυψης και της αποτίμησης των εγκλημάτων που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι η συμφιλίωση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί αν υπάρξει αποδοχή της ευθύνης, ζητηθεί συγγνώμη και προωθηθεί η ηθική ανάκαμψη», απαιτώντας από τους κομμουνιστές να αποποιηθούν και να καταδικάσουν την ιδεολογία τους, ζητώντας... συγγνώμη!

Ενα κείμενο που μετά το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, το Γενάρη του 2006, συνεχίστηκε με τη «Διακήρυξη της Πράγας» το 2008 και τη διοργάνωση ημερίδας από την Τσέχικη Προεδρία το 2009 καταλήγοντας στη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, με θέμα «Ευρωπαϊκή Συνείδηση και Ολοκληρωτισμός», τα συμπεράσματα της οποίας «ενσάρκωσε» το εν λόγω ψήφισμα που εγκρίθηκε την Πέμπτη με 553 ψήφους υπέρ, 44 κατά και 33 αποχές. Η επόμενη πράξη αναμένεται στις 15 - 16 του Απρίλη, οπότε και αναμένεται η διεθνής διάσκεψη που διοργανώνεται από την Τσεχική Προεδρία με θέμα: «Αντίσταση και αντιπολίτευση στο κομμουνιστικό καθεστώς στην Τσεχοσλοβακία και την Κεντρική Ευρώπη»...

Η ιμπεριαλιστική ΕΕ πλαστογραφεί την Ιστορία, αξιοποιώντας την για τη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων. Σ' αυτό αποσκοπεί η συκοφάντηση του κομμουνισμού, ιδιαίτερα στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων, σε μια χρονική συγκυρία όπου οι λαοί καλούνται να πληρώσουν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.

Κατά την ψηφοφορία, το μόνο ελληνικό κόμμα που καταψήφισε και καταδίκασε απερίφραστα την ανιστόρητη και κατάπτυστη αυτή προσπάθεια, ήταν το ΚΚΕ. ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. δε συμμετείχαν καν στη διαδικασία. Η ΝΔ ψήφισε αποχή, αποδεχόμενη σιωπηλά τις επιλογές της πολιτικής ομάδας στην οποία ανήκει. Το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά του, καταψήφισε το κείμενο, σημειώνοντας ότι «ο ναζισμός και ο σταλινισμός ως δύο μοναδικά φαινόμενα είχαν ουσιαστικές διαφορές» και «θεωρεί ότι η καθιέρωση κοινής ημέρας μνήμης εξομοιώνει κατά απαράδεκτο τρόπο δύο ανόμοια κομμάτια της ιστορίας, που το καθένα είχε διαφορετική αφετηρία και που για διαφορετικούς λόγους έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του πολίτη».

Η θέση που κράτησαν τα ελληνικά κόμματα κατά την ψηφοφορία δείχνει ότι λαμβάνουν σαφώς υπόψιν την ελληνική πραγματικότητα και την αδιάλλακτη στάση του ΚΚΕ. Αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, η επίδραση που μπορεί να ασκεί η ακούραστη μαχητική δράση του ΚΚΕ, η συνεπής στάση του στα πλαίσια της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης όχι μόνο για την υπεράσπιση της ιδεολογίας μας, της επιστημονικής κοσμοθεωρίας του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού, αλλά της επαναστατικής πάλης του εργατικού κινήματος, των λαϊκών κινημάτων στη χώρα μας και διεθνώς, ολόκληρης της Ιστορίας τους.

Στο ψήφισμα αναφέρεται ότι ο κομμουνισμός είναι «ολοκληρωτικό καθεστώς» και οι κυβερνήσεις των πρώην σοσιαλιστικών χωρών κατηγορούνται για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Σύμφωνα με το ψήφισμα, οι σοσιαλιστικές χώρες εκλαμβάνονται ως «παιδιά» του φασισμού, καθώς φτάνει να ισχυριστεί ότι «η ευρωπαϊκή ενοποίηση υπήρξε εξαρχής μια απάντηση στα δεινά που επέφεραν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και η ναζιστική τυραννία που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα και στην επιβολή ολοκληρωτικών και αντιδημοκρατικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη».

Ξεκάθαρος στόχος του χυδαίου εγχειρήματος, που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι οι νέες γενιές και το χτύπημα εναντίον του εργατικού - λαϊκού κινήματος, μέσω της πλαστογράφησης της Ιστορίας που έχουν υπογράψει οι λαοί με το αίμα τους, προκειμένου και να αμφισβητηθούν τα τεράστια επιτεύγματα του σοσιαλισμού, με κυριότερο την κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Στην παράγραφο που αναφέρεται στη νεολαία και την Παιδεία, τονίζεται ότι «η Ευρώπη δε θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της Ιστορίας της, να αναγνωρίσει το ναζισμό, το σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως μέρος της κοινής ιστορίας της και αν δεν διεξαγάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα των καθεστώτων αυτών κατά τον περασμένο αιώνα».

Από το κείμενο δε λείπουν παραινέσεις για την πολιτική και οικονομική στήριξη εκ μέρους του Συμβουλίου και Επιτροπής, των ΜΚΟ και των «ιδρυμάτων», που θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά για να καταλήξει τελικά η έρευνά τους σε μία συλλογή εγγράφων που θα αποδεικνύουν τα «εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της σταλινικής περιόδου».

Η 23η Αυγούστου παραμένει ως πρόταση να καθιερωθεί σαν η «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, και να γιορτάζεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία», προκειμένου να αξιοποιηθεί το ότι την επίμαχη ημερομηνία υπεγράφη το «Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ», «σύμφωνο μη επίθεσης», που αξιοποίησε η Σοβιετική Ενωση για να προετοιμαστεί για την αναπόφευκτη επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας. Ο στόχος αξιοποίησης του Συμφώνου είναι να κρύψουν ότι πριν η ΕΣΣΔ είχε επιδιώξει συνεννόηση με τη Βρετανία και τη Γαλλία, αλλά αυτές την είχαν απορρίψει, αλλά και το ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με αστικά δημοκρατικά πολιτεύματα ή με φασιστικά ενεργούσαν έχοντας στόχο την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας.

Ωστόσο, παρά τη συντονισμένη επίθεση και προσπάθεια αναγόρευσης του κομμουνισμού σε έγκλημα, το ΚΚΕ, και με την ανακοίνωση της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας του, «καλεί την εργατική τάξη και κάθε προοδευτικό άνθρωπο να καταδικάσουν τον αντικομμουνισμό και τους φορείς του. Να απαντήσουν με τον αγώνα τους στην ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, με την αξιοποίηση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Να συνταχθούν μαζί με τους κομμουνιστές για την απόκρουση της επίθεσης στα δικαιώματά τους, να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν και τη λαϊκή εξουσία».

Δε θεωρώ υστερία τα τελευταία φαινόμενα της Τσεχικής Προεδρίας, αλλά και της ΕΕ γενικότερα. Νομίζω ότι αποτελούν μέρος μιας καλά οργανωμένης και συστηματικής αντικομμουνιστικής εκστρατείας, που εκδηλώνεται ιδίως μετά την κραυγαλέα αποκάλυψη του αντιλαϊκού προσώπου του καπιταλισμού την τελευταία 20ετία.

Πρόκειται για τη συνέχεια μιας μακράς διαδρομής, που ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της Οχτωβριανής Επανάστασης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Η συνεχής αγωνία της διεθνούς αντίδρασης στην προφανή προοπτική της ανόδου των λαϊκών κινημάτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, την κάνει να δρα απροκάλυπτα και θρασύτατα. Σ' αυτή του τη δράση το διεθνές κεφάλαιο άμεσο σύμμαχο και συμπαραστάτη έχει την ΕΕ και τους κατά τόπους υπερασπιστές του, που εκφράζουν μορφές χυδαίου αντικομμουνισμού και μάλιστα μέσα στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού.

Από τα προαναφερόμενα, προβάλλει ανάγλυφα το χρέος μας: Συνεχής και επίμονος αγώνας για τη συνειδητοποίηση και οργάνωση των εργαζομένων, για το δυνάμωμα του λαϊκού κινήματος, ώστε να καταστήσουμε τον εφιάλτη του καπιταλισμού πραγματικότητα, να πετύχουμε δηλαδή τη ριζοσπαστική ανατροπή του και να υλοποιήσουμε το όραμα του σοσιαλισμού.

Ο αντικομμουνισμός, όπως ήταν αναμενόμενο, με την επένδυση που έγινε επάνω του μεταβάλλεται σε πολιτικό επιχείρημα, πολιτικό άλλοθι, πολιτική πρακτική.

Δεν είναι τυχαίο που αυτό γίνεται σε μια εποχή που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε αμηχανία, μπροστά σε μια από τις αλλεπάλληλες - μεγάλου μεγέθους από ό,τι φαίνεται αυτή τη φορά - κρίσεις του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σπεύδουν να μεταβάλουν τον αντικομμουνισμό, σε στήριγμα πολιτικών πρωτοβουλιών, αργότερα πιθανότατα σε κόμματα, σε κινήματα, δεν ξέρω κι εγώ τι...

Να μην έχουμε καμία απορία πάνω σ' αυτό. Ο αντικομμουνισμός επιστρατεύεται αυτή τη στιγμή πολιτικά, για να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα, για να χτυπήσει τους εργαζόμενους, σε καιρούς κρίσης. Για να προλάβει τη μετεξέλιξη αυτής της δυσαρέσκειας που υπάρχει από την ωμή εκμετάλλευση των ανθρώπων, σε πολιτικό κίνημα, σε μια πολιτική διεκδίκησης, σε πολιτική συγκρότησης της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών ομάδων που υποφέρουν, μέσα στον κόσμο στον οποίο ζούμε, στον καπιταλιστικό κόσμο.

Οτι αυτή η αντικομμουνιστική υστερία και θεωρία θα άρχιζε τόσο ενορχηστρωμένα, από την «Ενωμένη Ευρώπη των Βρικολάκων του καπιταλισμού και του φασισμού», ήταν και είναι δεδομένο και αυτονόητο για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, αφού το πρόσωπό της μέχρι σήμερα και οι στόχοι της έχουν αποδείξει πολύ καθαρά ότι το λαϊκό κίνημα είναι ο μεγάλος εχθρός της και δίκαια αυτόν θα έχει στο στόχαστρο. Ας μη γελιόμαστε!

Και μόνο από το ότι συνδέει τον κομμουνισμό με το ναζισμό, μπορούμε να καταλάβουμε το μένος του καπιταλισμού να μην αφήσει κανένα ίχνος, αν μπορεί, της ανθρώπινης ιδέας του κομμουνισμού - σοσιαλισμού για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Πιστεύω ότι ακόμα και οι μετριοπαθείς άνθρωποι δε θα αφήσουν να περάσει αυτό το σχέδιο - θρίλερ, γιατί ολόκληρος ο δημοκρατικός κόσμος, τουλάχιστον στην Ελλάδα, καταλαβαίνει τι μέρες μας περιμένουν μετά από ένα τέτοιο γελοίο και κατάπτυστο ψήφισμα. Οπως και το Ευρωσύνταγμά τους, που τώρα το έκρυψαν εκεί που ξέρουν... για να το ξαναβγάλουν όταν δούνε ότι τα πράγματα θα έχουν ησυχάσει και μπορούν να κάνουν για άλλη μια φορά τη δουλειά τους.

Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το ανοσιούργημα ως ψήφισμα δε θα περάσει. Αλλά θα πρέπει και ολόκληρος ο εργαζόμενος κόσμος να καταλάβει ότι ο πόλεμος του μεγάλου κεφαλαίου άρχισε και το τσουνάμι της δήθεν οικονομικής κρίσης, που αυτοί έχουν δημιουργήσει, χτύπησε και τη χώρα μας. Γι' αυτό όλοι οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να καταλάβουν ότι η μπάλα θα τους πάρει όλους, όπου κι αν ανήκουν πολιτικά, γιατί δεν παύουν να είναι εργαζόμενοι και αυτό τα λέει όλα. Γιατί το κεφάλαιο, πέρα από το δικό του συμφέρον, δεν καταλαβαίνει ούτε πατρίδα, ούτε κόμμα, ούτε αν δυστυχούν οι λαοί.

Αντίσταση, λοιπόν, και ανυπακοή σε όλα τα κελεύσματα της Ε. Ευρώπης του νέου ενωμένου ευρωκεφαλαιοναζισμού.

Το αυγό του φιδιού...

Πριν από εξήντα τέσσερα χρόνια το δικέφαλο τέρας, φασισμός - ναζισμός, σωριάστηκε κάτω χτυπημένο θανάσιμα από τα πλήγματα του Κόκκινου Στρατού, αν και οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι» εύχονταν να ηττηθεί η Σοβιετική Ενωση από τη χιτλερική Γερμανία. Βαρύτατο το τίμημα σε αίμα: κάπου 30 εκατ. οι νεκροί και οι αιχμάλωτοι. Τελικά νικήθηκε το τέρας; Ναι, αλλά γέννησε το αυγό του, το αυγό του φιδιού. Και έτσι τώρα η λυκοσυμμορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης σκέφτεται να καθιερώσει την 23η Αυγούστου σαν μέρα αντικομμουνισμού, εξισώνοντας το ναζισμό - φασισμό με τον κομμουνισμό, και τον Χίτλερ με τον Στάλιν! Και επειδή οι λαοί τα ξέρουν όλα αυτά, τη χαρίζουν αυτή τη μέρα στους εμπνευστές της, μαζί με τα αντικομμουνιστικά μνημόνιά τους, και συνεχίζουν τον αγώνα τους για την πνευματική απελευθέρωση από τη σκλαβιά του καπιταλισμού.